สูตรรักฉบับต๊อง ยัยบ๊องกะนายน้ำแข็งสุดคลู

สูตรที่ 1วันแรกที่ย้ายมา

 

ฉันย้ายมาเรียนต่อ ที่เมืองไทย มาอยู่บ้านสวนของคุณแม่ เพราะรู้สึกเบื่อที่นั้นมาก -_-^^^   ก็มันไม่ได้ทำอะไรนินา นอกจากเรียนแล้วก็เรียน ไม่ก็นั่งอยู่เฉยๆ ไม่ค่อยได้ออกไปไหนแบบอิสระเหมือนคนอื่นๆเขา และตั้งแต่จำความได้อ่ะน่ะ อยู่ที่นั้นมา จนตอนเนี้ยยย…อายุ 20 ปีแล้วค่ะ =_=^^^

     

สาเหตุที่ต้องย้ายน่ะเหรอ ก็…เพราะแม่ของฉันท่านได้เสียไปตั้งแต่ฉันยัง7ขวบแน่ะ ด้วยอุบัติเหตุรถชน ก็เลยต้องย้ายมาอยู่กับคุณพ่อ ส่วนบ้านสวนของคุณแม่ คุณพ่อก็จ้างคนมาดูแลให้ กว่าพ่อจะยอมให้ฉันย้ายมา หาข้ออ้างนับร้อยครั้ง!! จนในที่สุดท่านก็ยอมใจอ่อน ให้ฉันย้ายมาจนได้

     

 ฉันได้เข้ามาเรียนที่มหาลัยแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นที่โด่งดังของประเทศไทยมาก ไม่ได้มาเมืองไทยตั้งนาน ดูเปลี่ยนไปเยอะเลยทีเดียว……..

 

วันแรกที่ฉันเดินเข้ามามหาลัยก็ตื่นเต้นแบบสุดๆOoO เพราะมันช่าง…ช่างเป็นสถานที่ ที่กว้าง…มากกก…..ไม่แพ้กับที่ที่ฉันเคยอยู่เลย และสวยเหมือนยังกะคฤหาสน์แน่ะ (╯０╰)

    

ฉันมองไปรอบๆ ที่ซึ่งเต็มไปด้วยเหล่านักศึกษาคนอื่นๆเยอะแยะมากมาย บ้างก็นั่งสนทนากันไปเป็นกลุ่มๆ บ้างก็เดินสวนกันไปสวนกันมาและบางคนก็นั่งจับกลุ่มกัน ทำงานหรือไม่ก็อ่านหนังสือไป

    

 ตอนนี้ฉันกำลังเดินตามอาจารย์ท่านหนึ่งอยู่ค่ะ เธอกำลังพาฉันไปยังห้องเรียนกว่าจะเดินมาถึงนะ ตั้ง6ชั้นแน่ะ! และมันก็เป็นชั้นสุดท้ายพอดิบพอดี (╯﹏╰)

 

“เดี๋ยวเธอรอครู อยู่หน้าห้องก่อนนะ”

 

“ค่ะ” (⊙﹏⊙)  ฉันเริ่มใจสั่น!!เพราะความตื่นเต้นนี้ กลัวๆไม่รู้ว่าจะทำตัวยังไงดีและไม่รู้ว่าคนอื่นๆจะเป็นยังไงด้วย

อาจารย์เดินเปิดประตูเข้าไป นักศึกษาทุกคนที่กำลังนั่งเรียนอยู่ ต่างก็หันหน้ามาอย่างสนใจ

 

“เอ่อ…...ขออนุญาตค่ะอาจารย์” อาจารย์บอกกับอาจารย์อีกท่านหนึ่ง ที่กำลังสอนอยู่อย่างใกล้ๆ

 

“พอดีมีนักเรียนพึ่งย้ายมาใหม่อ่ค่ะ ดิฉันก็เลยพาเธอมา”

 

“อ่อ….ครับ”

 

“อะ…แฮม! นี่พวกเธอพอดีมีเพื่อนใหม่ที่พึ่งย้ายมา มีอะไรก็ช่วยแนะนำเธอด้วย ก็แล้วกัน”อาจารย์คนที่สอนอยู่หันมาบอกกับนักศึกษาในห้อง

 

“เข้ามาสิจ๊ะ” อาจารย์ที่พาฉันมาเรียกให้ฉันเข้ามาในห้อง

ฉันสูดลมหายใจเข้าฟู๊ดดดใหญ่ๆ (￣0￣) ก่อนจะกั้นใจ แล้วเดินเปิดประตูเข้าไป นักศึกษาราวๆ50กว่าคน ที่นั่งอยู่อย่างเป็นระเบียบในห้อง ต่างก็จ้องมองมาที่ฉัน แต่ดูๆพวกผู้หญิงหลายคน ที่เหมือนพวกเธอจะซุบซิบอะไรบางอย่างเกี่ยวกับฉันอยู่นะ ช่างประไรสิ! ฉันไม่สนใจหรอก ฉันเดินมาหาอาจารย์คนที่พาฉันมา และยืนอยู่ข้างเธอ

 

“อ้าว! แนะนำตัวสิจ๊ะ”

 

“ค….คะ…ค่ะเออ….ชื่อ มาริกา……<(‵^′)> ชื่อเล่น เนลลี่ ยินดีทีได้รู้จักค่ะ”พอฉันแนะนำตัวจบปั๊บ!! เหมือนทุกคนจะดูอดกลั้นเสียงหัวเราะเอาไว้น่ะ แต่ก็มีอยู่คนหนึ่ง ที่เธอดูเหมือนจะยิ้มแย้มและสนใจฉันเพียงคนเดียว อาจารย์บอกให้ฉันไปหาที่นั่ง ฉันจึงตัดสินใจเดินไปหาเธอคนนั้นและเลือกที่นั่งข้างหลังเธอ ถึงแม้ว่าจะเป็นที่หลังสุดก็ตาม เพราะมันน่าจะดีสำหรับฉันแล้วน่ะ จากนั้นก็เริ่มเรียนกันตามปกติ

 

“นี่ๆ เธอชื่อเนลลี่เหรอ ฉันชื่อ กิ๊บน่ะ ยินดีที่ไดรู้จักจ๊ะ”เธอหันมาเอ๋ยทักฉัน พร้อมส่งยิ้มมาอย่างเป็นมิตร(=^.^=)

 

“เหมือนกันจ๊ะ” (^_^)

 

“เธอมาจากต่างประเทศเหรอ”

 

“อืม”

 

“ว๊าวววว!!! ⊙０⊙　วิเศษไปเลย เธอ……”

 

“เดี๋ยวเถอะ! สองคนนั้นนะ จะคุยกันอีกนานไหม?”

 

“ตอนนี้กำลังเรียนอยู่นะ ช่วยตั้งใจฟังด้วย”อาจารย์ที่กำลังสอน อย่างเอาเป็นเอาตาย หันมาตะคอกใส่ฉันกับเธอคนนี้ ที่กำลังคุยกันอย่างตื่นเต้นเมามัน

 

“ขอโทษค้าาาา……..”เธอทำเสียงเศร้า (ㄒoㄒ) หมดอารมณ์ทันที เมื่อโดนขัดจังหวะ

 

หลังจากที่ฉันเรียนที่นี้ผ่านไปได้สักราวๆหนึ่งเดือน ก็เริ่มคุ้นเคยกับสถานที่ต่างๆมากขึ้นทั้งภายนอกและภายใน ฉันได้รู้จักกับเพื่อนใหม่คนหนึ่ง เธอชื่อกิ๊บ เธอเป็นคนคอยแนะนำทุกอย่างให้กับฉัน ออกจะเป็นผู้หญิงที่ดูห้าวๆหน่อย แต่หน้าตาสะสวยใช่ย่อยเลยนะ เธอเป็นเพื่อนคนแรกและคนเดียวของฉัน เพราะคนอื่นๆ ดูท่าทางแล้วพวกเธอจะไม่ค่อยเข้ากับฉันได้เลยสักนิสสสส!!

 

“เอ้อ นี่! เนล ฉันถามเธอจริงๆนะ อยากจะถามเธอตั้งแต่วันแรกที่เธอเข้ามาแล้วละ คือว่านะฉันสงสัยว่าทำไมเธอถึงแต่งตัวได้เฉยเฉิ่มแบบนี้ละ มันไม่เข้ากับคนอื่นๆสักนิดเลยนะ ดูสิ ดูๆๆๆ…”ฉันพูดพร้อมชี้นิ้วไปทางนู้นทางนี้ ที่ที่มีสาวๆมหาลัยเดินอยู่ ซึ่งมันก็เป็นความจริงเด๊ะ!เลย ที่ว่า…..

เนลนั้นแตกต่างจริงๆ อาจจะมีคนเดียวเลยด้วยซ้ำ! ที่มองแล้วรู้เลยว่าเป็นใคร

 

“ไอ้กระโปรงสมัยย่าทวดที่ยาวขนาดนี้เนี้ย! ไม่มีใครที่ไหนเข้าใส่กันหรอกน่ะ แล้วนี้ยังจะมาสวมแว่น….ถักเปียอีก…เข้ากันจริงงง….กับชุดเธอเนี่ย! ไม่แปลกเลยนะที่คนอื่นๆเขาจะไม่มองเธอน่ะ”

 

“อ้าว! ทำไมเหรอ ฉันว่ามันดีออก”

 

“ดีบ้านเธอสิ นี้ชุดนักศึกษานะไม่ใช่ชุดนางงามจะได้ยาวลากดินขนาดนี้”

 

“แต่ ฉันว่าแบบนี้มันก็ดีแล้วนะ เรียบร้อยดีออก…..”(^人^)

 

“อะๆๆๆ…เอาเถอะ! เธอจะใส่อะไร ยังไง ฉันไม่ขัดเธอแล้ว ตามสบายล่ะกัน”

 

ขณะที่เดินคุยกันมาเรื่อยๆตามทางเดิน และต้องหยุดชะงักทันที เพราะเสียงกรี๊ดกร๊าด!!ที่ดังอย่างสนั่นหวั่นไหว มาเป็นทอดๆของเหล่าสาวๆพวกนั้น (กรี๊ดๆๆๆ) มันแทรกเข้าหูฉันเต็มๆ แก้วหูเกือบแตกแน่ะ ฉันเลยอดที่จะสอดเสาะแสวงยืดคอมองออกไป ทีแรกก็นึกว่าพี่ๆวงเอ็กซ์โซ มาแจกลายเซ็นซะอีก ที่ไหนได้…เป่ว!!ไม่ใช่นิ!! ถึงอย่างนั้นนะ….โอ้แม่เจ้าโว๊ยยย! ⊙０⊙　

 

“กรี๊ดๆๆๆอ๊ายๆๆ……นั้น(พี่)เทลนี้! หล่อมากเลยเธอแถมเท่ยังกะนายแบบแน่ะ”หญิงสาวสองคนที่เผอิญเดินผ่านฉันมา พูดคุยกันตามประสาผู้หญิง ยังกะแมวเห็นปลาย่างที่น่ากินอย่างนั้นแหล่ะ

 

ฉันขยับแว่นแล้วมองให้ชัดๆอย่างเต็มสองลูกกะตา ก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งที่ห้อมล้อมเต็มไปด้วยสาวๆเกือบทั้งมหาลัย เขามีผมสีน้ำตาลทอง ที่เข้ากับหน้าตาอันดีเลิศแบบว่าหล่อเวอร์นั้น………อย่างกับหนุ่มลูกครึ่ง ไทย เกาหลี ฝรั่งเศส ใต้หวัน รัสเซีย…..(เอ่อ…แล้วมันจะออกมาหน้าตายังไงเนี่ย!! เอาเป็นว่าหล่อลาก…ที่สุดนะค่ะ) ฮึ่มมม!!! บวกกับหุ่นที่ Perfect ยังกะนายแบบ ที่เข้ากับชุดนักศึกษาอย่างลงตัวครบรส! ยิ่งมองก็ยิ่ง หล่อ เท่ เข้าไปใหญ่ ดั่งตัวเขามีประกายแสง ทอออกมาแบบออร่าสุดๆ ฉันต้องตลึง!!!ตาค้าง อ้าปากค้าง     ⊙０⊙　อึ่ง!ทึ่ง!ในความสมบรูณ์แบบของผู้ชายคนนี้อย่างไม่รู้จบ….

 

“คนอาไร…..หล่อด้ายยย…ขนาดนี้หว้าาา….”ฉันเผลอพูดออกมาลอยๆอย่างไม่ได้ตั้งใจก็เขาหล่อจริงๆนิ สงสัยก่อนเกิดแม่เขา ต้องทำบุญมาเยอะแน่ๆ

 

“นี่! เนล”

“ห า….อ า ไ ร ห ร อ” พูดซะเหมือนเทปยานเชียว ปากพูด หูได้ยิน แต่ตายังคงจ้องผู้ชายคนนั้นอยู่

 

“เธอสนใจนายน้ำแข็งขั้วโลก เหนือ ใต้ ออก ตก….นั้นด้วยเหรอ”

“หา!….ปะ…ปา….เปล่า… เขาชื่อน้ำแข็งเหรอ”

 

“เปล่าหรอก ฉายาประจำตำแหน่งนายนั้นนะ”

(ปั้ดโธ่ ไอ้เราก็นึกว่าชื่อซะอีก)

 

“แล้วเขามีแฟนยังอ่ะ”

 

“อืมมม…ฉันไม่เห็นว่านายนั้น จะสนใจใครเลยนะ สงสัยรสนิยมแปลกมั่ง”ฉันไม่ได้สนใจคำพูดของกิ๊บเลยแม้แต่นิด เพราะ……….เพราะว่า…..อ๊ายยยยย!!!จะเป็นลมแร้วววเจ้าค้าาาา…..

 

“ฮึ้ย!! แกเขาเดินมาทางนี้แล้ว อ่ะ”>O<

 

ฉันกระโดดตีแขนกิ๊บด้วยความตื่นเต้นหัวใจเต้นรัวๆ ไม่เป็นจังหวะ มั่วซั่วปรนกันไปหมด พอเขาเดินเข้ามา…ใกล้ขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับรอยยิ้มอันสดใสนั้น ที่แถบจะทำให้สาวๆและฉันละลายได้เพียงพริบตา ฉันยืนนิ่ง…แข็งทื่อ เป็นเสาเหล็กของมหาลัยนี้ไปแล้ววววค่ะ เขาเดินมา เดินมา มาหยุด……อยู่ตรงหน้าฉันเขาหันหน้ามา…≧０≦อ๊ายยยย…ช่างหล่อซะเหลือเกินพ่อคุณณณณณ!!

 

“นี่! เธอนะ น้ำลายไหลเหยิ้ม แล้วนะ เช็ดหน่อยไม่ดีเหรอ”

 

“O[]O ….” ฉันสะดุ้งกับคำพูดของเขา สติเริ่มหวนกลับคืนมา ฉันเอามือลูบๆไล่ๆคลำๆไปตามบริเวณมุมปาก ก็รู้สึกว่ามันเปียกอยู่เล็กน้อย (อย่าบอกนะว่าน้ำลาย…..ไอ้ย๊ะ!) ฉันรีบใช้มือปาดออกทันที

 

“ฮึ! ทุเรศ ผู้หญิงนี่ไร้ยางอายชะมัด”

 

ปรี๊ดดดด!!!เลยค่ะ - -* โฮ่!ของขึ้นเลยเนี่ย! แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ทำได้เพียง ยืนจ้องหน้าอยู่ลูกเดียว แบบว่า(มาต่อยกันเลยไหม?) อะไรประมาณนี้ ก็ไอ้คำพูดที่เขากล่าวออกมาเมื่อครู่นั้น มันช่างตรงข้ามมมกับหน้าตาซะจริงๆ แล้วเขายังมาทำหน้าตาทะเล้นได้กวน teen อีก แสะยิ้มสะใจอยู่มุมปากเล็กน้อย ก่อนจะเดินเท่ๆจากไป พร้อมกับเสียงกรี๊ดกร๊าดด…ที่น่ารำคาญของยัยพวกนั้น

 

“เฮอะ!! เป็นไงละ เทพบุตรของเธอ หล่อสมใจไหม?” ยัยกิ๊บเยาะเย้ยฉัน เพราะก่อนหน้านี้ฉันหลงนายนั้นหัวปักหัวปำจริงๆ

 

“โอ๊ย…นี่! ฉันจะไปรู้ได้ไงเล่า ว่าไอ้คนหน้าตาดีๆยังนี้จะมีนิสัยแย่มาก….ถึงมากขนาดนี้”

 

“แต่เขาก็หล่อจริงๆนะ แล้ว….เขาอยู่ห้องไหน ชื่ออะไรเป็นใคร…มาจากไหนงั้นเหรอ…..”ถึงจะปากเสียไปหน่อย แต่อย่างอื่นก็ OK น่ะ

 

“โอ๊ย! เธอนี่ก็แปลกนะ โดนดว่าขนาดนั้น ยังจะชอบได้อีก”

 

“เอาเถอะน่า….. (ก็ฉันพึ่งเจอผู้ชายที่กล้าเชิด กล้ายิ่งใส่ฉันแบบนี้ แถมหล่อมากอีกต่างหาก จะปล่อยให้หลุดมือไปได้ไงเล่า)”

 

“นายนั้นชื่อ เทล เป็นลูกชายคนเดียวของผอ.ผู้ล่ำรวยล้นฟ้าที่เธอกับฉันเรียนอยู่นี่ไง และอยู่ห้องเดียวกับเราพอใจยัง”

 

“ว่าไงนะ!!OoO พูดจริงหรอ ที่ว่าอยู่ห้องเดียวกันน่ะ”

 

“เออ!”

 

“แต่…ทำไมก่อนหน้านี้ ฉันไม่เคยเห็นเขาเข้าเรียนเลยสักครั้งละ”

 

“นายนั้น ทำตัวได้สบายๆ อย่างไม่มีผลอะไร เพราะมีพ่อเป็น ผอ. ใครรร..จะไปกล้าขัด”

 

“งันก็ดีสิ ฉันจะได้ตีสนิทด้วย…ฉันจะต้องทำให้เขาชอบฉันให้ได้”

 

“ห๊ะ! พูดเป็นเล่นนะ เธอดูนายนั้นกับเธอสิ ต่างกันแค่ไหน”

 

“รู้….ก็แค่ ดูดีกว่า เด่นกว่า สรุปแล้ว….”

 

“เขาดีกว่าเธอทุกอย่าง”กิ๊บพูดสวนตัดขึ้นมาทันที

 

“ยกเว้น ปากเสียๆนั้น”ฉันแย้งกิ๊บกลับ

 

“นายนั้นสูงส่งยังกะดอกฟ้า เธอละอะไร ดอกไม้ข้างทางเหรอ เหมาะกันตายละ”

 

“ใครบอกว่าฉันเป็นแค่ดอกไม้ข้างทาง ฉันเป็นถึง อ….”ฉันชะงัก หยุดคำพูดทันที่ เมื่อรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะพูดความลับขั้นสุดยอดนี้ออกไป

 

“อ….อะไรนะ”กิ๊บถามย้ำ เมื่อได้ยินไม่ค่อยชัด

 

“เปล่า….ไม่มีอะไร ฮ่าๆๆ”ฉันแก้ตัวทันที เกือบไปแล้วฉัน

“อ้อ! แฮ่ๆๆๆ ใช่ๆ! ดอกไม้ข้างทาง….แต่ก็คอยดูเถอะ ดอกไม้ข้างทางอย่างฉันนี่แหละ จะสอยดอกฟ้าดอกนี้ให้ดู ฮึ!”ฉันกำหมัดแน่นพร้อมยกชูขึ้น ทำท่าสู้ตาย(^_^)凸

 

“ตามใจเธอแล้วกัน” สีหน้ากิ๊บเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด เหมือนคนจนปัญญา ทั้งๆที่เธอก็เรียน ได้ท๊อปอันดับต้นๆของมหาลัยนี้ (เกี่ยวกันตรงไหนเนี้ย) กิ๊บส่ายหัวก่อนจะเดินล่วงหน้าไป แล้วฉันก็เดินตามหลังเธอไป

 

“นี่กิ๊บ เธอจะช่วยฉันใช่ไหม” กิ๊บไม่ยอมตอบและเดินต่อไปเรื่อยๆ

 

“นา…กิ๊บนะ ขอร้องละ”ฉันอ้อนและเดินตามเธอไป

 

“เออๆๆ ก็ได้แต่ถ้าคว้าน้ำเหลวขึ้นมา เธอต้องเลิก เข้าใจ”

 

“ OK จ๊ะขอบใจนะกิ๊บน่ารักที่สุดเลย” ในที่สุดกิ๊บยอมช่วยฉัน เพราะเจอไม้ตายของฉันเข้าไป….เป็นใครก็ต้องยอมสยบ โฮะๆๆโฮ……….