magic city เวทมนต์ในเมืองมหัศจรรย์

สวัสดีค่ะเรามาทำความรู้จักกันก่อนดีกว่านะ ฉันชื่อซากางาวะ โมเอะ เป็นเอ่อ..เป็นจะพูดยังไงดีล่ะเด็กกำพร้าคนขายขนมปังเก็บมาเลี้ยงหรอพูดงี้ดีมะ(ฉันจะไปรู้กับเธอเรอะ) ฮะๆงั้นพูดอย่างนั้นแล้วกัน เรามาทำความรู้จักกันแค่นี้แหละเดี๋ยวที่เหลือ(เนื้อเรื่องเดี๋ยวก็รู้
--------------------------------------------------------------------------------
ยามเช้าอันสดใส ลมเย็นสบาย แสงแดดอ่อนๆสอดส่องมาทางหน้าต่าง ฉันมนุษย์ผู้ขี้เซาก็ยังคงนอนอยู่บนเตียง ขออย่าให้มีใครมาปลุกเลยอากาศกำลังเย็นสบาย-w-
"ตื่นได้แล้ว ได้เวลาเอาขนมปังไปส่งแล้วนะซากาวะ"ลุงผู้รับเลี้ยงฉัน'พัง'ประตูเข้ามาปลุก เฮ้ย! ถึงขั้นพังประตูกันเลยเรอะ ฉันจะไปฟ้องร้องข้อหาทารุณประตูและสร้างความรำคาญโดยการปลุกผู้อื่นขณะที่เขากำลังนอนสบายนี้(ข้อหามันมีด้วยหรอ- -)
"ค่า"ฉันตอบลุงด้วยน้ำเสียงไม่พอใจแล้วลุกขึ้นปานาฬิกาปลุกออกนอกหน้าต่าง(What?)
"เออ รีบอาบน้ำแล้วลงมานะ"ปัง! พอลุงพูดจบก็ปิดประตูเสียงดังสนั่นหวั่นไหว ประตูมันไม่ได้พังไปแล้วหรอกเรอะ- -
15 นาทีต่อมา
ฉันอาบน้ำเสร็จแล้วค่า ตอนนี้กำลังเดินลงมาหาคุณลุงขี้บ่น จู้จี้ ขี้หงุดหงิดอยู่
"กว่าจะลงมานะรีบเอาขนมปังตรงนั้นไปส่งที่บ้านคุณนายจอนสัน เบบี้ แฮร์ด้วย"ลุงชี้ไปยังตะกร้าขนมปัง คุณนายชื่อแปลกดีเนอะ ไม่คิดว่าจะมีคนชื่อนี้อยู่บนโลกนะเนี่ย
"ค่า"ฉันตอบแล้ววิ่งไปหยิบขนมปังใส่ตะกร้าจักรยานคันเก่งสุดที่เลิฟของฉัน>3<
25 นาทีต่อมา
ตอนนี้ฉันมาหลงทางอยู่ที่ไหนเฮาก็บ่รู้นะคะ แงๆT^T ไม่น่ารีบจนลืมถามทางไปบ้านคุณนายจอนๆอะไรนั่นเลยอ่ะ เซ็งหมู เห็ด เป็ด ไก่เลยค่าT0T แล้วฉันจะต้องมาเน่าตายอยู่ที่นี่รึปล่าวเนี่ย มืดก็มืดเหม็นก็เหม็นฉันคิดจะหลงทางผิดที่รึปล๊าว!? ฉันขับรถอีถ้าไหนเนี่ยถึงได้มาหลงที่นี่ ฉันไม่เข้าจายย
"แกรก"เสียงอะไรอ่ะ ย..อย่าบอกนะว่าผีไม่เอานะ ฉันต้องตายอนาจน้อยกว่านี้สิ จะมาโดนผีแทงคอผ่าท้องฉีกไส้ แหกปากกระโดดทับ เอาศพโยนลงแม่น้ำปลาปิรันย่ากินศพไม่เหลือแม้แต่ซากไม่ได้เด็ดขาดน้า
"พุธโธนโมสังโฆ"ฉันท่องคาถาไล่ผี!? แล้วพนมมือ กอดจักรยานตัวสั่นหงึกๆ(เธอจะกอดจักรยานทำเพื่อ?)
"สวัสดีจร้า><"มีผีกระโดดออกมาจากทางมืดๆด้านหลัง 
"ว๊าก!!!!"ฉันตะโกนสุดเสียงด้วยความช็อค แล้วตาทั้งสองข้างก็เริ่มหลับไป
 แล้วฉันจะอยู่รอดถึงวันพรุ่งนี้มั้ยเนี่ยT^T
โปรดติดตามตอนต่อไป