My first love รักครั้งแรกของฉัน

          หลังจากที่ฉันนั่งร้องไห้ได้สักพักก็มีคนมานั่งข้างข้างฉันเขาคนนั้นคือ 'การ์ฟิวด์' ฮือๆ ขอบคุณสวรรค์ที่ส่งเทพบุตรสุดหล่อ(?)มาช่วยชีวิตฉัน

          "ฟิว! ฮือๆ" ฉันโผลกอดฟิวแล้วร้องไห้ออกมา

          "ไม่ต้องร้องนะ กลับกันเถอะทุกคนเขาเป็นห่วงกันนะ" ฟิวพูดพลางลูบหัวฉันแผ่วเบา

          "ฮึก..อือ ขอบคุณนะที่หาฉันเจอ"

บนรถ

          ฉันเดินขึ้นมาบนรถก็เจอกับยัยฝนกับยูกิ และคนอื่นๆที่ทำสีหน้าเครียดมาก มีคนเป็นห่วงฉันเยอะขาดนี้เลยหรอเนี่ย ซึ้งTT^TT

          "พิงค์! เป็นไรมั้ย เจ็บตรงไหนรึป่าว" พอยัยฝนหันมาเห็นฉันก็วิ่งเข้ามาถามฉันทันที

          "ฉันแค่หลงทางเว้ย ไม่ได้ไปออกไปรบมาสักหน่อย"

ป้าบบบบบ!!

          ฉันพูดติดกวนๆ ทำให้ฝ่ามือหนักๆของยัยฝนฟาดมาที่หลังฉันเต็มๆ เจ็บเป็นนะเว้ย!!

          "โอ้ยยย เจ็บนะเว้ยQAQ"

          "หลงทางแล้วยังจะมาตลกอีก รู้มั้ยว่าทุกคนเขาเป็นห่วงกันน่ะ"

          "ขอโทดที่ทำให้เป็นห่วงนะ" ฉันหันไปขอโทดทุกคน

          "อย่าหายไปไหนคนเดียวอีกล่ะ" ฟิวที่ยืนอยู่ข้างๆฉันพูดขึ้น

          "ใช่ๆ ทีหลังต้องพาแฟนไปด้วยนะ" ยัยฝนพูดขึ้น ฟะ..แฟนหรอ!?-0- 

          "ฟะ..แฟนหรอ ฉันยังไม่มีแฟนสักหน่อย"

          "อ้าวหรอ นึกว่าเป็นแฟนกับฟิวแล้วสะอีก"

          "ยังเว้ย(แต่แอบหวัง-///-)"'แปะ แปะ' เสียงปรบมือของอาจารย์ทำให้ทุกคนเงียบลง

          "ถ้านักเรียนทุกคนมากันครบแล้วก็กลับโรงเรียนกันเถอะค่ะ แล้วทีหลังก้ออย่าไปไหนมาไหนคนเดียวอีก ครั้งนี้โชคดีครั้งหน้าอาจจะไม่โชคดีอย่างนี้ก้อได้นะคะ" หลังจากที่อาจารย์พูดจบทุกคนก็ไปนั่งที่ แล้วรถก็เคลื่อนตัวออกไป ยังไงก้อขอบคุณเทพบุตรสุดหล่อของฉันด้วยนะที่เค้าหาฉันเจอ

          นั่งไปได้สักพัก สักพัก...ฉันก้อเริ่มง่วง  ง่วงแล้วไงก้อนอนสิค่ะถามได้ ไปนอนก่อนนะฝันดี zzz

(บันทึกพิเศษ//การ์ฟิวด์)

          หลังจากที่นั่งรถมาได้สักพักพิงค์ก้อหลับไปผมเลยพูดออกมาเบาๆว่า...

          "หลับได้ทั้งขาไปขากลับเลยนะยัยขี้เซา -_-" แต่คงไม่แปลกหรอกมั้งก้อเล่นหลงทางอยู่คนเดียวตั้งนานนี้ เป็นผมผมก้อคงหาทางไปเจอกับเพื่อนๆให้ได้เหมือนกันแหละ เวลาหลับก้อไม่ค่อยต่างจากตอนตื่นสักเท่าไหร่หรอก (น่ารักทั้งหลับทั้งตื่นชิมิล้า รู้หรอกหุหุ^^<<พิงค์กี้) พิงค์เอาหัวพิงกระจกส่วนผมก้อนั่งอ่านหนังสือการ์ตูนวันพีช อยู่ดีๆหัวพิงค์ก้อเปลี่ยนมาพิงไหล่ผมเหมือนตอนขามาทำให้ผมที่กำลังอ่านหนังสืออยู่สะดุงเฮือก ก่อนที่ผมจะจ้องมองใบหน้าหวานที่นอนหลับอยู่ ตอนนี้น่ารักรักกว่าตอนตื่นอีก สักพักผมก้อเริ่มง่วงแต่ก่อนที่ผมจะหลับผมก้อไม่ลืมที่จะบอกฝันดียัยขี้เซาของผมก่อน

          "ฝันดีนะยัยขี้เซา" แล้วผมก้อโน้มหน้าไปจุ๊ปที่หน้าผากหนึ่งทีก่อนจะหลับไป

(จบบันทึกพิเศษ//การ์ฟิวด์)

ขอโทดนะค่าที่ไรต์หายไปนานเพิ่งมาอัพตอนใหม่ ไม่ใช่อะไรหรอกตอนนี้ไรต์เปิดเทอมแล้วมันมีเวลาน้อยมากๆเลยที่จะมาอัพอ่ะ หวังว่ารีดเดอร์คงเข้าใจไรต์นะTT^TT