DAMN LOVE รักเหี้ยๆ กูเป็นเมียมึงตอนไหน [Yaoi,Boy's love]
เขียนโดย 
กวีวรา
วันที่ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 16.12 น.
แก้ไขเมื่อ 25 ธันวาคม พ.ศ. 2557 08.53 น. โดย เจ้าของนิยาย
14) LUCKY'S JOB
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
LUCKY'S JOB
ชิบหายแล้วตรู~~ ถามจริง มีตอนไหนที่ผมไม่บ่นกับชีวิตตัวเองบ้าง ผมไม่ได้ขี้บ่นนะครับ แค่ใส่ใจรายละเอียดมากไปก็เท่านั้น - - เอาหล่ะ เข้าเรื่องกันดีกว่า ผม...ทำตัวไม่ถูก หลังจากเมื่อคืน ผมกับมันเอ่อ.... นั่นแหละ ทำกิจกรรมแฮนด์เมดร่วมกัน -///- ตอนนี้ก็สายมากแล้ว ผมแกล้งหลับกะจะรอให้มันออกไปจากห้องก่อนผมก่อน แล้วค่อยลุกขึ้นจากเตียง และวิ่งเข้าห้องน้ำด้วยความเร็วแสง โอเค แผนเจ๋งมากลัคกี้ โชคดีนะที่ผมก็ฉลาดกับเขาเหมือนกัน ฮ่าๆๆ~
จุ๊ๆ อย่าเสียงดังครับ เดี๋ยวไอ้พอตมันรู้ตัว ผมรู้สึกว่ามันลุกออกจากห้องไปแล้ว ผมรอจังหวะทิ้งช่วงนิดนึง ...
ตอนนี้หละ .... ผมลุกขึ้นจากเตียง เตรียมวิ่งเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว แล้วสิ่งที่ผมไม่อยากให้มันเกิดขึ้น มันก็ดันเกิดขึ้น...
.
.
.
-0- ไอ้พอตเตอร์มันกลับเข้ามา มองผมแล้วอมยิ้มนิดๆ
"มะ มอง อะไร" เห้ยย ทำไมเสียงกูสั่นงี้วะ
"เปล๊า แล้วทำไมมึงต้องทำท่าทางเหมือนวิ่งหนีอะไรด้วย" อย่ามารู้ดี !!!
"กะ กูไม่ได้วิ่งหนี กู....กูปวดฉี่ !!" ผมใช้จังหวะนี้วิ่งเจ้าห้องน้ำไปโดยไม่หันกลับไปมองร่างสูงข้างหลัง ผมมองตัวเองในกระจกในห้องน้ำขนาดปานกลางที่ติดอยู่บนผนังเหนืออ่างล้างหน้า ทะ ทำไมหน้าผมแดงแบบนี้วะ กูเป็นเหี้ยอะไร !!! กูจะหน้าแดงให้ผู้ชายด้วยกันทำไม T_T โถ่ ลัคกี้ ชีวิตมึงนี่อัปรีย์สุดยอด !!! ผมบ่นกับชีวิตตัวเอง(รอบที่ล้าน) เสร็จก็อาบน้ำ -////- ทำไมผมรู้สึก...เกลียดห้องน้ำบ้านตัวเองขึ้นมาวะ รู้สึกเหมือนภาพในสมองกำลังฉายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืน สัสสส ออกไปจากหัวกูเดี๋ยวนี้ !!!
"โว้ยย !!!" ผมร้องเรียกสติตัวเองให้กลับมา
"มึงเป็นอะไรรึเปล่าวะ กูว่ามึงแปลกๆนะ" ผมได้ยินเสียงไอ้พอตตะโกนเข้ามาจากทางประตูห้องน้ำ
"ปะ เปล่า ! ไม่มีอะไร"
"เออ ถ้ามีอะไรให้กูช่วย...ก็บอกได้นะ" ทำไมมันต้องทำเสียงเย็นๆแบบนั้นด้วยวะ
แต่ช่างเถอะ ผมสัญญากับตัวเองว่า จะไม่คิดไม่นำ ไม่จำเรื่องเหี้ยๆอะไรนั่นอีก หลังจากออกจากห้องน้ำไป ผมอาบน้ำแล้วแต่ตัวเสร็จก็ออกจากห้องน้ำด้วยความสดชื่นทุกอย่างโล่งสมอง~ ผมมองรอบๆห้องแต่ก็ไม่มีใครอยู่ในห้องเลย โอเค นี่แหละดีแล้ว
พีคจะตื่นแล้วยัง...
ก๊อกๆๆ
"พีค" ผมเคาะประตูห้องตรงข้าม
"อ้าว พี่ลัค มอร์นิงครับ :) " พีคเปิดประตูห้องมา ขยี้หัวและตาเพื่อเรียกสติ
"อืม รีบอาบน้ำแล้วลงไปกินข้าวกันนะ เดี๋ยวพี่ลงไปก่อน รีบตามมาหละ" พีคเข้าไปในห้องเพื่ออาบน้ำ ส่วนผมก็ลงมาเตรียมอาหารให้ผู้พักอาศัยทั้งสองรวมถึงตัวเองกิน
หอม~ หอมม~
หอมอะไรวะะะ กลิ่นเหมือนโจ๊ก... โจ๊ก ??!! มาจากไหนวะ หรือมันนั่งรถมาจากปากซอย -0-
ผมเดินเข้ามาในครัว เห็นไอ้พอตกำลังตักโจ๊กใส่ถ้วย
"เห้ย มึงทำเองเหรอ O_O" มันหันมาหาผมแล้วอมยิ้มนิดๆ
"เออ กูไปซื้อปากซอยเองกับมือ! มึงคิดว่ามันเดินเข้ามาในบ้านมึงเองรึไง"เปล่า กูคิดว่ามันนั่งรถเข้ามา #ถุย - - เออใช่ มึงทำอาหารไม่เป็นนี่ ฮ่าๆๆ (?)
"แล้วไอ้หน้าอ่อนตื่นยัง"
"ตื่นแล้ว กำลังไปอาบน้ำ" ผมแปลกใจนิดนึงที่เห็นมันเป็นคนดีซื้อข้าวต้มมาเผื่อผมกับพีคด้วย
"หอมจัง" พีคลงมาส่งยิ้มให้ผมนิดๆแล้วนั่งลงข้างๆผม
"นั่นที่กู ออกไป" ไอ้หมาบ้ามันตะคอกและส่งสายตาดุๆให้พีค
"อะไรอีกหละ เออๆ นั่งเหมือนเมื่อวาน ห้ามเถียง จบ" ผมจัดที่ให้ทั้งสองคน ทำไมเหมือนกูเป็นพี่เลี้ยงเด็กเลยวะ -.,-
ต่างคนก็ต่างกินข้าวไป
"ลัคกี้ อังคารหน้าวันเกิดกู..." อีก 4 วัน...
"แล้ว...?"
"กูจัดงานที่บ้านกู อยากให้มึงไปด้วย" ให้กูไปด้วย ไปทำไมวะ ไม่เห็นอยากไป...
"กูขอคิดดูก่อนแล้วกัน" มันดูหน้าหงอยๆไปนิดนึง เหอะๆ ผมยังไม่ค่อยแน่ใจว่าจะไปดีรึเปล่า งานวันเกิดมัน ก็เพื่อนมันทั้งนั้นไม่ใช่เหรอ ผมไม่รู้จักสักคน
"ถ้าจะมาก็โทรบอกให้กูมารับก็ได้นะ"
"อืมๆ" จากนั้นเราก็ไม่ได้พูดอะไรกันอีก ต่างคนต่างก้มหน้ากินข้าวในถ้วยของตัวเองจนหมด ล้างจานเสร็จก็มานั่งคุยอะไรกันเรื่อยเปื่อย พีคขอตัวออกไปทำงานเสริมก่อน พีคมันเป็นคนขยันครับ มันยังเรียนไม่จบแต่ก็มีงานทำบ้างแล้ว ดูผมดิ ไร้ค่าหวะ
"กูอยากทำงาน" ผมพูดออกมาหลังจากพีคออกไปแล้ว
"เหนื่อยเปล่า ตัวเล็กๆแบบมึงจะทำงานอะไรได้วะ"
"เยอะแยะ" แค่เขาไม่รับผมเข้า ทำไมวะะะ
"ไม่ต้อง กูจะโอนเงินเข้าบัญชีมึง ทุกเดือน มีอะไรอยากได้ก็บอกกู"
"กูไม่ได้ขอ ทำไมมองชอบทำเหมือนกูเป็นง่อยวะ กูมีมือมีตีน ทำงานได้"
"กูเคยบอกมึงแล้ว ว่าเมียกู กูเลี้ยงได้" กูไม่รู้ ไม่สนด้วย - -
"เห้อ แล้วมึงทำงานอะไรวะ ให้กูทำด้วยได้ไหม"
"อืม... ได้ดิ เป็นเลขากู"
"ไม่เอา เอางานที่ไม่เกี่ยวกับมึงดิ กูไม่อยากให้ใครว่ากูว่าใช้เส้น"
"ลองว่าดูดิ กูจะไล่ออกทันที" ใหญ่จังนะมึง
"เห้ย ทำงั้นได้ไง แล้วตกลง มึงทำงานอะไรกันแน่"
"ร้านเครื่องประดับเล็กๆ" มันยิ้มให้ผม
"งั้น...กูทำด้วยนะ" ผมไม่อยากนั่งเฉยๆ เกาะคนอื่นกินไปวันๆ
"มึงเข้ามาได้สองตำแหน่งเลยดิ" สองตำแหน่งอะไรวะ
"ตำแหน่งอะไรวะ"
"เลขา กับ .... เมียผู้บริหาร"เมียผู้บริหาร ??? ถึงว่าหละ อู้งานบ่อยชะมัด - - แล้วไอ้ตำแหน่งนี้เค้ามีไว้ทำไมวะ
"ห้ะ ?!? มะ มึงเป็นผู้บริหาร-0-"
ร้านเครื่องประดับเล็กๆต้องมีผู้บริหารแบบมึงด้วยเหรอ แต่งตั้งตัวเองป่าววะ - - โรคจิตแบบมึงทำได้ กูก็ทำได้ละวะ แล้ว....ผมควรจะไปทำงานกับมันดีไหม -0- ?
เอาวะ ไปก็ไปทุกวันนี้ตังค์จะใช้ก็แทบไม่มี
----------THANKS-----------
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
