naruto(version girl)จอมซน ภาค อดีตที่แสนยาวนาน

งึมๆเช้าแล้วอย่างงั้นเหรอ...ไปล้างหน้าหน่อยดีกว่า
ซ่า ลำธารที่นี่สวยจังน้ำก็ยังใสแต่มันจะไหลไปสิ้นสุดที่ไหนก็ยังไม่รู้และมันจะไหลไปเรื่อยๆไม่มีวันหยุดไหลเหมือนในตอนนี้แถวนี้ไม่มีใครแถมตอนนี้ฉันก็ยังรู้สึกเหนียวตวไปหมดด้วยบางทีมันน่าจะมีที่ดีๆกว่านี้นะ จริงสิอีกฝากนึงมีน้ำตกนี่นา อีกอย่างฉันเองก็ไม่อยากทนเหนียวตัวแบบนี้ตลอดหรอกนะหวังว่าคงไม่มีใครแอบตามฉันมาหรอกนะ พูดจบฉันก็ข้ามไปอีกฝั่งเพื่อที่จะไปที่ๆอาบน้ำเพราะฉันเหนียวตัวไปหมดแล้วฉันเดินไปจนไปเห็นน้ำตก
"ถึงสิที..ฮิๆ คงไม่มีใครตามมาหรอกนะ"
........
"นี่คาคาชินารูโตะไปไหน"
"เห็นว่าไปล้างหน้าที่ลำธารน่ะ"ลำธารอย่างงั้นเหรอถ้าจำไม่ผิดก็คงอยู่แถวนี้นี่แล้วทำไมไปนานขนาดนี้ล่ะปกติยัยนั้นถ้าล้างหน้าแล้วก็น่าจะรีบกลับมานี่
.......
"สบายสุดๆไปเลยว่ามั้ย"
"นั้นสิค่ะ แต่ฉันรู้สึกไม่ดียังไงไม่รู้เลยค่ะ นารูโตะจัง"
"อืมมม เธอคงไปเองน่ะเบลล์"
"นั้นสินะค่ะ"เฮ้อ....อย่างกับมาแช่น้ำร้อนยังไงอย่างงั้นแหละรู้สึกสบายตัวเหมือนไม่ได้อาบน้ำมาเป็นชาติ ทั้งๆที่เว้นอาบแค่วันเดียวก็หนียวตัวสุดไปเลยเจ้าพวกนี้ก็คงรู้สึกเหมือนกันล่ะมั้ง แต่น้ำตกที่นี่น่ะสวยจริงๆเลยนะยิ่งอยู่ในป่าแบบนี้น่ะยิ่งดูสวยเป็นประกายอย่างกับว่ามีไข่มุขเลยลงมาอย่างงั้นแหละ เฮ้อ
ยัยนั้นอยู่ไหนกันนะไหนว่าอยู่ลำธาร....รู้ล่ะเข้าไปในป่านั้นอีกล่ะสิหึแบบนี้ต้องแกล้งกันซะหน่อยจะได้รู้กัน
"ฉันว่าเราขึ้นกันเถอะ"
"ค่ะ"
นารูโตะ.....มาอาบน้ำ เอ้ยไม่ได้นะเฟ้ยนี่ฉันคิดอะไรฟระเนี่ยพอเลยเลิกคิดเรื่องแบบนั้นได้เลยเรื่องแบบนี้น่ะมันไร้สาระที่สุดเลย....ซะ ซ่วยแล้วไงทำไมมันถึงมีรังต่ออยู่ที่นี่ได้นะ ทำได้อย่างเดียวก็ต้องหนีสิ
ตุบ
"ซ..ซาสึเกะนายมาทำอะไรแถวนี้?"ซ่วยแล้วไงแทนที่ผมจะวิ่งไปทางอื่นแต่ดันไปวิ่งทางข้างหน้าจนไปชนกับนารูโตะเลยล้มกันทั้งคู่
"ฉ...ฉันมาหาลูกไม้ป่าไปกินน่ะ"
"อย่างงั้นเหรอ...แต่ว่านะ...นายช่วยลุกออกไปไดรึยัง"อะไรกันนะความรู้สึกนี้...ขอลองดูหน่อยแลวกันแค่ครั้งเดียว
"อื้อ!!!!!"อะไรกันเนี่ย...หมอนี่มันโรคจิตไปแล้วฉันค่อยๆเอามือทั้งสองข้างทุบไปที่หลังของเขาอย่างแรงที่สุด...แต่เหมือนจะไม่สะท้านต่อเขาซักนิดเขายังคงนิ่งเฉยเหมือนเดิมแต่ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงรู้สึกแบบนี้
"อะ...ซาสึเกะนายเป็น....อื้อ!!!!"ยังไม่ทันที่จะพูดจบเขาก็ประกบริมฝีปากลงอีกครั้งเหมือนกับว่าเขาหยุดให้ฉันพักหายใจ เอ้ยแล้วนี่ฉันคิดอะไรเนี่ย....แต่ทำไมล่ะทำไมถึงขยับไม่ได้ล่ะแล้วมิราเบลล่าไปไหนหรือว่าจะออกจากตรงนี้ไปแล้ว
"ยะ...หยุดซักที...อ๊า...ซาสึเกะ...ซาสึเกะนายได้ยินที่ฉันพูดมั้ยเนี่ย...หยุดนะ"เหมือนเขาไม่สนใจอะไรซักอย่างและเหมือนเขาจะไม่สนด้วยซ้ำว่าฉันจะเป็นยังไงถ้าฉันจะขยับตัวตอนนี้ก็ไม่ได้แขนทั้งสองข้างของฉันถูกเขารวบขาก็ไม่ยอมขยับไปไหนหรือว่านายเป็นโรคจิตไปแล้วจริงๆ 
ตัดฉากอันตราย
"ทำไมช้าจัง ไปไหนกันมา"
"คือฉันไปเก็บลูกไม้ป่ากันมาน่ะ"
"ใช่..."ดีที่เรื่องจบไปได้ด้วยดีแต่ถ้าเขาทำอย่างนี้อีกฉันคงยอมเขาไม่ได้แล้วจะต้องทำให้เขาร้ว่าฉันเกลียดกระกระทำแบบนี้แค่ไหนให้ได้
....................................................................................................................