high school รักใสๆกับนายอมนุษย์

“เฮ้อ..เหนื่อยชะมัดเลย”โฮยอนบ่น ก่อนจะล้มตัวลงนอนบนโซฟาสุดนิ่ม

“ฉันขอโทษนะที่ทำให้เธอลำบากและเหนื่อยนะ”ฉันรู้สึกผิดจริงๆแฮะ เอ๊ะ..เธอกินอะไรน่ะ ยาน้ำสีแดงสด เหมือนเลือดเลย ฉันคิดไปเองรึเปล่านะ?

“โฮยอน เธอกินอะไรน่ะ”ฉันถามเธอ ช่วยไม่ได้หนิ ก็คนมันขี้สงสัย

“แคะๆ”โฮยอนถึงกับสำลัก มันน่าตกใจหรอ?”เอ่อ...ฉันเป็นโรคหอบน่ะ เลยต้องกินยา”เธอตอบ

“ฉันรู้สึกผิดหนักเลยนะเนี้ย เหมือนใช้งานคนป่วยเลยอ่ะ”ฉันพูด

“ไม่เป็นไรๆเอาเถอะ นี่ก็ถึงเวลาที่เธอรอคอยแล้วนิ”โฮยอนบอก “มานั่งนี่สิ”โฮยอนตบที่โซฟาเบาๆฉันจึงเดินไปนั่ง

“เอาล่ะฉันจะเล่าแล้วนะ..............................

..............................ผู้ชายคนนั้นชื่อว่าชองมินเอาจริงๆนะเขาไม่ค่อยถูกกับเรา เอ่อ...หมายถึงกลุ่มฉันและเพื่อนๆน่ะ แล้วเขาเห็นเธออยู่กับฉันเขาเลยคิดว่าเธออยู่ในเยจี”เธอเริ่มเล่า แล้วอยู่ดีๆก็หยุด

“เยจี....”คืออะไรอ่ะ

“อ้อ เป็นชื่อกลุ่มของฉันเอง เดี๋ยวว่างๆจะพาไปรู้จัก”โฮยอนพูด “เอ่อ..ต่อนะ ชองมินน่ะ เป็นลูกเจ้าของโรงเรียนนี้ ฉันเห็นเขาไม่ค่อยมีเพื่อนซักเท่าไร มีแค่ยัยจังมีนั่นแหละที่เป็นเพื่อนกับเขาได้ สองคนนั้นน่ะ ตัวติดกันอย่างกับเป็นแฟนแหน่ะ อ้อ ชองอึนอ่า ระวังแล้วก็อยู่ห่างเขาให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้นะ”โฮยอนเตือนฉัน โห่   ..อดไปหาเรื่องนายนั่นเลย-3-

“จังมีคือใครอ่ะ”ฉันถาม

“จังมี เป็น..คนชั้นสูง ไฮโซไรงี้ ได้ชื่อว่าเป็น’เจ้าหญิงแห่งความหยั่งรู้’เพราะเธอเก่งและโดดเด่นมาก โดยเฉพาะด้านการอ่านใจมนุษย์..”โฮยอนเล่าต่อ

“เดี๋ยวๆๆๆเดี๋ยวเลยนะ ทำไมเรียกว่ามนุษย์ แล้วทำไมเขาอ่านใจคนได้?”ฉันรีบขัด แล้วจ้องหน้าโฮยอนอย่างจับผิด ยัยนี่ทำตัวน่าสงสัยมาหลายครั้งแล้ว

“เอ่อ...ฉันหมายถึง..ยัยนั่นเหมือนเป็นหมอดูน่ะ ชอบใช้ภาษาแปลกๆฉันเลยติดมา”โฮยอนพูด

“อื้ม..แล้วยังไงต่อ”

“จังมีเป็นพวกเดียวกับชองมิน เลยไม่ถูกกับเรา แต่ถ้าเธออยากรู้จักพวกเขา ฉันมีวิธีนะ สนใจมั้ย?”โฮยอนถาม

“เอ่อ...”ฉันอยากรู้จักจังมีคนเดียวน่ะสิ--“อยากๆ”ฉันตอบ

“งั้นพรุ่งนี้ตอนเย็นนะ เธอไปรอฉันที่หลังตึกBนะ ระวังตัวด้วยล่ะ”โฮยอนพูดแล้วลุกขึ้นไปจัดเตียงเตรียมจะนอน

“อ้าว เธอจะไปไหนหรอ ทำไมไม่ไปด้วยกันอ่ะ”ฉันถามพลางลุกขึ้นไปจัดเตียงเตรียมจะนอนเช่นกัน

“.....อ้อ พอดีฉัน...มีธุระน่ะ เธออย่ารู้เลย ปวดหัวเปล่าๆ”โฮยอนพูดขณะล้มตัวลงนอนบนเตียงนุ่ม”ราตรีสวัสดิ์นะ”แล้วโฮยอนก็นอนหันหลังให้ฉัน ฉันจึงไม่มีทางเลือก นอนล่ะกัน—Zzz

@หลังเลิกเรียน ตึกA16:37น.

   ตอนนี้ฉันเพิ่งเรียน ฉันกับโฮยอนอยู่คนล่ะห้องกัน ฉันอยู่ห้องCแต่โฮยอนอยู่ห้องFฉันก็เลยต้องเดินไปหาเธอ ไม่ใช่อะไรหรอกนะ ฉันอยากรู้ว่าธุระของเธอคืออะไรแค่นั้นเอง

“นี่!ปล่อยฉันนะ!อินซา นายเป็นอะไรเนี้ย!”โฮยอนออกจากห้องมากับผู้ชายประมาณ 4-5คน แต่หนึ่งในนั้น เหมือนกำลังล๊อคตัวโฮยอนอยู่ ฉันจะทำยังไงดี???    แอบตามไปก่อนดีกว่า-.,-

@หลังตึกC17:00น.

   มาที่นี่กันทำไมนะ? นี่หรอธุระของเธอ?  ตอนนี้ฉันแอบอยู่ข้างตึกที่มีต้นไม้บังตัวได้

“อร๊ายยยยย” 0o0 บ้าที่สุด!หมอนั่นที่เธอเรียกว่าอินซา กระชากหัวเธอ!

“เธอกล้ามากนะ ที่มายุ่งกับเหยื่อของเรา!”อินซาตะคอกโฮยอนก่อนจะปล่อยเธอล้มลงไปกับพื้น

“ฮึก เธอน่าสงสารนะ แล้วเธอก็มีเชื้อของเผ่าพันธุ์พวกเราด้วย!”โฮยอนพูด เผ่าพันธุ์?ฉันงงนะย่ะ? อะไรเนี้ย !อินซาตรงเข้าไปตบเธอทันทีที่จบประโยค

“ยัยนั้นมันคือสัตว์!เกิดมาเพื่อเป็นอาหารของพวกเรา!ยังไม่เข้าใจอีกหรอ ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป เธอก็จะกลายเป็นพวกนั้น..”อินซาค่อยๆเดินไปตรงหน้าโฮยอน นี่ฉันสงสัยว่าไอพวก4คนที่เหลือมันยืนทำอะไรว่ะ?แล้วเมื่อกี้เขาพูกอะไรกันอ่ะ ได้ยินไม่ชัด

“อย่า อย่านะ!ฉันขอโทษ แต่ฉันทิ้งซองอึนไม่ได้จริงๆ เพราะเธอเป็น....”...............ตอนนี้ฉันพูดอะไรไม่ออก ไม่ใช่ว่าฉันดีใจทิ้งโฮยอนรักฉันทั้งๆที่รู้จักกันไม่กี่วันไม่ใช่เพราะฉันรู้ว่าพวกเขาไม่ได้เป็นมนุษย์เหมือนฉัน แต่เป็นเพราะ อินซากำลังยกตัวโฮยอนลอยด้วยมือเขาข้างเดียว แล้วก็ทุ่มตัวโฮยอนลงพื้น!!ก่อนจะพูดอะไรก็ไม่รู้ ตัวโฮยอนลอยขึ้นและ....

“แอบดูคนอื่นทำพิธีแบบนี้ไม่ดีนะสาวน้อย...”เสียงเยือกเย็นดังขึ้นหลังหู ทำฉันขนลุกตั้งแต่ตาตุ่มถึงหนังหัว ฉันค่อยๆหันไปหาเจ้าของเสียง

“เอ่อ....คือฉัน.....”

“มากับฉันดีกว่านะ”ว่าแล้วชายนิรนามคนนั้นก็ลากฉันไปในที่แห่งหนึ่ง ซึ่งฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นที่ไหน........มันมืดมากเลย