อาเร ออนไลน์

 
หนึ่งเรื่องราว นิยาย ที่ไม่มีใครรู้
แค่เรื่องราว ของเขา แค่เด็กชายคนหนึ่ง
ที่เคยมี ชีวิต อยู่ใน หมู่บ้านที่ไร้ซึ่งนามนานมาแล้ว ที่เขา ได้ลืมตาขึ้นมา
ถูกเรียกขาน ว่าเป็น สายเลือดน่ารังเกียจ
ร่างกายนั้น ได้รับโทษทัณ มากเกินที่ควรจะเป็น
เหมือนกับว่าไม่มีอะไร ที่น่าเศร้าเสียใจสักนิด
ท่ามกลางแสงที่ย้อมลงมา ก็ถูกพาจูงมือออกไป
 ไม่รับรู้ ไม่รับรู้ ไม่อยากรับรู้อะไรสักอย่าง
ความอ่อนโยน ที่ได้รับหลังจากที่โดน เขาทำร้าย
รึจะเป็นความอบอุ่น จากสองมือ เมื่อหลังฝนซา
แต่ว่านะ แต่ว่านะ แต่ว่านะ แต่ว่านะ ที่จริงช่างหนาวเหลือเกิน
 ทำไมนะ ทำไมนะ ทำไมถึงยังมีลมหายใจ
เมื่อเส้นทาง ที่มีไว้กลับมองไม่เห็น เลยสักนิด
และแล้วเรื่อง ราวเรื่องนี้ ที่ไม่มีผู้ใดรู้จัก
ก็กลืนหายไปกับอาทิตย์อัสดงที่ส่องแสงทอประกายลงมา
 ในทุกวัน ที่ถูกผู้คนนั้นทุบตี รึสายตา ที่ไร้ซึ่งความปราณี
ไม่รู้เลย ว่าเคยมี ตัวเธอคนที่ยืนตรงนั้น
 เธอเอ่ยถาม ทั้งที่ ไม่ควรพูดมา
"เธอคนนั้น น่ะชื่อว่าอะไรงั้นเหรอ?"
โทษทีน่ะ ผมไม่มีชื่อ และไม่ควรจะพูดตอบไป
 ไม่มีแล้วที่จะให้กลับ แต่ทำไมถึงเป็นยังนั้น
"เรามากลับบ้านด้วยกันเถอะ"
เธอพูดแล้วพาผมออกไป
 ไม่รับรู้ ไม่รับรู้ ไม่อยากรับรู้อะไรสักอย่าง
ทั้งเรื่องนั้น ที่เธอว่าไม่ใช่แค่เด็ก อีกต่อไป
รึจะเป็นความอบอุ่น จากสองมือ ที่ไม่คุ้นเคย
แต่ว่านะ แต่ว่านะ แต่ว่านะ แต่ว่านะ นี่มันก็เป็นความจริง
 ไม่หยุดเลย ไม่หยุดเลย ทำไมเธอถึงไม่หยุดสักที
เพราะถ้าเรา ถูกจับได้ขึ้นมา จะโดนเขาฆ่านะ
หลังสายฝน ที่เริ่มซา เด็กซาตานสองคนคู่นี้
ก็กลืนหายไปกับอาทิตย์อัสดงที่ส่องแสงทอประกายลงมา
 มืด แล้วรุ่งเช้าก็ เริ่มโปรยตัวลงมา
เล่นด้วยกัน แต่ในที่สุด ก็ถูกขัง
บนโลกทั้งใบ นอกจากเราแค่สองคน
คนอื่น ไม่จำเป็นต้องมีอยู่หรอกนะ
คนอื่น น่ะเลือนหายไปให้หมดคงจะดี!!!!
 ไม่รับรู้ ไม่รับรู้ ไม่เคยล่วงรู้เสียงที่ได้ยิน
 ไม่ใช่ผม ไม่ใช่เธอ แต่เป็นเสียงของมวลมนุษย์
ไม่มีทาง จะขัดขืน ฉุดยึดรั้ง เรื่องราวที่มี
ก็กลืนหายไปกับอาทิตย์อัสดงที่ส่องแสงทอประกายลงมา
 ไม่รับรู้ ไม่รับรู้ ไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น
หนึ่งเรื่องราว ที่เกิดขึ้น หลังจากนี้ และชื่อเธอ
 แต่ที่เป็น อยู่ตอนนี้ มันก็คงจะดีที่สุด
ผมน่ะ คิดแบบนั้น คิดแบบนั้น คิดแบบนั้น คิดแบบนั้นจากหัวใจเลยนะ
 ไม่รับรู้ ไม่รับรู้ เสียงที่กึกก้องดังลงมา...
ถูกกลืนหายไปกับอาทิตย์อัสดงที่ส่องแสงทอประกายลงมา