Camelot of Magic

ทันใดนั้นเอง เจ้าหญิงโกรเลียร์จึงวิ่งตามเมอร์ลินไป.....
อาร์เธอร์ เจ้าชายแห่งคาเมล็อต ยังนั่งสงสัยกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่ก็ไม่มีท่าทีว่าจะทำอะไร
อูเธอร์เห็นว่าสถานการณ์ยิ่งแย่ลงจึงเลิกประชุมทันที!
ขณะเดียวกัน เมอร์ลินก็วิ่งเร็วสุดชีวิต และใกล้ถึงห้องของเขามากขึ้นทุกที 
แต่!เจ้าหญิงก็วิ่งเข้าใกล้เมอร์ลินมากขึ้นเช่นกัน
หนุ่มน้อยของเราเริ่มหมดแรงที่จะวิ่ง แต่ก็ยังฝืนวิ่งต่อไป
ในที่สุด!เมอร์ลินก็เข้าห้องของเขาไปได้ แต่โชคร้ายที่เจ้าหญิงก็เข้ามาทันเช่นกัน
"เจ้า...เจ้า..." เมอร์ลินเริ่มตะกุกตะกัก เมื่อหญิงสาวคนนั้นล็อกประตูห้อง.....
"เมอร์ลิน....เมอร์ลิน นี่เจ้าเองหรือ..ยังจำข้าได้ข้าได้ไหม เมอร์ลิน!ตั้งสติก่อนสิ"
โกรเลียร์เริ่มทักทายด้วยน้ำเสียงสนิทสนม
"ข้าต้องตาฝาดไปแน่ๆ...ไม่..ไม่" น้ำเสียงของเมอร์ลินเริ่มสั่นคลอน.....เรื่อยๆ.....
"กึก..." เสียงคนกำลังผลักประตูเข้ามา หน้าของหญิงสาวใกล้เมอร์ลินเข้ามาเรื่อยๆ.....เรื่อยๆ
"ไม่!"
 
"ตึง!!!!!!!!!!!!!" เสียงตกเตียง
'แฮก แฮก แฮก' "นี่.....เราฝันไปหรอ....."
หนุ่มของเราตั้งสติหลังจากตื่นจากฝัน เขาสับสนกับฝันนี้มากจนไม่กล้าไปปรึกษาใคร
"แก๊ง!แก๊ง!แก๊ง!" ระฆังของวังดังขึ้น! 
"เฮือก!" เมอร์ลินตกใจ แล้วนั่งเงียบอยู่สักพัก หลับตาสักพัก ก่อนที่เขาจะเปิดสายตาที่ตกใจของเขาทันที
เขารีบวิ่งไปห้องโถงอย่างไว.....ไม่สนใจอะไรอีกแล้ว.....
 
หวา!!ชักจะเริ่มงงแล้วสิ เมอร์ลินรีบทำไม?
โปรดอ่านตอนต่อไป>>>>>