เมย่า เจ้าสาวจำเป็นกับนายจอมโหด

เขียนโดย ealfamoon

วันที่ 6 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 22.07 น.

7 ตอน

2 วิจารณ์

10.13K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 7 ตุลาคม พ.ศ. 2557 00.32 น. โดย เจ้าของนิยาย

5) บทลงโทษของฉัน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

“มาเลย...!!!” สี่แม่ลูกตั้งวงกันก่อนจะกำมือไว้

“เปา...!!!”

“ยิ้ง...!!!”

“ฉุบ...!!!”

ผลที่ออก......

ค้อน <<< ฉัน

กระดาษ<<< ท่านแม่กับเมรา

ส่วนท่านพี่เมรินก็....

(...)

กรรไกร!!!

กฎของการเป่ายิงฉุบมีอยู่เพียง 4 ข้อนั้นคือ

ต้องเล่นทั้งครอบครัว
ต้องชนะเทพผู้อาวุโสที่สุด (ผู้ที่อาวุโสที่สุดในวิมารหลังนี้ก็คือเทพเมอร์ริซ่า)
ผู้ที่มีอายุน้อยกว่าผู้ท้าไม่มีสิทธิ์ชนะจะต้องแพ้หรือเสมอเท่านั้น (อืม...แล้วฉันก็ดันไปชนะท่านพี่ อ๊าก...) (ผู้ท้าคือคนที่จะลงไปมีความสัมพันธ์กับมนุษย์)
ถ้าผู้ชนะมีอายุน้อยกว่าผู้ท้า...ผู้ชนะจะต้องถูกทำโทษ!!!...

ผู้ตั้งกฎ....เทพเมอร์ริซ่า....

....กลับมาปัจจุบัน....

“เห้ยย...ฉันแพ้ท่านแม่กับเมราแต่ดันไปชนะท่านพี่เมริน!!!” ฉันร้องเสียงดัง

ฉันจำได้แล้ว...เรื่องเมื่อสามพันปีก่อน...

จริงสิ ตอนนั้นยังไม่ทันได้กำหนดบทลงโทษกัน ฉันก็ชิ้งหนีไปเที่ยวซะก่อนนี่หว่า แล้วที่ยังไม่โดนลงโทษจนถึงปานนี้ก็เพราะกลับมาบ้านอีกทีท่านแม่ก็อยู่ในช่วงเวลาจำศิลตลอด ท่านแม่ก็เลยไม่รู้ว่าฉันนั้นกลับมาบ้านตอนไหน...เลยกำหนดบทลงโทษกันไม่ได้สักที...

การลงโทษนั้นจะต้องให้ผู้ตั้งกฎหรือก็คือเทพเมอร์ริซ่าเลือกว่าจะให้ผู้ชนะถูกลงโทษอย่างไร ฉะนั้นถ้าท่านแม่ยังไม่ตื่นจากการจำศิลละก็ จะไม่มีใครสามารถลงโทษฉันได้...

ฉันมัวเพลินกับการไปเที่ยวโลกนู้นโลกนี้ จนลืมเรื่องที่ชนะท่านพี่เมรินไปซะสนิทเลยอะ...Y^Y

งานเก่าเพิ่งจบ ไม่ทันไรงานใหม่ก็เข้ามาแทรก โว้ย...ไรแว๊... YoY

“จำได้แล้วซินะ...หึหึ...” ท่านพี่เมรินพูดพร้อมกับหัวเราะในลำคอ

เฮ้ๆ...เก็บอาการหน่อยก็ดีนะท่านพี่ (-.-)’ ออร่าสีดำพวยพุ่งออกจากร่างแล้วนั่นนะ ไม่บอกก็รู้ว่า กำลังคิดแผนแกล้งเราอยู่แน่ๆ

และเมื่อฉันหันไปมองอีกสองคนที่อยู่ในเหตุการณ์ด้วย

อืม...ตอนนี้ของสองคนนั้น ออร่าสีดำมันลอยออกมาเป็นควันโขมงแล้ว...!!! ToT (ยิ่งออร่าสีดำมีเยอะเท่าไรความคิดด้านลบก็จะมีมากเท่านั้น)

“คิกๆๆ” โอ้โห ดูจากเสียงหัวเราะของสามคนนั้น...แง...ไม่รอดแน่ฉัน งานนี้ ม่ายยยย...

“ตอนนั้นท่านพี่ไม่หน้าหนีไปเที่ยวเลย เพราะบทลงโทษของคนที่ชนะในตอนนั้นก็คือการลงไปใช้ชีวิตอยู่เป็นเพื่อนท่านพี่เมรินบนโลกเมอร์ริซ่านั้นเอง...คิก...แต่ตอนนี้บทลงโทษมันเปลี่ยนไปแล้ว!”

ทำไมวันนี้ฉันรู้สึกว่าเสียงเมรามันชั่วร้ายแปลกๆ วะ

ฉันหันไปมองท่านพี่เมรินกับท่านแม่ที่ยืนอยู่ข้างๆ เมรา...

ขอเปลี่ยนความคิด! ด่วน!...ไม่ใช่แค่เมราแล้วเฟ้ย ทั้งท่านพี่เมรินแล้วก็ท่านแม่เป็นเหมือนกันหมด แว๊กกกก....>o<

“ใช่...ตอนนี้มันเปลี่ยนไปแล้ว หลังจากที่เจ้าหนีไป พวกเมรินก็ได้มีเวลาคิดหาบทลงโทษแจ่มๆ ไว้รอเจ้านานโขเลยละ..พวกนางคิดกันไว้หลายพันบท แต่ก็มีบทหนึ่งที่ถูกใจข้าที่สุด นั้นก็คือ...” เสียงท่านแม่น่ากลัวมาก...

“ให้เจ้าไปแต่งงานกับลูกหลานของเมรินที่เกิดกับมนุษย์ไงละ ก๊าก...ฮาๆๆ” เทพเมอร์ริซ่าหัวเราะร่าอย่างสะใจเมื่อได้เห็นใบหน้าตกใจสุดขีดของลูกสาวตัวแสบ (หมดละความเป็นพระเจ้า...)

“เห้ย!...ไม่จริ๊งงงงงง!!!....” ฉันร้องตะโกนลั่นวิมารเทพ...

“เสียใจด้วยท่านพี่ที่มันเป็นความจริง...ฮาๆๆ” แอ๊ก...เจ้าน้องบ้า!! ซ้ำเติมได้เจ็บแสบ...

“ก๊ากกก.....ฮาๆๆๆ โอ้ย ปวดทะ...ท้อง อุบ...ฮาๆๆ แฮก ก๊ากกก....” เทพทั้งสามหัวเราะกันอย่างเมามันโดยไม่สุดใจเทพอีกองค์ที่ตอนนี้วิญญาณได้หลุดออกจากร่างไปเรียบร้อยแล้ว . . . .

บอกตรง...ว่า...ช็อคครับพี่น้อง....

ไม่ให้ช็อคได้ยังไง

โทษของการเป่ายิ้งฉุบชนะอะ ปฏิเสธหรือไม่ปฎิบัติตามไม่ได้

ซิกๆ ToT (เค้าจะฟ้องท่านพ่อ...ว่าถูกพวกท่านพี่แกล้ง ซิกๆ...)

บทลงโทษมีตั้งเยอะ ทำไมไม่เลือก มาเลือกเล่นอะไรแผลงๆ แบบนี้อะ แง คนลำบากนะฉันนะไม่ใช่พวกเธอ...

เด็กสาวได้แต่คิดอย่างหมดอาลัย...แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ คงได้แต่ยอมรับความจริงละงานนี้

“ไม่ต้องห่วงเมย่า เหลนพี่นะ หล่อลากไส้เลย แถมล้ำบึกแข็งแกร่งเหนือชายทุกคนบนโลกเมอร์ริซ่าเชียวนะ ขอบอก!!” (เป็นเหลนของเหลนแล้วก็อีกหลายเหลนเลย เพราะเมรินไปมีทายาทไว้ตั้งแต่สามพันปีก่อน...) ท่านพี่เมรินบอกอย่างภาคภูมิใจในสายเลือดของตัวเอง แต่ฉันในตอนนี้นะ...

‘ไม่อยากรู้เฟ้ยยยย....’ T^T’’ (เสียงเมย่าสีขาว)

...เอ๊ะ...อะไรนะ!!! (เมย่าสีดำ)

หล่อ ล้ำ หรอ โอ้ว...สเปคเค้าเลย >///< กรี๊ดดด (เมย่าสีดำ) (ตกลงว่าบ้านนี้ มีสเปคชอบหนุ่มหล่อ ล้ำทั้งบ้าน...)

เมย่าสีดำนั่นเธอคิดอะไรนะ...o.o (เมย่าสีขาว)

เธอคิดจะขัดขวางฉันหรอเมย่าสีขาว...>///< (เมย่าสีดำ)

(....)

ผัวะๆๆ พลัก ผัวะๆ (เกิดการตีกันอย่างเมามันระหว่างเมย่าสีขาวและเมย่าสีดำ...)

แอ๊ก!! (เมย่าสีดำถูกเมย่าสีขาวแทงเข่า)

พลัก ผัวะ อ๊อก!!! (เมย่าสีขาวถูกเมย่าสีดำฟาดหางจระเข้ ก่อนจะต่อยเข้าไปที่หน้าท้องจนเมย่าสีขาวจุกลงไปนอน)

ฟิ้วววว (เมย่าสีขาวใช้ท่าไม้ตาย ดึงความคิดอันดีงามของเด็กสาวกลับมา)

ตอนนี้เด็กสาวจึงมีความคิดที่ว่า...

เห้ย...มันต้องไม่ใช่แบบนี้สิ กลับมาเมย่า อย่าให้ความคิดอันชั่วร้ายครอบงำ...กลับมา...