Camelot of Magic
-
เขียนโดย Molkomarry
วันที่ 7 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 20.08 น.
7 ตอน
0 วิจารณ์
9,315 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 7 กันยายน พ.ศ. 2557 20.22 น. โดย เจ้าของนิยาย
6) เปลี่ยน.....
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"ขอบคุณนะที่พาข้ามาส่ง"โกรเลียร์พูด
"ไม่เป็นไร แต่สักวันข้าจะหาเวลาเหมาะๆนะ"เมอร์ลินตอบ
"อื้ม^^"
[ผู้เขียน:จะทำอะไรกันฟร้าาาาา~~]
วันเวลาผ่านไป ช่างไวยิ่งกว่าโกหก
ท้องฟ้าก็เริ่มมืด.........จนกระทั่งตอนกลางคืน
ทุกคนหลับใหลกันหมดแล้วแต่ยังมี1สาว1หนุ่มที่ยังจุดเทียนข้างเตียงอยู่
เมอร์ลินจุดตะเกียงแล้วเดินออกไปนอกปราสาท ก็เห็นโกรเลียร์มารอเขาอยู่ก่อนแล้ว.....
"เก่งนี่.....รู้ด้วยว่าวันไหนที่ข้าจะพาเจ้ามาที่นี่"เมอร์ลินเอ่ยขึ้น
"ข้าไม่อยากรอแล้ว เอาเลยสิ"โกรเลียร์พูด
"เอาล่ะนะ.......ดาวอะไรที่อยู่รวมกัน7ดวง"
"ดาวลูกไก่"
"บอกตำแหน่งของดาวในคืนนี้ด้วย"
"อ...อยู่ นั่นไง อุ้ก!"
โกรเลียร์ล้มทับเมอร์ลิน จนโกรเลียร์หมดสติ แล้วเมอร์ลินก็พยายามจะลุกออกจากตัวโกรเลียร์ แต่ลุกออกไปไม่ได้
"เฮ้!ตื่นสิ ยัยเบื๊อก ยัยซุ่มซ่าม ยัยแก่น ยัยลึกลับ...ยัย"เมอร์ลินพึมพำ
"จะด่าข้าไปอีกนานไหม"โกรเลียร์พูด
"อุก.....แหะ ขอโทษด้วยนะ"
"ข้าไปล่ะ"
"เดี๋ยว!"เมอร์ลินตะโกน
"มีอะไร"
"เปล่าไม่มีอะไร!เอ่อคือ!ไม่!ไม่มี!เอ่อ......ฝันดีนะ!ข้า..ข้า!ไปก่อนนะ!"เมอร์ลินพูดตะกุกตะกัก
"อืมจะไปนอนก็ไปสิ"
"หะ...อืม"
อ้าว!ทำไมโกรเลียร์เปลี่ยนไปในชั่วแวปเดียวเอง
โปรดอ่านตอนต่อไป>>>>>
"ไม่เป็นไร แต่สักวันข้าจะหาเวลาเหมาะๆนะ"เมอร์ลินตอบ
"อื้ม^^"
[ผู้เขียน:จะทำอะไรกันฟร้าาาาา~~]
วันเวลาผ่านไป ช่างไวยิ่งกว่าโกหก
ท้องฟ้าก็เริ่มมืด.........จนกระทั่งตอนกลางคืน
ทุกคนหลับใหลกันหมดแล้วแต่ยังมี1สาว1หนุ่มที่ยังจุดเทียนข้างเตียงอยู่
เมอร์ลินจุดตะเกียงแล้วเดินออกไปนอกปราสาท ก็เห็นโกรเลียร์มารอเขาอยู่ก่อนแล้ว.....
"เก่งนี่.....รู้ด้วยว่าวันไหนที่ข้าจะพาเจ้ามาที่นี่"เมอร์ลินเอ่ยขึ้น
"ข้าไม่อยากรอแล้ว เอาเลยสิ"โกรเลียร์พูด
"เอาล่ะนะ.......ดาวอะไรที่อยู่รวมกัน7ดวง"
"ดาวลูกไก่"
"บอกตำแหน่งของดาวในคืนนี้ด้วย"
"อ...อยู่ นั่นไง อุ้ก!"
โกรเลียร์ล้มทับเมอร์ลิน จนโกรเลียร์หมดสติ แล้วเมอร์ลินก็พยายามจะลุกออกจากตัวโกรเลียร์ แต่ลุกออกไปไม่ได้
"เฮ้!ตื่นสิ ยัยเบื๊อก ยัยซุ่มซ่าม ยัยแก่น ยัยลึกลับ...ยัย"เมอร์ลินพึมพำ
"จะด่าข้าไปอีกนานไหม"โกรเลียร์พูด
"อุก.....แหะ ขอโทษด้วยนะ"
"ข้าไปล่ะ"
"เดี๋ยว!"เมอร์ลินตะโกน
"มีอะไร"
"เปล่าไม่มีอะไร!เอ่อคือ!ไม่!ไม่มี!เอ่อ......ฝันดีนะ!ข้า..ข้า!ไปก่อนนะ!"เมอร์ลินพูดตะกุกตะกัก
"อืมจะไปนอนก็ไปสิ"
"หะ...อืม"
อ้าว!ทำไมโกรเลียร์เปลี่ยนไปในชั่วแวปเดียวเอง
โปรดอ่านตอนต่อไป>>>>>
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ