Remember

                    เมื่อความทรงจำ ความผูกผัน กำลังจะเลือนหายไปโดยที่เธอไม่รู้ตัว....  

          แต่โชคชะตากลับมีพันธะสัญญาบางอย่าง ที่จะไม่ยอมให้ความทรงจำและคำสัญญานั้นเลือนหายไป... 

          เธอจะต้องจำมันให้ได้... 

                             Remember me

          " อากาศมันทำไม..ร้อนจัง "

          หญิงสาวนั้นงัวเงียลืมตาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเหงื่อที่ไหลมาตามไรผม

ความรู้สึกที่ร้อนและน่ารำคาญทำให้เธอนั้นนอนต่อไปไม่ได้ เพราะในเมื่อแสงแดดนั้นได้สาดส่อง

ผ่านหน้าต่างลงมาที่ใบหน้าของเธอเต็มๆ

          " แม่.... แม่เปิดผ้าม่านทำไม ปิดเดี๋ยวนี้ ร้อนจะตายอยู่แล้ว "

          "........"

          " ...... เห้อ "

          เสียงถอนหายใจของเธอนั้นเกิดขึ้นเป็นประจำเมื่อเธอนั้นตื่นขึ้นมา แต่เธอก็ได้แต่เฝ้าถาม

ตัวเองว่า เมื่อไรจะชินสักที... ว่าแม่นั้นน่ะ.. ไม่ได้อยู่กับเราอีกเเล้ว...

          และแล้วเธอได้หยิบรูปๆหนึ่งจากหัวเตียงของเธอ และมองดูมันอย่างใจจดใจจ่อ

          เมื่อก่อน...แม่มักจะสอนอยู่เสมอว่า อะไรที่มันเลวร้าย มันก็ไม่เลวร้ายไปซะหมดหรอก

 ทุกอย่างย่อมมีเรื่องที่ดีแฝงอยู่ แม่น่ะคงอยากให้หนูคิดบวกสินะ... 

          แต่ว่า.... มันคงจะไม่ใช่เวลาที่จะต้องมานั่งคิดตอนนี้หรอกค่ะแม่ สิ่งที่หนูควรจะทำก็คือ

ยอมรับมันมากกว่า ยอมรับว่าต้องใช้ชีวิตด้วยตัวคนเดียวให้ได้ โดยที่ไม่พึ่งพาใครอีก...

ยังไม่จบตอนที่ 1 เดี๋ยวมาต่อค่ะ :)