Kawaiiddiizzใช่ความรักของฉันรึเปล่า
เขียนโดย kawaiiddiizz
วันที่ 23 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 15.02 น.
แก้ไขเมื่อ 23 กันยายน พ.ศ. 2557 15.17 น. โดย เจ้าของนิยาย
8) ตีตราบาปให้ตัวเอง ep1. ตอนที่ 8
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความEp.1 ตอนที่ 8
//////////////
แทนที่น้องจะหยุดพฤติกรรมดังกล่าว น้องกลับทำหนักกว่าเดิม โดยการ เปิด webcam ให้ดูสินค้า ให้เลือกชุดที่จะใส่ได้ โดยคิดราคาเพิ่ม แหม..มันช่างเป็นการตลาดจริงๆ
ก็เหมือนเดิมค่ะ มีคนติดต่อเข้ามา ขอดูสินค้า แต่....ไม่มีใครนัดและตกลง
'' อาชีพนี้ช่างยากเย็นจริงๆให้ตาย ''
น้องสบถ คำนี้คำตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่า
วันเวลาผ่านไป น้องเริ่มห่างจากเว็ปไชด์ดังกล่าว ไม่ได้อัพเดท เลยป่านนี้จะเป็นยังไงบ้างนะ...เย็นนั้นน้องเลยตัดสินใจอัพเดทอีกทีเผื่อได้ค่าขนม..
เพียงแค่ 15 นาทีหลังจากน้องลงเว็บลูกค้าก็โทรมา...และที่สำคัญจะมาเดี๋ยวนี้และขอค้างคืน โดยจะเเถมให้อีก1000 บาท น้องพิจารณาข้อเสนอชักครู่ก่อนตัดสินใจตกลง.. น้องให้ที่อยู่หลังจากวางสายผ่าน ข้อความเพื่อให้ลูกค้ามาถูก
ผ่านไปไม่ถึงกี่อึดใจ เขาก็มาเสียงเคาะประตูทำน้องตื่นเต้นวันนี้ต้องคนค้างกับชายที่ไม่รู้จักไม่รู้หัวนอนปลายเท้า แต่เพื่อเงิน ถ้ารับรับลูกค้าวันนี้ นั้นแปลว่าเดือนนี้ จะได้เงินจากอาชีพ ''กระหรี่ online '' รวม 4000 ชึ่งมากพอที่จะให้น้องใด้ใช้อย่างสบายๆเมื่อรวมกับเงินที่แม่ส่งมา..
น้องจัดเเจงรีบเดินไปเปิดประตูห้องให้เบาที่สุด เพราะนี่ก็ดึกมากแล้ว ถ้าใครมาเห็นจะมองว่า น้องแรดผู้ชายมาหายามดึกดื่น..
''อ่าวพี่ !! ''
น้องอุทานด้วยความตกใจ ชายคนเดิมมาเคาะประตู
''คนในสายเมื่อกี้พี่เหรอ''
ถ้าไม่ใช่น้องจะไล่มันไปเดียวนี้แหละ..โชคยังดีนะที่ไม่ได้ปลดโซ่ เดียวมันดันเข้ามา แล้สรถไฟชนกันยุ่งตายเลย
''ใช่คับ ถ้าพี่ไม่จองคิวจะมาหาไม่ได้เหรอ''
แหมดูพูดสิ คิดว่าน้องชำนาญในเรื่องขายตัวนักเหรอ..ฟังแล้วอยากจะถีบ
น้องเปิดประตูให้เข้าพร้อมทักหยิบน้ำเย็นๆให้ทานตามมารยาท... และคำถามแรกที่น้องเอ่ยถามพี่คนนั้นคือ...
น้อง : '' ถามจริงเหอะพี่ มาทำไม ''
แขก: '' อ่าวพี่โทรมาจองแล้วนิ ทั้งคืน ''
น้อง: '' .....มันไม่ตลกนะพี่ เดียวลูกค้าน้องมา''
แขก: ''ก็พี่เอง จะให้โทรยืนยันก็ได้นะ...ไปๆแกะโจ๊กกินกันหิวละ''
น้อง : '' สรุปคือพี่จะเสียเงินมานั่งกินโจ๊กกับน้องเนี่ยนะ''
......... คำถามสุดท้ายที่ไม่ได้รับคำตอบ ทำเราทั้งคู่นั่งกินโจ๊กกัน แหมมันช่างดีเสียนี่..ในบทสนทนาระหว่างเราทานข้าวกัน น้องได้ถามชื่อ และได้รู้จักชายคนนี้มากขึ้น และกลับกัน ชายคนนี้ก็รู้จักน้องมากขึ้นเช่นกัน ชายคนนั้นชื่อ ติน
''พี่ติน''(พระเอกของใครหลายๆคนออกมาแล้ว )
ระหว่างล้างจาน
'' พี่ว่าน้องเลิกทำอาชีพนี้เหอะ ถ้าคนอื่นรู้ที่บ้านรู้จะเสียใจนะ ''
คำพูดที่พี่ติน พูดออกมาเป็นคำแนะนำขั้นพื้นฐาน ที่ดูเหมือนจะง่ายดาย แต่ถ้าคุณตกอยู่ในฐานะกระหรี่แล้ว มันคงยาก ที่จะทำตามคำแนะนำนี้
น้องได้แต่ยิ้มค่ะ ไม่ตอบ ที่ไม่ตอบเพราะ ไม่รู้ว่าจะเลิกทำ หรือ ไม่ มันมีเหตุผลบางอย่างที่น้องยังทำอยู่ และยังไม่อยากเลิก
( ทำยังกะน้องขายดี ลง website มาจะเดือน พี่นี่แหละคนแรก อาชีพที่คิดว่าง่าย แต่มันยากเลยแหละ )
คืนนั้นหลังจากพี่ติน อาบน้ำเสร็จ น้องก็จัดเเจงเลยแต่งองค์ทรงเครื่อง ให้พี่ตินเลืออกชุด ว่าจะให้ใส่ชุดอะไร แหม..ครั้งนี้พี่ตินเสีย 2500 บาท เค้าคงจะไม่โชคดีเหมือนคราวที่แล้วแน่ๆ..
เราบิ้ว สร้างบรรยากาศ ร่างกายอันเปลือยเปล่าของเราทั้งคู่แนบชิดกัน น้องไม่ได้มีอารมณ์ แบบนี้มานานแล้ว แสงไฟจากระเบียงสาดส่องเข้ามาถึงเราทั้งคู่ น้องชำเรืองมองในกระจกมันช่างดู sexy เหลือเกิน
ฉันมีอารมทางเพศ กับคนไม่รู้จัก เหรอนี่ เรากำลังทำอะไรอยู่..?
จิตใต้สำนึกแห่งความดี กำลังผลักดัน ราคะ ให้หายไปจากหัว แต่ร่างที่ปราศจากการควบคุม พร้อมกัยแรงจูบแรงบิ้วของ กลิ่นชาย....
พี่ตินเดี๋ยว..หยุดก่อน น้องร้องห้ามทันที่ที่....!!!
ติดตามอ่านที่นี่ จะไวกว่าค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ