แผลที่ไม่หาย { Y }

 
 
 
 
"ลายไทยดูนี่สิ"  มาร์คพูดขึ้นขนาดที่ผมนั่งบนรถแล้ว
 
 
"มะ.....มาร์คไปสักทับรอยแผลเป็นมาหรอ"
มาร์คไหล่ให้ผม
 
"ใช่" ร่างสูงยื่นมามาให้ผมดูชัดๆ "สวยมั้ย สักชื่อเมียเลยนะ"
 
 
"ละ...เลิกเรียกว่าเมียสักที!" ผมหน้าร้อนวูบ
 
 
"เลิกเรียกไม่ได้ เมียก็คือเมีย "
 
เขาตอบกลับอย่างร้ายกาจ และหันหน้าไปสตาร์ทรถ
 
ผมรักทุกอย่างที่เป็นเขา ผมต้องขอบคุณสิ่งต่างๆที่เข้ามามันทำให้ผมรู้ว่า เขาไม่เคยลืมรักผมเลย
แต่เอาเถอะครับต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม ผมกับเขาสัญญาว่าจะผ่านพ้นมันไปด้วยกัน
 
 
แล้วความรักของทุกคนล่ะครับ เหมือนผมหรือแตกต่าง แต่ถึงยังไง รักก็สวยงามเสมอครับ
มันอาจจะทำให้มีความสุข หัวเราะ เศร้า ร้องไห้ เสียใจ
 
แต่ผมอยากบอกให้ทุกคนรู้ว่า เมื่อเราเจอรักแล้ว จนทำให้เต็มที่ที่สุด แม้สุดท้ายมันจะเป็นแบบไหน แต่ถ้าเรามีกันและกันอยู่ จงรักษากันและกันเอาไว้นะครับ
 
 
 
                                          THE END
 
 
อย่าลืมติดตามเจ๊แต๋มด้วยนะ  ผมรักทุกคน