DAMN LOVE รักเหี้ยๆ กูเป็นเมียมึงตอนไหน [Yaoi,Boy's love]

               LUCKY ALWAYS CHANGE

     ตอนนี้ผมอยู่กับไอ้พอตเตอร์มาสองอาทิตย์กว่าๆแล้ว ผมพอจะยอมรับมิตรภาพจากมันได้บ้าง แต่อย่างหวังเลยว่าจะได้มาเป็นเจ้าของหัวใจผม -..- ช่วงนี้ไอ้พอตมันงานยุ่งกลับบ้านดึกเกือบทุกคืน

เห้ย! ผมไม่ได้คิดเป็นห่วงอะไรมันเลยนะ ดีใจสะอีกจะได้ถือโอกาสออกไปข้างนอกคนเดียวแบบไม่มีปลิงควายเกาะ ^___^ วันนี้ผมมีติวให้ไอ้น้องรหัสมัน มันชื่อ'พีค' ไอ้เนี่ย น้องรักผเลย มันเป็นเด็กดี มารยาทดี เรียนก็ใช้ได้ ความจริงผมก็เก่งนะแต่เป็นพวกขี้เกียจ ผมไม่ต่อมหาลัยเพราะฐานะทางบ้านไม่เอื้ออำนวย แต่ถึงอย่านั้น...ทำไมไม่มีงานทำวะ T_T

"พอต วันนี้กูไปติวให้น้องรหัสกูนะ มันใกล้สอบแล้ว" ผมโทรบอกมันก่อนเพราะไม่อยากมีเรื่องตอนมันรู้ทีหลัง

'ชายหรือหญิง?' มันถามผมด้วยน้ำเสียงเรียบๆ

"ชาย" จะถามไปทำซากอ้อยอะไรวะ

'เหอะ ชู้มึงรึไง?' หัวมึงก็คิดแต่เรื่องพวกนี้นั่นแหละวะ

"ชู้พร่อง! "

'เออ ที่ไหน' ถามอย่างกับกูหนีเที่ยว :(

"หอมัน"

'อืม กูไม่ให้ไป'อ้าวทำไมวะ เรื่องแค่นี้เอง !!

"เหี้ยอะไรอีก กูก็ติวให้มันทุกปี" จริงๆนะมันให้ผมติวให้ทุกปีอะ แล้วผมก็เต็มใจติวให้มันด้วย น้องมันน่าสงสารจะตาย

'แต่ปีนี้ไม่เหมือนปีที่ผ่านมา' เออใช่ดิ มึงพูดถูก น้องมันอยู่ ม.6 แล้วนะเว้ย !!

"ใช่ไง เพราะปีนี้น้องกูต้อง อะ.."

'ไม่ใช่ เพราะปีนี้มึงมีกู'

เงียบครับผม T///T

'งะ งั้น ติวที่นี่ได้ไหม'

'หลายเรื่องชิบหาย เออๆก็ได้ กูจะรีบกลับ อย่าพลอดรักกันตอนกูไม่อยู่ เพราะความอดทนกูหมดง่ายๆกับเรื่องไร้สาระพวกนี้'

ไร้สาระแล้วมึงจะไปสนใจมันทำไมหละครับ!!!
สรุปกูต้องทำตามที่มึงพูดสินะ

ผมตัดสายมันแล้วโทรหาพีคต่อ

"พีค พี่คงไปติวที่หอเราไม่ได้แล้วนะ มาติวบ้านเพื่อนพี่แทน"

'อ้าว ทำไมเหรอครับ พี่มีธุระอะไรรึเปล่า'

"เอ่อ เปล่าหรอก พอดีตอนเย็นพี่มีนัดเลี้ยงวันเกิดเพื่อนหนะ"

ผมโกหกเก่งนะครับ

'อ๋อ ถ้าพี่ลักไม่สะดวกก็เอาไว้คราวหน้าก็ได้นะครับ'

"ไม่เป็นไรหรอก พี่ว่าง มาที่.... นะ แล้วเจอกัน"

15 นาทีผ่านไปผมก็ได้ยินเสียงมอ้ตอร์ไซด์คนโก้ของไอ้พีคทันที

"หวัดดีครับพี่ลัก ^_^" น้องมันทักทายพร้อมส่งรอยยิ้มจริงใจใสซื่อให้ผม

"ไงเรา สบายดีไหม ไม่ได้เจอตั้งนาน"

"สบายดีครับ ช่วงนี้งานเยอะมากเลยพี่"

"ม.6 ก็งี้แหละหวะ แล้ววันนี้ให้กูติวอะไรให้"

"เคมีกับอิ้งพี่ยากเป็นบ้าเลย ผมเรียนไม่รู้เรื่อง อาจารย์เอาแต่ยืนแต่งหน้า ไม่รู้จะแต่งอะไรนักหนา อย่างกับงิ้ว"

"อาจารย์กี่เพ้าใช่ไหมวะ กูจำได้ ฮ่าๆๆ"

"ใช่ๆ คนแก่ก็ความจำไม่สั้นนี่หว่า"

"แก่ป้ามึงดิ หน้ากูอย่างกับเด็กม.3 แถมหล่ออีก ฮ่าๆๆ พูดมากนะมึงเนี่ยมาๆ ติวได้แล้ว"

ผมคุยกับมันนิดหน่อยพอเป็นพิธีความจริงผมก็อยากคุยมากกว่านี้เพราะไม่ได้เจอมันมาเกือบเดือนแล้ว แต่จะเสียเวลาเปล่าๆ เดี๋ยวไอ้หมาบ้ามันก็มาอาละวาดอีก
-"-

ผมติวให้พีคได้สักชั่วโมงกว่าก็ได้ยินเสียงรถของใครบางคนกำลังจอดอยู่หน้าบ้าน ผมออกดูทางหน้าต่าง เห็นไอ้พอตกำลังออกมาจากรถคันหรูสีดำกับผู้หญิงคนนึง...ทำไมผมรู้สึกแปลกๆวะ รู้สึกโมโห สองมือของผมกำแน่นเมื่อเห็นทั้งสองจูบลากัน มึงรักกันมาใช่ไหม กูคงโง่มากสินะ ที่เชื่อคำพูดของมึง ไอ้บ้านั่นคงเห็นผมเป็นแค่ของเล่น สักวันมันเบื่อก็คงจะโยนผมทิ้งไปเอง หึ ลักกี้ ชื่อมึงนี่ พาอะไรดีๆมาให้กูเยอะเลย ผมรู้สึกเหมือนฝนกำลังตก แต่เรายืนอยู่ในบ้านนี่ แล้วน้ำนี่มาจากไหน...ตะ ตา เห้ย นี่ผมร้องไห้เหรอวะ

"พี่ลัก เป็นอะไรรึเปล่าพี่.." เสียงของพีคดังขึ้น ทำให้ผมต้องสะบัดความคิดบ้าๆนี่ออกจากหัวแล้วรีบเช็ดน้ำใสๆที่ไหลออกจากตา

"ปะ เปล่า" ผมหันหลังกลับไปหาพีคแล้วส่งยิ้มน้อยๆให้

"เห้ย ! พี่ ระ ร้องไห้เหรอ O_O" พีคดูตกใจไม่น้อย คงใจเห็นตาของผมที่มันน่าจะเปลี่ยนเป็นสีแดงๆละมั้ง

"มะ ไม่พี่ไม่ได้ร้อง" ผมพยายามปฏิเสธ ไม่อยากให้มันเป็นห่วง

"พี่อย่ามาโกหกผมเลย พี่เป็นอะไรรึเปล่า มีอะไรบอกผมได้นะ ผมยินดีรับฟัง แต่ถ้าพี่ไม่พร้อม ก็ไม่เป็นไร" พีคมันสิ่งยิ้มให้กำลังใจมาให้ผม ผมยิ้มตอบแทนคำขอบคุณ

"หึ เลิกเล่นหนังรักน้ำเน่านี่ได้แล้วยัง" พอตเตอร์กำลังยืนพิงประตูอยู่และส่งสายตาไม่พอใจนักมาอย่างเห็นได้ชัด

"เอ่อ เพื่อนพี่มาแล้ว...งั้นผมกลับก่อนแล้วกันขอบคุณมากนะครับที่ช่วยติวให้ :)"

"อืม ไม่เป็นไร มีอะไรสงสัยถามได้ตลอดนะ"

"ครับผม ลานะครับพี่ลัก พี่..."

"..." ร่างสูงเงียบและทำสายตานิ่งเฉยไม่สนใจคำพูดเป็นมิตรของอีกคน

"พอตเตอร์ มันชื่อพอตเตอร์" ผมเลยตัดสินใจบอกแทน

"ครับ ขอบคุณนะครับที่ให้ผมมาติวที่นี่ พี่พอตเตอร์" พีคเดินออกทางประตูที่พอตเตอร์กำลังยืนพิงอยู่ เหมือนพอตเตอร์จะกระชิบอะไรสักอย่างกับพีคซึ่งผมก็ไม่ได้ยิน แต่ไม่มีอารมณ์จะถามอะไรทั้งนั้น

"มึงเป็นอะไร ร้องทำไม"

"หึ มึงเคยสนใจกูด้วยเหรอ..."

------ --THANKS-----------