lovelovelove รักนี้มีแต่เธอแล้วนะน้องชาย

"ผมชื่อวินเรียกผมว่าพี่ชายดีกว่านะคนจะได้ไม่สงสัย"

"นี่มันอะไรกันผมอยู่ที่ไหน"ผมพูดหร้อมทำหน้าเอ๋อยิ่งกว่าเด็กที่ศรีทันยาซะอีก

"เธอถูกแครอทจับตัวไปนะฉันได้หยุดเวลาที่โลกแล้วเมื่อเธออยูที่นี่ไม่ว่านานเท่าไรเวลาก็เป็น

เหมือนเดิม"ถ้าผมรู้ตั้งแต่แรกก็คงหยุดเวลาโดนครูตีได้ขณะหนึ่งเละแหละ

"แล้วทำไมเมืองนี้ถึงตั้งชื่ออย่างงี้ละ"ผมถามด้วยความสงสัยเช่นเคย

"เมื่อกอนแครอทก็อยู่กับกระต่ายนี่แหละแต่มนุษย์ก็จับกระต่ายให้ไปเป็นสัตย์เลี้ยงแล้วบังคับให้กิน

แครอท(โหดร้ายมาก)แครอทจึงบุกเข้าไปในห้องครัวและเอายาใส่อาหารที่พวกตัวเองตายอยู่ในซุป

ครอทมนุษย์เผลอไปกินซุปที่แครอทวางยามนุษย์จึงตายด้วยความจงรักภัคดีต่อเจ้านายกระต่ายจึง

เกลียดแครอทและตายตามเจ้านายไปนับแต่นั่นมาจึงแยกออกห่างจากกันคนเท่านั้นที่สามารถค่าแครอทได้ก็คือเธอนั่น

แหละ"พี่ชายเอ่ยด้วยตาแห่งความหวัง

"ผมไม่อาวผมเกลียดแครอทเข้าใส้"ผมบอกกับพี่ชาย

"ชั้นก็ต้องฝึกเธอก่อนเซ่"อืมก็จริงที่พี่ชายพูด

"ทำไมกระต่ายชอบหนีเจ้าของละ เคยเห็นกระต่ายกินแครอทด้วย"เอาละคำถามนี้ดูกวนๆยังไงไม่รู้

"กระต่ายชอบความเป็นอิสระ กระต่ายชำละแค้นด้วยการกิน"คำตอบสุดท้ายกระต่ายคงแค้นมากกิน

แครอทหมดสวนเลยมั้ย

"กระต่ายจากดวงจันจะมาเยี่ยมเยือนญาตพี่น้องทุกวันพระจันทร์เต็มดวงผู้หญิงก็จะตำโมจิไปฝากญาติพี่น้องทั่วโลก(อยากกินโมจิ)ส่วนแครอทที่อยู่แยกดาวกันก็จะมาโลกทุกเดือนที่ไม่มี

แสงดาวเชื่อว่ามนุษย์ผู้ใดที่ตื่นมาเห็นแครอทแครอทจะตัดหัว(เหมือนที่ทำตอนหั่นแครอทกับแม่

ในห้องครัว)

"แล้วแครอทจับตัวผมมาทำไมละพี่ชาย"(อยากเป็นเด็กมั่งง่า)

"ก็จะฆ่าเธอไง"พี่ชายพูด

"ผมลืมแนะนำตัวนามแฝงผมชื่อแคตเรียกผมว่าน้องชายก็ได้น๊ะ"ผมเหมือนกลายเป็นเด็ก

                      "โครกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก"

"เสียงอะไรนะน้องชายได้ยินมั้ย"พี่ชายพูด

"ท้องผมเองอะแฮะๆ"(จากที่หนีนาวไปไม่ได้กินข้าวเลยอะ)

"เดี๋ยวพี่พาไปเที่ยวเมืองเอง"พี่ชายเอ่ย

พี่ชายจับเมือผมเดินไปทั่งจนหนุดที่ร้านนึง"ข้าวแกงกะหรี่"

"ที่นี่เขากินเนื้อด้วยเหรอ"ผมถามพี่ชาย

"ที่นี่ใส่แต่ผักกาดนะไม่ต้องห่วง"ใส่แต่ผักกาดคงจะกินเจทั้งเมือง(กระต่ายนิ)

พี่ชายจูงมือเข้าไปในร้านและพบสาวกระต่ายหน้าตาสวยมากและพี่ชายก็สั่ง2จาน

"พี่สาวคนนั้นทำไมหน้าเด็กจังครับ"ถามไปไม่รู้กี่รอบแล้ว

"ที่นี่เป็นอมตะนะต่อให้ตายยังไงก็เป็นเหมือนเดิมแต่ถ้าไปโลกมนุษย์เมื่อไหร่กระต่ายอายุจะเท่า

กับคนอายุ18"รู้สึกว่าพี่ชายจะไขปัญหากระจ่างแจ้งแล้วน๊ะ

"ในที่สุดข้าวแกงกระหรี่ก็เสริฟอาหารมาแล้วจานใหญ่เหหมือนที่ไปกินร้าน เมด คาเฟ่เลย

"เธอเป็นมนุษย์เหรอ"หญิงสาวกล่าว

"เขาเป็นน้องชายของฉันนะ"พี่ชายเสยขึ้น

ทุกคนต่างเงียบและก้มหน้าตั้งตากินกินกินและก็กินผมก็กำลังตักข้าวเข้าปากพร้อมกับแกงกะหรี่

"แง้ไม่กล้ากินง่า"ผมงอแเหมือนเด็ก

"มามากินเข้า"พี่ชายพูดเสร็จก็ตักข้าวเข้าปากผม"อั้มๆๆเด็กน้อยกินข้าว"ประโยคนี้ทำให้ผมหน้า

แดงทันทีผมเลยก้มหน้ากินและรู้สึกว่ามันอร่อยกว่าข้าวแกงกระหรี่บนโลกมนุษย์ซะอีก

รู้สึกว่าตอนนี้กินอิ่มมากเลยพี่ชายไม่พูดอะไรจูงมือไปยังร้านเสื้อผ้าแห่งหนึ่ง

"ผมขอหูกระต่ายสีชมพูครับ"พี่ชายพูดจบก็นำหูกระต่ายที่เจ๊ปากแดงหยิบให้ใส่

"อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกสีชมพูงั้นเหรอ