เพื่อนรัก รักเพื่อน ( girlfriend )

 
"..." พีคเดินลงไปอีกชั้นนึง
"อ่าวพี่พีค" เต้ยเข้าไปทัก
"อึ้ม เต้ยทำไรอยู่เหรอ"
"เต้ยกำลังช่วยเฟินทำงานอยู่ค่ะ"
"อ๋อ วันนี้เลิกเที่ยงหนิพี่เห็นครูเค้าประกาศเพราะเป็นวันเสาร์"
"ค่ะ ไปสยามกันมั้ย"
"....."
"เต้ยขอโทษนะค่ะที่ชวนพี่"
"ไม่เป็นไรเต้ยอยากไปมั้ยหล่ะ พี่ไปเป็นเพื่อนได้นะ"
"....ไม่เป็นไรค่ะ พี่พีคเจ็บอยู่ไม่เป็นไรดีกว่า"
"อึ้มแล้วแต่นะ งั้นพี่ไปก่อนนะ"
"ค่ะ" ถึงภายนอกเต้ยจะแสดงสีหน้าอารมณ์เหมือนคนปกติแต่จริงๆแล้วในใจของเต้ยนั้นต่างจากภายนอกมากเพราะเต้ยพยายามจะลืมพีคแต่ก็ไม่สามารถทำได้ได้แต่แอบรักพีคและรอจนกว่าพีคจะอยากกลับเป็นเหมือนเดิม
..เลิกเรียน..
"ถ้าโรงเรียนเราเลิกเที่ยงแบบวันนี้ทุกๆวันก็ดีนะสิ" กานพูด
"อืม"
"แกเป็นไรรึเปล่าว่ะพีค"
"คือ...จันทร์ที่จะถึงเนี่ยพ่อแม่เราจะกลับบ้าน"
"เห้ยจริงดิ ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ"
"ไอดีอ่ะมันก็ดีนะแต่ไอไม่ดีอ่ะมันก็คือ...."
"คือ คืออะไรว่ะ"
"พ่อกับแม่เราดิ ให้ชวนพ่อกับแม่ฟ้าแล้วก็ฟ้ามากินข้าวที่บ้าน เราก็ไม่รู้นะว่าเราจะกล้าคุยกับฟ้ารึเปล่า"
"แค่เนี่ย แกพีค เราบอกแกแล้วว่าให้แกทำตามหัวใจแกก็ไปบอกชอบฟ้าเค้าสะสิ"
"บอกไปแล้ว บอกไปตั้ง2ครั้งแล้วด้วย ฟ้าเค้าคงไม่ได้คิดอะไรกับเราจริงๆแหละ"
"ทั้งที่แกชอบฟ้ามากขนาดนี้เนี่ยนะ แกต้องทำให้ฟ้าใจอ่อนให้ได้เชื่อเราเว้ย"
"เออๆขอบใจเว้ย"
"เอองั้นเราไปก่อนนะ"
"อืมๆ"
"ซู่ ซู่" เสียงจากฝนที่โปรยปรายลงมาทีละน้อยจนกระทั่งหนัก
"อ้าว มาตกไรตอนนี้ว่ะ" พีคบ่นพรึมพรำ
"อ่าว แบตหมดอีก โธ่เอ้ย แล้วจะกลับบ้านยังไงล่ะทีนี้" พีคกำลังจะโทรหาให้คนขับรถมารับแต่มือถือดันมาแบตหมดเสียก่อน
"......" ฟ้าเดินกางร่มมาแต่เห็นพีคกำลังนั่งหลบฝนอยู่ใต้อาคารจึงหยุดชะงักขึ้นเพราะความเป็นห่วงเพราะพีคก็บาดเจ็บอยู่ด้วย
"..." พีคเห็นฟ้าแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรและรีบเดินออกไปที่อื่นและฟ้าก็วิ่งตามมา
"พีค" ฟ้าเรียกชื่อพีคขึ้น
"อืม มีอะไรรึเปล่า"
"ทำไมถึงวิ่งตากฝนมาล่ะแผลหายดียังงั้นแล้วเหรอ"
"ยังหรอก เราแค่มาหลบฝน เดี๋ยวเราไปก่อนดีกว่า" พีคกำลังจะเดินไปแต่ฟ้าจับข้อมือพีคไว้ก่อน
"........." พีคมองที่มือฟ้าที่ตอนนี้กำลังจับข้อมือพีคอยู่
"ที่แกถามเราว่าเรารู้สึกยังไงกับแก คำถามนี้แกจะถามเราอยู่มั้ย"
"ก็เราถามแกไปแล้ว แต่แก........ยืนยันว่าไม่ได้รู้สึกอะไรจริงๆ ถ้าจะให้เราถาม คำตอบก็คงไม่ต่างไปจากเดิมหรอกนะ"
"ถ้าเราจะบอกว่า...เราชอบแกมาตั้งนานแล้วแกยังโอเคอยู่มั้ย"
"ก กะ กะ แกพูดว่าอะไรนะ"
"ถ้าเราชอบแก แกยังโอเคอยู่มั้ย"
"^_^ แก แกพูดจริงๆนะฟ้า"
"อึ้ม เราชอบแกมาตั้งนานแล้ว แค่นี้ชัดพอมั้ย"
"....." พีคยิ้มและก็เข้าไปกอดฟ้าท่ามกลางสายฝนที่กำลังโปรยปราย
..ผ่านมา 1 ชั่วโมง ณ บ้านพีค.. 
"ขอบคุณนะฟ้า" พีคพูดหลังจากที่ฟ้ามาส่งถึงบ้าน
"อึ้มไม่เป็นไรหรอก" ฟ้าคุยกับพีคผ่านสไกด์
"แล้วก็ขอบคุณที่แกบอกความรู้สึกกับเรานะ ทำไมตอนนั้นแกถึงไม่บอกเราล่ะ"
"ก็......แกมีแฟนแล้วหนิ เราไม่อยากทำให้แกต้องทะเลาะกับเต้ย"
"ต่อไปนี้ถ้าแกรู้สึกอะไรแกพูดได้หมดเลยนะ"
"อึ้ม"
"ส่วนเพลงที่เราร้องอ่ะ เราร้องให้แกจริงๆนะ เราเห็นว่าแกชอบ"
"ขอบคุณนะแก แล้วแผลแกเป็นไงบ้าง"
"ก็โดนน้ำมาอ่ะตอนนี้ป้าเราฆ่าเชื้อให้แล้ว"
"แกคงเจ็บมากสินะที่โดนทั้งต่อยโดนทั้ง....แผลที่ท้องแก"
"เดี๋ยวมันก็หายแล่ว เจ็บกายไม่เท่ากับเจ็บใจนะ"
"จ้าาาาคุณพี่พีคคนเก่ง5555"
"หึ555"
"คุณพีคค่ะมาทานข้าวทานยาได้แล้วค่า" เสียงจากป้าอิ่มพูด
"ค่าๆป้า"
"มัวแต่คุยกับสาวที่ไหนล่ะค่ะ" ป้าอิ่มเดินถือถาดจานข้าวต้มมาวางไว้ใกล้ๆโต๊ะ
"อ่าวป้าอิ่มสวัสดีค่า" 
"ค่า คุณฟ้าบอกให้คุณพีคมาทานข้าวสิค่ะ ดื้อจริงๆ"
"ค่า5555 พีคไปกินข้าวก่อนไปแล้วค่อยคุยกันใหม่"
"ก็ได้ๆ งั้นแค่นี้ก่อนนะ"
"อืม บาย"
"ป้าดีใจนะค่ะที่เห็นคุณพีคยิ้มได้"
"ค่ะป้า กินข้าวกันเถอะค่ะ"
"ค่าาาาๆ" พีคพูดจบก็คว้าจานข้าวต้มมาทาน
..เช้าวันต่อมา..
"ฮ้าววว" พีคลืมตาขึ้น
"ตื่นแล้วทานข้าวทานยาด้วยนะ" พีคเปิดมือถือดูเห็นข้อความที่ฟ้าส่งมาให้แต่เช้า
":) :)" พีคอมยิ้มและลุกขึ้นไปอาบน้ำ
..ผ่านมา 40 นาที..
"พีคอิ่มแล้วค่ะ ขอตัวขึ้นห้องก่อนนะค่ะป้า"
"ค่า"
"เธออยากอยู่กับฉันมั้ย อยากเดินด้วยกันมั้ยเธอ ~~" พีคเข้ามาในห้องเปิดเพลงฟัง