ยัยตัวร้าย คว้าใจนายเย็นชา

เคน:"อ่ะเสร็จแล้ว" นายแวมไพร์พูดเสร็จพร้อมกับแปะพลาสเตอร์ลายหมีแพนด้า(มุ้งมิ้งอ่ะ
)ให้เสร็จเรียบร้อยอย่างเบามือ
ขนมผิง:"ขอบคุณนะ" ฉันพูดพร้อมกับดึงมือ ออกอย่างเก้ๆกังๆ ทําตัวไม่ค่อยถูก
เคน:"เขินหรอ"
ขนมผิง:"ห่ะ???"
เคน:"ก็หน้าเธอแดงอ่ะ"
ขนมผิง:"หนะๆ...หน้าฉันแดง" ฉันพุดพร้อมกับจับหน้าตัวเองแบบลุกลี้ลุกล้น มือไม้สั่น แถมตอนนี้
หัวใจยังเต้นแรงมากด้วย
เคน:"ใช่หน้าเธอแดงมาก...เขินฉันหรอ"
ขนมผิง:"จะ...จะบ้าหรอ อากาศมันร้อนเหงื่อฉันแตกหมดแล้วเนี่ย" ฉันพูดพร้อมๆกับเอามือปาดเหงื่อ
หลายๆเม็ดที่ผุดขึ้นบนหน้า
เคน:"เธออ่ะบ้าแอร์ดัง หึ่งงงงง อยู่มาบอกว่าร้อน ยัยบ้องเอ้ย"
     นายแวมไพร์พูดพร้อมกับเอาฝ่ามือใหญ่ๆของเขามาผลักหัวฉันเบาๆ ก่อนจะลุกไปช่วยพี่โมถือ
กับข้าวมาวางบนโต๊ะ แหม่สุภาพบุรุษจริงๆเลย
พี่โม:"ผิงมาทานข้าวได้แล้วเร็ว"
ขนมผิง:"อ่าๆ"
 
โต็ะอาหาร
      ฉันดึงเก้าอี้ข้างๆ นายแวมไพร์ออกมานั่ง เอ้ะ!!! แล้วทําไมฉันต้องเลือกนั่งข้างๆอีตานี่ด้วยเนี่ย
พี่โม:"ทานได้เลยเคน"
เคน:"ครับ"
 
   หลังจากทานกันเสร็จนายแวมไพร์ก็อาสาเก็บโต๊ะล้างจานให้เอง ส่วนพี่ดมก็เข้าห้องอาบนํ้านอน
ส่วนฉันก็นั่งดูทีวีอย่างสบายอารมณ์รู้สึกเหมือนมีคนรับใช้เลย555
เคน:"นี่เป็นเจ้าของห้องประสาอะไรเนี่ยให้แขกมาล้างจานเก็บโต๊ะเอง"
      โอ้ะอีตาบ้านี่ฉันนึกว่าจะได้ดูทีวีอย่างสบายอารมณ์ล้างจานอยู่แล้วยังตะโกนมาอีก
ขนมผิง:"นายบอกเจ๊เองไม่ใช่หรอว่า เดียวผมจะเก็บเองล้างจานให้เองนะครับ" ฉันดัดเสียงตรง
บทพูดของนายนั้นก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างสะใจ
เคน:"แต่เธอก็ต้องช่วยฉันสิ"
      เสียงนํ้าก๊อกล้างจานถูกปิด ก่อนจะปรากฎร่างนายแวมไพร์ที่ใช่มือเช็ดเปียกๆกับกางเกงตัว
เองอยู่
ขนมผิง:"ชิ...นายก็ทานข้าวเสร้จเก็บกวาดไรเสร็จแล้วก็กลับบ้านไปสิ" ฉันหันไปพูดจนจบก่อนจะ
สะบัดบ๊อบใส่แล้วหันกลับมาดูทีวี
เคน:"ยังกลับไม่ได้"
ขนมผิง:"ทําไม" ฉันหันไปมองอย่างสงสัย
        เขาค่อยๆเดินมานั่งข้างๆฉัน ก่อนจะล้วงมืือเข้าไปในกระเป๋าตัวเองและหยิบอะไรออกมาสัก
อย่าง ก่อนจะยื่นให้ฉัน
เคน:"อ่ะนี่"
ขนมผิง:"อะไร"
      นายแวมไพร์แบมันออกก่อนจะเผยหันเห็นสร้อยข้อมือน่ารักสีนํ้าตาลมีแผ่นโลหะเล็กสลักตัว
อักษรว่า "ขนมผิง" และข้างๆตัวอักษรก็มีรูปกุญแูจหัวใจสลักอยู่ข้างๆ ฉันหยิบมันขึ้นมาจากมือ
นายแวมไพร์ ก่อนจะเงยหน้ามองเขาอย่าง งงๆ
ขนมผิง:"ให้ฉันหรอ"
เคน:"ชื่อเธอรึเปล่าล่ะ"
       ฉันรู้สึกเขินขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ก่อนจะจัดการใสที่ข้อมืออย่างเสร็จสรรพ เอ้ะ!!!แล้วเขา
ซื้อให้ฉันทัาไม
ขนมผิง:"แล้วนายซื้อให้ฉันทําไมอ่ะ"
เคน:"เอ่อ...คือ"