The Vampire Powers.

“พวกนั้นอันตราย เธอปล่อยให้มันพาเธอเข้าไปทำไม ไม่กลัวหรือไง”ไซม่อนโพล่งใส่หน้าของเธอทันทีเมื่อพาเธอมายังห้องพักของตน พอวางเธอลงเท่านั้นเขาก็มีอารมณ์เกรี้ยวกราดโดยไม่ทราบสาเหตุ

“เฮ้ ฉันไม่เป็นไร”เธอตอบเสียงเหนื่อยอ่อน

“ไม่เป็นอะไรได้ยังไง เธอนี่มัน ปัดโธ่เว้ย” ไซม่อนใช้เท้าเตะตรงเข้าที่ผนัง

“เฮ้ พวก มีอะไรกัน ดังไปถึงข้างนอก เฮ้ เธอหายไปไหนมา” หญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามา พร้อมกับโพล่งถามเรเนสด้วยความเป็นห่วง

“ฉันไม่เป็นไรนิโคล”

“เกือบโดนไอ้แก่โรคจิตทำมิดีมิร้ายยังพูดว่าไม่เป็นไร”ไซม่อนขัดขึ้นเมื่อเรเนสหันไปพูดกับนิโคล

“ว่าไงนะ”นิโคลอุทาน พอเธอทำสีหน้าตกใจ เรเนสจึงทำได้เพียงถอนหายใจ ที่ทุกคนทำเหมือนเธอเป็นผู้หญิงบอบบาง

“นิโคล พ่อเธอโทรมาถามข่าว” มีผู้หญิงผมยาวคนหนึ่งท่าทางเซอร์ๆยื่นมือถือให้แก่นิโคล เธอมีสีผมและดวงตาที่แตกต่างกัน ถึงแม้ว่าผมของเธอจะแสบจี๊ดยังไง ดวงตาก็ยังฉายแววเหมือนกระต่ายน้อยที่ไม่ประสีประสา

“ให้ตายเถอะพระเจ้า พวกเขาไม่ยอมเลยจริงๆ ขอบคุณมากโรส”นิโคลสบถออกมาพร้อมกับรับโทรศัพท์จากมือโรสมา พลางเดินออกไป

“ฉันว่าฉันจะไปนอนพัก ฝันดีนะไซม่อน” เรเนสบอก พลางเดินผ่านตัวเขามา และดึงมือโรสไปด้วยคนเพราะพรุ่งนี้ก็จะถึงที่หมายแล้ว

รัฐเท็กซัส อเมริกา

“ไหนนายบอกว่านายมีแผนไงแอล นี่ก็จนเรามาถึงที่อยู่แล้ว ยังไม่เห็นวี่เเววที่นายบอกว่าจะทำเลย”เอ็ด เดินบ่นทั้งๆที่กระเป๋าเป้ใบโตยังแบกอยู่บนบ่า

“ใจเย็นน่า ยังไงเราก็จะได้เจอหมอนั่นอีกครั้งแน่นอน”ไรอันพูด พลางยิ้มส่งให้กับแอล

“เฮ้ หยุดยิ้มสักทีได้ไหม ”เอ็ดยืนขวางทางเข้าทาวน์เฮาส์

“ฉันเปล่า”แอลตอบพลางดันเอ็ดออกไปทันที ตามมาด้วยไรอัน ทุกคนกำลังทำให้เขาหัวเสีย เขายืนดุนกระพุงแก้มแล้วเอ่ยว่า โอเค ระหว่างเดินขึ้นบันไดมีผู้หญิงคนหนึ่งส่งยิ้มยั่วยวนพร้อมกับกัดริมฝีปากแบบเชิญชวนเมื่อเขาเดินผ่าน

ทั้งสามคนเดินตามผู้ดูเเลทั้งหมดของตึกนี้เธอเเต่งกายด้วยชุดทำงานธรรมดา เธอยื่นกุญเเจให้ก่อนจะพูดว่า

“ของทั้งหมดเราได้ให้พนักงานจัดให้แล้วตามคำสั่งของพ่อพวกคุณ ยินดีต้อนรับเข้าสู่เท็กซัสนะคะ รัฐแห่งความสงบ” แอลยิ้มให้กับผู้หญิงคนหนึ่งที่จัดหาที่พักให้ผ่านคำสั่งของลูคัสที่มีเส้นสายเอามากๆ เขาได้สั่งให้คนจัดหาทุกอย่าง และตระเตรียมของจำเป็นมาให้พวกเขาจนหมดแล้ว ซึ่งนั่นถือว่าดี

“ครับ หวังว่าจะสงบอย่างที่คุณบอก”เอ็ดพูดพลางยิ้มพราวให้แก่เธอ เธอยิ้มตอบก่อนจะเดินจากไป เอ็ดมีสีหน้าเบื่อหน่ายก่อนจะยิ้มทะเล้นให้กับเพื่อนของตน แอลส่ายหน้าก่อนจะใช้กุญแจไขประตู

เมื่อประตูเปิดออก พวกเขามีสีหน้าที่ตกตะลึง ห้องพักประกอบไปด้วยความกว้างที่เกินกว่าจะเป็นได้เเค่ทาวน์เฮาส์ มีของทันสมัยมากมายเพื่ออำนวยความสะดวก เอ็ดเดินเข้าไปก่อนใครแล้วหายไป ไรอันวางกระเป๋าลงและหายไปโผล่อยู่ที่หน้าเกมส์บ็อกส์ แอลปิดประตูลง พวกเขาได้เริ่มเข้าสู่การใช้ชีวิตเเบบมนุษย์อีกครั้งโดยที่ยังไม่รู้ว่าปัญหามากมายกำลังตามมา

ภาพได้ถูกตัดออกไป มีผู้หญิงที่แต่งกายด้วยชุดสุดเเสนซอมซ่อได้ลืมตาขึ้นทันที รอบตัวเธอมีเทียนหลายร้อยเล่มล้อมรอบ 

“เขาปรากฏตัวแล้ว”เธอกล่าวเมื่อเห็นสาววัยกลางคนคนหนึ่งยิ้มให้เเก่เธอจากที่นั่งซึ่งมีเถาวัลย์เลื้อยขดกันจนเป็นบัลลังก์ที่เเสนน่าเกลียด เมื่อสิ่งที่พวกเธอต้องการมาทั้งชีวิตได้เริ่มเข้าสู่เกมส์แล้ว

“เราจะได้เป็นอิสระจากความชั่วร้าย โอม ขอให้ความชั่วร้ายจงหมดสิ้นไป” เธอหลับตาลงอีกครั้งและเริ่มท่องคาถาซ้ำไปซ้ำมาเพื่อขอพลังอำนาจจากธรรมชาติและมิตรสหายที่อยู่ ณ แดนไกล ให้มารวมตัวกันเพื่อกำจัดอำนาจแห่งความชั่วร้ายที่กำลังคืบคลานเข้ามาพันธนาการโลกทั้งใบ มันทำให้พวกเธอต้องตะเกียกตะกายที่จะต้องต่อสู้ร่วมด้วยช่วยกันสาปส่งมันไปยังขุมนรกที่ลึกที่สุดเเละพวกมันสมควรที่จะอยู่ หล่อนกางแขนออกขนาบข้างลำตัวพร้อมกับปากที่ยังขมุบขมิบไม่หยุดก่อนที่เทียนจะดับลงในที่สุด ใช่ พวกเธอคือเหล่าผู้มีคาถา!! เกมส์ได้เริ่มขึ้นแล้ว

(เดี๋ยวมาอัพต่อนะครับ )