What Love? รักคืออะไรบอกฉันได้มั้ย?

ห้องปกครอง"คุณคริสครับลูกของคุณมีปัญหาเรื่องการตบตีแถมเรื่องการไม่ตั้งใจเรียนจนเกรดตกอีก เราคุยกับคุณเดือนนี้ครั้งที่ 3 แล้วนะครับ ผมอยากให้คุณช่วยติเตือนลูกคุณด้วยนะครับ เพื่อตัวของเขาเอง""ค่ะๆ ฉันจะติเตือนเขาค่ะ"ฉันนั่งฟังแม่คุยกับอาจารย์ฝ่านปกครองเรื่องฉัน ส่วนฉันก็นั่งบนโซฟาห้องฝ่ายปกครองพลางเช็ดนํ้าก๋วยเตี๋ยวบนหัว ฉันชอบห้องนี้จริง เพราะอะไรหน่ะหรอ แอร์ เย็น ดี!! วะฮ่าๆๆ งุ้งงิ้งเอาะเนอะ ตรงข้ามฉันคือ ยัยแซนดี้ ขี้ไม่ออก ที่กำลังบีบนํ้าตาโดยมี ยัยเฟิร์น ที่ปลอบพลางมองค้อนใส่ฉัน เดี๋ยวปัดต่อยด้วยหมัด กัดด้วยปากและลาจากด้วยลูกเตะงามๆหรอก อ๋อคุยเพลินเลยฉันชื่อ คฐาพร นพกูรวัฒนา น่ะเออ ชื่อเล่น คาราเมล หรือ เมลก็ได้แล้วแต่ถนัด ฉันเป็นลูกครึ่งครึ่งคนครึ่งนางฟ้างุ้งงิ้ง ล้อเล่นค่ะ แม่ฉันไทย-ญี่ปุ่น พ่อฉันไทย-จีน-ฝั่งเศษ ลูกครึ่งนะเออ พี่น้องท้องเดียว 4 คน ชาย 1 หญิง โสง รวมฉันเป็น 3 เป็นลูกคนที่ 2 ครอบครัว ค.ควาย อย่างที่อาจารย์ฝ่ายปกครองบอกอ่ะ ฉันมันเด็กมีปัญหา เกรดไม่ดี แต่ฉันฉลาดแถมสวยที่สุดในโลกกก(ส่วนตัว)ฉันเก่งไทยสุดๆเลยอ่ะฉันชอบแต่งกลอนนนด้วย เฮ้ออออ... เรื่องทะเลาะตบตีฉันไม่ผิดนะฉันมันสาวน้อยผู้น่าสงสารย้อนไปตอน 12:36 น."มอเมลลล หาไรกันเต๊อะ หิวม๊วกๆๆ"ป๊อกกี้เพื่อนสุดที่รักพูดขึ้น"เออ เค้าก็หิวอ่ะ รีบไปเหอะเดี๋ยวแถวยาววว"เนสเล่พูดเสริม"เออ กินไรอ่ะ"เอรินถามขึ้น"เฮ้ยนั้นแถวสั้นอ่ะ ก๋วยเตี๋ยวเอาะ"ฉันพูดพลางชี้ไปร้านก๋วยเตี๋ยวที่แถวสั้นสุดๆไปเลย หิวพอดี"Let go!!"แล้วพวกเราก็วิ่งรีบไปต่อแถวที่ข้างหน้ามีเพียงแค่ 2 คน"โอ๊ยยย!"เสียงแหลมเปี๊ยบบบบ ดังมาจากด้านหลังที่มีเอรินกับเนสเล่แย่งกันต่อก่อนต่อหลัง"แซนดี้เป็นไรป่ะ นี่ยัยเด็กมีปัญหาพามายแก๊งมาแทรกพวกฉันทำไม"ตุ๊กตาห้อง 2 ที่อยู่แก๊งเดียวกันกับแซนดี้บอกขึ้น"พวกฉันไม่ได้แทรกเธอซะหน่อยอย่ามากล่าวหากันง่ายๆนะเว้ย แล้วฉันก็ไม่ใช่เด็กด้วยปัญหาของฉันมันก็ไม่ได้ไปหนักเซลล์สมองของพวกเธอซะหน่อย จบบ่!!!"ฉันพูดพลางหันไปสั่งสุกี้ที่ร้าน พวกนั้นก็เริ่มซุบซิบนินทาพวกเราแต่ใครแคร์พอทุกคนซื้อเสร็จทำอะไรเสร็จก็ไปหาที่นั่งพลางคุยกันปกติ แล้วจู่ๆซ่าาาาส์ความร้อนมันวนๆอยู่บนหัว ร้อนชิบ"Oops!! Sorry my friend is impossible อ่ะเนอะ คริๆๆๆ"แซนดี้พูดพร้อมวางถ้วยก๋วยเตี๋ยวบนโต๊ะแล้วเดินนำ เพื่อนๆของ ชี พลางหัวเราะครุคริๆกันสนุกสนาน ไม่ไหวแล้วโว้ย ฉันเดินผลักพวกเพื่อนๆชีแล้วกระชากหัวผลักลงพื้น พร้อมนํ้าก๋วยเตี๋ยวและข้าวต่างๆของคนแถวนั้นที่กำลังกินอย่างอเร็ดอร่อยมาราดหน้าราดทั้งตัวตั้งแต่หัวยันTeen!"Oopssss!!! Sorry my best!! Friend!! Is very very impossible ม๊วกๆ อะคริอะคริ"ฉันพูดตามที่ยัยแซนดี้บอกแต่เพิ่มคำไปนิด แกล้งแอ๊บเสียงตอแหลหัวเราะอ่ะคริอะคริไปหน่อย วะฮ่าๆๆๆ"กรี๊ดดดดดดดดดดด!!! ยัยคาราเมล ตายยย"โอ๊ะๆๆๆ นางฟ้าจอมแหลแผลงฤษดิ์แล้ว ชีวิ่งมาตบหน้าฉันไปที สองที ฉันก็สวนกลับด้วยหลังมือกระพือปีกงามๆกระชากหน้ากากนางเอกที่กำลังตีบทแตกด้วยคำแรงๆว่า 'ตอแหล' คำต้องห้ามของนางเอกในใจทุกคนชีอึ้งกับการกระทำของฉันสักพักก็นึกขึ้นได้เข่าทรุดลงพื้นพร้อมกับนั่งร้องไห้พูดว่าร้ายฉัน"ฮือออๆๆๆ คาราเมลเพื่อนรักเทอทำฉันทำไมฉันแค่ฮึกๆ ฉันแค่บังเอิญทำนํ้าก๋วยเตี๋ยวหกใส่เทอนิดหน่อยเอง ฮือๆๆๆ"ยัยแซนดี้รีบทำเข่าอ่อนพูดขึ้น โอ๊ยยย! ทุกคนเค้าเห็นกันหมดและยัยหน้าสวยใจเสียทุกคนที่เห็นเหตุการมองพวกตุ๊กตากับเฟิร์นที่นั่งปลอมยัยแซนดี้พลางพูดให้ตัวเองดี ฉันเดินหันหลังไปนั่งที่โต๊ะเดิม"เมล เอาอีกแล้วนะ ฮึ่มม!"ป๊อกพูดพลางทำหน้าดุใส่"โอ๊ะ แกทำดีและยัยเมลแรงควาย"นอเนสมายบัดดี้พูดชม "ขอบคุณค่ะ""ยังมีอารมณ์ มาขอบคุณอีกกินข้าวแล้วไปโทรหาป้าคริสได้เลยโดนแน่ๆ"เอรินพูดเยาะเย้ย"โดนแน่ๆ โดนแน่ๆ"ขณะที่เนสเล่กับเอรินพูดอย่างสนุกสนาน'นางสาว คฐาพร นพกูรไพศาล ห้อง ม.5/3 มาพบอาจารย์หัวหน้าฝ่ายปกครอง ที่ห้องปกครองด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ'"ไม่ต้องโทรแล้วอะเนาะ ไปแล้วเก็บจานให้ด้วยย"ย้อนมาปัจจุบันฉันมันน่าสงสารนะเออ ไม่ผิดแต่โดนเรียกผู้ปกครองคนเดียว ยัยแซนดี้ นี่ก็ร้องไห้อยู่นั้นแหละ เดี๋ยวปัดตบ ให้สลบเลย"ขอโทษจริงๆค่ะ ขอบคุณค่ะ วันนี้ขอลาให้คฐาพรกลับบ้านเลยได้ไหมค่ะ"แม่พูด แล้วเดินออกมาหาฉันข้างนอก"แซนดี้จ๊ะไม่เป็นไรมากใช่มั้ย ขอโทษแทนคาราเมลด้วยนะจ๊ะ"แม่พูดให้แซนดี้แล้วก็เรียกให้ฉันเดินตามไป เดินจนมาถึงรถโดยมีเจ๊คัพนั่งอยู่บนเบาะหลังสุดของรถ โดยนั่งไขว่ห้างกอดอกรอ พอฉันกับแม่ขึ้นมา ฉันรู้ตัวทันทีว่าต้องโดนอะไร"ว่ามาเลย"ฉันพูดนั่งกอดอกบนเบาะข้างคนขับ"นี่ทำไมแกทำอย่างงี้ฮะเรื่องตบตีนี้เป็นครั้งที่ 3 ของเดือนแล้วนะ โอ๊ยฉันจะบ้า&%$#@~>$#%*€>&)%$>€¥>#^"พี่และแม่ด่าฉันพร้อมกันฉันก็ไม่เข้าใจอะไรหรอกนั่งฟังไปงั้นและ โอ๊ะ จิบ้า แม่ขับรถไปบ่นไปเจ๊ก็นั่งรถไปบ่นไปจนถึงบ้าน"นี่แม่ไม่ไปรับป๊าหรอ แล้วเจ๊อ่ะ ไม่สอนช่วงบ่ายไง๊ มานั่งด่าฉันอยู่ด้วย""ไม่!!!! ได้ด่าแกแล้วมีความสุข"ทั้งแม่กะเจ๊ก็พูดพร้อมกัน นิสัยเหมือนกันจริงๆ โรคจิต"เออ ด่าพอใจยัง บอกมาได้ล่ะทำไมไม่ไปทำธุรของตัวเอง"ฉันถามพลางจับผิด"ไม่บอกและฉันจะบอกแกทำไม"แม่กับเจ๊บอก"ถ้าฉันเดานะแม่ต้องทะเลาะกับป๊าแน่ส่วนเจ๊หรอปวดหัวอ่ะดิ ใช่ป่ะ!!"ฉันบอกแม่กับเจ๊ทั้งสองคงคิดว่าฉันไม่รู้นะสิ555+"ทำไมฉันต้องทะเลาะกับป๊าแกด้วย"แม่เถียงแล้วเชิดหน้าเข้าบ้านไป"ใช่ แล้วฉันก็ไม่ได้ปวดหัวด้วย ฉันปวดท้องย่ะ ชิส์"แล้วเจ๊ก็เดินเข้าบ้านไปอีกคน โอ๊ะคนในบ้านฉันโรคจิตแท้.. เฮ้ออ เข้าบ้านดีกว่า ฉันเดินเข้าไปในบ้านและตรงไปยังห้องนอน ที่มีเจ้าตอเต้สายหางดุ๊กดิ๊กๆ มองหน้าอย่างบ๊องแบ๊ว ตอเต้นี่ไม่ใช่คนค่ะเป็นหมาที่ลาเต้เพื่อนข้างบ้านซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิด 2 ปีที่แล้ว เป็นหมาพันธ์เชาๆขนฟูๆน่ารักงุ้งงิ้งๆ ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง เมื่อฉันเปิดคอมขึ้นมาเสียงlineก็ดังขึ้นโชว์หน้าคนที่ส่งมาคือป๊อกกี้นั้นเองกลุ่ม SUPER 4 gilr 'POKYY LOVELY : เจ้าเพื่อนรักถึงบ้านยัง เป็นไงบ้าง''CAllAMALL10 : ครบ 32 ส่วนค๊าา''MINI Ariin : ครบหรอนึกว่าตายซะและ เจ๊คัพสุดที่รักก็ลากลับไปคาบนี้ นาตายิตเลยมาสอนแทน'นาตายิตมาจากนิตยาอาจารย์สอนคณิตสุดไร้เหตุผล'Smilly NessLé : เออ เบื่อว่ะ วิชาไทยแท้ๆแต่มาสอนคณิต 2 คาบติด''POKKYY LOVELY : คฐาพร วันนี้ พวกฉันไปบ้านแกนะลืมบอก''CAllAMALL10 : อ่าๆ ค้างป่ะ''POKKY LOVELY : ค้าง''Smilly Nesslé : ค้างงงงง''MINI Ariin : ค้างง''CAllAMALL10 : จัดไป เจอกัน'จบการสนทนา พวกฉันตัวไม่ค่อยติดกับบ้านหรอกยิ่งวันนี้วันศุกร์อีก ค้างยาวเลยดียาวปายยาวปายยแอดดดประตูเปิด โดยมีพี่สาวสุดเลิฟเปิดแล้วยืนกอดอกถือพัด ตรงประตู"มีไร"ฉันเปิดบทสนทนา โดยมีตอเต้หมาน้อยสุดที่รักของฉันตั้งท่าจะกัดพี่สาวได้ทุกเมื่อ"หยุดเลยนะไอ้หมาเวรเดี๋ยวตบด้วยพัด สบัดด้วยแซ่ แล้วเอาไปทำหมาแช่นํ้าปลาหรอก แม่ให้มาถามว่าวันนี้เพื่อนสุดที่เลิฟทั้ง 4 ของแกจะมามั้ยจะได้ทำข้าวเพื่อ"พี่พูดไปทะเลาะกับหมาไป"มา อ่อ! ถามม๊าให้ด้วยว่ามีอะไรกินบ้างฉันหิวแว้ววว"ฉันบอกพลางลูบท้อง"ฉันไม่ใช่ทาสแกย่ะ ไปถามเองย่ะ"พี่สาวสุดเลิฟบอกแล้วเดินออกไปประตูก็ไม่ปิดให้ฉันเดินออกมานอกห้องแล้วเดินลงบรรไดไปที่ห้องครัว ก็เจอกับแม่ที่กำลังนั่งดูทีวีอยู่"ม๊ามีไรกินบ้างอ่ะ หิวแว้ววว"ฉันเดินไปนั่งข้างม๊าที่กำลังดูหนัง วอนโดนทีน อยู่แม่ฉันบ้าซีรี่ย์เกาหลี"ไปหาทานเองสิบนโต๊ะ ตักข้าวเพื่อฉันด้วย"แม่บอกไปดูหนังไปฉันเดินไปตักข้าวไปสงสัยไปว่าแม่เป็นอะไรปกติต้องวีดว้ายหาเรื่องตลกมาบ่นให้ฟังมาแปลกแฮะ พอฉันตักข้าวเสร็จก็เดินไปที่โต๊ะทานข้าววงกลมตรงกลางหมุนได้ พอเปิดปุ๊บ ตาเถรแม่ร่วงเถอะ"อ๊าาาาาาาาาาาา ยัยคัพเค้กตกกะไดลื่นหัวฟาด"ฉันตกใจหนูที่นอนอยู่บนจานกับข้าวแล้วก็ถ้วยต้มยำาเต็มไปหมด ฉันเกลียดหนู"5555555555555555555+"แม่ที่กำลังดูซีรี่ย์ที่ตอนแรกทำหน้าแบกทุกข์กับพี่สาวที่ไปแอบตรงไหนสักแห่งหันหน้ามาขำเยาะเย้ย"ฉันไม่ได้ตกกะไดสักหน่อยน้องเวร 555+"พี่สาวพูดไปหัวเราะไป"โอ๊ยย นี่แกยังไม่ชินกับมุขฉันหรอ 555+"แม่พูดแล้วเช็ดนํ้าตาไป"มันแรงไปมั้ย ฮะ! ถ้าฉันหัวใจวายตายขึ้นมาทำไง"ฉันพูดหน้าโกรธ บ้านฉันนอกจากพี่คัพกับแม่จะมีคนใครแกล้งฉันอีกเนี่ยโอ๊ยจิบ้า พูดแล้วขึ้น"หนูปลอมย่ะ มาเลยมาช่วยทำกับข้าวเลย"ฉันกับพี่แล้วก็แม่ช่วยกันทำกับข้าวจนเสร็จไม่นานนัก พวกป๊อกเนสเอรินก็มาพร้อมกับแคนดี้ คาเฟ่ น้องของฉันเอง"ม๊าหวัดดี ป๊าหวัดดี พี่ๆหวัดดี"น้องของฉันไหว้แล้วเดินขึ้นไปเก็บของ"สวัสดีค่ะ ป้าคริส พี่คัพ ลุงคินัส"ทั้งสามพูด ยกมือไหว้แม่พ่อพี่แล้วก็มานั่งกินข้าว"ยัยคาราเมลคงรบกวนพวกหนูบ่อยแน่ๆเลย"แม่พูดไพเราะสะเนาะหูต่างจากเมื่อเย็นโดยสิ้นเชิง"ค่ะไม่เป็นไรค่ะ สบายมาก"เนสพูดแล้วก็กินข้าวต่อ"พี่คัพค่ะพี่ลากลับทำไมค่ะ ไม่สบายหรอ"เอรินพูดขึ้นอีก"อ๋ออ พี่ปวดหัวนิดหน่อยค่ะ"พี่สาวก็พูดเพราะๆอีกคน แต่พูดแบบมีข้อผิดพลาดนะ"ไหนบอกปวดท้อง"ฉันพูดตัดหน้าพี่สาวตัวแสบ"มันก็เหมือนกันนั้นแหละ คาราเมล"พี่สาวพูดแล้วก็จิกเสียงใส่ฉัน"กินข้าวเถอะลูก อย่าเพิ่งทะเลาะกันเออคาราเมลลูกมีปัญหาที่โรงเรียนอีกแล้วใช่มั้ยเห็นโรงเรียนเค้าโทรมาบอก เอาอีกแล้วน๊าาา"พ่อบอกยิ้มๆ พอกินข้าวกันเสร๊จพวกเราก็ช่วยกันล้างจานจนเสร็จ ตอนประมาณ 18:30 นฉันที่ขึ้นมาบนห้องพร้อมกับแคนดี้ที่นอนห้องเดียวกับฉันแล้วก็เพื่อนๆ ผลัดกันอาบนํ้าแต่งตัว ฉันที่เสร็จคนแรก ออกมานั่งตรงโต๊ะทำการบ้านริมหน้าต่างรอพวกนั้นแย่งกันอาบนํ้า ฉันรอไปเล่นกับตอเต้ไปก็รู้สึกเหมือนมีกระดาษพับจนวดปามาในบ้านฉันเดินไปเก็บและเปิดอ่าน'เป็นไงเข้าห้องปกครองแอร์เย็นป่ะ'ฉันไม่สงสัยเลยว่าเป็นใครลาเต้ข้างบ้านชัวร์ ฉันเขียนคำและพับบ้าง'เย็นเจี๊ยบบบบบเลยแหละ55+'ฟิ้วว~~ ไม่นานนักเสียงของคนข้างบ้านก็ทักมา"ขนาดนั้นเลยไง๊ คฐาพรรร~~"ลาเต้พูดขึ้น เยาะเย้ย"ใช่ค่ะ ลลิพงษ์~~~"ฉันพูดกลับ"สมไปทำแซนดี้ทำไมเล่าก็รู้อยู่ว่าใคร"ลาเต้บอก"ก็มันทำฉันก่อนหนิ ช่วยไม่ได้"ฉันบอกพลางทำหน้าโอ้อวด"วันนี้พวกป๊อกไม่มาหรอ"ลาเต้ถามขึ้น"มาสิ ทำไมชอบป๊อกหรอออ มากันตั้งเยอะถามถึงป๊อกคนเดียว"ฉันพูดทะเล้น"เปล่า กินข้าวยัง"ลาเต้ถาม"กินแล้วค่ะ ^^"ฉันบอก"ฉันหมายถึงหมา"อ้าวว เฟลเลยเนี่ย"กินแล้ว ไอบ้า ไปและเบื่อ"ฉันพูดพลางทำหน้างอน"เบื่อคนหรือหมา"ลาเต้สวนกลับ"เบื่อหมา"ฉันบอก"ค่อยยังชั่ว ไปและฝันดี""ฝันดี"คนฝั่งนั้นปิดหน้าต่างแล้วปิดผ้าม่านไฟที่เปิดตอนแรกก็ปิดลง เฮ้อออฉันกับลาเต้ เป็นเพื่อนกันตั้งแต่เกิด แม่เขากับแม่ฉันเป็นเพื่อนกันที่สนิทมากๆๆๆ พอไม่ได้เจอกันนานมาเจอกันอีกทีต่างฝ่ายก็ท้องกันหมด แล้วกำหนดคลอดก็ยังตรงกันอีกเลยคลอดที่เดียวกันซะเลยแต่ตานั้นดันออกมาก่อนฉันตั้งนาทีกว่า ชิส์ ตานั้นน่ะนะดีกว่าฉันหน้ามือเป็นหลังมือเลยแหละ เค้าฉลาด ฉันโง่ ไม่ขนาดโง่มากหรอก เค้ารักสงบ ฉันไม่ชอบอะไรสงบๆ แต่ที่เหมือนกันคือชอบหมาเหมือนกันเกลียดแมวเหมือนกันงุ้งงิ้งล่ะสิ"เจ๊คาคุยกับพี่เต้หรอ"จู่ๆแคนดี้ที่เพิ่งอาบนํ้าเสร๊จก็ยื่นหน้ามาถามจนฉันตกใจ"ใช่ เพิ่งคุยเสร็จเมื่อกี้เลย"ฉันบอก"พี่เต้น่ารักเนาะ"แคนดี้บอก"เฮ้ยยยยย อะไรๆชอบหรอ"ฉันถาม"มั้ง"แคนดี้บอกแล้วเดินไปนั่งเล่นโทรศัพท์บนเตียงห้องฉันเหมือนเป็นห้อง ทูโทนเลยหล่ะ เป็นห้องที่ใหญ่ที่สุดในบ้านไม่รวมห้องโถงกับห้องครัวแม่จึงให้ฉันได้นอนกับแคนดี้โดยแบ่งกันคนละครึ่งแต่ฉันจะได้เนื้อที่มากกว่าเพราะฉันเป็นพี่สาวมัน ตอนแรกแม่จะให้ฉันนอนกับเจ๊คัพแต่พวกเราทั้งสองต่างฝ่ายต่างคัดค้านจึงแยกกัน ดีและหล่ะ ฝั่งฉันจะแต่งเป็นแนวสีชมพูอ่อนๆกับตุ๊กตาหมาเต็มห้อง เห็นอย่างนี้ฉันก็ชอบอะไรที่เป็นผู้หญิงน๊าา ส่วนฝั่งแคนดี้เป็นแนวสีชมพูอ่อนกับขาวแล้วตุ๊กตาแมว เฮ้ออ ต่างกันครงเนี่ยแหละ"เออ เมลวันนี้แกไม่ได้อยู่เย็นอ่ะเลยไม่รู้ว่าห้องเรามันจะไปเที่ยวรวมห้องกันพรุ่งนี้อ่ะดิ ไปป่ะพวกเราก็ไปไปเยอะๆสนุกออก"เนสบอก ถึงมันไม่ชวนฉันก็จะไป"ไปอยู่แล้วแหละย่ะ"ฉันบอกแล้วก็ไปเตรียมชุดที่จะใส่ไปพรุ่งนี้พอเสร็จพวกเราหาไรเล่นกันสักพักก็เตรียมตัวเข้านอนก๊อกๆๆ"นอนกันยังจ๊ะ" เจ๊คัพที่เคาะประตูและเปิดประตูเข้ามาบอก"ยังค่ะ"แคนดี้ที่เล่นโทรศัพท์อยู่บอก"หิวกันมั้นเจ๊หิวเจ๊เลยจะออกไปข้างนอกใครหิวก็ไปด้วยกันกน่อยเดี๋ยวเจ๊โดนลักพาตัว"เจ๊บอกแล้วทำหน้าตาหน้าสงสาร"ลักไปฆ่าอะดิ"ฉันบอกแล้วก็ยอมไปด้วยพวกป๊อกกะแคนดี้ก็ไปด้วย ไปกันหมดนั้นแหละ มีแค่ม๊ากะป๊าที่ไม่ไป คนแก่อะเนอะหลับดึกไม่ได้มีแค่วัยรุ่นอย่างเราเท่านั้น "เจ๊คา มีเรื่องกับพี่แซนดี้ได้ไงอ่ะ"คาเฟ่ที่นั่งหลังฉันเอ่ยขึ้น"เออ ใช่จะถามนานและ"แคนดี้ถามต่อ"เรื่องมีอยู่ว่า บลาๆๆๆๆ"แล้วฉันก็เราแต่เเรกจนจบ"ตอแหล"เจ๊คัพเอ่ยหน้านิ่งแบบเบาๆดูแลภาพลักษณ์ตัวเอง"แถไปเรื่อย"ไอคาเอ่ยต่อ"มั่วรึเปล่า"แคนดี้เอ่ยต่อ พวกนี้ญาติกูเปล่าว่ะเนี่ย"ไม่เชื่อถาม 3 คนข้างหลังดิว่าพี่ไม่ได้ทำก่อนพวกเนี่ยมันเห็นเหตุการณ์"ฉันเอ่ยพลางชี้ไปข้างหลังแต่ครอกกกก ครอกกกก ครอกกก ฟี่........โอ๊ะ มาหลับอะไรตอนนี้ว่ะ"ถึงแว้ววววว!!"เจ๊คัพบอก แล้ว 3 คนนั้นก็ตื่น ลงไปหาอะไรกิน แต่เจ๊คัพก๊ลากพาเข้าไปในร้านอาหารหนึ่งใหญ่ๆ'ร้าน ครัวครบครัน'"ร้านนี้อร่อยมากๆๆๆ เลยสั่งๆๆ"เจ๊คัพบอกสักพักก็มีผู้ชายคนนึงเดินมาหล่อมากๆๆ"อ้าว!! คุณคัพเค้กมาอีกแล้วหรอครับ"พี่ผู้ชายคนนั้นบอกอย่างเป็นมิตร"ค่ะ ไม่ต้องเรียกคุณหรอกค่ะ เราอายุเท่ากัน"เจ๊คัพพูดตาเยิ้มๆใส่"อ่าา ครับทานอะไรครับ"พี่เค้าบอกทำให้เจ๊คัพหลุดจากผวังค์"เอาผัดผักรวมมิตร 1"คาเฟ่สั่ง"ยำปลาดุกฟู 1"แคนดี้สั่ง"เอากระเพาะปลา 2"ป๊อกสั่งเผื่อฉัน"ข้าวผัดปู 1"เอรินสั่ง"มันหมูผัดเผ็ด 1"เนสสั่ง"เอากระเพราะหมู ใส่ใจ"เจ๊คัพบอกแต่ใส่ใจจะเบาผิดปกติ"ใส่อะไรนะครับ"พี่ผู้ชายถาม"ใส่ถั่วฟักยาวค่ะ"เจ๊บอกแบบเขินๆ"ครับๆ"พี่ผู้ชายบอกแล้วเดินไป"เจ๊เป็นไรมากป่ะ"ฉันถามแบบงงๆกับพฤติกรรมของเจ๊"เป็นโรคหัวใจ"เจ๊พูด"ใกล้ตายยัง"คาเฟ่ถามอีก"อ่อ เดี๋ยวฉันโทรบอกแม่ให้นะว่าพี่เป็นโรคหัวใจเพราะไปอินเลิฟใครสักคน ใจฉงนคิดถึงเทอไม่เหือดหาย"ฉันพูดพลางหยิบโทรศัพท์ออกมาพูดเป็นกลอนให้"ดีเลยพี่ๆ"แคนดี้เสริมทัพ"เฮ้ยยยยๆ อย่านะเว้ยย พอเลยๆกับข้าวมาแล้วกินๆๆ"เจ๊บอกพลางเปลี่ยนเรื่อง พอพวกเรากินเสร็จก็โกโฮมต่างคนต่างไม่มีแรงจะคุยอะไรต่ออิ่มจังตังค์อยู่ครบหนังท้องตึงหนังตาหย่อนทันที อ๊าาา นอนดีกว่าาา