มัดหัวใจนายเย็นชา

     ~แต๊งกิ้วรับโทรศัพท์แม่หน่อย แม่โทรมา~
"อือ"ฉันงัวเงียขึ้นมารับโทรศัพท์ของแม่ที่โทรมาจากต่างประเทศ แม่จะโทรมาหาฉันทุกเช้า
ติ๊ด
"แต้งกิ้วตื่นรึยังลูก"แม่ถามฉัน 
"ตื่นแล้วคะ นี่แต้งกิ้วว่าจะไปอาบน้ำนะคะแต่แม่โทรมาซะก่อน" แหล ฉันแหลกับแม่ตลอดแหละถ้าฉันบอกว่าตื่นตอนแม่โทรมาแม่ก็จะท่องกฎของผู้หญิงไทยที่เคารพกฎกันอย่างเคร่งครัดว่าผู้หญิงจะต้องไม่นอนตื่นสายแล้วก็ บลาๆๆๆๆๆ  อีกเยอะเลยแหละฉันขี้เกียจที่จะฟังเลยต้องแหลไปก่อน
"อ้าว หรอจ๊ะงั้นแม่ไม่กวนล่ะรีบไปอาบน้ำเถอะจ๊ะ เดี๋ยวจะไปโรงเรียนสายนะอ่อแต้งกิ้วอย่าลืมกินนมนะจ๊ะ บายจ๊ะ"
"คะหนูรักแม่นะคะ"
ติ๊ด
เฮ้อ ลืมแนะนำตัว สวัสดีคะฉันแต้งกิ้ว นะคะ ฉันอยู่คอนโดคนเดียวแม่กับพ่อทำงานที่ต่างประเทศแต่พ่อแม่ฉันไทยแท้นะไม่ได้เป็นลูกครึ่งอะไรหรอกแค่ไปทำงานนะ แม่เคยขอให้ไปเรียนที่อังกฤษแต่ฉันไม่ไปเพราะไม่ชอบ(คือแบบไม่มีเหตุผลไม่คือไม่ชอบ)
~รักมั้ย รักมั้ยพูด รักมั้ยตอบ~
"ฮัลโหล"ฉันกรอกเสียงใส่โทรศัพท์แบบไร้อารมณ์ที่จะรับแถมไม่ได้ดูชื่อด้วย
"แต้งกิ้ว!!"เสียงมินนี่เอง มิน เป็นเพื่อนฉันตั้งแต่อนุบาล เรียกได้ว่าคือเพื่อนสนิทอ่ะ
"อะไร มิน โทรมาแต่เช้าเลยนะ"ฉันบ่น
"เช้าบ้านแกสิกิ้ว นี่มัน7:45 แล้วนะ"ห๊ะ 7:45 โอ้ยวันแรกก็สายวันนี้รับน้องด้วย
"ห๊ะ งั้นแค่นี้นะฉันจะรีบไปอาบน้ำ ไม่ทันแล้ว"ฉันบอกมิน แล้วกำลังจะกดวาง
"เดี๋ยว" โอ๊ยยย อะไรอีกจะสายแล้วนะ
"อะไรรร"
"แค่จะบอกว่าวันนี้ไม่ต้องใส่ชุดนักเรียนนะ ใส่ชุดธรรมดาวันนี้วันรับน้องอย่าลืม"
"โอ๊ยย ไม่ลืมคะ แค่นี้นะ" พอมินว่างไปแล้วฉันจึงรีบเข้าไปในห้องน้ำทันทีเลย
เสร็จแล้วฉันใส่ชุดนี้


สวยใช่ไหมล่ะ(นางเอกชอบหลงตัวเอง)
ไปล่ะฉันต้องรีบไปโรงเรียน
10นาทีผ่านไป โรงเรียนเอ็มไพร์ซีเวิล
ฉันบอกให้ลุงแท็กซี่ซิ่งมานะเนี่ยตอนนี้ประมาณ 8:10 อ๊ากกกกกก อ๊ากกก เลยเวลานัดพี่เขาแล้วทำไงดีเนี่ย ต้องถูกลงโทดแน่เลยอ่ะ
ฉันวิ่งให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้ไปที่โรงยิม แล้วทำไมโรงยิมต้องอยู่ไกลด้วย
"นางสาวศิลป์ชนก  คล้ายแต้ ขอให้มาลงทะเบียนด้วยคร๊าฟ"อ๊ากชื่อฉันนิ
"มาแล้วคะ"ฉันยกมือแล้วพูดพี่เขาเลยเรียกฉันเข้าไปหา
"ทำไมน้องมาสายครับ"พี่หน้าหม้อ ถามฉัน
"คือฉันตื่นสายอ่ะคะ ขอโทดนะคะ"ฉันโค้งสามร้อยหกสิบองศาเลยแหละ
"ไม่เปนไรครับพวกพี่ให้อภัย" ฉันเห็นข้อดีของความสวยแล้วววว
"ไปนั่งข้างพี่รหัสเลยครับผมเราจะเริ่มเกมส์รับน้องแล้ว"แล้วคนไหนพี่รหัสตูฟ่ะ
"เอ่อ พี่คะคนไหนพี่รหัสของฉันละคะ"ฉันถามพี่เขาพลางมองหา
"แล้วน้องชื่ออะไรละ"
"อ๋อ ชื่อ ศิลป์ชนก  คล้ายแต้" ฉันบอกชื่อพี่เขาไป
"อ๋อ พี่คนที่นั่งคนเดียวนั่นไง"พี่เขาพูดแล้วชี้ไปที่มีคนนั่งคนเดียวไม่มีคู่
 

 
 
ขอบคุณที่อ่านนะคะ นี่ไรเตอร์เขียนเป็นเรื่องแรกเลยนะ เขินนนนนนนนนน (เขินทำไมเนี่ย?)
ถ้าผิดตรงไหนขออภัยด้วยนะคะ 
อย่าลืมเม้นน๊าาาาาาาา
ขอบคุณคะะะะะะะะะะ
 ที่เอารูปมาใส่เพราะไรเตอร์อธิบายไม่ถูกอ่ะ
 
(1เม้น=1000000000กำลังใจของไรเตอร์ที่จะอัพต่อขอแค่เม้นเดียวก้อได้คะดีกว่าไม่เม้นเนอะ)
ไม่ชอบตรงไหนบอกได้น๊า