เมย่า เจ้าสาวจำเป็นกับนายจอมโหด

 

 

“มาเลย...!!!”  สี่แม่ลูกตั้งวงกันก่อนจะกำมือไว้

 

“เปา...!!!”

 

“ยิ้ง...!!!”

 

“ฉุบ...!!!” 

 

ผลที่ออก......

 

ค้อน <<< ฉัน

 

กระดาษ<<<  ท่านแม่กับเมรา

 

ส่วนท่านพี่เมรินก็....

(...)

 

กรรไกร!!!

 

 

กฎของการเป่ายิงฉุบมีอยู่เพียง 4  ข้อนั้นคือ 

1. ต้องเล่นทั้งครอบครัว
2. ต้องชนะเทพผู้อาวุโสที่สุด (ผู้ที่อาวุโสที่สุดในวิมารหลังนี้ก็คือเทพเมอร์ริซ่า)
3. ผู้ที่มีอายุน้อยกว่าผู้ท้าไม่มีสิทธิ์ชนะจะต้องแพ้หรือเสมอเท่านั้น   (อืม...แล้วฉันก็ดันไปชนะท่านพี่  อ๊าก...) (ผู้ท้าคือคนที่จะลงไปมีความสัมพันธ์กับมนุษย์)
4. ถ้าผู้ชนะมีอายุน้อยกว่าผู้ท้า...ผู้ชนะจะต้องถูกทำโทษ!!!...

 

             ผู้ตั้งกฎ....เทพเมอร์ริซ่า....

 

 

 

....กลับมาปัจจุบัน....

 

“เห้ยย...ฉันแพ้ท่านแม่กับเมราแต่ดันไปชนะท่านพี่เมริน!!!”  ฉันร้องเสียงดัง

 

ฉันจำได้แล้ว...เรื่องเมื่อสามพันปีก่อน...

จริงสิ  ตอนนั้นยังไม่ทันได้กำหนดบทลงโทษกัน  ฉันก็ชิ้งหนีไปเที่ยวซะก่อนนี่หว่า  แล้วที่ยังไม่โดนลงโทษจนถึงปานนี้ก็เพราะกลับมาบ้านอีกทีท่านแม่ก็อยู่ในช่วงเวลาจำศิลตลอด  ท่านแม่ก็เลยไม่รู้ว่าฉันนั้นกลับมาบ้านตอนไหน...เลยกำหนดบทลงโทษกันไม่ได้สักที...

การลงโทษนั้นจะต้องให้ผู้ตั้งกฎหรือก็คือเทพเมอร์ริซ่าเลือกว่าจะให้ผู้ชนะถูกลงโทษอย่างไร  ฉะนั้นถ้าท่านแม่ยังไม่ตื่นจากการจำศิลละก็  จะไม่มีใครสามารถลงโทษฉันได้...

 

ฉันมัวเพลินกับการไปเที่ยวโลกนู้นโลกนี้  จนลืมเรื่องที่ชนะท่านพี่เมรินไปซะสนิทเลยอะ...Y^Y

 

 

งานเก่าเพิ่งจบ  ไม่ทันไรงานใหม่ก็เข้ามาแทรก  โว้ย...ไรแว๊...  YoY

 

“จำได้แล้วซินะ...หึหึ...” ท่านพี่เมรินพูดพร้อมกับหัวเราะในลำคอ 

 

เฮ้ๆ...เก็บอาการหน่อยก็ดีนะท่านพี่ (-.-)’  ออร่าสีดำพวยพุ่งออกจากร่างแล้วนั่นนะ   ไม่บอกก็รู้ว่า  กำลังคิดแผนแกล้งเราอยู่แน่ๆ

 

และเมื่อฉันหันไปมองอีกสองคนที่อยู่ในเหตุการณ์ด้วย

 

อืม...ตอนนี้ของสองคนนั้น  ออร่าสีดำมันลอยออกมาเป็นควันโขมงแล้ว...!!!  ToT  (ยิ่งออร่าสีดำมีเยอะเท่าไรความคิดด้านลบก็จะมีมากเท่านั้น)

 

“คิกๆๆ”  โอ้โห  ดูจากเสียงหัวเราะของสามคนนั้น...แง...ไม่รอดแน่ฉัน  งานนี้  ม่ายยยย...

 

“ตอนนั้นท่านพี่ไม่หน้าหนีไปเที่ยวเลย  เพราะบทลงโทษของคนที่ชนะในตอนนั้นก็คือการลงไปใช้ชีวิตอยู่เป็นเพื่อนท่านพี่เมรินบนโลกเมอร์ริซ่านั้นเอง...คิก...แต่ตอนนี้บทลงโทษมันเปลี่ยนไปแล้ว!”

ทำไมวันนี้ฉันรู้สึกว่าเสียงเมรามันชั่วร้ายแปลกๆ  วะ 

 

ฉันหันไปมองท่านพี่เมรินกับท่านแม่ที่ยืนอยู่ข้างๆ เมรา...

 

ขอเปลี่ยนความคิด!   ด่วน!...ไม่ใช่แค่เมราแล้วเฟ้ย  ทั้งท่านพี่เมรินแล้วก็ท่านแม่เป็นเหมือนกันหมด  แว๊กกกก....>o< 

 

“ใช่...ตอนนี้มันเปลี่ยนไปแล้ว  หลังจากที่เจ้าหนีไป  พวกเมรินก็ได้มีเวลาคิดหาบทลงโทษแจ่มๆ  ไว้รอเจ้านานโขเลยละ..พวกนางคิดกันไว้หลายพันบท  แต่ก็มีบทหนึ่งที่ถูกใจข้าที่สุด  นั้นก็คือ...”  เสียงท่านแม่น่ากลัวมาก...

 

 

 

“ให้เจ้าไปแต่งงานกับลูกหลานของเมรินที่เกิดกับมนุษย์ไงละ  ก๊าก...ฮาๆๆ”  เทพเมอร์ริซ่าหัวเราะร่าอย่างสะใจเมื่อได้เห็นใบหน้าตกใจสุดขีดของลูกสาวตัวแสบ  (หมดละความเป็นพระเจ้า...)

 

 

“เห้ย!...ไม่จริ๊งงงงงง!!!....”  ฉันร้องตะโกนลั่นวิมารเทพ...

 

“เสียใจด้วยท่านพี่ที่มันเป็นความจริง...ฮาๆๆ”   แอ๊ก...เจ้าน้องบ้า!!   ซ้ำเติมได้เจ็บแสบ...

 

“ก๊ากกก.....ฮาๆๆๆ   โอ้ย ปวดทะ...ท้อง   อุบ...ฮาๆๆ  แฮก  ก๊ากกก....”  เทพทั้งสามหัวเราะกันอย่างเมามันโดยไม่สุดใจเทพอีกองค์ที่ตอนนี้วิญญาณได้หลุดออกจากร่างไปเรียบร้อยแล้ว . . . .

 

บอกตรง...ว่า...ช็อคครับพี่น้อง....

 

ไม่ให้ช็อคได้ยังไง 

 

โทษของการเป่ายิ้งฉุบชนะอะ  ปฏิเสธหรือไม่ปฎิบัติตามไม่ได้ 

ซิกๆ  ToT  (เค้าจะฟ้องท่านพ่อ...ว่าถูกพวกท่านพี่แกล้ง  ซิกๆ...)

 

บทลงโทษมีตั้งเยอะ  ทำไมไม่เลือก  มาเลือกเล่นอะไรแผลงๆ  แบบนี้อะ  แง  คนลำบากนะฉันนะไม่ใช่พวกเธอ...

 

เด็กสาวได้แต่คิดอย่างหมดอาลัย...แต่ก็ทำอะไรไม่ได้  คงได้แต่ยอมรับความจริงละงานนี้

 

“ไม่ต้องห่วงเมย่า  เหลนพี่นะ  หล่อลากไส้เลย  แถมล้ำบึกแข็งแกร่งเหนือชายทุกคนบนโลกเมอร์ริซ่าเชียวนะ ขอบอก!!” (เป็นเหลนของเหลนแล้วก็อีกหลายเหลนเลย  เพราะเมรินไปมีทายาทไว้ตั้งแต่สามพันปีก่อน...)   ท่านพี่เมรินบอกอย่างภาคภูมิใจในสายเลือดของตัวเอง  แต่ฉันในตอนนี้นะ...

 

‘ไม่อยากรู้เฟ้ยยยย....’  T^T’’    (เสียงเมย่าสีขาว)

 

 

...เอ๊ะ...อะไรนะ!!!      (เมย่าสีดำ)

 

 

หล่อ  ล้ำ  หรอ  โอ้ว...สเปคเค้าเลย  >///<  กรี๊ดดด (เมย่าสีดำ) (ตกลงว่าบ้านนี้  มีสเปคชอบหนุ่มหล่อ ล้ำทั้งบ้าน...)

 

เมย่าสีดำนั่นเธอคิดอะไรนะ...o.o  (เมย่าสีขาว)

 

เธอคิดจะขัดขวางฉันหรอเมย่าสีขาว...>///<  (เมย่าสีดำ)

 

 

(....) 

 

 

ผัวะๆๆ  พลัก  ผัวะๆ  (เกิดการตีกันอย่างเมามันระหว่างเมย่าสีขาวและเมย่าสีดำ...)

 

 

แอ๊ก!!  (เมย่าสีดำถูกเมย่าสีขาวแทงเข่า)

 

 

พลัก  ผัวะ  อ๊อก!!!  (เมย่าสีขาวถูกเมย่าสีดำฟาดหางจระเข้  ก่อนจะต่อยเข้าไปที่หน้าท้องจนเมย่าสีขาวจุกลงไปนอน)

 

ฟิ้วววว  (เมย่าสีขาวใช้ท่าไม้ตาย  ดึงความคิดอันดีงามของเด็กสาวกลับมา)

 

 

ตอนนี้เด็กสาวจึงมีความคิดที่ว่า...

 

เห้ย...มันต้องไม่ใช่แบบนี้สิ  กลับมาเมย่า  อย่าให้ความคิดอันชั่วร้ายครอบงำ...กลับมา...

 

 

ไม่ให้กลับโว้ย...(เมย่าสีดำเตะเมย่าสีขาวกระเด็นหายไป...)

 

ฉันพยายามต่อสู้กับความคิดของตัวเองอย่างเอาเป็นเอาตาย...แฮกๆ เหนื่อยวะการต่อสู้กับตัวเองเนี่ย... 

และแล้วความคิดด้านชั่วร้ายของฉันก็ชนะ...ว๊ากกก  ฮาๆๆ  >//<

 

 

จนทำให้ฉันพูดออกไปว่า...

_______________________________________________________

เจอกันวันเสาร์จ้ะ ^,,^  ขอบคุณที่ติดตามนะคะ

ติดตามต่อได้ที่ 

http://writer.dek-d.com/ealfamoon/writer/view.php?id=1229685