DeadBlood

     ผมตื่นขึ้นมาในห้องพยาบาลในโรงเรียน ผมตื่นขึ้นมาด้วยความมึนงง
"ตื่นแล้วหรอ??"
เสียงผู้หญิงดังขึ้น ผมกวาดสายตาหาต้นตอของเสียงนั้น
"จู่ๆ นายก็ล้มทรุดลงไป....ตกใจแทบแย่..."
ผมกำลังสับสนกับสิ่งที่เห็นก่อนหน้านี้
"ฝัน..."
"ผัน???"
ผมเผลอพูดออกมา
ผมพยายามยันตัวลุกขึ้นมา
"นี่! อย่าพึ่งลุกสิ"
"ไม่เป็นไร"
ผมพยายามที่จะไม่พูดคุยกับเธอ
ผมเดินออกไปจากห้อง
"ช่วยหนูด้วย....."
เสียงที่ดังก้องในหัวของผม เสียงแหบๆ ภาพเด็กผู้หญิงในชุดโกธิคสีดำกำลังนั่งร้องไห้อยู่ท่ามกลางสายฝนสีเลือดแล่นเข้ามาในหัวของผม
"เด็กผู้หญิง......ฝนสีเลือด.....อึก!!"
จู่ๆก็ปวดหัวขึ้นมา ผมพยายามนึกภาพนั้น แต่ยิ่งนึกเข้าไปลึกเท่าไหร่ความเจ็บปวดก็ยิ่งทวีคูณขึ้นเรื่อยๆ
ขาของผมไม่มีแรงเหลือเลย ทรุดลงไปนั่งกับพื้น
ความเย็นที่มาจากด้านหลัง ผมรู้ได้ทันทีว่ามันคือแอร์แน่นอน มีคนกำลังเปิดประตูออกมา
"ตะวัน!!"(ชื่อกูแมร่ง!!)
"ม......ไม่เป็นไรๆ"
ผมฝืนยันตัวลุกขึ้นมา
"เธอกำลังขอความช่วยเหลือจากเรา....."
"ความช่วยเหลืออะไรน่ะ บ้าไปแล้วหรอ อาการแบบนี้จะไปไหนอีก!!!"
"ฉันต้องรีบไป......"
".....ฉันไม่รู้ด้วยแล้วอีตาบ้า!!!!"
เธอวิ่งหนีผมไป ผมเหล่มองเธอชั่วครู่จนลับสายตา ผมก็เดินไปเรื่อยๆ ตามเสียงที่ก้องในหัวผม ผมไม่รู้ว่ามันมาจากไหน แต่ผมกลับรู้ว่ามันอยู่ตรงไหน ผมเดินไปจนถึงตึก 1 ตึกวิทยาศาสตร์
"..........."
ในตอนเย็นไม่มีแสงส่องเข้าไปในตึก มันทำให้ดูน่ากลัวเอามากสำหรับผม
"อย่างไงก็ต้องไปสินะ...."
ผมเดินเข้าไปด้วยความหวาดระแวง ระหว่างที่ผมกำลังจะเข้าไปในห้อง 121 ก็มีเสียงเท้าเดินตามผมมา