Hope Nakamura ต้องอยู่เพียงลำพังในคำว่า"เพื่อน"

ฉันตื่นขึ้นมา โป๊ก เสียงอะไรน่ะเหรอ- - ก็ตกเตียงไง ว่าแต่สงสัยใช่ไหมล่ะว่าทำไมฉันถึงมานอนเพราะเจอบ้านพักหลังหนึ่งเลยเข้ามาน่ะสิ
"คุณเนคารอนวัสดีจ้าO o เอ๋ หายไปไหนกันหมดแล้วล่ะ?-0- วันนี้ต้องมีโชตร้ายตามมาแน่เลย"
ระหว่างที่ฉันกำลังเดินไปก็เห็นเมเต้อกำลังทำ นู่น นี่ นั่น อยู่
"เมเต้อทำอะไรอยู่เหรอ OO"
"อ๋อกำลังอ่านนิทานที่พวกเราหลงมาอยู่ไงล่ะ"เมเต้อตอบฉัน
"แล้วหาเจอด้วยเหรอ ไหนขอดูหน่อย"ฉันพูดด้วยความสงสัย
"เรื่องมีอยู่ว่า เด็กสาวคนหนึ่งเป็นเด็กที่ทำอะไรได้ทุกอย่างเธอเป็นคนที่เรียนเก่งมาก มักมีผู้คนถามเธอว่าเธอทำได้อย่างไร แต่ระหว่างนั้นเธอจึงหลงไปที่บ้านพักแห่งหนึ่งเพื่อนของเขาเห็นนิทานที่หลงมาอยู่เธอจึงเปิดอ่านและเก็บใส่กระเป๋าและเพื่อนของเธอก็เดินออกมาจากที่พักเห็นบ่อน้ำเธอจึงกล้มลงไปเห็นพยานาคเธอตกใจจึงไปเรียกเพื่อนของเขาที่รออยู่แต่เด็กสาวไม่เชื่อเธอจึงไปดูในบ่อน้ำ ระหว่างนั้นเพื่อนของเขาอีก4คนก็เดินมาหลงไปในถ้ำ เธอจึงเจอแผ่นกระดาษแล้วเอาให้เพื่อนของเขาดูและแล้วใครที่ไหนไม่รู้ก็เอาปืนจ่อหน้าเด็กสาวที่เรียนเก่งแล้วยิงเข้าไปไม่ยั้ง เพื่อนของพวกเขาตกใจจึงไปหาคนมาช่วย- -
"น่าเบื่อชมัดเลยยาวก็ย๊าววววว จะอ่านไหวป๊ะเนี่ย"
"เอาเหอะฉันขอออกไปข้างนอกก่อนล่ะ- -"เมเต้อพูดแล้วเปิดประตูไป
"เอ๋มีน้ำตรงนี้ด้วยเหรอไปดูดีกว่า"เมเต้อก้าวเดินไป
"เอ๊ะนั่นมันพยานาคนี่่่่่ OO"เมเต้อตะโกนลั่น
"โฮมูระะะะะ เราเจอพยานาคคคคค!!"เมเต้อวิ่งไป
"พยานาค พยาเนค อะไรล่ะพูดเพ้อเจ้อ- -"
"ไม่เชื่อไปดูก็ได้้้ นั่นอ่ะ"เมเต้อชี้ไปที่บ่อน้ำ
"ไหนไม่เห็นมีเลย"
"ว่าแต่เพื่อนของพวกเราล่ะ"!เมเต้อพูดถึงกับช็อค
ณ ในถ้ำ
"เอ๊ะนั่นอะรไรน่ะ"โดรินพูดแล้วชี้ไปที่กระดาษ
"คงเป็นแผ่นกระดาษธรรมดาๆล่ะมั้ง"เนคารอนพูด
"ไหนลองเปิดดูหน่อยซิ"โดรินพูด
แวว วาว แวว วาว แสงแดดอันเจิดจ้า
"แสบตาจัง"โดรินพูดพร้อมเอามือปิดตา
จากนั้นพวกโฮมูระก็โผล่มา (นี่ฮิคาริไม่ค่อยพูดเลยนะเนี่ย)
"สวัสดีจ้าเนคารอน"
"โฮมูระระวังงงง!"ฮิคาริพูด
ปุ้งงงงงงงงงง! เสียงปืน
"หะะะะ...โฮมูระ!!!"ทุกคนพูดพร้อมกัน
             ติชมตอนต่อไปจ้า คนที่ยิงโฮมูระคือใครติชมด้วย้นาาา