What? อะไรกันที่ฉันกำลังเป็นอยู่

ความเดิมตอนที่แล้ว
ระหว่างที่ฉันกำลังจ่ายตลาดอยู่นั้น ก็มีพนักงานส่งของวิ่งมาชนทำให้กระเป๋าตังค์ของฉันกระเด็นไปตกที่กระเป๋าของคนส่งของ จากนั้นพนักงานส่งของก็นำกระเป๋าไปส่งที่ห้องๆหนึ่งในคอนโดแห่งหนึ่ง
                                                    ปัจจุบัน
ในที่สุดฉันก็คิดออกว่าจะทำไงดี(มันควรคิดได้ตั้งแต่แรกแล้ว) ฉันจะแอบเข้าไปในห้องนั้นตอนที่เขาไม่อยู่แล้วรีบหยิบกระเป๋าตังค์คืนมา ง่ายๆคือฉันจะสวมรอยเป็นโจรย่องเบานั่นเอง แต่ว่าแตกต่างกันอยู่นิดหน่อย โจรย่องเบาจะไปขโมยของคนอื่น ส่วนฉันจะไปขโมยของตัวเอง
"งั้นพวกเราออกไปข้างนอกกันเถอะ^^"ระหว่างที่ฉันกำลังซุ่มดูอยู่นั้นก็มีคนสองคนออกมาจากห้องนั้นเป็นผู้หญิงกับผู้ชาย คงจะเป็นเอ่อ...พี่น้องมั้ง(ข้าพเจ้าจะไม่คิดลึกเด็ดขาด)
"อา...งั้นก็ได้"ผู้ชายตอบ แล้วจากนั้นผู้หญิงก็ลากผู้ชายออกไป อ้ะ!! อย่างนี้ก็ทางสะดวกสิ
ได้เวลาบุกเข้าห้องคนอื่นค่า>< ฉันรีบเดินไปเปิดประตูห้องนั้นทันทีก่อนที่พวกนั้นจะกลับมา ลักลอบเข้ามาในห้องสำเร็จ เอ? แต่ว่าไอกระเป๋าใบนั้นมันอยู่ไหนน้า อืม.. 
"เหมียว บ๊อก"ว้าก!! พระเจ้าช่วยกล้วยบินกินกระทะ ผีหลอก ฉันรีบวิ่งไปหลบมุมห้องทันที
"ม้าว"เอ๋? อะไรกันเสียงหมา แมว เองหรอทำเอาตกกระใจแทบแย่= = ว่าแต่มันน่ารักจังเลยอ่ะ ขนฟูน่ารัก
"ทำไมพวกแกถึงเข้ามาได้เนี่ย ป้ายมันบอกว่าห้ามนำสัตว์เลี้ยงขึ้นมาบนคอนโดไม่ใช่หรอ?"ฉันยกหมา แมว สองตัวนั้นขึ้น อืมหรือว่าจะบินเข้ามาทางหน้าต่าง?
"เมี้ยว บ๊อก"เห? ดูเหมือนมันจะฟังฉันรู้เรื่องนะฉลาดจัง แต่น่าเสียดายฉันฟังมันไม่รู้เรื่องแม้แต่คำเดียว
"อา..เรื่องนั้นชั่งเหอะพวกแกพอรู้ไหมว่ากระเป๋าที่พนักงานส่งของเอามาให้ที่นี่อยู่ไหน?"ฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ คุยกับหมา แมว แต่ถ้าหมา แมว แต่ถ้ามันคุยตอบก็ดีนะแต่ฉันไม่อยู่ตอบพวกมันหรอก ฉันจะวิ่ง
"เหมียวๆ บ๊อกๆ"พวกมันกระโดดออกไปจากมือฉันแล้วใช้เท้าเขี่ยอยู่ที่ตู้ๆหนึ่ง เฮ้ย!! พวกแกฉลาดจนหน้ากลัวแล้วนะ
"อยู่ตรงนั้นหรอ"ถ้าพวกมันหวังดีฉันคงจะเจอกระเป๋านั่นในลิ้นชักนั้นนะ ฟึบ ฉันเดินไปเปิดลิ้นชักนั้นออกแล้วก็ต้องอึ้งกับสิ่งที่เห็นเพราะสิ่งนั้นคือ...
"ชุดชั้นใน"ไอหมา แมวบ้า!! แกหลอกฉัน ว้าก!! หมา แมว เนรคุณ(แล้วเธอไปมีบุญคุณกับหมา แมวนี่ตอนไหน?)
"บ๊อก"เจ้าแมวคาบกระเป๋าใบหนึ่งขึ้นมาจากลิ้นชักซึ่งกระเป๋าใบนั้นก็คือใบที่มีกระเป๋าตังค์นั่นแหละ ว้าว แมวที่รัก(เธอพึ่งด่าเขาไม่ใช่หรอ- -)
"ขอบคุณจ้า"อ้าย ฉันรักแมวที่สุด ฉันรีบเปิดกระเป๋าใบนั้นแล้วหยิบกระเป๋าตังค์ฉันขึ้นมา
"จุ๊บ030 กระเป๋าตังค์แสนรักฉันจะไม่ทิ้งแกอีกฉันสัญญา"ฉันพูดบทซี่รี่ละครน้ำเน่ากับกระเป๋าตังค์- -* เเกรกๆ ส..เสียงคนกำลังจะเปิดประตู ว้าก!! ซวยแล้วทำไงดีๆซ่อนที่ไหน อ้ะ!! นั่นห้องน้ำนี่ ฉันรีบวิ่ง4คูณร้อยเข้าไปในห้องน้ำทันที
"เอ๋? ทำไมกระเป๋านี่มาฮยู่ตรงนี้ล่ะ"ฟังจากเสียงแล้วผู้ชายน่าจะพูด แต่ว่าซวยแล้วสิลืมเก็ยกระเป๋านั่นอ่ะ ฮือ ฉันมันสับเพร่าเอง
"หือ พวกแกทำหรอ"ผู้หญิงพูดแล้วทำอะไรฉันไม่รู้ฉันฟังได้อย่างเดียว 
"ชั่งมันเถอะเดี๋ยวฉันไปหยิบของก่อนนะ"ผู้ชายพููด ว้าก!! ตื่นเต้นอ่ะ อย่าให้มีของในห้องน้ำนะถ้ามีแล้วเขาเข้ามาฉันคงต้องปลอมตัวเป็นขี้แน่ๆเลย
"เรียบร้อยเราไปกันเถอะ"ไป๊ ไปกันให้หมดเลย ชิ้วๆ
"จะ"ปึง เสียงปิดประตู เย้!! ในที่สุด ฉันรีบออกมาจากห้องน้ำทันที ก็ห้องน้ำมันร้อนอ่ะ
"อ้ะ!! ฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำแป๊ปนึงนะ"อะไรอีกเล่าให้ตายเหอะไปกันซักที ซ่อนห้องน้ำไม่ได้ฉันซ่อนระเบียงก็ได้ เอ้า แกรกๆ เขาเปิดประตูมาแล้ว><
"อุ้ย! รู้สึกเหมือนจะลืมของไว้ที่ระเบียงล่ะ"ว้าก!! จะลืมอะไรมากมายเนี่ย ตายๆๆแน่ๆ เอาไงดีล่ะ ถ้าอยู่ต้องโดนหาว่าเป็นผู้ร้ายแน่ งั้นก็ มุ่งสู่หนทางอันไกลโพ้น ฉันกระโดดออกไปจากระเบียงแล้วไปเกาะห้อยต่องแต่งอยู่ตรงขอบระเบียงห้องใครก็ไม่รู้
"อ้าว!! หนูโมโมะนี่มาเกาะอะไรตรงนี้ล่ะจ๊ะ ฝึกวิชานินจาหรอ"คุณครูจูเลียต(ครูที่โรงเรียน)ไถ่ถาม
"คงใช่มั้งคะ ช่วยหนูที"ฉันพยายามให้คุณครูช่วย ฟึบ ครูดึงฉันขึ้นมาที่ระเบียง เย้!! ฉันรอดตายแล้ว><
                                       โปรดติดตามตอนต่อไป
                                          ขอบคุณที่อ่านนะคะ