lovelovelove รักนี้มีแต่เธอแล้วนะน้องชาย

โทษนะค๊าช่วงนี้สอบเลยไม่ได้อัพ
"สีชมพูผมว่ามันคือสีของเด็กซินมันไม่เข้ากับโผม"นึกถึงเพลงของตูนบอดี้แสลม
"กระต่ายที่เป็นน้องต้องใส่สีชมพู"พี่ชายเอ่ย
"แล้วใส่สีแดงละ"นี่คือคำถามกวนประสาทที่สุดในสามโลก
"มันแรงไปมั้ย"พี่ชายเอ่ยแล้วทำหน้าเอ๋อๆใส่ อยากไปเท่วต้องแกล้งแผนสองแว้ว
"โผมปวดฉี่"มารยาขนานแท้
"เดี๋ยวพาไป"พี่ชายเอ่ยคำพูดนี้ช่างที่จะโค-ตะ-ระที่จะปวดประสาท
"ผมขอไปเองได้มั้ยอยากไปด้วยตัวเอง"นึกถึงอาการที่เป็นห่วงของพี่ชายได้โดยชัดเจน
"อืมแล้วรีบกลับมาละ"พี่ชายพูดพร้อมจูบลงบนหน้าผากผม อาการที่แสดงได้ชัดเจนแจ่มแจ๋ได้เลย
หน้าแดงถึงหู
"ฝากไว้ก่อนเถอะ"ผมบ่นพร้อมกับเดินไปชมเมืองผมได้ไปเห็นหญิงสาวคนหนึ่งรูปร่าง
ผมสีทองที่ยังจำได้ในสมัยเด็กๆตอนที่แม่ยังเคยอยู่ผมพยายามเดินไปหาหญิงสาว
"แผละ"ถุงใส่แอปเปิ้ลได้ร่วงหล่นลงมาเกื่อนก่านผมจึงรีบวิ่งเข้าไปเก็บ
"ขอบคุณน๊ะจ๊ะ"เสียงที่เปล่งออกมาเหมือนได้รับไออุ่นอยู่ใกล้ๆแม่เลย
"ครับไม่เป็นไร"ผมพูดตอบหญิงสาวที่เห็นหน้าของผมจึงรีบวิ่งไป "เฮ้กลับมาก่อน"เธอทำแหวนตก
เธอวิ่งเข้าไปในป่าผมจึงตามไป
"ตึง"เสียงเหมือนมีใครเอาไม้หน้าสามมาฟาดเลย
                              วิน talk
ใยเด็กนั่นหายไปไหนตั้งนานไหนบอกจะไปเข้ห้องน้ำรู้มั้ยว่ามีคนเป็นห่วง
"ขอโทษน๊ะครับเห็นเด็กผู้หญิงผมทองหูสีชมพูบ้างไหมครับ"ผมถามคนทั้งเมืองแปลกมากไม่มี
ใครรู้เลย หรือว่าไปเมืองแครอท
                           แคต talk
ผมลืมตาตื่นขึ้นมาพร้อมกับดูสิ่งรอบรอบที่เกิดขึ้นพบว่ามีแครอทหัวท่อนซุงมารายร้อม
"ไอ้แครอทเน่า"ผมเอ่ยพร้อมกับโวยวายมันเอาเชือกมามัดตัวผมไว้
"ฮ่าๆในที่สุดข้าก็ได้ตัวเจ้ามาฆ่าหมกศพลงทะเลเลยดีกว่า"ไอ้แครอทพูด
"หยุดน้าแครอทหนอนใชแมลงวันตอมมดขึ้นตัวราขึ้นผมพยาญติซุกหัวเท้า"ผมเอ่ยพร้อมด่าแค
รอท
"หยุดน้าเอาตัวสาวน้อยมาให้ข้าเดี๋ยวนี้"บุคคลปริศนา
"อ้าวลูกมาได้ยังไง"(ยังมีหน้ามาคุย)
"ผมมาจากที่ไหนก็ช่างแต่ผมขอถ้าผมเบื่อผมจะเอาไปฆ่าทิ้ง"เมืองนี้มันซาดิสมาก
"ผมไม่ใช่ผู้หญิง"ยังมีคนคิดว่าผมเป็นผู้หญิงอีกหรือ
"สามหาวนักเป็นสาวเป็นแสร้พูดกับพระราชาให้ดีๆหน่อย"ไอ้แครอทหัวท่อนซุง
"พระราชาหัวท่อนซุง"สัญญานปากพร่อยมาอีกแล้ว
"จับมันขังคุก"ซวยแล้วสิปลาหมอตายเพราะปาก แครอทอุ็ม(ลาก)ผมไปยังห้องขัง
"สกปรกมาก"ปากผมพูดออกไปไอ้มนุษย์ที่แครอทท่อนซุงเรียกว่าลูก
"ไงน้องสาว"คนปากพร่อย
"ออกไปนะไอ้ลูกครึ่งหัวท่อนซุง"ปากของผมช่างพร่อยนัก
"อยากโดนจูบหรือ ทหารนำผู้หญิงคนนี้ไปที่ห้องนอนของข้าที" เอาแล้วไง
"อ้ากกกกกกกกกกกกก"ทหารกำลังอุ้ม(ลาก)ผมไปที่ห้องนอน "แอด"ทหารเปิดประตูพร้อมกับ
แสงที่ออกมาจากห้องภาพที่ผมเห็นก็คือห้องที่ฝังเพชรเป็นล้านๆเม็ดติดอยู่รอบห้อง
"คงตกตะลงนะสิห้องชั้นเป็นอันญมนีทั้งหมด"อวดตัวแฮะ
"ปัง"เสียงปิดประตู
"เธอคงหนีข้าไม่รอดหรอก"ไอ้คนครึ่งท่อนซุงใจบาป
"เพล้ง"ชายหนุ่มคนหนึ่งบันจงฟาดโถแก้วใบหนึ่งมาที่หลังของชายคึ่งท่อนซุง
"หนีไปซะ"ชายหนุ่มตะโกน ผมจึงรีบวิ่งไปเอิ่มทางยาวไปมั้ยขณะที่ผมบ่นผมจึงเหลือบไปเห็น
หญิงสาวคนนั้นผมจึงวิ่งตามไป
"จับได้แล้ว"เสียงชายหนุ่มที่โอบเอวผมไว้
"พี่ชาย"ผมร้องไห้พร้อมทั้งเข้าไปกอด
"ทีหลังเชื่อฟังกันบ้างนะ"พี่ชายพูดทำหน้าอย่างเป็นห่วง
"เธอหลุดหนีเข้ามาในเมืองแครอทเวลาที่ชั้นไปหยุดไว้มันเลยหมุนไป
"เฮ้ยผมว่าต้องรับกลับไปโลกมนุษย์แล้วแหละ"ผมเอ่ย(ตอนสอบจะทันมั้ยเนี่ยหนังสือยังไม่ได้
อ่านเลย)
"เอ้าแล้วที่ชั้นจะสอนให้เธอละ"พี่ชายพูดพร้อทำหน้าหยุดหยิด
"เรื่องฝึกเอาไว้ก่อนอ้อเดี๋ยวพี่ชายก็ไปกับผมเลยสิจะได้ไปฝึกที่โลก"เราก็ฉลาดเหมือนกันแฮะ
"ชิ"เอาแล้วพี่ชายงอนแล้วอะแต่ตอนงอนก็หน้ารักดีน๊ะ
พี่ชายเดินจูงมือไปยังบ่อน้ำของเมืองแครอท
"ที่นี่มันเมืองแครอทรู้ได้ไงอะ"ผมเอ่ย
"ก็เมื่อก่อนผมอยู่ร่วมกับแครอท"พี่ชายเอ่ยขึ้น(เออวะ)
"เอ้ากระโดดลงไปพร้อมกัน12"
"เดี่ยว"ผมพูดตัด
"อ้าวทำไมละ"พี่ชาเอ่ยขึ้น
"ผมกลัวความสูง"ผมพูดอีกครั้ง
"เฮ้อเธอนี่กลัวไปหมดทุกอย่างเลยหรือ"พี่ชายพูดพร้อมช้อนตัวผมขึ้น