But first! let me take a selfie รักนะ! ยัยเซลฟี่!

              แชะๆ!
              แชะๆ!
              "นี่ๆ ยัยนาโฮะ นี่เธอจะเลิกถ่ายรูปตัวเองรึยังเนี่ย!?"เสียงของยัยนากิบ่นออกมาอย่าง
น่าเบื่อ ก็ใช่น่ะสิ! ก็คนอย่างนาโฮะสวยไร้ที่ติอยู่แล้วนี่!
              โอ๊ะ! ไม่ได้จะว่าทุกคนนะคะ! นาโฮะแค่พูดความจริง! นาโฮะน่ะสวยที่สุดในโรงเรียน
ชินคันเซนแล้วนะ ไม่มีใครที่สามารถจะมาเทียบหน้าตาของนาโฮะได้หรอก เพราะว่านาโฮะน่ะจะ
ต้องดูแลผิวพรรณให้ผ่องใสและหน้าต้องเป๊ะเวอร์! และที่สำคัญห้ามลงพุงอีกด้วย!ไม่งั้นเดี๋ยวนา
โฮะจะไม่มีใครชอบเอา เดี๋ยวนาโฮะจะไม่เด่นไม่ดังเอาซะแต่ยังไงนาโฮะก็เป็นดาวเด่นทั้งในเฟส
บุ๊ค อินสตาแกรม ทวิตเตอร์ และอีกหลายๆอย่างที่ทุกคนรู้จักนาโฮะหมด โอ๊ะๆ!อย่าคิดนะว่าคน
อย่างนาโฮะน่ะจะมีดีแค่ถ่ายรูปเฉยๆนะคะ นาโฮะนะเคยได้ไปออกรายการช่อง3ที่ประเทศไทยมา
แล้วด้วยนะเออและได้รับฉายาเก๋ๆมาว่า'เจ้าหญิงแห่งวงการเซลฟี'มาแล้วด้วยนะ! คิดแล้วปราบ
ปลื้มไม่หาย
               "เดี๋ยวสิ! อย่าพึ่งมาขัดจังหวะของนาโฮะสิ! งานอดิเรกของนาโฮะกำลังไปได้ดีเลยนะ!"
และงานอดิเรกของนาโฮะก็คือการเซลฟี่ตัวเองหลายๆท่าที่ไม่ซ้ำใคร! นั่นแหละคือตัวของนาโฮะ
เอง!
               "แต่ว่านี่มันก็จะดึกแล้วนะ ระตัวด้วยก็แล้วกันนะเดี๋ยวอาจจะมีคนมาผลักเธอตกลงไป
ในแม่น้ำก็ได้"
               "ไม่จริงหรอก!คนอย่างนาโฮะน่ะไม่มีทางตกลงไปในแม่น้ำง่ายๆแน่ เพราะว่าเดี๋ยวนา
โฮะจะไม่สวยเอา"นาโฮะจิกตานากิเล็กน้อยแล้วก็หันไปถ่ายรูปตัวเองต่อกับพระอาทิตย์ยามเย็นที่
แสนจะเต็มใจซะเหลือเกิน
               "จ้าๆ เชิญถ่ายรูปตัวเองไปต่อเถอะจ้า พระแม่นาโฮะ"อุ๊ย!ดูสิ!นากิเรียกนาโฮะว่าพระ
แม่ด้วย สงสัยนาโฮะคงมีเพื่อนที่รู้ใจนาโฮะแล้วสินะ
               แชะๆ!
               เฮ้อ!...พอแค่นี้ดีกว่า เดี๋ยวแม่ของนาโฮะจะโกรธเอา เดี๋ยวเสียรูปลักษณ์อันงดงาม
ของนาโฮะอีก
               "นี่นากิ กลับกันเถอะเดี๋ยวแม่นาโฮะว่านาโฮะกลับบ้านดึกอีก"นาโฮะพูดพลางหยิบ
กระเป๋านักเรียนที่นอนแอ้งแม้งไว้อยู่ที่เก้าอี้สวนสาธารณะใกล้ๆกับนากิ ซึ่งนากิก็หยิบกระเป๋าของ
นาโฮะส่งมาให้ แล้วเราก็เดินออกจากสวนสาธารณะอย่างรวดเร็ว
                "เออนี่ นาโฮะรายงานเรื่องวิทยาศาสตร์เสร็จรึยัง? ฉันน่ะทำเสร็จแล้วนะ ถ้าเธอยัง
ไม่เสร็จงั้นเอาของฉันไปลอกที่บ้านก็ได้นะ"อร๊ายย! ขอบใจมากๆเลยนะเพื่อนเลิฟ><
                "งานของนาโฮะยังไม่เสร็จเลย งั้นนาโฮะของยืมรายงานของนากิไปก่อนนะ เดี๋ยวนา
โฮะจะเอามาคืนให้ตอนเช้า"
                "โอเคๆ งั้นหยิบรายงานปกสีฟ้าอันใหญ่ๆในกระเป๋านะ แล้วเดี๋ยวฉันจะไปส่งนา
โฮะที่สถานีรถไปเองก็แล้วกัน"คนอย่างนาโฮะไม่รีรอก็รีบเดินไปเปิดกระเป๋าของนากิทันที
                เอ...แล้วรายงานปกสีฟ้าอันไหนอ่ะ? มันมีตั้งสองเล่ม แล้วนาโฮะควรจะหยิบอันไหน
ไปดีเนี่ย?
                "นี่นากิ มีรายงานตั้งสองเล่มน่ะ แล้วนาโฮะควรจะเอาอันไหนดีอ่ะ?"
                "เห? มีสองเล่มหรอ? ฉันว่าฉันทำมาเล่มเดียวนี่นา"นากิบ่นพลางวางกระเป๋ากลาง
ทางเดินฟุตบาศก์แล้วหยิบรายงานขึ้นมาทั้งสองเล่ม
                "เอ่อ...นาโฮะ"
                "อะไรหรอ? นากิ"
                "ฉันลืมไปว่ารายงานวิทยาศาสตร์เธอส่งไปแล้ว แต่ว่าฉันไปขออาจาร์ยยืมของเธอ
มาลอกเอาน่ะ แหะๆ"ก็ใจหายใจคว่ำหมด! ก็นึกว่านาโฮะยังไม่ได้ส่งก็เห็นอาจาร์ยบอกอยู่นี่นาว่า
งานวิทย์ยังไม่ได้ส่ง
                "ไม่เป็นไรหรอก งั้นเดี๋ยวนากิเอาของนาโฮะไปส่งด้วยก็แล้วกัน"นาโฮะพูดเสร็จก็เก็บรายงานเข้ากระเป๋าของนากิกลับคืนสู้สภาพเดิม
                "ขอโทษจริงๆนะ!"นากิร้องขอโทษอย่างน่าสงสาร แต่ไม่เป็นไรหรอกเพราะนาโฮะ
ไม่ใช่ยายแก่ใจร้ายขนาดนั้นหรอก แต่นาโฮะน่ะเป็นเจ้าหญิงที่เลิศเลอที่สุดต่างหาก โฮะๆๆ
                "ไปกันเถอะ! เดี๋ยวรถไฟจะออกรางแล้ว!"นาโฮะรีบเตือนนากิที่กำลังร้องร่ำ
คร่ำครวญเหมือนสุนัขขาดเจ้าของ
                "อะ..อื้ม! ไปกันๆ!"นากิรีบพูดเร็วจึงเก็บข้าวของอย่างอิรุงตุงนังไปรูเหนือรู้ใต้แล้ว
แถมยังลากฉันไปอีกด้วย ถ้าเป็นคนในโรงเรียนนะจะต้องให้นาโฮะเดินอย่างสง่าผ่าเผยแล้วก็มีพรม
แดงให้เดินเหมือนนางแบบเป๊ะ!
                ...
                ณ สถานีรถไฟ
                "แฮ่กๆ!...หน่อยโครตๆ"นากิบ่นพึมพำพลางหายใจอย่างหอบสุดๆ
                "ทะ..ทำไม เธอ...แฮ่กๆ!"นาโฮะเองก็เหนื่อยเหมือนกันนะ= =
                "เอาล่ะๆ! ฉันมาส่งเธอได้แค่นี้แหละ งั้นฉันเดินกลับบ้านก่อนล่ะ บ๊ายบาย!"นากิพูด
เสร็จก็เดินกลับบ้านไปทันทีพร้อมกับโบกมืออำลานาโฮะให้เหลืออยู่คนเดียว
                "เหลือแต่นาโฮะอีกแล้วสินะ แต่ว่ายังไงซะ! นาโฮะก็ยังมั่นใจในตัวเองอยู่แล้วว่านา
โฮะสวย!"นาโฮะพูดให้กำลังใจตัวเองอยู่เสมอๆ
                แต่ว่ามันก็ไม่เสมอไปซะทุกเรื่อง
                เปาะแปะๆๆ!
                ซ่าห์!!...
                เอ๊ะ!? ฝนตกเรอะ!? แต่ว่าทำไมเมื่อตะกี่ท้องฟ้ายังเต็มใจให้นาโฮะได้ถ่ายรูปเซลฟี่
อยู่เลยอ่ะ แต่ว่ายังดีที่นาโฮะถ่ายเอาไว้ก่อนไม่งั้นาโฮะคงเปียกโชคไปทั้งตัวแน่ๆแต่นี่ไม่ใช่เวลามา
เพ้อเรื่องตัวเองอยู่นะ!ไม่ได้ๆ! นาโฮะต้องรีบไปซื้อตั๋วแล้ว! ไม่งั้นตกรางแน่ๆ!!
                นาโฮะวิ่งไปที่ซื้อตั๋วที่มีลุงแก่หน้าย่นนั่งอยู่ที่หน้าเค้าเตอร์ สาวสวยคนนี้ต้องทำตัว
ดีๆหน่อยแล้ว
                "เอ่อ...ลุงคะ? พอดีว่ารถไฟสายเมืองใหญ่ไปรึยังคะ?"นาโฮะซักถามลุงแก่หน้าย่น
เพื่อความแน่ใจว่าไม่ได้ตกรางจริงๆ
                "ถ้าจะไปน่ะก็ไปรอตอน4ทุ่มนู้น! มันพึ่งออกไปตั้งซักพักแล้วล่ะ"
                มาช้าเพียงแค่เซี้ยววิก็ทำให้คนอย่างนาโฮะต้องตกต่ำเลยเรอะ!?
                "ขะ...ขอบคุณค่ะ"นาโฮะพูดขอบคุณแล้วเดินออกจากตู้ซื้อตั๋วรถไฟทันที
                แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!! นาโฮะไม่เข้าใจ!!!!!!!!!!! ฮือออออออออออออออๆๆๆๆTT