ยัยตัวร้าย คว้าใจนายเย็นชา

         ตอนเย็นหลังเลิกเรียนฉันก็เริ่มปฏิบัติการที่จะแก้แค้นนายแวมไพร์ที่มาผลักหัวฉันเมื่อเช้าฉัน
จัดการหยิบขวดนํ้ายาล้างจานสีเหลืองที่แอบไปจิ๊กจากโรงครัวมา555ขึ้นมาฉะโงกหน้าเข้าไป
ดูในห้องเรียนเหลือแต่นายแวมไพร์กวาดพื้นอยู้ในห้องคนเดียว จากนั้นก็ทําเป็นแสร้งเดินเข้ามาใน
ห้องโดยที่เหยื่อของฉันก็ไม่ได้สนใจอะไร
   ปรื้ดดดดด
บีบไปเยอะๆเลยรับรองนายลื่อจนตกบันไดแน่ เอ้ยแต่ถ้านายตกบันดฉันก็โดนทําดทษอ่ะสิ ช่างมัน
เถอะเอาความสะใจก่อน555
ขนมผิง:"นี้!!! กวาดพื้นเสร็จยัง" แกล้งถามหน่อยดีกว่าเดี๋ยวจะคิดว่ามีพิรุธ
เคน:"เสร็จแล้ว ถ้าจะกลับไม่กลับไปก่อนอ่ะ"
ขนมผิง:"ก็...ฉันรอจะ...ได้กลับเป็นเพื่อนกันไงเดียวถ้า...ไปเจอพวกเด็กเทคนิคแบบวันนั้นฉันจะทํา
ไงล่ะ"
.  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .
อ่านตอนที่มีพวกเด็กเทคนิคได้ในตอนที่ 7 ปกป้อง นะค่ัะ
เคน:"หรา..." แหม่พ่อคุณกวนจริงๆนะค่ะ หึๆเดี๋ยวถ้ามาเหยียบกับดักฉันเขาล่ะจะกวนไม่ออก
ขนมผิง:"เออนะซิ"
เคน:"ไปรอหน้าห้องก่อนก็ได้เดี๋ยวฉันเก็บไม้กวาด แล้วก็หยิบกระเป๋าก่อน"
ขนมผิง:"จะบ้าหรอถ้าฉันออกไปฉันก็โดน..." ว้ายๆๆแย่แล้วเกือบพูดไปแล้วมั้ยล่ะเรา
เคน:"โดน?? โดนอะไร"
ขนมผิง:"เอ่อ...โดน..." ซวยแล้วไงเราจะทําไงดีเนี่ย เหงื่อเริ่มผุดออกมาจากมือจนฉันต้องถูกับ
กระโปรง
เคน:"ว่าไง"
ขนมผิง:"ไม่มีอะไร"
เคน:"หรอ ถ้างั้นก็ออกไปรอข้างนอกสิ"
ขนมผิง:"แต่..."
เคน:"ไม่ไปใช่มั้ย ได้!!!"
ขนมผิง:"นายจะทําอะไรอ่ะ ไม่เอานะ" นายแวมไพร์ดันตัวฉันออกไปข้างห้องตรงจุดที่ฉันได้
ละเลงนํ้ายาล้างจานไว้เต็นที่ กรมแล้วไงเราแย่แน่ๆ
 
ในที่สุดนายแวมไพร์ดันฉันออกมาจากห้องได้สําเร็จแถม โชคร้ายจริงๆเลย ฉันทรงตัวไม่อยู่เพราะ
นํ้ายาล้างจาน
เคน:"ฉันว่าแล้วว่าต้องมีแผนอะไร"
ขนมผิง:"อร้ายๆๆๆๆจะ...จะล้มแล้ว"
เคน:"เฮ้ย!!! ผิง"
ตายแล้วฉันลื่นไปจนจะตกบันไดแล้วนะ เฮ้ยๆๆตกแล้วๆๆ ฉันหลับตาปี๋ไม่อยากนึกถึงสภาพตัวเอง
ตอนนี้
ฟึบบบบบบ
              ฝากเม้นติชมหน่อยนะค่ะ จะได้มีกําลังในการแต่งขอบคุณคร้าาาา