magic city เวทมนต์ในเมืองมหัศจรรย์

[moe talk]

"ตุ้บ!"เสียงฉันนอนตกเตียง โอย เจ็บจังT^T ว่าแต่ตอนนี้ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย? ใครพาฉันมาข่มขืนรึปล่าว!?(น้ำหน้าอย่างเธอไม่มีใครเอาหรอก-0-)

"หือ"ฉันค่อยยื่นหัวขึ้นมาดูบนเตียงแล้วฉันก็เห็นยูตะ!? สงสัยนี่เป็นห้องของยูตะล่ะมั้ง แสดงว่าตานี่ช่วยฉันไว้สินะ มีพลาสเตอร์ติดอยู่ที่แผลฉันด้วยสิ

"ขอบคุณนะ"ฉันกระซิบข้างหูยูตะเบาๆแล้วหยิบผ้าห่มมาห่มให้ 

ฉันมองไปรอบๆห้อง ห้องใหญ่ชมัด อ้ะ! ตรงนั้นกองอะไรน่ะขยะเรอะ ไม่มั้ง ตานั่นคงทำตกแล้วลืมเก็บนั่นแหละ ได้เวลาคนสวยผู้นี้ทำตัวเป็นคนดีแล้ว ฉันค่อยๆเก็บของพวกนั้นไว้บนตู้ก็ฉันไม่รู้ว่าจะวางไว้ตรงไหนนี่หน่า-0-

"ม..ไม่นะอย่าไป"ยูตะพึมพำเบาๆ คนอย่างตานี่ก็นอนละเมอเหมือนกันเนอะแถมดิ้นไปดิ้นมาด้วย คงฝันร้ายสินะ ปลุกตานี่ให้ตื่นดีกว่า

"นายตื่นๆ"ฉันเขย่าตัวตานี่เบาๆ 

"ตื่นๆ"ฉันเขย่าตัวแรงขึ้น

"ตื่น!"ฉันตะโกนใส่หูตานี่ ทำไมมันไม่ตื่นซะทีฟะอย่างงี้ต้องใช้ไม้เเข็งซะแล้ว

"ตุ้บ!"ฉันถีบตานี่ตกเตียง รู้สึกสะใจยังไงไม่รู้แฮะ

"โอ๊ย!"ตานี่ตะโกนขึ้น คงเจ็บน่าดูสินะ

"ทำบ้าอะไรของเธอเนี่ยยัยเซ่อ!"ตานั่นลุกขึ้นแล้วหันมาหาฉัน วะฮ่าฮ่า สมน้ำหน้า

"ก็ถีบนายตกเตียงไง-w-"ฉันพูดด้วยน้ำเสียงกวนteenเล็กน้อย

"ให้ตายเถอะ ยัยบ้า- -"พูดจบตานั่นก็หยิบหมอนมาปาหัวฉัน แอก คนสวยแทบล้มค่ะ 

"นี่นาย!"พูดจบฉันก็ปาหมอนใส่ตานั่น แค้นนี้ต้องชำระ0^0

"เล่นงี้ใช่ไหมได้"แล้วตานั่นก็ปาหมอนใส่ฉันคราวนี้ไม่ใช่แค่ใบเดียวนะ4ใบรวด มันทำให้ฉันเซล้มเลยทีเดียว

แล้วพวกเราก็ปาหมอนใส่กันไปมา ต่างคนต่างหัวเราะ เป็นการปาหมอนที่สนุกดีจริงๆ แต่ความสนุกนั้นก็จบลงเนื่องจาก...

"นี่พวกเธอทำอะไรกันน่ะ- -"จู่ๆนิโกะก็เปิดประตูเข้ามา 

"ปาหมอนเล่น- -"ฉันตอบ

"เล่นอะไรบ้าๆเนี่ย ฉันไม่คิดเลยนะว่าพวกเธอจะเล่นอะไรแบบนี้- -"นิโกะทำหน้าเอือมระอา

"ช่วยไม่ได้ก็ยัยนี่เริ่มก่อนเองนี่หน่า"ยูตะพยักไหล่ เฮ้ย! พูดงี้ได้ไงนายเป็นคนเริ่มก่อนไม่ใช่เรอะ นี่มันกล่าวหากันชัดๆ

"ใครกันแน่ยะที่เป็นคนเริ่มก่อน- -*"ฉันหันหน้าไปหาตานั่น

"เธอนั่นแหละ ก็เธอพลักฉันตกเตียงก่อนนี่"<<<ยูตะ

"ต..แต่นายปาหมอนใส่ฉันก่อนนะ"<<<โมเอะ

"พอๆหยุดทะเลาะกันได้แล้ว"นิโกะพูดแล้วเอามือมาแยกฉันกับยูตะออกจากกัน 

"ว่าแต่เธอมานี่ทำไมหรอ"ฉันหันไปถามนิโกะ 

"แม่ยูตะเรียกกินข้าว ก็เลยให้ฉันมาตามหาพวกเธอ รีบๆลงไปกันเถอะ"<<นิโกะ

"่อืม"ฉันกับยูตะพยักหน้าเบาๆ ทำไมตานี่ต้องทำพร้อมกับฉันด้วยล่ะ- -

10 นาทีต่อมา

ตอนนี้ฉัน ยูตะ นิโกะได้ลงมาจากห้องแล้ว

"เอาล่ะ ทุกคนก็มากันพร้อมหน้าแล้วสินะ เรามาเริ่มประชุมกันเถอะ"แม่ยูตะยิ้ม เห? ประชุมหรอ ไม่ได้แค่มากินข้าวหรอกเรอะ

"ตอนนี้เราก็รวบรวมผู้ครองเพชรทั้ง10มาครบแล้ว พวกเธอรู้รึปล่าวว่าเพชรทั้ง10ถือกำเนิดมาสำหรับใครและเพื่ออะไร?"แม่ยูตะถาม เพชรทั้ง10มีไว้ทำอะไรงั้นหรอ...ก็ไม่รู้สิ 

"...."ไม่มีเสียงตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียกค่ะ นี่ทุกคนก็ไม่รู้หรอ-0-

"ไม่รู้สินะ เพชรทั้ง10น่ะ ถือกำเนิดมาสำหรับผู้ถูกเลือก ซึ่งผู้ถูกเลือกจะต้องกำจัดจอมมารปีศาจที่มีนามว่า Death เพื่อคืนสันติสุขให้แก่โลกใบนี้ เพชรนั้นจะมี10สีได้แก้สี  ชมพู เหลือง ฟ้า ส้ม ขาว ดำ แดง น้ำเงิน เขียว เทา เพชรแต่ละสีจะมีคุณสมบัติที่แตกต่างกันไป ซึ่งความสามารถนี้ฉันก็ไม่รู้แน่ชัดว่ามีอะไรบ้าง^^"แม่ยูตะยิ้ม ยิ้มทำไม- -*

"แล้วเราจะใช้พลังนั้นยังไงหรอครับ"ไดอิกิยกมือแล้วถามขึ้น นั่นสินะจะใช้ยังไง

"เราก็แค่ต้องปลุกพลังนั้นให้ตื่นขึ้นโดยการ....เชื่อมั่น"ทำไมพอถึงคำว่าเชื่อมั่นแม่ยูตะถึงได้พูดเสียงเบาขนาดนั้นล่ะ- - แต่ว่าแค่เชื่อมั่นก็ทำได้งั้นหรอ ดูเหมือนจะง่ายนะ

"เอาล่ะ ขอจบการประชุมแค่นี้ พรุ่งนี้8.00น.เจอกันที่ห้องใต้ดินนะ"อ.เลเยอร์พูดขึ้น ห้องใต้ดินงั้นหรอ? 

15 นาทีต่อมา

"ตอนนี้ทุกคนก็ทานข้าวเสร็จหมดแล้วนะจ๊ะ เรามาจับฉลากกันดีกว่าว่าจะได้นอนคู่กับใคร"แม่ยูตะพูดขึ้นพร้อมหยิบกล่องจับฉลากขึ้นมา ต้องนอนคู่เรอะ-0-

.

.

.

แตน ตะ แด แด่น แต่น แตน แต่น แต๊น ตอนนี้คู่นอนของพวกเราก็ออกมาเเล้ว ดังนี้ นิโกะนอนกับซามะ นารูกะนอนกับคามานะ อาเซียโน่นอนกับเควส ไดอิกินอนกับคาซุยะ และฉันนอนกับยูตะ ร้องไห้แป๊ป ทำไมฉันต้องนอนกับตานั่นด้วยฟะ! ฉันไม่เข้าจาย

โปรดติดตามตอนต่อไป