The Secret แผนการลับ จับหัวใจคุณชายสุดโหด

"ตอนเย็น ก็น่าเบื่อจริงๆแหละ เดี๋ยวก็ไปนู้นไปนี่ แล้วอะไรจะซักผ้าที่บ้านอีก ไม่น่ะช้านนน นางฟ้าตกสวรรค์ จริงๆ TT^TT ตอนนี้ก็เวลาก็ปาไปตั้ง 4.30 น. แล้ว เฮ้อออ -0-" ฉันบ่นเบาๆ และถอนหายใจ...ฉันเดินไปที่มอเตอร์ไซค์ ของฉันที่จอดอยู่ หน้าโรงเรียน

บรื้นนนนนนน~~~~ 

ฉันขับมอเตอร์ไซค์ อย่างว่องไว เหมือนขี่ในสนามรบ(?) 

แปะ แปะ แปะ 

เสียงฝนตกลง ตกลงมาแบบเบาๆ เรียกเรียกสั้นๆ ฝนอ่อย แห่ม ฝนนี่สลิดชุงชิง อ่อยได้แม้กระทั้งผู้หญิงบอบบางอย่างฉัน (ไม่ใช่ล่ะหล่อน) ไม่กี่นาทีผ่านไปฝนก็ตกลงมาเยอะขึ้นเลื่อยๆ เอาจนฉัน ขับรถไม่ถนัดเลย เหมือนมันจะล้มยังไงอย่างงั้น อย่าล้มน่ะเจ้าค่ะ เทวดา(เกี่ยว?) ฉันพยยามทรงตัว น่ากลัวมาก อิฝน T^T

เอี๊ยดดดดด~~~

เสียงรถเบรกกกก ที่เล้าอารมณ์ ดังขึ้น ในที่สุดก็ถึงบ้านน บ้านจ๋าา(นางเอก แอ๊บแต๊กค่ะ- -)

"แม่ค่าาา กลับมาแล้วค่าา"(ปลอมตัวเป็นคนญี่ปุ่นแปป) ฉันกลับบ้านด้วยความเปียกโชก น้ำหยดลงบนพื้นเต็มไปหมด

"อ้าวว กลับมาแล้วเหรอ ฟ้า เดี๋ยวแม่กะว่าจะไปตลาดหน่อยแหละ แม่กะว่าจะไปซื้อมะเขือเทศสหน่อย เมนูวันนี้แม่จะทำซุปมะเขือเทศ" แม่เดินมาไม่ได้มองฉัน แค่เดินมาเอาหน้ากากอนามัยแบบผ่านๆ โดยที่ทำเหมือนว่าฉันไม่มีตัวตน แล้วแม่ ก็เดินมาหาฉัน โดยสวมหน้ากากอนามัย ที่พึ่งหยิบเมือกี้ ฉันก็แอบ สงสัยอยู่ไม่ใช่น้อยแหละ..

"อ้าว แม่ค่ะ แมใส่หน้ากากอนามัย ทำไมค่ะ ไม่สบายเหรอ"ฉันพูดและเอื้อมไปจับไหล่แม่

"ป่าวหรอกลูกแม่ไม่ได้เป็นอะไร แม่แค่..."แม่พูดโดยปกติ แต่ว่า เหมือนแม่จะปิดคำบางอย่างเอาไว้ เหมือนจะอุบเอาเอง จากคำที่พูดว่า 'แม่แค่...' อะไรต่อ..

"งั้นแม่เป็นอะไรใช่มั้ยค่ะ..เอ่อ..หนูขอดูหน่อยน่ะค่ะ" ฉันเอื้อมมือไป เพื่อจะเปิดหน้ากากอนามัยนั้นออกมา จะได้รู้ว่าแม่เป็นอะไร แต่แม่กับดัดมือฉันออกไปพร้อมกับร้องไห้ออกมา(ประมาณ น้ำตาคลอเบ้า) "อ้าวแม่ค่ะ แม่เป็นอะไร ทำไมถึงร้องไห้ล่ะค่ะ แล้วดัดมือหนูออกเพราะอะไร หนูต้องการแค่อยากรู้ว่าแม่เป็นอะไร..หรือเป็นเพราะว่า ไอ่พ่อเลี้ยงใจร้ายคนนั้นที่ทำแม่" ฉันพอจะเดาออกว่า ตอนนี้มันเกิด อะไรขึ้น 

'ครอบครัวฉัน มีกันอยู3 คน มีพ่อกับแม่ที่ฉันรักมากที่สุด มากกว่าชีวิตฉัน และฉันก็เป็นลูกคนเดียว และนั้นก็เป็นธรรมดา ที่พ่อแม่จะต้องห่วง และอยากให้ลูกคนเดียวอย่างงฉันมีความสุข ทพวกท่านรักฉันมาก จนมีวันหนึ่ง ในวันนั้น ที่พวกเรา 3คน พ่อแม่ลูก สัญญากันว่าจะไปทะเล แต่กับเกิดอุบัติเหตุ กับ พวกเรา3 คน เพราะอะไรน่ะเหรอ ก็เพราะ มีรถพ่อง6 ล้อฝ่าไฟแดง แล้วก็ชนรถของครอบครัวเรา... ตอนนั้น ฉันช็อคอย่างหนักที่ตอนนั้นก็คือพ่อของฉัน เสียชีวิตคาที่ ตอนแรกก็ไม่รู้หรอก ตอนนั้นฉันแค่ 6 ขวบเอง ด้วยความที่ไม่รู้ ก็เลยปลุกพ่อต่อไป พ่อก็ไม่ตื่น ฉันเลยร้องไห้(อันที่จริงหล่อนควรร้องตั้งนานแล้วน่ะย่ะ - -) และก็มาปลุกแม่แทน แม่ฉันงัวเงีย เลือดอาบหัว แม่ฉันหันมาพูดกับ ฉันว่า "ไม่เป็นไรน่ะลูก"จากนั้นแหละ ฉันกูร้องไห้แบบหนักมากกก จนมีคนมาเห็น เลยมาช่วย และพาพวกฉัน (พ่อแม่)ออกมาจากรถได้อย่างหวิดๆ แต่พอพวก ลุงๆ อาๆ ป้าๆอยู่แถวนั้น มาดูพ่อฉัน ปรากฎ ตอนนั้นแหละ พ่อฉันเขาไปนานแล้ว เหลือแต่ฉันกับแม่ แม่ฉันแค่หัวแตก เย็บ 18 เข็ม (แค่?) ฉันก็คางแตก เลือกกำเดาก็ไหลด้วย พอเรื่องนี้จบเป็นแบบไม่สวยเท่าไหร่ ก็ผ่านไป 5 ปี ฉันก็อายุ 11 ปี พอดี ด้วยความที่ฉันกับแม่ 2 คน อยู่ด้วยกัน ก็ตามปกติดีสำหรับฉัน แต่แม่คิดว่าฉันไม่มีความสุขเลย แม่ฉันอาจคิดว่าเป็นเพราะ ที่พ่อเสียไปฉันเลยเหงา แถมเพื่อนที่โรงเรียนฉันก็ไม่ค่อยจะมี แต่ถ้ามีก็มีแค่ ยัยนิชานี่แหละ ที่เป็นเพื่อนฉันตั้งแต่ 2 ขวบ แม่ก็เลยทำให้ฉันที่มีความสุขอยู่นิดๆ กลายเป็นสิ่งที่ไม่มีความสุขเลยสักนิด นั้นคือ แม่แต่งงานใหม่กับใครที่ไหนก็ไม่รู้ แต่ที่รู้ๆคือ เขาคนนั้นคิดจะมาแทนที่พ่อฉัน.. หลังจากแต่งงานกันได้ไม่ถึง 1 ปี เขาก็มีท่าทีที่แปลก กว่าทุกครั้งที่ทำมา อันที่จริงฉันก็ไม่เคยไปยุ่งอะไรกับเขาหรอก แต่พอมันหนักขึ้นฉันเลยต้องยุ่ง เพราะ แม่ฉันโดนตบ โดนตี จากคนคนนั้น ที่มาขอเงินไม่ฉันไม่เว้นวัน เขาเคยคิดที่จะขู่ฆ่าแม่ฉัน เขาเล่นการพนันอยู่ที่ Dreeming Club ซึ่งฉันเกลียดคนพวกขี้ยา อย่างไอ่พวกนี้ที่สุดด!!! ฉันเกลียดมัน ไอ่นรกที่ไม่ให้เกีรติ อย่างมัน *ไอ่พงค์*'

"ป่าวหรอกลูก แม่แค่ล้ม..อึก..อึก"โถ่แม่ฉันทำไมถึงทนไอ่บ้านั้นได้ทั้งๆ ที่ฉันทนไม่ได้แม้แต่น้อยเลย แม่ฉันร้องไห้ออกมาแทบเป็นสายเลือด ฉันสงสารแม่ที่เป็นแบบนี้

"โถ่...แม่ ทำไมแม่โกหกหนูอย่างงี้หล่ะ ทั้งๆที่แม่โดน ไอ่บ้านั้นทำร้าย" ฉันพูดกับแม่ด้วย สีหน้าที่จริงจังมาก 

"ฟ้าลูก! ลูกควรพูดให้เกีรติ เค้าน่ะ แม่รักเขาลูกต้องเข้าใจน่ะ" ตอนนี้ฉันร้องไห้ เพราะคำพูดของแม่ที่ทำร้ายจิตใจฉันเหลือเกิน 'รัก' งั้นเหรอ แล้วพ่อล่ะ แม่ไม่คิดถึงพ่อบ้างรึไง TT TT

"รักงั้นเหรอค่ะ แล้วพ่อล่ะ แล้วพ่อล่ะ ทำไมแม่พูดอย่างงี้ล่ะ ไอ่บ้านั้นมันเป็นพระเจ้าเหรอค่ะ ทำไมแม่ถึงพูดแบบนั้น ไอ่พ่อเลี้ยงเฮงซวย เอ้ยย!!!!!" ฉันอารมณ์เสียสุดขีด แกมันเป็นตัวอะไร ทำไม ทำไมกัน..

เพี๊ยะ!!!

เสียงมืออันอ่อนโยนของแม่ตบเข้ามาที่หน้าฉันอย่างจัง

"แกมันเด็กเลว..นั้นพ่อแกน่ะ!" แม่....

"แม่...ทำไมแม่.."

ตึกๆๆๆ

ฉันรีบวิ่งออกไป ให้ไกลที่สุดโดยไม่หันหลังกลับมา ใช่ ฉันมันบ้าไปแล้ว..