เพื่อนรัก รักเพื่อน ( girlfriend )

..ผ่านมา 20 นาที..
"ฮัลโหลเต้ย" พีคทานอาหารเสร็จแล้วก็โทรหาเต้ยทันที
"ค่ะพี่พีค ถึงบ้านแล้วเหรอค่ะ"
"ใช่พี่พึ่งกินข้าวเสร็จอ่ะก็เลยโทรมาหา"
"อ๋อ พี่พีคทำอะไรอยู่ค่ะ"
"ก็คุยกับเต้ยไง555"
"-////- พี่พีคซ้อมหนักแบบนี้ไหวอ่ะเปล่า"
"ไหวสิ มีกำลังใจเต็มเปี่ยม"
"555"
"อีกไม่กี่วันพี่เข้าค่ายแล้ว อย่ากลับบ้านดึกนะน้องสาวรู้เปล่า" พีคแกล้งหยอก
"น้องสาวหรอค่ะ" เต้ยเสียงเรียบ
"เห้ยเต้ยพี่แค่หยอกๆเฉยๆนะ" 
"ค่ะ"
"อย่าคิดมากเลยนะ รู้เปล่าเดี๋ยวตีนกาขึ้นไม่รู้ตัวน้าา"
"5555 พี่พีคอ่ะชอบทำให้เต้ยขำอยู่เรื่อย"
"พี่เป็นคนตลกมั้ง มีความสุขป่ะล่ะ"
"มีความสุขมากๆเลยค่ะ ตั้งแต่เต้ยได้รู้จักกับพี่ ชีวิตของเต้ยก็ดีขึ้น ดีกว่าเดิม พี่มาเปลี่ยนแปลงทุกอย่างในชีวิตเต้ย"
"ไม่ขนาดนั้นมั้งเต้ย พูดงี้ก็เขินแย่ดิ"
"ห๊ะ 555"
"อืม แล้วนี่อ่านหังสือแล้วอ๋อ"
"อ่านแล้วค่ะ พี่พีคก็อย่าลืมอ่านหนังสือนะจะได้ไม่ตกเลข"
"เห้ยใครบอกเต้ยอ่ะว่าพี่ตกเลข"
"พี่กานค่ะ พี่กานเค้าบอกหมดเลย"
"หืม ไอกานนี่เอง พี่ไม่เก่งเลข 555"
"อ่านบ่อยๆเดี๋ยวก็เก่งเองค่ะ"
"เดี๋ยวพี่จะเผาไอกานให้เฟินฟังบ้าง คอยดูนะ555 รู้ป่ะไอกานอ่ะมันตกทั้งเลขตกทั้งไทย บอกเฟินด้วย555"
"555 อย่ามาเผาให้เต้ยฟังดีกว่าค่ะ เดี๋ยวเต้ยโดนพี่กานเผา"
"จ่ะๆ เต้ยแค่นี้ก่อนน้า ฝันดีนะ"
"ค่ะ ฝันดีนะค่ะ"
ติ๊ด พีควางสาย
"ป่านนี้แกจะเป็นไงบ้างนะฟ้า" พีคพูดพร้อมล้มตัวลงนอน
..เช้าวันต่อมา..
"ดีฟ้า" พีคเข้าไปทักทาย
"อ่าวพีคหวัดดี"
"นี่ทำไมเพื่อนๆยังไม่มากันอีกอ่ะ"
"อ๋อ ก็วันนี้มีงานข้างล่างอ่ะ คนคงไปดูกันหมดมั้ง กานขึ้นแสดงด้วยหนิ"
"อ๋อใช่ กานขึ้นเวทีด้วย ไปดูกันป่ะ"
"อืม เอาดิ" ทั้งคู่ก็เดินมาดูการแสดงดนตรีข้างล่าง
"โอว โอว เย้ เย" เสียงจากเพลงที่นักร้องเริ่มบรรเลง
"อีก 3 วงแหนะกว่ากานจะขึ้นแสดง" พีคพูด
"จริงเหรอ นานจังเนอะ"
"เออฟ้า แล้วนัทไปไหนอ่ะ"
"อ๋อนัทไปซ้อมรำไทยอ่ะ"
"อ๋อ นี่เราลืมงานวันนี้ไปเลยนะเนี่ย 555"
"ขี้ลืมจังนะ555"
ฟุบ เสียงจากคนที่ชนฟ้าจนกระเด็นมาโดนพีคทำให้ฟ้าอยู่ในอ้อมกอดของพีคและทั้งคู่ก็สบตากันปิ๊งๆ
"ขอโทษครับๆ" นักเรียนชายที่กำลังยกของอยู่ก็เอ่ยขึ้นทำให้ทั้ง 2 คนรีบผละออกจากกันทันที
"ไม่เป็นไรค่ะ" ฟ้าพูดพรางเขินๆ
ตึก ตึก ตึก เสียงหัวใจของพีคเต้นแรงขึ้น -////- หน้าของฟ้าก็แดงเป็นลูกมะเขือเทศเลยก็ว่าได้ ทั้งคู่หลบหน้ากันสักพักแล้วก็ค่อยพูดกัน
"ฟ้า / พีค" พีคและฟ้าพูดพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย
"แกพูดก่อนเลยก็ได้ / แกพูดก่อนเลยก็ได้" ทั้ง 2 พูดพร้อมกันอีกแล้ว
"แก แกพูดก่อนเลยฟ้า"
"คือ คือ คือ เราว่าเราหิวเรา เราไปหาไรกินกันมั้ย"
"อ อืมๆ" ทั้งคู่ก็เดินไปที่โรงอาหาร
"-////- / -////-" ทั้งคู่เหมือนจะก้มลงกินข้าวกันโดยไม่พูดคุยเพราะความเขิน
"พี่พีค" เต้ยเข้ามาทักทำให้ทั้งพีคสะดุ้งขึ้น
"ห๊ะๆ อ่าวเต้ย ว่าไง" พีคยิ้ม
"พี่พีคกินข้าวอยู่เหรอ จะไปยังอ่ะ"
"ยัง ยังหรอก"
"งั้นเต้ยขอไปซื้อข้าวแล้วมานั่งกินด้วยนะค่ะ"
"อืม เอาสิๆ" 
"แกเราอิ่มแล้วงั้นเราไปก่อนนะ" 
"เห้ยอิ่มแล้วอ๋อ ยังไม่หมดเลยหนิ"
"อิ่มแล้วจริงๆ งั้นไปก่อนนะ" เต้ยยิ้มและเดินไป
"อืมๆ"
"พี่กานไปไหนเหรอค่ะ" เต้ยพูดพร้อมวางชาม
"อ๋อ มันกำลังเตรียมตัวขึ้นแสดงอ่ะ"
"อ๋อ"
"พี่ลืมงานวันนี้ไปเลยนะเนี่ย แต่ดีจำได้ว่าไอกานมันขึ้นแสดง"
"ค่ะ"
"งั้นเรารีบกินจะได้ไปดูไอกานเลยดีมั้ย"
"ดีค่ะๆ"