naruto(version girl)จอมซน ภาค อดีตที่แสนยาวนาน

อื้อ ไชโย!!!แผลที่เท้าหายแล้ว ดีจังเลย หืม..0///0ทำไม....ซาสึเกะมานอนตรงนี้ล่ะฉันอยู่บนเตียงเหรอ....ฉันไม่ได้อยู่นี่....ฉันจะฆ่านายแน่ซาสึเกะ

ตึก

"โอ๊ย นี่มันอะไรกันเนี่ย ทำไมต้องถีบด้วยเนี่ย"

"ก็นายลงมานอนข้างล่างทำไมเล่า นายเนี่ยชอบทำให้ฉันหัวเสียตลอดเลยนะ"

"เธอเวลาโกรธเนี่ย น่ารักดีนะ รู้ตัวมั้ย"

"ม....ไม่ต้องมาพูดเรื่องอื่นเลยนะ ฉันเกลียดนาย ไม่ต้องเข้าใกล้ฉันเลยนะ>////<"

"แล้วเธอจะไปไหนน่ะ"

"หุบปากไปเลย เจ้าบ้า"

ซ่า

ให้ตายสิซาสึเกะชอบทำให้ฉันหัวเสียแต่เช้าเลย ฉันเกลียดหมอนั้นที่สุดเลย ถ้าเป็นไปได้อยากถีบหมอนั้นให้ออกนอกโลกไปซะก็ดี ถ้าเป็นไปได้นะ แต่ว่านะ....นี่ฉันคิดอะไรอยู่เนี่ย เฮ้อ แทนที่จะตื่นมาอารมณ์ดี แต่ต้องมาหัวเสียเพราะเรื่องแค่นี้เนี่ยนะ วันนี้อยากออกไปฝึกวิชาจังเลย อยู่บ้านไปก็น่ารำคาญเปล่า หาอะไรใส่ท้องหน่อยก็แล้วกัน นมซักแก้วก็คงดีนะ

โครม  

โอ๊ยนี่มันอะไรเนี่ย ทำไมเดินไม่ดูทางกันบ้างเลยนะ 

"นี่หัดเดินดูคน บ้างจะได้มั้ย เนี่ย ซาสึเกะ"

"โทษทีนะ ฉันแค่จะไปหาอะไรกินเท่านั้นเอง ฉันเจอมันอยู่ที่ๆเธอนอนน่ะ น่าจะเป็นของเธอ"

นี่มัน....ไข่ผู้พิทักษ์ของฉันอีกฟองเหรอ ฉันจะมีอีกคนแล้วเหรอ แต่ทำไมมันเป็นกากบาทล่ะ ยังไงก็ มันดิ้นแล้ว ห๊าา อะไรฉันนึกว่าอีกสองสามวันจะฟัก แต่ฉันพึ่งจับก็จะฟักเลยอย่างงั้นเหรอ

เคร้ง

"ไง ฉันชื่อ ไดยะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ ทั้งสอง เราไปกันเถอะ"

"เดี๋ยวเธอจะพาฉันไปไหนไดยะ"

"ไปห้องครัว"

"ฉันว่าน่ารักดีนะ เมี้ยวไดยะน่ะ"

"ถ้านายชอบทำไมนายไม่บอกเธอล่ะ"

"ถ้าเป็นอย่างงั้นก็ดีน่ะสิ เมี้ยว ซาสึเกะรอด้วยสิ เมี้ยว"

ไดยะเนี่ยคล้ายๆฉันเลยนะ แต่ก็ดีนะ มีคาแรคเตอร์แบบนี้น่ะ แต่ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงต่อไปเหมือนกันนะ แต่นมเนี่ยอร่อยจังแหะ วันนี้บ้านดูเงียบๆนะ นี่พี่ยังไม่ตื่นอีกเหรอ เดี๋ยวนั้นอะไร..........ไอ้พี่บ้ามีภารกิจแต่เช้าแล้วบอกให้ฉันดูแลให้บ้านให้หน่อยเนี่ย....แต่พวกนั้นยังไม่ตื่นอีกเหรอขึ้นไปดูซักหน่อยก็แล้วกัน

"อรุณสวัสดิ์ ทุกคน เป็นยังไงบ้าง"

"นารูโตะ ฉันจับลางสังหรณ์คาแรคเตอร์ผู้พิทักษ์ได้ด้วยล่ะ"

"ฉันรู้แล้ว ออกมาสิ นี่ไดยะ สมาชิกใหม่"

"ไอริ...."

"ไดยะ ฉันไม่อยากเชื่อเลยนะว่าจะเป็นเธอ"

"แล้วไงล่ะ "

"จะไปไหนเหรอ นารูโตะ"

"ไปฝึกวิชา ไปด้วยกันมั้ยล่ะ ฉันรู้ถ้านายอยู่บ้านคงน่าเบื่อแย่เลย ใช่มั้ยล่ะซาสึเกะ"

"โย่ นารูโตะ ซาสึเกะ"

"นายมาทำอะไรที่บ้านฉันคาคาชิ"

"เอาน่า ไหนๆคาเครุก็กลับมาแล้ว ไปฝึกกันหน่อยดีมั้ย"

"โทษทีนะ แต่ฉันจะไปฝึกคนเดียว"

"แปลว่าตกลงนะ เจอกันที่เดิมที่หน่วยสี่ของเราเจอกันครั้งแรก"

"เดี๋ยวสิ!!!"

ให้ตายสิ บอกว่าจะไปฝึกคนเดียว แต่ดีนะไม่ได้ฝึกแบบนี้มานานประมาณห้าปีได้ล่ะม้าง รู้สึกดีใจที่จะได้เจอคาเครุอีกจังเลย 

ปัง 

ลุยลอดค่ะ อุจิมากิ นารูโตะขอสู้ตายแม้ว่าจะเป็นแค่การฝึกก็ตาม ขอสู้ตายจนกว่าจะล้มครูคาคาชิ ลุยเลยดีกว่าเรา.....เฮ้อไม่ได้ปลดปล่อยอย่างนี้มานานแค่ไหนแล้วดีล่ะไปเลยดีกว่า 

                                     สนามสอบที่7

ถึงซักที....ไม่ได้มาที่นี่ตั้งนานแล้วยังเหมือนเดิมเลยแหะ ตอนนั้นรู้สึกว่าจะเป็นตอนที่ฉันยังหกขวบโดยจับกลุ่มกัน ก็มีฉัน ซาสึเกะ แล้วก็คาเครุสินะ ครูประจำหน่วยก็คาคาชิ

"มาไวเหมือนเมื่อก่อนเลยนะ นารูโตะ"

"คาเครุ นายก็มาไวเหมือนกันนี่ เหลือแต่ซาสึเกะสินะ"

"มาไม่เคยรอกันเลยนะ นารูโตะ"

"ก็ฉันขี้เกียจนี่ เหลือแต่คาคาชิสินะ"

"เราก็รู้นี่ว่าหมอนั้นช้าสุดในกลุ่มเรา"

"นั่นสิ"

                                                 เที่ยงวัน

เจ้าคาคาชิสายเหมือนเดิมนี่จะให้ลูกหน่วยตัวเองรอนานไปถึงเมื่อไหร่กันนะ แต่พอลองดูข้างในก็ยังนึกถึงตอนนั้นอยู่เลยแหะ การฝึกเนี่ยคงไม่เหมือนตอนนี้แล้วสินะ

"ไง โทษทีนะพอดีว่าไปช่วยคุณยายถือของมาน่ะ"

"ไม่ต้องมาแก้ตัวเลยนะครูคาคาชิ ผมรู้ว่าครูเอาเวลาไปอ่านหนังสือมากกว่า จากนั้นครูคงบอกกับตัวเองว่า หลับซักงีบ ทั้งๆที่ครูนัดพวกผมให้มาตั้งแต่เช้านี่นะ มันหมายความว่ายังไง"

"เอาน่าใจเย็นเข้าไว้สิ คาเครุ"

"ชิ ถ้าเธอพูดอย่างงั้นนะ ฉันก็จะพยายาม"

"เธอเนี่ย ยังเหมือนเดิมเลยนะคาเครุ งั้นเรารีบเข้าไปกันเถอะ"

ยังเหมือนเดิมจริงๆด้วยสินะ เอาเถอะแค่ครั้งนี้ฉันจะยอม

"เอาล่ะเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา ฉันคงไม่ต้องอธิบายนะ"

"ครั้งนี้ ไม่อ่านหนังสือเหมือนตอนนั้นเหรอครับครูคาคาชิ"

"หรือว่าจะ...เก็บไว้อ่านทีหลังกัน"

"หรือว่าจะ.....อ่านจบไปแล้วค่ะ"

"พวกเธอสามคนนี้นะ....งั้นก็ช่วยไม่ได้....ฉันคงต้องเอาจริงกับพวกเธอแล้วสิคอดูหน่อยว่าผ่านไปหกปีฝีมือพวกเธอเป็นไงมั้ง"

"ไอริ ยืมพลังเธอหน่อยนะ"

"อืม"

" คาบูโตะรู้ใช่มั้ย"

"ได้เลย เมี้ยว"

"คลาบ"

"อื้ม"

เปลี่ยนคาแรคเตอร์

ขอดูหน่อยก็แล้วกันว่าผ่านไปหกปี พลังพวกเธอจะเป็นยังไงบ้าง ฉันคงต้องจริงจังแล้วสินะไม่ใช่เอาแต่อ่านหนังสือ....

ไลท์ซอท

เคร้ง เคร้ง เคร้ง เคร้ง

"โทษทีนะ แต่การโจมตีแค่นี้ชนะฉันไม่ได้หรอก"

"คิดอย่างั้นจริงเหรอ"

ร่างแยกนี่ แต่ทำไมล่ะ งั้นเหรอ แผนซ้อนแผนสินะ

"เสร็จล่ะ"

ชิ งั้นก็ช่วยไม่ได้นะ ผมคงต้องเอาจริงกับครูซินะ คาถาหมอก ช่องว่างแห่งสายลม

วิชานี้มัน ช่องว่างแห่งสายลมนี่มองอะไรไม่เห็นเลยต้องใช้สมาธิสินะ ข้างหลังดีล่ะ ครั้งนี้ครูเสร็จหนูแน่ 

เจ้าคาเครุเริ่มเอาจริงแล้วเหรอเนี่ย ฉันก็ต้องเริ่มเอาจริงบ้าง เอาล่ะตั้งสมาธิแล้วโจมตีคาคาชิไปเลย ข้างหลังสินะ ดีล่ะนายเสร็จฉันแน่คาคาชิ 

"หมอกหนาจังเลยค่ะฉันมองไม่เห็นเลย"

"เธออยู่ตรงไหนน่ะ มิราเบลล่า"

"ไม่รู้สิค่ะ ยูริเตะ เอาเป็นว่าไว้เจอกันตอนหมอกสลายแล้วกันนะค่ะ"

"อื้ม"

"เสร็จฉันล่ะ "

"ไม่เลวนี่ซาสึเกะ"

"ไปตายซะ"

"เธอไม่เลวเลยนี่ แต่ว่าขอจบแค่นี้เลยแล้วกันนะ ตัดสายฟ้า"

"เอางั้นก็ได้ พันปักษา"

หมอกจางลงแล้ว ว่าแต่ใครอยู่ตรงนั้นแล้วคนไหนคือครูคาคาชิกันล่ะเนี่ย

ฟิ้ว ฉันต้องไม่แพ้ ต้องไม่แพ้ ต้องไม่แพ้ ตึก ตึก ตึก ตึก ชิง

นั้นนารูโตะนี่ หรือว่าคนที่ใช่คาถาสายฟ้าอีกคนคือนารูโตะอย่างงั้นเหรอ นารูโตะตอนนี้ไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้วสินะ แต่ว่าใครชนะล่ะ

นารูโตะจังนี่เธอ....

"นารูโตะ....เธอเนี่ยยังเหมือนเดิมเลยนะ"

"นายก็ด้วยคาคาชิ ผลคือเสมอสินะ"

"อื้ม เอาเป็นว่าตอนนี้พวกเธอแข็งแกร่งพอที่จะต่อสู้ ซาสึเกะไหวพริบของนายก็ขอให้เป็นอย่างนี้ตลอดนะ คาเครุนายอยู่ฝึกต่อ"

"เอ๋!!!!ทำไมล่ะครับ"

"เธอน่ะใช้คาถาเหมือนนารูโตะได้รึยังล่ะ แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้ พรุ่งนี้เจอกันที่นี่นะ"

"ครับ"

"เอาล่ะการฝึกจบแค่นี้แหละ ลาก่อนนะ"

"แล้วเราจะเอายังต่อดีล่ะค่ะนารูโตะจัง"

"กลับสิ"

"ให้ฉันไปส่งมั้ย"

"ฉันกลับเองได้ ไปเถอะทุกคน"

นานแค่ไหนแล้วนะที่ไม่ได้เห็นผู้คนเยอะขนาดนี้น่ะ รู้สึกดีจริงๆเลยนะ ตอนเย็นก็ไม่ได้เลวร้ายซะเท่าไหร่

"แกปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ฉันบอกว่าไม่ไปก็ไม่ไปไง"

"ไม่เห็นต้องใจร้ายกันเลยนี่ แม่หนู"

"นั้นแกจะทำอะไรเพื่อนฉัน ปล่อยเพื่อนฉันไปเดี๋ยวนี้ ไอริ"

หัวใจของฉันจงเปิดล็อค คริ้ง คริ้ง คริ้ง คริ้ง ร่างจำแลง อเคลี้ จีเวลลี้

"ห๊า จะหาเรื่องกันเหรอแม่หนู ต้องเห็นดีกันใช่มั้ย เอางั้นก็ได้ ถ้าเธอชนะ ฉันจะปล่อยเพื่อนเธอไป แต่ถ้าแพ้เพื่อนเธอต้องมาเป็นของฉัน"

"นารูโตะ ปากดีขนาดนี้จัดการให้เละเป็นโจ๊กไปเลย"

"ฉันรู้แล้วล่ะน่าไอริ"

                                             ครึ่งชั่วโมงผ่านไป

"ที่นี้แกก็รู็แล้วนะ จำใส่หัวของแกไว้ด้วยว่าอย่าได้มาพูดอะไรอย่างงั้นต่อหน้าฉันอีก แล้วถ้าแกมาทำร้ายคนแถวหรือว่าเพื่อนฉันอีก มีหวังว่าแกจะได้ขึ้นไปหา พ่อแกแม่แกก่อน หรือว่าพระอินทร์ดีล่ะหรือจะเป็นลูกพี่แกดีล่ะ"

"ฝากไว้ก่อนเถอะ ฉันจะพาลูกพี่ฉันมาแล้วให้จัดการเธอซะ"

"ที่ฉันพูดไปน่ะ....มันยังไม่ชัดพอใช่มั้ยหรืออยากจะโดนอีกซักรอบดีล่ะ"

"อึก.....ฝากไว้ก่อนเถอะฉันจะมาล้างแค้นเธอทีหลัง"

"นารูโตะ สุดยอดไปเลยนะ เธอจัดการหมอนั้นได้แค่ครึ่งชั่วโมงเอง"

"หุบปากไปเลย ยูริเตะ"

"คือว่า ขอบใจนะที่ช่วยฉันไว้"

"เธอเองก็รีบกลับบ้านไปซะ ซากุระ เดี๋ยวพ่อแม่เธอก็เป็นห่วงหรอก เธอออกมาซื้อของไม่ใช่เหรอ"

"จริงด้วย ลาก่อนนะ"

ให้ตายสิเดี๋ยวนี้มีแต่พวกอันธพาลเยอะไปหมด น่าปวดหัวจริงๆเลยแหะไม่นึกเลยว่าจะเกิดขึ้นกับซากุระแต่ว่านารูโตะเองก็สุดยอดไปเลยนะ จัดการได้แค่ครึ่งชั่วโมง แต่อีกไม่นานหรอก นารูโตะต้องเป็นของฉันไม่ใช่ของซาสึเกะ ว่าแต่แอปเปิ้ลนี่อร่อยกว่าที่คิดไว้เยอะเลยแหะ ก็สมกับขึ้นชื่อของร้านผลไม้แถวนี้ตชจริงๆนะ

....................................................................................................................
                                           

                                            ติดตามตอนต่อไป