The Vampire Powers.

โรงเรียนมัธยมจอห์นพีท

กลุ่มนักเรียนต่างหลั่งไหลกันเข้ามา ในวันเปิดเทอมกับการเลื่อนเกรด ทุกคนต่างมีบุคลิกเป็นของตัวเองบางคนชอบแนวพังก์ก็แต่งตัวสีจี๊ดจ๊าดเจ็บใจสำหรับคนเห็น บางคนรักในความมั่นใจ ก็ต่างอวดโฉมสิ่งต่างๆที่พอจะทำให้คนเห็นรู้ว่า นี่แหละตัวฉัน!! โรงเรียนก็เปรียบเสมือนตู้ปลาที่คอยกักกันนักเรียนไปซะทุกเรื่อง แต่ทำไงได้ล่ะ ก็นี่มันโรงเรียน เราคงจะตัดสินอะไรกับมันไม่ได้หรอกจริงไหม นิโคลเดินสะพายกระเป๋าเป้พร้อมกับยกมือทักทายเรเนสรวมถึงทุกคนในกลุ่มที่มานั่งกินลมชมวิวมองดูเด็กใหม่ คอยที่จะต้อนรับด้วยวิธีแสบๆเท่าที่พวกเขาจะทำได้ซึ่งนั่นเธอเองก็ไม่อยากร่วมมือด้วยเพราะเธอต้องการให้ประวัติของเธอสะอาดเพื่อเห็นแก่พ่อแม่ของเธอ

“เฮ้ ไงจ้ะ นิโคลเธอน่าจะมาเข้าร่วมชมรมเชียร์ลีดเดอร์กับเรานะ ฉันคิดว่ารูปร่างหน้าตาเธอเหมาะมากเลยล่ะ”ผู้หญิงคนหนึ่งที่ใส่กระโปรงสั้นและเสื้อตัวเล็กอันรัดติ้ว ดันส่วนของหน้าอกทะลักล้นออกมา ขนาบข้างด้วยผู้หญิงที่ไม่ต่างกันเท่าไหร่ในลักษณะอีกสองคน เดินเข้ามาทักทายนิโคลที่ได้นั่งรวมกลุ่มกับเพื่อนอยู่หน้าตัวอาคารเรียนหรือส่วนของหน้าทางเข้าเรียนของทุกๆตึกที่เชื่อมต่อกันตามแต่ละวิชา

“โทษทีนะ พอดีเพื่อนฉันรักนวลสงวนตัวน่ะ”โรสเอ่ย ออกไปอย่างกระแทกแดกดัน เมื่อเห็นยัยหน้าอกตูมหัวหน้าเชียร์ลีดเดอร์พยายามจะดึงตัวเพื่อนรักของเธอออกไปจากความสงบเสงี่ยมที่นิโคลพยายามจะแสวงหามันมาตั้งนมนานเพื่อชีวิตแบบรักสงบ

ยัยหัวหน้าเชียร์ลีดเดอร์คนดังกล่าวมีสีหน้าชาฉาดใหญ่โดยทันที เมื่อถูกปฏิเสธต่อหน้าคนหลายคนในกลุ่ม จึงสะบัดก้นออกไปในแบบที่สง่างามสุดๆเท่าที่จะทำได้ เรเนสหัวเราะและตามมาด้วยเสียงของเพื่อนชายอีกสามสี่คนผิวปากแซวยัยปอดบวมที่เดินเชิดหน้าเชิดตาออกไป นิโคลส่ายหน้าพลางผลักหัวโรสที่พูดออกไปอย่างนั้น

“ฮ่าๆๆ ยัยนั่นไม่ยอมแพ้เลยจริงๆ”เรเนสพูดก่อนจะยกนาฬิกาข้อมือดูไปพลาง

“บ้า”นิโคลใช้เศษไม้แถวๆนั้นปาใส่เพื่อนชายที่เริ่มมองดูหน้าอกเธออย่างล้อเลียน

“เฮ้ ทุกคน ฉันขอตัวไปเข้าเรียนก่อนนะ คุณครูที่สอนพิเศษ นัดให้ฉันไปเอาหนังสือไปก่อนนะบาย”

เรเนสพูดรัวเร็ว ก่อนจะหยิบกระเป๋าแล้วรีบเดินออกไป ไซม่อนเดินสวนเธอแล้วจึงมองตามหลังเมื่อเรเนสเดินก้มหน้าโดยไม่สนใจเขาเลยซักนิด เขาจึงเดินเข้ามาทักทายเพื่อนๆโดยการใช้กำปั้นชนกันแล้วรีบมานั่งข้างๆนิโคล

“ยัยนั่นเป็นอะไรหรือเปล่า” เขาเอ่ยถาม

“ฉันไม่รู้ เฮ้ พวก ฉันขอตัวไปด้วยคนละกัน โรสไปด้วยกันไหม”นิโคลตอบก่อนจะลุกขึ้นหันไปพูดกับโรสที่พยักหน้าตอบ

“ปีนี้ ฉันอยากทำคะแนนดีๆ จะได้เข้า NYUยังไงล่ะ” นิโคลพูด ตามมาด้วยเสียงโห่ร้องของเพื่อนๆเธอโบกพลางรีบสาวเท้าออกไป

“งั้นฉันไปก่อนนะ”โรสพูดกับไซม่อนก่อนจะโบกมือขอตัวไปด้วยคนเมื่อนิโคลเดินนำลิ่วไปแล้ว

นิโคลกระชับหนังสือในมือพร้อมกับใบสั่งหนังสือเพิ่มเติมที่เธอเรียนเสริม เธอเดินโดยไม่ทันจะได้มองทางเลยชนเข้ากับคนๆหนึ่งเต็มแรง เธอก้นจ้ำเบ้าพร้อมกับหนังสือที่กระจายเต็มพื้นแต่เธอยังคงจับสะโพกของตัวเองที่เริ่มออกอาการเจ็บแปล๊บๆ

“ผมขอโทษ เป็นอะไรไหม” ผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้นอยู่เหนือหัวพอเธอเงยหน้าขึ้นก็ได้พบกับชายหนุ่มที่เธอเคยฝันมาโดยตลอดในเวลาสามเดือนที่ผ่านมาก่อนจะเปิดเรียนในวันแรกซึ่งก็คือวันนี้

“นาย”นิโคลเอ่ยออกมาเบาๆ เขาคนนั้นสบตามองเธออย่างสงสัยเมื่อยังเห็นเธอยังจ้องใบหน้าของเขานิ่งไม่ไหวติง

“เอิ่ม ฉันขอโทษ” นิโคลพูดเมื่อหลบสายตาของเขาได้สำเร็จ เธอพยายามใช้มือดันตัวลุกขึ้นจากพื้นแต่เธอกลับล้มลงไปอีกครั้ง และครั้งนี้มันยิ่งเจ็บมากกว่าเดิม ปากของเธอสบถออกมา

“มา เดี๋ยวผมช่วย” เขารีบประครองหญิงสาวลุกขึ้นเมื่อรู้สึกถึงบางอย่างเมื่อเขาสบตามองเธอ

“เฮ้ ไม่เป็นไร ฉันเก็บเองได้”เธอพูดเมื่อห็นเขาเก็บหนังสือของเธอขึ้นพร้อมกับกระเป๋าของเธอ

“ผมผิดเอง”เขาพูดพลางยื่นของให้แก่เธอ ก่อนจะยิ้มให้บางๆ

“ขอบคุณ”เธอกล่าว ก่อนจะเงยหน้ามองขึ้นอีกทีเขาก็หายไป เธอสะบัดศีรษะก่อนจะถอนหายใจแล้วรีบเดินไปยังห้องเรียน

“เรามาเข้าหลักของความเชื่อทางไสยศาสตร์หน่อยละกัน ใครพอตอบได้บ้างว่าประเทศไหนที่นับถือภูตผีปีศาจ อ้าว คุณสตรองเกอร์มาแล้วเหรอนั่นหนังสือหยิบไปได้เลย”

“ขอบคุณคะ คุณคูเปอร์”นิโคลกล่าวก่อนจะเดินไปหยิบหนังสือเล่มปึกมาแล้วเดินมานั่งโต๊ะที่ว่างเปล่าซึ่งเหลือไว้คู่หนึ่งและเธอคิดว่าคงมีแต่เธอเท่านั้นแหละที่ได้นั่ง

“ญี่ปุ่นคะ”เด็กสาวคนหนึ่งยกมือตอบ

“ใช่ พวกเขาค่อนข้างนับถือเอามากๆเลยละอย่างเช่นผีช่องแอร์อะไรทำนองนั้น ปรบมือให้เพื่อนหน่อย”ครูคูเปอร์พูดพร้อมกับเสียงหัวเราะของเด็กนักเรียน

ผลัก!!!ประตูถูกเปิดออกอย่างกะทันหันผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมเสียงหญิงสาวในห้องทุกคนกระซิบกระซาบกันซึ่งนิโคลทำหน้าตาเบื่อหน่ายสำหรับคนที่คลั่งผู้ชายเธอเหม่อออกไปข้างนอกหน้าต่าง

“เอ่อ ผมขอนั่งด้วยคนได้ไหม”เสียงคนๆหนึ่งเอ่ยขึ้น นิโคลพยักหน้าทั้งๆที่ไม่ได้มองเขาเลยซักนิด

“ทุกคนเปิดหน้าแรกกันเลย”ครูคูเปอร์พูดอธิบายถึงบทที่จะเรียนในคาบแบบเกริ่นๆแต่คำพูดเหล่านั้นไม่เข้านิโคลเลยซักนิด

“เฮ้ นายชื่ออะไรเหรอ”มีผู้หญิงคนหนึ่งสะกิดไหล่คนที่นั่งคู่กับเธอด้วยน้ำเสียงระริกระรี้

“ผม แอรอน”เขาพูด น้ำเสียงที่ฟังดูเซ็กซี่ของเขาทำให้นิโคล เริ่มจะอยากรู้ว่าเขาหน้าตาเป็นอย่างไรแต่เธอจะไม่ทำเด็ดขาด

“แล้วนายมีแฟนหรือเปล่า”ผู้หญิงคนนั้นยังซักถามต่อ

“ไม่ ผมไม่มี”เขาหันไปตอบเหมือนจะรำคาญซึ่งเธอฟังออก

“เฮ้ โต๊ะนั้นน่ะ ฟังครูอยู่หรือเปล่า”ครูคูเปอร์ตะโกนถาม เมื่อเห็นผู้หญิงที่นั้งโต๊ะถัดไปจากนิโคลจะซักถามหนุ่มข้างๆ เธอไม่หยุด

นิโคลเปิดหนังสือหน้าถัดไปเมื่อครูบอก เธอยังไม่อยากจะเสวนากับใครเลยตอนนี้ เวลาไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่แล้วเธอก็ไม่ทราบ เธอแค่กำลังเซ็งชีวิตอยู่เลยตอนนี้ แต่ทว่า เธอรู้สึกแปลกเมื่อคนข้างๆเธอมีอาการสั่นพร้อมกับมือที่กำแน่น เธอมองมือของเขาก่อนจะเงยหน้าขึ้นมอง ทันใดนั้นเธอก็นึกออกได้เลยว่าเขาคือคนเมื่อเช้าที่เดินชนเธอและก็หายไปซะเฉยๆ

“เฮ้ นายโอเคหรือเปล่า” นิโคลถาม แต่เขาดันไม่ตอบ นิโคลจึงหันมาสนใจที่สมุดของเธอต่อ ที่เขียนแต่ชื่อของใครบางคนซึ่งเธอเองก็แทบจะไม่รู้ว่าเป็นใคร นี่มันเกิดกับเธออีกแล้วอย่างนั้นเหรอ นิโคลมองมันพลางฉีกมันออกแต่กระดาษดันบาดมือเธอซะก่อน เธอยกมือขึ้นมาดูพลางกดมันที่มีเลือดไหลซึมออกมา

กริ่ง!!!!!!!เสียงออดดังขึ้น คนข้างตัวเธอรีบลุกขึ้นกะทันหันและรีบเดินออกไปเหมือนกำลังหนีอะไรบางอย่าง เธอมองตามก่อนจะเก็บหนังสือใส่กระเป๋าเธอคิดว่า เธอคงต้องมีเรื่องเมาท์กับโรสและเรเนสชัวร์