เจ้าชายหมาป่าเย็นชา กับ เจ้าชายแวมไพร์น่ารัก

chepter 2
                    "อู๊ยยยยย เจ็บจัง"มิ้นท์พูดพล่างลูบก้นตัวเองไปพลางๆ หลังจากโดนพลังของไคสัด(?)กลับมาบ้าน
                    "อ้าว!?มิ้นท์กลับมาแล้วหรอลูก แล้วพ่อล่ะ?พ่ออยู่ไหน?"ไซน์อดีตองค์รักษ์ปัจจุบันรับบทเป็นแม่ขององค์ชายแห่งแวมไพร์ ถามหาพี่ชายสุดรักของเขา
                    "........"มิ้นท์งียบ
                    "เกิดอะไรขึ้น!? มิ้นท์บอกแม่ซิ"ไซน์เริ่มรู้สึกระแวงเพราะพอลูกปัจจุบันของเขาเป็นอย่างนี้ที่ไรแสดงว่าไคเกิดเรื่องทุกที
                    "มิ้นท์จ๊ะ บอกแม่เถอะน่ะไม่อย่างนั้นอาจจะเกิดแรงร้ายแรงได้น่ะ"ไซน์พูดเสียวหวานใส่ต่างจากผู้ชายธรรมดา (สมแล้วที่เป็นแม่//ไรท์ ซีเวีย)
                    "พ..พ่อเขา...ฮึก..เขาสู้กับตัวที่เรียกว่าหมาป่าอยู่น่ะฮะ ฮึก ฮือๆ"มิ้นท์พูดด้วยน้ำเสียงติดขัด พูดจบก็ปล่อบโฮออกมาเลย
'ว่าไงนะ! หมา..ป่า ไค!'
'จะทำยังไงดี พี่ครับ พี่..'
+อย่าวูวามน้องพี่+
'เฮือก!! พี่ไค!? พี่อยู่ไหน พี่เป็นไงบ้าง?'
+กำลังกลับ..หมาป่าพวกนี้แค่ชาวบ้านน่ะ ไม่ต้องห่วงหรอกว่าแต่ องค์ชายเป็นอย่างไงบ้าง?+
'saveอยู่ ตอนนี้กำลังร้องไห้น่ะ เดียวพาเข้าไปในบ้านนะ"
+อืม+
                    "ไม่เป็นอะไรน่ะค่ะคนดีของแม่ พ่อกับแม่จะปกป้องลูกเอง เข้าบอกก่อนเถอะ จะเช้าแล้ว เดียวแม่เอาเลือดไปให้ในห้องน่ะ ไปอาบน้ำก่อนน่ะจ๊ะ พ่อกำลังกลับ"ไซน์พูดด้วยความรักเขาเคยคิดว่าตัวเขาเองเป็นผู้หญิงแล้วแม่แท้ๆไปแล้ว ทั้งๆที่เขาเป็นผู้ชายแท้ๆ
                    "ครับ"หนุ่มน้อยตอบเสียงอ่อยเพราะเหนื่อยจากการฝึกสอบมาทั้งคืน พล่างเด็กไปเข้าห้องน้ำ
                   
 
 
 
 
 
 
                    "มิ้นท์ แม่เขาไปน่าา"
                    "ครับ ว้าวน่ากินจังเลย"พูดพล่างยกเลือดดืมอย่างกระหาย
                    "พ่อล่ะฮะ"มิ้นท์ถามพล่างดืมเลือด
                    "ออ อยู่ในห้องทำงานน่ะ อ้าวๆเลอะเสื้อหมดแล้วน่ะ"ไซน์ พูดพล่างเช็ดปากให้ลูกจอมซน
                    "แม่ฮะร้องเพลงก่อนนอนให้หน่อยซิฮะ"
                    "จ๋าๆ"(เปิดเพลงด้านบนน่ะเพลงที่เราโหลดมาอ่ะ//ไรท์ จินเจอร์&จินเนอร์)
 
 
 
                    "หลับฝันดีน่ะจ๊ะลูกรัก จุ๊บ"ไซน์พูดแล้วห้มผ้าห้มและจุ๊บหน้าผากกับลูกที่หลับตาพริ้มไปแล้ว เหนื่อยมากเลยซิน่ะ
                    
 
 
 
 
 
                    "สรุปเป็นยังไงบ้างครับพี่?"ไซน์พูดหลังจากชุดแม่บ้าน เป็นชุดแวมไพร์สูท และเดินมาข้างหลังพี่ชายของตนที่กำลังร่ายเวทย์ป้องกันอนาเขตที่อยู่อยู่
                    "อืมพี่ก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ต้องดูต่อไปก่อนว่าพวกมันมีการสงสายลับอะไรมารึเปล่าแต่ก็น่ะ"ไคหันมาพูดกับน้องชาย"ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับพี่ฝากดูแลองค์ชายด้วยน่ะ"
"พี่ครับ!อย่าพูดยังนั้นสิ ผม ผมกลัวน่ะ"
"ไม่ต้องกลัวน้องพี่ท ทุกอย่างจะเรียบร้อย"
                    ว่าแล้วไคก็เดินมาจูบริมฝีบากอิ่มสีกุหลาบหน้าลิมลอง ในการนี้เขาว่ากันว่าเมื่อใดที่ผู้มีเวทย์มนต์เมื่อได้ครบครองผู้มีเวทย์มากกว่า จะถูกสาปและต้องเติมพลังเวทย์อยู่ตลอดเวลา ไซน์ เป็นคนที่มีเวทย์มากที่สุดยอมเป็นของไคแต่โดยดี และต้องถ่ายพลังให้ไคตลอดมา  จูบที่ไม่มีการรุกลำ จูบที่มีพลังถ่ายทอดออกมา ไซน์เริ่มหมดแรงไคยืนแขนมาพยุงไม่ให้ไซน์ทรุดลงไปก้องกับพื่น และถ่อนจูบอย่าอ่อยอิง
                    "ไม่เป็นไรน่ะ ไซน์.."
                    "ฮะ..ผม..ไม่เป็นไรฮะ..."
                    "หลับไม่เลือกที่อีกแล้วน่ะ หึ"แล้วไคก็อุ้มไซน์ท่าเจ้าสาวไปที่ห้องนอน แล้วว่างลงบนเตียงนุ่มนิม 'หึหึหึ เจ้าน้องบ้า พี่ไม่ไปไหนหรอก'
.....ราตรีสวัสดิ์.....
          
 
 
 
 
                                                                                                             
อ่า คนบังวะ
อันนี้ไรท์ ซีเวียเองน่ะ ถ้าไม่รู้ว่าใครไปดูเราตรงแนะนำตัวน่ะ เราเป็นสาววาย เวล13แล้ว เราอยู่กับ ไนท์ เจ้าของฟิคนี้ เราเป็นแค่คนแต่งเท่านั้นน่ะ ก็ถ้ามีอะไรผิดบอกด้วนน่า เราเป็นพวกชอบพิมพ์ผิดเพราะตกภาษาไทย 555 โอยๆพอๆเอาเป็นว่าฝากเรียนนี้ด้วยน่ะค่า

ขอบคุณรีดเดอร์ทุกท่าน