Ghost of the day เมื่อวันที่เธอเป็นผี
เขียนโดย มือจับปากกา
วันที่ 16 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 17.01 น.
แก้ไขเมื่อ 16 กันยายน พ.ศ. 2557 17.54 น. โดย เจ้าของนิยาย
3) เบาะแส
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเช้าวันรุ่งขึ้นผมยืนมองเธอด้วยสายตาที่ยังคงความหวาดกลัวนิดๆ
"นายมองฉันทำไมหรอ"เธอพูดแล้วลุกขึ้นจะเดินมาหาผม
"นี่ๆหยุดเลยนะ อย่าเดินมานะ"ผมยกมือขึ้นบอกให้เธอหยุด ผมกลัวนะครับท่านผู้อ่าน T T
"ยังไม่หายกลัวฉันอีกหรอ"เธอถามผมแล้วทำสายตาโศรกเศร้า
"เปล่าๆผมแค่กลัว เอ้ย สงสัยว่าเคยเห็นคุณที่ไหน"ผมมองเธอแล้วนึกถึงคุณหนูจอมหยิ่งที่ดังในสังคมไฮโซคนหนึ่งนึกยังไงก็นึกไม่ออกแฮะ
"นายรู้แล้วหรอ"เธอพูดแล้วทำท่าทางตื่นเต้น
"ไม่เชิงหรอกนะผมเองก็ไม่แน่ใจ"ผมพูดกับเธอแล้วนึกไปนึกมา นึกยังไงก็นึกไม่ออก
แกร๊ก...๏๏?
เสียงเปิดประตู ใครมา
"ไปก็อตกูมีอะไรมาให้มึงดู"เสียงไอบาสนี่หว่าแล้วถ้ามันเกิดเห็นผีขึ้นมาไม่ช็อคเลยหรอ
"เธอหลบไปก่อนนะ หลบไปแอบในห้องน้ำก่อน"ผมไล่เธอด้วยเสียงเบาที่สุด เพราะไอบาสกำลังเดินมา
"ห้องน้ำไปทำไมหรอ"เธอถามผมแล้วทำท่างง
"ไปแอบหนะ..."ผมพูดยังไม่ทันขาดคำเลยไอบาสก็มาเห็นผมเข้าพอดี
"มึงคุยกับใครหรอวะ ทำท่าทำทางอย่างกะคนบ้า"ไอบาสมองผมแล้วขมวดคิ้ว
"เอ้อ ป่าว เอ่อ ซ้อมการแสดงหนะแล้วมึงมีอะไรวะ"ผมถามมันพลางทำเนียนเดินไปจับไหล่มัน
"เออ เกือบลืมนี่ๆมีข่าวคุณหนูไอโซพลอยไพลินเกิดอุบัติรถคว่ำบาดเจ็บสาหัสตอนนี้ยังไม่ฟื้นเลย เนี่ยกูนะเสียดายความสวยจริงๆ"ไอบาสส่งหนังสือดาราให้ผมแล้วเล่าเหตุการณ์ทั้งหมด ตอนแรกก็ไม่ได้จะสนใจหรอกครับแต่ผมกับสะดุดตากับภาพสาวสวยคนหนึ่งเข้า ผีที่ผมเจอนี่หว่า!!
"เออไอก็อตเดี๋ยวกูไปนอนก่อนนะ พอดียังไม่หายเมาเลย"ไอบาสบอกผมแล้วเดินไปเข้าห้องไป
"นายๆใครหรอสวยจัง"เสียงใครหว่า
"เย้ย มาให้ซุ่มให้เสียงหน่อยสิตกใจหมด"ผมมองหาต้นเสียงแล้วก็ตกใจ โหยมากระซิบทำไมเนี่ย
"เนี่ยนะ คุณหนูพลอยไพลินฉันจำได้แล้วว่าเห็นเธอที่ไหน เธอก็คือคุณพลอยนี่หละทีนี้ฉันรู้แล้วว่าเธอคือใครต่อไปก็หาที่อยู่แล้วไปส่งเธอ"ผมอ่านข่าวของเธอทั้งหมดแล้วรู้ว่า เธอไปเที่ยวกับเพื่อนที่ระยองแต่เกิดเหตุฉุกเฉินต้องรีบกลับซึ่งเธอหาคนไปด้วยไม่ได้จึงต้องกลับบ้านเพียงลำพัง ระหว่างทางเกิดฝนตกหนักทำให้รถเสียหลักพลิกคว่ำ เธอบาดเจ็บสาหัสไม่ได้สติจนตอนนี้ก็ยังพักฟื้นอยู่ (เธอจะฟื้นได้ไงก็วิญญาณเธออยู่กับนาย : นักเขียน - -)
"แล้วนายจะทำยังไงต่อหละ"เธอที่กำลังเต้นร่าเริงก็หันมาถามผมอย่างเอาจริงเอาจัง
"ก็คงต้องตามหาว่าเธออยู่โรงพยาบาลอะไร แล้วพาเธอไปเข้าร่างตัวเองให้ได้"จริงๆผมจำมาจากหนังในทีวีอะนะครับ
"โอเค พยายามเข้านะคะ ^^"เธอให้กำลังใจผมแล้วไปกระโดดโลดเต้นต่อ
เฮ้อ...ผมจะทำยังดีเนี่ยชีวิตที่สงบสุขของผมจะหายไปแล้วหรอ ไม่นะ T T
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ