My first love รักครั้งแรกของฉัน

เลิกเรียน
          โอ้วไม่น้าาาา ทั้งๆที่ก้อรู้ว่าตอนนี้มันหน้าฝนแท้ๆ แต่ฉันกลับลืมหยิบร่มมาซะงั้น นี้แสดงว่าฉันต้องเปียกฝนกลับบ้านใช่ป้ะ โฮกกกกTToTT อ่าใช่ๆฉันยังมีเพื่อนกลับด้วยกันนี้นาอาจจะไม่ต้องเปียกก้อได้เนอะ
          "ฝนจ๋าาาา ฝนเพื่อนเลิฟฟฟ วันนี้ฉันขออยู่ร่มคันเดียวกับแกนะ นะๆๆๆๆๆ ปิ้งๆๆ(อ้อนๆๆ><)"
          "เสียใจด้วยนะเพื่อนเลิฟเพราะวันนี้ฉันก้อไม่ได้เอาร่มมาเหมือนกันยะ แต่ว่าฉันไม่เปียกแน่นอนจ้ะ เพราะเจเจสุดที่รักของฉันจะไปส่งฉันเอง โฮะๆๆ^o^" ง่ะ=[]= แล้วฉันจะกลับบ้านยังไงดีล่ะทีนี้ เออฉันยังมีอีกคนนี่นา ฟิวไงล่ะโฮะๆๆ^o^
          "ฟิวจ๋าาาา"
          "หืม?"
          "วันนี้แกเอาร่มมาป่ะ"
          "อืมมมมม เอามานะ นี่ไง" ฟิวพูดพร้อมกับยื่นร่มมาให้ดู เย้ฉันไม่ต้องเปียกแล้วเว้ย
          "วันนี้เค้าไม่ได้เอาร่มมาอ้ะขอเข้าร่มกับแกนะ นะๆๆๆ(อ้อนๆๆ><)"
          "อ..เอ่อ ก้อได้ .///."
          "ป้ะ กลับบ้านกันเถอะ" แต่จะว่าไปแล้วทำไมวันนี้ฝนมันตกหนักอย่างนี้ล่ะเนี้ย=[]= ถึงจะมีร่มแล้วก้อเหอะแต่มันก้อหนักจะจนอาจจะเปียกก้อได้นะเนี้ย เอาว้ะเสี่ยงดูสักตั้งไม่สบายคือพรุ่งนี้ก้อแค่หยุดเรียนดีจะตายฮ่าๆๆ^o^
          ในที่สุดเราก้อกลับถึงบ้านจนได้แต่ว่าระหว่างทาง เราอยู่ในร่มคันเดียวกันก้อจิงอยู่หรอก ไอที่ฉันคิดไว้คืออยู่ในร่มคันเดียวกันเดินชิดๆกันท่ามกลางสายฝนแบบในเอ็มวีเพลงรักไรงี้ แต่ที่จิงคือฟิวผลักร่มมาให้ฉันซะหมดเลยเอาเป้นว่าฉันไม่เปียกเลยสักนิดแต่ฟิวเรียกว่าเปียกทั้งตัวก้อคงได้มั้ง ไม่ได้ๆ ถ้ามันกลับไปแล้วโดนแม่ดุจะทำยังไงล่ะทั้งๆที่เอาร่มไปแต่กลับเปียกทั้งตัวแถมถ้าไม่สบายอีกคงโดนฆ่าแน่ๆ ไม่ดีแน่ๆ จะว่าไปวันนี้ไม่มีใครอยู่บ้านนี่นาให้ฟิวไปนั่งพักที่บ้านก่อนดีกว่า
          "เอ่อฟิว"
          "คือเค้าขอโทดนะเว้ยที่ทำให้แกเปียกอ้ะ งั้นเข้ามาก่อนมั้ยจะฉันจะได้รีดเสื้อให้"
          "ก..ก้อได้"
          "นี้ไปอาบน้ำก่อนสิแล้วเอาเสื้อกับกางเกงมาวางไว้หน้าห้องน้ำนะจะได้รีดให้"
          "อื้ม:)" แล้วฟิวก้อเค้าห้องน้ำไปถอดเสื้อกับกางเกงออกมาวางไว้หน้าห้องน้ำก่อนจะอาบน้ำ
          "เอ่อฟิว เค้าเอายาพารากับน้ำมาให้กินนะเดียววางไว้ตรงโต๊ะนะ"
          "เคครับ" อย่าพูดแบบนี้ดิ่ มันน่ารักอ้ะ><
10 นาทีผ่านไป
          รีดเสร็จแล้ว ฉันก้อเลยเอาเสื้อที่รีดเสร็จไปให้ฟิวที่หน้าห้องน้ำ
          'ก๊อกๆ'( <<เสียงเคาะประตู)
          "ฟิว เสื้อรีดเสร็จแล้วนะอาบเสร็จยังอ้ะ"
          "เสร็จแล้วๆ"
          "เปิดประตูมาเอาเสื้อหน่อยสิคะ"
          "แต้งกิ้วนะ ;)" อร้ายยยย น่ารักอ้ะ
          "ร..รีบๆ ไปแต่งตัวเร็วๆดิ เดี๋ยวจะได้กินยา"
          "ครับ" 
 
 
20 นาทีผ่านไป
          เห้ยนี้มันแต่งตัวนานไปป้ะ สงสัยตกส้วมตายแล้วมั้ง-_- 
          'ก๊อกๆ'( <<เสียงเคาะประตู)
          "ฟิว ฟิว"
           "...."
          "นานไปป้ะเนี้ย เห้ยหลับอ่อ"
          "........" ไม่ตอบแหะ เป้นอะไรไปรึป่าวเนี้ย เปิดเข้าไปเลยดีมั้ย?
          "ฟิว..เข้าไปล่ะนะ"
          พอเข้าไปแทบทรุดเลยเจ้าค่ะ ฟิวแต่งตัวเสร็จแล้วแต่ว่ามันล่มลงไปที่พื้นซะงั้น พอไปจับตัวดูถึงได้รู้ว่ามันไม่สบาย ทำไงดีล่ะทีนี้บอกให้รีบออกมากินยาก้อไม่เชื่อกัน แล้วนี้ดูซิฉันแบกมันไปโซฟายังไงเล่าToT ลากไปล่ะกัน เอ้าฮึ่บบบบ! หนักอ่าาาT^T
          ฉันลากฟิวขึ้นมาบนโซฟาแล้วไปหาผ้าห่มมาให้ แถมเช้คตัวให้อีก เราเป็นคนใจดีชิมิล่ะ เท่านี้ก็พอเดาได้แล้วล่ะว่าทำไมมันต้องเล่นบาสเล่นกีฬา เพราะว่ามันร่างกายค่อนข้างอ่อนแอเลยต้องทำให้ร่างกายแข็งแรงไงล่ะ (เอ๊ะหรือฉันเดาผิดหวา5555ช่างมันเหอะๆ)  ที่เหลือก้อคงต้องรอเวลาให้มันตื่นล่ะนะ นี้ก็4โมงเย็นแล้วสินะ แล้วจะตื่นเมื่อไหร่กันล่ะเนี้ย! สงสัยว่าฉันคงต้องเดินไปบอกแม่ของฟิวแล้วล่ะมั้งว่าตอนนี้ฟิวกำลังนอนเปื่อยอยู่บนโซฟาที่บ้านของฉันเนี้ย-.-
 
ณ บ้านของฟิว
          ฉันเดินมาถึงน่าบ้านล่ะนะ จะเข้าไปล่ะนะ หรือไม่เข้าดีหวา (เฮ้ยไม่เข้าได้ไงแกมาถึงขนาดนี้ล่ะแล้วนะพิงค์เอ้ย//ไรต์เตอร์สุดสวยพูด><) เงียบไปเลยนะยัยไรต์เตอร์ แล้วไอคำว่าสุดสวยนี้คือแน่ใจแล้วช้ะ เออช่างมันเหอะเข้าก็เข้า แต่ก่อนที่ฉันจะก้าวเท้าเข้าไปก็มีคนพูดแทรกขึ้นมาก่อน จะเป็นใครที่ไหนกันล่ะถ้าไม่ใช่แม่ฟิว
          "อ้าวหนูพิงค์กี้ไม่ใช่หรอจ๊ะ"
          "สวัสดีค่ะคุณป้า^^"
          "เอ่อหนูกลับมาแล้วแต่ทำไมฟิวยังไม่กลับบ้านอีกล่ะเนี้ย? หรือวันนี้เค้าซ้อมบาส ไม่น่าใช่นะฝนตกจะซ้อมบาสได้ไง เอ่อหนูพิงค์พอจะรู้มั้ยจ๊ะว่าฟิวเค้าอยู่ไหน" ฉันสะอึกไปนิดนึง เพราะฉันไม่รู้ว่าจะตอบไปยังไงดี ถ้าตอบตามตรงมันจะดูน่าเกลียดมั้ยเนี้ย แต่มันก้อคงจะดีกว่าโกหกละมั้ง
          "คือตอนนี้ฟิวกำลังนอนเปื่อย เอ้ย!ป่วยอยู่บนโซฟาบ้านหนูอ่ะค่ะ หนูขอโทดจริงๆนะคะ คือเรื่องมันมีอยู่ว่า..." แล้วฉันก้อเผลอเล่าไปซะหมดเปลือกเลย โฮกกกกTToTT แล้วที่ฉันพยายามรีดเสื้อให้แห้ง ให้ฟิวอาบน้ำกินยาจะได้ไม่โดนแม่ดุนี้ฉันจะทำไปทำไมล่ะเนี้ย และเมื่อแม่ของฟิวได้ฟังแล้วก้อสตั้นไปแปปนึงก่อนจะพูดกับฉันว่า
          "หนูพิงค์พาแม่ไปหาฟิวหน่อยได้มั้ยจ๊ะ"
          "ด..ได้ค่ะ"
          แล้วก้อวกกลับมาบ้านฉันอีกรอบนึงแฮะๆ ตอนนี้แม่ฟิวกำลังเช็คอาการของลูกชายตัวเองอยู่ แหมๆแม่ลูกเค้าก้อต้องเป็นห่วงกันอยู่แล้วสิ ฉันดูอยู่สักพักก้อถามแม่ของฟิวว่า..
          "เอ่อ..ฟิวเป็นยังไงบ้างอ่ะคะ เป้นหวัดหนักมั้ยคะ"
          "ฟิวไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกจ้ะแค่เป็นไข้ธรรมดาเอง เดี๋ยวคนนี้กินยาแล้วนอนพักก้อน่าจะหายแล้วล่ะจ๊ะ ไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอกเนอะ"
          "ยังไงหนูก้อต้องขอโทดคุณป้าอยู่ดีนะคะที่ทำให้ฟิวไม่สบายอย่างนี้ หนูขอโทดจิงๆค่ะ" ฉันขอโทดขอโพยแม่ของฟิวเป็นยกใหญ่ แต่ดูจากสีน่าและท่าทางคุณป้าไม่น่าจะโกรธฉันหรอกมั้ง ยิ้มซะแบบนั้นคงไม่เป็นไรหรอกมั้งเนอะ
          "ไม่เป็นไรหรอกจ้า ป้าก้อไม่ได้ดกรธอะไรอยู่แล้วล่ะ รู้สึกขอบคุณหนูด้วยซ้ำที่ดูแลฟิวเดี๋ยวป้าจะกลับบ้านก่อนนะจ๊ะ แต่ถ้าหนูยังไม่สบายใจอยู่เดี๋ยวป้าจะให้หนูหายาให้ฟิวกินก่อนกลับบ้านล่ะกันเนอะ^^"
          "ได้เลยค่ะคุณป้า ขอบคุณนะคะที่ยกโทดให้หนู^^"
          "จ้าเดี๋ยวป้ากลับบ้านก่อนนะ"
          "ค่าาา" แล้วฉันก้อเดินไปส่งคุณป้าที่หน้าบ้านก่อนจะกลับเข้ามาดูฟิวที่กำลังนอนแบบไม่รู้ว่าจะตื่นเมื่อไหร่อยุ่บนโซฟา เห้อนี้จะทำให้ฉันรักมากไปอีกถึงเมื่อไหร่กันนะ ถ้าเกิดว่าเราจบม.3ไปแล้วฉันยังรักฟิวอยู่อย่างนี้มันจะเกิดอะไรขึ้นกันล่ะ โอ้ยยย! ยิ่งคิดยิ่งปวดสมอง คิดแล้วน่าเบื่อเป็นบ้าเลยอ่ะ นี่ฉันก้อเริ่มปวดหัวขึ้นมาแล้วสิกินยาแล้วนอนพักซักแปปดีกว่าตอนนี้เพิ่ง4โมงครึ่งเอง เดี๋ยว5โมงครึ่งค่อยตื่นมาหาข้าวเย็นกินล่ะกันตอนนี้ก้อ บ้ะบายยย 

ไรต์ก้อคงต้องขอโทดเป็นอย่างสูงเช่นเคยนะคะ ช่วงนี้รู้สึกว่าเรื่องมันจะน้ำเน่ามากเกินไปแล้ว5555 ไรต์จะพยายามทำให้เรื่องสนุกจบแบบน้ำเน่าและจะทำให้จบไวๆจะได้ขึ้นเรื่องใหม่ซะทีนะคะ5555คงไม่โกรธกันเนอะไว้เรื่องน่าไรต์จะทำให้สนุกกว่านี้นะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ และขอโทดที่อัพช้านะคะพอดีช่วงนี้ไรต์ไม่ว่างจิงๆค่ะ