Sweet Devil! ยัยขนมหวานต้องเป็นของผม!!

               ตึ๊งๆ!..
               เสียงของเปียโนที่กำลังเล่นอยู่อย่างเพลิดเพลินทำให้ฉันยังคงนั่งฟังต่อไปเรื่อยๆจน
ร่างกายของฉันแทบจะลอยไปกับสายลมอยู่แล้ว
               "ฮึมๆ...."ฉันฮัมเพลงตามเสียงเปียโนที่กำลังเล่นอยู่ยิ่งทำให้ฉันเพลินมากขึ้น
               ....
               และเพลงได้หยุดลงในที่สุด ฉันปรบมือให้ผู้เล่นเพราะว่าเป็นการให้เกียรติแก่ผู้เล่น
นั่นเอง ถึงแม้ว่าฉันเป็นคนดูก็เถอะ 
               "เก่งจังเลย รีฟิเคิล"ฉันเอ่ยชื่อของเธอไปพลางยิ้มเล็กๆส่งให้เธอ
               "อืม ขอบคุณนะ"รีฟิเคิลตอบขอบคุณพลางเขินเล็กน้อย
               "ดีจังเลยนะที่เธอเล่นเปียโนเป็นน่ะ ถ้าไม่ว่าอะไรเธอช่วยสอนฉันเล่นหน่อยสิ?"ฉัน
ถามเธอไปพลางส่งสายตาอ้อนวอนใส่เธอทำให้รีฟิเคิลต้องหันหน้าหนี
               "ได้สิ งั้นไว้วันหลังก็แล้วกัน"
               "เย้!! ขอบคุณนะ!"ฉันพูดขอบคุณเธอพลางกระโดดกอดเธออย่างไม่รู้ตัว
               "ไม่ต้องกอดฉันก็ได้นะ เดี๋ยวฉันต้องเข้าห้องแล้วล่ะ งั้นไว้เจอกันที่สวนดอกไม้ก็แล้ว
กัน"เธอพูดเสร็จก็ลุกขึ้นจากที่นั่งเปียโน ทำให้ฉันต้องออกจากตัวเธอทันที
               "เอ๋? แต่ว่ามันยังไม่ถึงเวลาเข้าเรียนเลยนี่?"
               "ไม่หรอก พอดีว่าครูลอวรี่เรียกให้ฉันไปทำงานน่ะ"รีฟิเคิลพูดเสร็จก็เดินออกจากสวน
พุ่มไม้ทันที
               "..."และสุดท้ายก็เหลือแค่ฉันที่นั่งอยู่ข้างๆเปียโนในสวนพุ่มไม้ที่นี่ 
               สายลมอ่อนๆพัดมาตรงหน้าของฉันทำให้ผมสีทองประบ่าปลิวกระจายไปตามสายลม
ทุกอย่างดูสงบสุขไปหมดแถมยังไม่เรื่องที่น่าปวดหัวมากวนใจฉันอีก มันก็เป็นอะไรที่ดีอยู่แล้วล่ะ
               "เฮ้อ... ไปดีกว่า เดี๋ยวอีกไม่กี่นาทีก็จะถึงเวลาเข้าเรียนแล้ว"ฉันบ่นพึมพำพลางดู
นาฬิกาข้อมือแล้วลุกขึ้นพร้อมกับคว้าผ้าคลุมผืนเล็กสีดำสนิทของเพื่อนฉันไปด้วย และก็เดินออก
จากสวนพุ่มไม้ทันที
               ตึกๆ...
               ตึ้กๆ!..
               "นี่! ยัยรีลีส!"เสียงของใครบางคนตะโกนมาจากด้านหลังของฉันทำให้ฉันต้องหัน
ขวับไปทันที
               "เฮ๋?"ฉันหันหลังไปพอดีก็เจอผู้หญิงผมสีเทาไว้ผมแกละ ปิดตาข้างหนึ่งพร้อมกับวิ่ง
มาหาฉันอย่างเหน็ดเหนื่อย
               "แฮ่กๆ!...นะ..นี่!"เธอพูดติดๆขัดๆพลางก้มหน้าลงอย่างเหนื่อยหล้า
               "มีอะไรหรอกรอร่า?"
               "เกิดเรื่องใหญ่แล้ว! ไอ้ฮากูชูกับไอ้เคคราฟมันคิดจะต่อยกันน่ะสิ!"
               "เฮ๋!? ละ...แล้วพวกนั้นอยู่ไหนกันน่ะ!?"ฉันลองซักไซร้ถามกรอร่าให้เข้าใจ
               "อยู่ที่ห้องซ้อมบาสนู้น!"ไม่ได้การละ!? ฉันว่าฉันน่าจะได้อยู่อย่างสงบสุขนะ!
               ฉันรีบเร่งฝีเท้าไปที่ห้องซ้อมบาสทันทีพร้อมกับจูงมือกรอร่าไปด้วย ทำไมนะทำไม
เรื่องทุกเรื่องต้องมาลงที่ฉันด้วยล่ะเนี่ย!? ถึงแม้ว่าฉันจะเป็นหัวหน้าห้องก็เถอะ!?
               ....
               ณ ห้องซ้อมบาส
               แกร๊กๆ!
               "มันเปิดไม่ออก!?"ฉันตะโกนออกมาด้วยความหนักใจสุดๆ
               "ถอยไป! เดี๋ยวฉันจัดการเอง!"กรอร่าพูดเสร็จก็เดินไปตรงประตูทันที
               ปั้งๆ!
               ปั้งๆ!
               กรอร่าถีบประตูไม่ยั้งและทำซ้ำไปเรื่อยๆ ใจฉันก็ไปอยู่กับพวกเขาสองคนนั่นแล้ว
เพราะว่ากลัวว่าพวกเขาจะสู้กันจนตายไปข้างหนึ่งเลยล่ะ!
               "โธ่เว๊ย! มันเปิดไม่ออกเลย ไอ้พวกนี้มันเล่นของแรงไปแล้วมั้งเนี่ย!?"กรอร่าสบถ
ออกมาอย่างหัวเสียพลางมองไปรอบๆประตู
               "พวกแกออกมาเดี๋ยวนี้นะเฟ้ย!? ไม่งั้นฉันจะไปฟ้องผอ.แน่!"กรอร่าพูดออกมาอย่าง
อารมณ์เสียสุดๆ ทำไงดีๆ!? พวกนั้นต้องโดนรุมยำอยู่แน่ๆ!
               "นี่เธอทำอะไรกันอยู่?"เสียงของชายคนหนึ่งเอ่ยขึ้นมาข้างๆฉันและกรอร่าทำให้พวก
เราต้องหันไปทางต้นเสียงทันที
               "โอ้! มาได้จังหวะเลยนะไอ้หัวนางฟ้า! นายช่วยถีบประตูหน่อยจะได้มั้ยพอดีว่าพี่นาย
กับไอ้ฮากูชูมันคิดจะต่อยกันน่ะสิ!"
               "หึม? เอาอีกแล้วหรอ? ได้สิแต่ว่าถอยไปหน่อย"ฉันกับกรอร่าต้องถอยห่างไปทันที
ไม่งั้นลูกเท้าของเขาจะโดนหน้าพวกเราซะก่อน
               ปั้ง!!!
               เขาถีบแรงมากจนกลอนประตูพังไปเลยและประตูก็เปิดอ้าทันที ฉันวิ่งเข้าไปในห้อง
ทันทีเป็นคนแรกและตอนนี้ฉันกำลังเห็นฮากูชูกำลังจะเริ่มปั้นกำหมัดแล้วส่วนเคคราฟก็ไม่แพ้กัน
ต่างคนต่างจ้องหน้ากันอย่างกับหมาแมวที่ไม่ถูกกันซะเท่าไหร่ แต่ว่าตอนนี้ฉันต้องห้ามเขาก่อน
แล้วล่ะ
               "หยุดเดี๋ยวนี้นะ!"ฉันตะโกนไปหาพวกเขาทำให้ฮากูชูต้องหันมามองทางฉันทันที
               ปั้ก! ตุ๊บ! ผวัะ!
               แย่แล้ว! ตอนนี้เคคราฟต่อยหน่อยหน้าฮากูชูอย่างแรงจนทำให้เขาเซล้มไปทันที
ส่วนฉันกับกรอร่าก็ได้แต่ยืนนิ่งกัน เพราะว่าถ้าพวกฉันไปช่วยล่ะก็มีหวังโดนลูกหลงอย่างเดียว
               "เฮ้อ...ไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ"วอดาส์บ่นขึ้นมาพลางจ้องไปที่เคคราฟอย่างเหนื่อยหล้า
ก่อนที่จะไปหยุดพวกเขาที่กำลังต่อยกันอย่างเมามัน
               "...."
               ตุ๊บ! ผวัะ! ปั๊ก!
               พรึ่บ!
               โอ้โห! สุดยอดไปเลย! วอดาส์แค่ยืนเข้าไปหาเคคราฟที่กำลังจะต่อยหน้าฮากูชูก็
เขาแค่ใช้มือจับกำปั้นของเคคราฟได้ทันก่อนที่กำปั้นนั้นจะไปโดนหน้าของฮากูชู
               "วอดาส์นี่เก่งจังเลยนะ"
               "เหอะๆ ฉันว่าไม่อ่ะ ไอ้หมอนั่นมันก็มีดีแค่หยุดคนก็เท่านั้นนั่นแหละ"กรอร่าพูดออก
มาอย่างหงุดหงิด นี่เธอไม่ชอบวอดาส์ขนาดนั้นเลยรึไงกันนะ?
               "อย่างนั้นหรอกหรอ...แต่ว่าตอนนี้ฉันขอไปเคลียร์กับเจ้าพวกนี้ก่อนนะ"ฉันพูดกับกรอ
ร่าเสร็จก็เดินตรงไปยังทั้งสองคนที่กำลังนั่งอยู่กับพื้นทั้งสองคน แต่ละคนสภาพดูไม่ได้เรื่องเลยซัก
คน
               "พวกนายอีกแล้วนะ! พวกนายไม่คิดเลยรึไงว่าฉันก็เหนื่อยเป็นเหมือนกันนะที่จะต้อง
มาหยุดพวกนายเนี่ย!?"ฉันตะหวาดใส่พวกเขา
               "..."ทั้งสองคนเงียบกันไปครู่หนึ่งก่อนที่จะมีใครคนหนึ่งเอ่ยขึ้นมา
               "เหอะๆ! คนอย่างฉันจะไปสนใจมันทำไม? และฉันก็ไม่แคร์อยู่แล้วว่าเธอจะเป็นยัง
ไง?"เคคราฟพูดออกมาพลางจ้องหน้าฉันอย่างหงุดหงิด
               "แล้วไง!? ถึงแม้ว่านายจะไม่แคร์แต่ว่าฉันแคร์เรื่องที่พวกนายกำลังอยู่นะ! ฉันไม่
อยากให้โรงเรียนของเราเสียหาย"
               "ก่อนจะเข้าเรื่องดราม่า ฉันขอถามอะไรหน่อยจะได้มั้ย?"กรอร่าเอ่ยขึ้นมาพร้อมกับ
เดินมาข้างๆฉันโดยไม่รู้ตัว
               "...."
               "พวกแกทะเลาะกันเรื่องอะไรมิทราบ?"กรอร่าถามพวกเขาอย่างสงสัย
               "เชอะ! จ้างให้ฉันก็ไม่บอกหรอก ยัยเตี้ย"ฮากูชูพูดยั่วโมโหกรอร่าทำให้เธอโกรธจน
หน้าแดงทันที
               "เงียบไปเลยไอ้สลัดเป็ด!!!!"ไม่ทันไรเธอก็ใช้เท้าเตะไปที่หน้าฮากูชูอย่างจังทำให้
เขาสลบไปเลยทีเดียว
               "..."
               "แต่ว่าพี่ชาย จะทะเลาะไปด้วยเรื่องอะไรกัน?"วอดาส์ถามเคคราฟพลางจ้องหน้าเขา
อย่างไม่พอใจกับสิ่งที่เคคราฟทำลงไป
               "นายจะรู้ไปทำไมกัน? เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับนายซักหน่อย? แล้วอีกอย่างถ้าฉันบอก
พวกแกไปเดี๋ยวยัยรีลีสมันก็ไปบอกผอ.อีกล่ะสิ"เคคราฟพูดพลางเสยผมที่ยุ่งเหยิงบนใบหน้าเขา
               "งั้นนายก็บอกมาสิ ฉันสัญญาว่าฉันจะไม่บอกผอ.เด็ดขาด เว้นซะว่าท่านจะมาเห็น
เอง"ฉันยื่นข้อเสนอเพื่อจะให้เขาบอกเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น
               "แล้วฉันจะเชื่อใจเธอได้ยังไง?"
               "แล้วนายเคยเห็นฉันทำพลาดรึไง?"ฉันพูดพลางยิ้มยาว
               ติ๊งต่องๆ!...
               ติ๊งต่องๆ!...
               "งั้นไว้ค่อยเล่าให้ฟังตอนกลางวันก็แล้วกันนะ"ฉันพูดพลางมองไปที่นาฬิกาเพื่อดู
เวลา
               "แล้วเจอกัน"
               ....
-------------------------------------------------------------------------------------
               เป็นไงบางคะ? พอดีว่ามีเรื่องใหม่ให้เข้ามาดองอีกแล้ว(?) แต่ว่ายังไงก็จะพยายามทำให้เรื่องนี้มันจบๆไปนะคะ เรื่องนี้มีทั้งหมด 45 ตอนนะคะ!(ฮะ!?=[]=) ย้ำนะคะว่า 45 ตอนจริงๆ(ซึ่งตัวละครแต่ละคู่จะมีทั้งหมด 15 ตอนนั่นเอง)#ตายคาคอม แล้วจะมี session 2 อีกนะเออ ตายแน่เลยตรู 55555
               มาเม้นกันบ้างน้า^^