ยัยตัวร้าย คว้าใจนายเย็นชา

         ฉันกับนายแวมไพร์เดินเข้าามาในจตุจักร มีร้านค้าอยู่มากมาย ผู้คนคึกคัก เพราะ ว่าถ้าจะ
เป็นวันหยุดด้วย มีทั้ง ผู้ใหญ่ คนแก่ เด็กวัยรุ่น ชาวต่างชาติ เดินป่ะปนกันอยู่มาก ฉันรู้สึกว่ามีมือ
มาจับที่มือฉัน ฉันก้มดูมือฉันมีมือหนึ่งกําลังจับอยู่ ฉันไล่มองตั้งแต่ต้นแขนของคนจับขึ้นไปจนรู้ว่า
คนที่จับมือฉันคือ นายแวมไพร์
ขนมผิง:"นี่ นายจับมือฉันทําไม"
เคน:"ทําไมจับไม่ได้หรอ"
   นายแวมไพร์ตอบแบบกวนๆ และยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉัน ฉันใช้มือข้างขวาที่นายแวมไพร์ไม่ได้จับ
ดันหน้าเขาออกไป
ขนมผิง:"นี แนะ"
เคน:"หืม มือเต็มไปด้วยเหงื่อเลยนะ"
ขนมผิง:"ย่ะ"
      เขาจับมือฉันแน่นกว่าเดินและเดินไปเรื่อยๆ ตอนนี้ฉันเริ่มเข้าใจแล้วว่าทําไมเขาต้องจับมือฉัน
คนเยอะซะขนาดนี้ ถ้าฉันหลงกับนายแวมไพร์หละแย่มาก
       นั่นมันไอติมนี่ โอยอยากกินจัง จริงด้วยต้องแต่เช้าฉันยังไม่ได้กินข้าวเลยเพราะรีบออกมาหา
นายแวมไพร์ แถมยังต้องรออีก
เคน:"อยากกินไอติมหรอ"
    หมอนี่รู้ได้ไงเนี่ยว่าฉันอยากกิน หรือว่าเขาเป็นหมอดู
ขนมผิง:"อืม ตั้งแต่เช้าฉันยังไม่ได้กินไรเลย"
เคน:"อ้าว แล้ว ก็ไม่บอก รอตรงนี้ก่อนนะ"
    นายแวมไพร์ ปล่อยมือฉันแล้วเดินตรงไปร้านไอติม เพียงอึดใจ เขาออกมาพร้อมกับไอติมโคน
ขนมผิง:"......"
เคน:"อ่ะ"
      นายแวมไพร์ยื่นไอติมโคนมาให้ฉันพร้อมกับจับมือ พาฉันเดินต่อไป โดยที่ฉันยังไม่ทันจะได้
ขอบใจอะไร
ขนมผิง:"......"
      ฉันกินไอติมไปเรื่อยๆโดยไม่ได้สนใจอะไร
เคน:"ขอบใจสักคําก็ไม่มี"
ขนมผิง:"......"
เคน:"ซื้อให้ก็ไม่แบ่งให้กิน"
ขนมผิง:"......"
     นายแวมไพร์พาฉันเดินไปแล้วฏ้บ่นไปคนเดียวโดยที่ฉันไม่ได้ตอบอะไร ก็กําลังอร่อยกับไอติม
อยู่อ่ะ
เคน:"ผิง.....เห้ย"
       เขาหันหน้ามาหาฉันแล้วทําหน้าตกใจอย่างกับคนเห็นผี
ขนมผิง:"ร้องอะไร มีอะไร"
     เสียงฉันพลอยตกใจไปด้วย ไม่รู้ว่าเขาเห็นอะไรอยู่บนหน้าฉัน หนอนหรอไม่เอานะ กรี๊ดดดดด
เคน:"กินไอติมเป็นเด็กไปได้ เลอะเต็มปากเลย"
ขนมผิง:"แค่......"
     ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดอะไร มือใหญ่ๆของเข้าก็มาวางบนแก้มข้างขวาของฉัน เขาปล่อยมือที่จับฉัน
และก้มลงมา ใช้นิ้วโป้ง ข้างซ้าย ลูบไปที่ขอบริมฝีปากของฉันอย่างแผ่วเบา ที่มีไอติมเลอะ ฉันทํา
อะไรไม่ถูก เหมือนตกอยู่ในภวังค์    แต่ ที่รู้ๆตอนนี้ก็คือใจฉันเต้นแรงมากจนจะทะลุออกมา 
เคน:"เสร็จแหละ"
       เขาเอามืออกจากขอบริมฝีปาก และ แก้มของฉัน เขาใช้ทิชชู่เช็ดนิ้วโป้งที่ปาดไอติมให้ฉัน
ขนมผิง:"ขะ.....ขอบใจนะ"
    เขาจับมือฉันแบบเดิมและพาเดินต่อไปเรื่อยๆ  ตอนนี้หัวใจฉันเต็นแรงมาก สงสัยตอนนี้ฉันคง
                               จะชอบเขามากขึ้นแล้วล่ะสิ