plumageผจญภัยแดนเวทมนตร์

     "ซาดิสต์ดีไม่เลวนิเธอนะ" ไดซึเกะยิ้นแบบกวนตีนให้กับเด็กหนุ่ม เด็กหนุ่มหยุดงักก่อนจะถามเธอต่อไปว่า "แล้วมันจะทำไมหรอครับ?" เด็กหนุ่มถามอย่างสุภาพก่อนจะกลับสู่ร่างปกติแล้วนำมือที่อาบเลือดซุกไว้ในกระเป๋ากางเกง!! "ก็ไม่มีอะไรแค่อยากขอบคุณที่จับคนร้ายให้..." ไดซึเกะเดินไปทางชายร่างท้วมที่นอนจมกองเลือดก่อนจะล้วงไปที่กระเป๋ากางเกงจากนั้นก็หยิบกุญแจมือสีดำมาใส่มือทั้งสองของชายท้วม "...หมอนี่ต้องคดีฆาตกรรมทั้งที่โลกและplumage ทาง FBI ที่plumage กำลังตามตัวอยู่พอดีเลยเยื่อส่วนใหญ่เป็นเด็กวัยรุ่นอายุประมาณ 16,17 ปี..." แล้วเธอก็เอามือล้วงกระเป๋าจากนั้นก็หันมาหาพวกชุนแล้วให้พวกเค้ารู้สึกกลัวเล่นว่า "...ประมาณพวกเธอนี่เหราะ..." ทำให้ทุกคนกลืนน้ำลายดัง "เฮือก" "...ค่าหัวก็ 2,000,000 plumage ก็ประมาณ 200,000,000 เยน นั่นเหราะ..." เธอพูดต่อก่อนจะหันมาหาเด็กหนุ่ม "...ทั้งหมดนั้นเดียวคงต้องยกให้เธอละนะ..." ไดซึเกะยิ้มให้เด็กหนุ่มก่อนจะถามเค้าไปว่า "...ว่าแต่เธอชื่ออะไรละ?”ไดซึเกะถามเสียงเรียบ "คุจิกิ มารุครับ" เด็กหนุ่มก็ตอบกลับมาเสียงเรียบเช่นกัน "แล้วธาตุละ?" ไดซึเกะยังคงถามต่อไปอีก "มืด" "แล้วธาตุรองละ?" ไดซึเกะชักถามติดลม "ลมกับดิน" "อายุ?" "16" "ที่อยู่?" "ไม่มี" "โรงเรียน?" "ตอนนี้ยังไม่มีกำลังหาที่สอบเข้าอยู่" "พ่อ แม่ทำงานอะไร?" "ท่านตายไปแล้ว" "วัน เดือน ปี เกิด?" "คุณจำเป็นต้องรู้ด้วยหรอ?" มารุเริ่มสงสัยในตัวไดซึเกะ "หึ OK เธอก็หัวไวเหมือนกันนี่" ไดซึเกะยิ้มก่อนจะเดินออกจากร้านไปแต่ระหว่างที่เธอกำลังจะก้าวข้ามประตูของร้านไปสายลมที่พัดเข้ามาทำให้ผ้าคลุมที่เธอสวมอยู่ถูกพัดจนปลิวไปตั้งฉากกับพื้นส่วนตัวเธอนั้นได้ดึงฮูดขึ้นปิดหน้าของตัวเองไว้ราวกับไม่อยากให้ใครเห็นใบหน้าของตัวเองพลางหันมาพูดว่า "นี่เดี่ยว FBI จะมารับตัวนายอ้วนนั้นไปนะระหว่างนี้ฝากดูแลอย่าให้หนีได้ละ" ว่าแล้วตัวเธอก็เดินออกจากร้านยิงปืนไปพร้อมกับสายลมที่พัดผ้าคลุมของเธอให้ปลิวสะบัด "หึอย่าให้หนีหรอ?จมกองเลือดขนาดนี้จะหนีได้ยังไง?" โทรุเริ่มบ่น "ก็นั่นนะสิใครจะหนีได้" ซาคุต่อบท "ชั่งพี่เค้าเถอะเป็นแบบนี้อยู่แล้ว" เอมะไม่สมใจอะไรเพราะเธอชินกับคำพูดแบบนี้ของไดซึเกะเสียแล้ว "นี่ FBI นะมีสองที่หรอ?ก็พี่ไดซึเกะเขาบอกว่า FBI ของ plumage อะไรเนื่ย?" ชุนหันไปถามเอมะ "อ๋อใช้จะ FBI มีทั้งที่โลกแล้วก็ plumage พี่เค้าเป็นทั้งสองที่เลยนะ" เอมะตอบกลับมาพร้อมกับหันมาหาชุน "เป็นทั้งสองที่เลยหรอเก่งมากเลยนะเนี่ย" ซาคุพูดแทรกขึ้นมา "ใช่จะพี่เค้าเก่งมากๆเลยละชนิดที่คนทั่วไปได้ฟังประวัติแล้วอยากถามว่ายายนี่เป็นผู้หญิงแน่หรอ?อะไรทำนองนั้นนะ"...
     ทางด้านไดซึเกะ
หลังจากเธอออกจากร้านแล้วเธอก็ได้โทรศัพท์หาสำนักงาน FBI ที่ plumage "ขอโทดนะคะ นั่นใช้สำนักงาน FBI หรือปล่าวคะ?" เธอถามออกไปเสียงเรียบ "ใช้คะมีอะไรหรือปล่าวคะ?" เสียงผู้หญิงตอบกลับมาเป็นภาษาญี่ปุ่นแต่สำเนียงอเมริกัน "ขอสายรองหัวหน้า มุเซโตะ รอน ด้วยคะ"... เธอคุยกับชายทางปลายสายหรือคนที่เธอเรียกว่า 'มุเซโตะ รอน' หลังจากเธอคุยเสร็จ เธอต้องหันมาคุยกับเด็กหนุ่มธาตุมืดหรือ คุจิกิ มารุ ทันที "คุณต้องการอะไร? ทำไมต้องถามประวัติส่วนตัวของผมขนาดนี้ด้วย? คุณเป็น FBI จริงๆหรอ? ถ้าเป็น FBI จริงๆแล้วมาที่นี่ทำไม? ไม่ไปทำงานหรอ?" มารุยิงคำถามใส่ไดซึเกะเป็นชุด "ฉันเป็น FBI จริงแต่ตอนนี้ลาพักอยู่เลยไม่ได้ไปทำงานแล้วที่ฉันถามประวัติส่วนตัวเธอขนาดนั้นเพราะว่าฉันเห็นเธอมีพรสวรรค์" ไดซึเกะก็ตอบกลับมาเป็นชุดเหมือนกัน "แต่คุณยังไม่ได้ตอบเลยนะว่าคุณต้องการอะไร?ผมต้องการให้คุณตอบคำถามนี้มากที่สุดเลยถามเป็นคำถามแรกแต่คุณกับไม่ตอบมันแถมยังคำถามแบบย้อนหลังมาอีก" มารุถามต่อพร้อมกับสีหน้าที่ไร้อารมณ์ของเขา "หึ ที่ฉันถามเธอแบบนั้นก็เพราะฉันสนใจในความสามารถของเธอ พรสวรรค์ของเธอมันไม่ได้มีแบบนั้นกับเยาะหรอกนะ" ไดซึเกะตอบกลับไปพร้อมรอยยิ้ม "หรอครับ" มารุยังคงสีหน้าไร้อารมณ์ตามเดิม "ตอนนี้ตาฉันถามเธอบ้างนะ เธอนะอยากลอง...มาเป็นพวก...เดียวกับฉันไหม?"