THE FALLEN SUN

     "ตกลงเมื่อกี้ไปอ่านหนังสืออะไรมาอ่ะ" เด็กหนุ่มในวัยไม่เกินกว่าอายุ 16 ปีหันไปถามเพื่อนสาวข้างตัวที่กำลังนั่งไขว่ห้างทำหน้าเบื่อโลกอยู่ เขาทำหน้าเอือมเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าเจ้าหล่อนไม่ได้สนใจอะไรกับสิ่งที่เขาพูดเลย

     "ตำนานของอาณาจักสีขาวสักอย่างนี่แหละ" เด็กสาวตอบทั้งๆที่ตายังจดจ่ออยู่กับแมกกาซีนเล่มใหม่ เพื่อนชายข้างตัวเธอถอนหายใจก่อนจะลุกขึ้นเดินออกจากห้องไป แต่ก่อนจะเดินออกจากประตูไปเขาก็หันมาถามอีกครั้ง

     "ใช่ไอ... ที่เจ้าหญิงชื่อธีโอน่าอะไรนี่ปะ?" เด็กสาวเลิ่กคิ้วขึ้นก่อนจะเงยหน้าจากนิตยาสารแล้วพับมันวางข้างตัว "รู้จัก?"

     "อือ ก็นี่มันตำนานอาณาจักรขาวเลยนี่ นิทานก่อนนอนที่แม่ฉันชอบเล่าให้ฟังตอนเด็กๆอ่ะ" เด็กสาวขมวดคิ้วอีกครั้งแล้วหัวเราะลั่น คราวนี้เด็กหนุ่มก็เลิ่กคิ้วขึ้นบ้างแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรแล้วเดินออกไป

"ตำนานไร้สาระ.. พรืดด!" แล้วเด็กสาวก็หัวเราะไม่หยุด

"สมาชิกสภานักเรียน.. ประกาศอีกครั้ง.. สมาชิกสภานักเรียนมาพบกันที่ห้องพักครูฝั่งปีกซ้ายอาคาร 2 ประกาศอีกครั้ง.." เสียงประกาศดังจากลำโพงในห้องสมุดที่เด็กสาวล็อกประตูใช้เป็นที่โดดเรียน เธอทำจมูกบานแล้วลุกขึ้นเดินออกจากห้อง 

"สมาชิกสภานักเรียนงี่เง่า.."

               เด็กสาวยืนอยู่หน้าห้องพักครูในอาคารที่สอง เธอกำลังลังเลว่าจะเข้าไปเลยดีไหม เพราะปกติแล้วเธอไม่เคยเดินเข้าห้องไปคนเดียว โดยเฉพาะเมื่อมันเลทเกินเวลาอย่างที่เป็นในตอนนี้ คิ้วข้างซ้ายของเธอกระตุกเล็กน้อยก่อนจะถอนหายใจแล้วค่อยๆผลักประตูเข้าไปในห้องพักครู

"หืม?" เด็กสาวเบิกตากว้างเมื่อเห็นว่าห้องพักครูที่มาปกติไม่ใช่อย่างที่เห็น สายตาของทุกคู่จากสมาชิกสภานักเรียนหันมามองเธอด้วยสายตาขอความช่วยเหลือแล้วชี้ไปที่คนที่กำลังนั่งอยู่บนโต๊ะ เด็กสาวย่นจมูกอีกครั้งเมื่อเห็นว่าใคร เธอเดินไปยืนข้างๆกับเพื่อนชายคนเดิมที่เธอคุยด้วยในห้องสมุด เธอเอาสมุดจดขึ้นมาและเตรียมปากกา ทุกๆคนที่อยู่ในห้องต่างก็ทำบ้างเมื่อเห็นว่าบรรยากาศในห้องเริ่มดีขึ้น

           "ธีโอเนีย? ธีโอเนีย แคลโรไลน์?" เจ้าของนํ้าเสียงที่กำลังนั่งบนโต๊ะทวนป้ายชื่อที่ติดบนเสื้อนักเรียนของเด็กสาวผู้เปลี่ยนบรรยากาศ เขาหัวเราะเบาๆ นัยน์ตาสีเหลืองทองของเขาสั่นระริกเพราะกลั้นขำไม่อยู่ 

"?" ตอนนี้ใบหน้าของสมาชิกสภานักเรียนในห้องพักครูกลายเป็นเครื่องหมายคำถามกันไปหมด ชายวัยเกือบกลางคนที่กำลังหัวเราะไม่หยุดบนโต๊ะโบกมือไปมาว่าไม่มีอะไรแล้วเขาก็กระแอมหนึ่งครั้งก่อนจะพูดต่อ "ก็... ที่กำลังจะบอกกับทุกคนอะนะ.. คราวนี้หน้าที่ที่จะให้ทุกคนทำก็คือ.."

เขาแสยะยิ้มพลางพยายามกลั้นขำไปด้วย มือสองข้างของเขาประสานไว้ที่ท้อง "ในฐานะที่ฉันเป็นหัวหน้าคณะครู... ก็จะบอกว่า~" เขาเหล่ตาไปมาอย่างกวนประสาท เพื่อนชายของธีโอเนียเริ่มมีนํ้าโหบ้างแล้ว แต่เขาก็หันไปมองเพื่อนสาวที่สะกิดให้เขาใจเย็นลง เพื่อนชายไอสองสามครั้งก่อนจะหายใจเข้าลึกๆแล้วยืนท่าเดิม

     "หน้าที่ของทุกคนในตอนนี้คือ.. ไปตามหาธีโอน่า เจ้าหญิงแห่งอาณาจักรขาว" 

"พรืด.." ทุกคนในห้องพักครูหลุดหัวเราะออกมา หัวหน้าครูอย่าง 'คริส' เบิกตากว้างแล้วกระพริบตาปริบๆ ธีโอเนียกุมท้องไว้ ตัวของเธอเริ่มสั่นเล็กน้อย 

     "มันน่าขำ?" เสียงของหัวหน้าครูพูดขึ้นขณะที่แก้มของเขาเริ่มขึ้นสีแดงระเรื่อเหมือนกับเด็กสาวสารภาพรักครั้งแรก 

     "ครูคะ... นี่มันโรงเรียนในโลกมนุษย์นะ... โลกมนุษย์มันจะไปมีอะไรแบบในเทพนิยายได้ยังไงเล่า!" เด็กสาวพูดนํ้าเสียงคล้ายจะบอกว่าตบมุขที่คริสสร้างขึ้น แต่มันไม่ใช่! พวกเธอไม่เข้าใจจุดประสงค์ของคริสแม้แต่น้อย

     "เอาล่ะ.. งั้น... พวกเธอแนะนำตัวเองมาซิ... ทุกคนในสมาชิกสภาเลยนะ" คริสพูดขึ้นอย่างเหนื่อยหน่าย เขาเอามือลูบหน้าก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้หลังโต๊ะดีๆ

     "ค่ะ... งั้นหนูเริ่มก่อนนะ.. หนูชื่อ ธีโอเนีย แคลโรไลน์ ทำหน้าที่อยู่เป็นหน่วยข่าวกรองของสมาชิกสภานักเรียนค่ะ" เด็กหญิงเจ้าของนัยน์ตาสีนํ้าตาลอ่อนกับผมยาวถึงกลางหลังสีนํ้าตาลเข้มพูดพลางก้มโค้ง

     "ผม กิลลาส ดาร์โลฟ ทำหน้าที่อยู่ฝ่ายควบคุมกองกำลังอาวุธของ สภน. ครับ" เพื่อนชายของธีโอเนียพูดต่อ เขามีผมสีดำเข้มแซมเขียวอ่อน นัยน์ตาของเป็นสีเขียวอ่อนเช่นเดียวกับสีผม เขาก้มโค้งแล้วเหลือบมาสบตากับธีโอเนีย

     "ผม เจอราร์ด คอมเตอดองค์ ทำหน้าที่อยู่ฝ่ายควบคุมกองกำลังฝ่ายควบคุมแร่ธาตุของ สภน. ครับ" ชายผมบลอนด์ทอง นัยน์ตาสีฟ้าอ่อนพูดพลางค้อมหัวให้เล็กน้อยแต่ก็โดนเพื่อนผู้ชายข้างๆตบหัวจนเขาต้องลูบหัวตัวเองป้อยๆแล้วก้มลงมา

     "ต้องขอโทษแทนเจอราร์ดด้วยครับ!! ผม คองโก ดิเอนเน็ดโด ทำหน้าที่ฝ่ายควบคุมกองกำลังทางด้านพาหานะในการรบของ สภน. ครับ!!" เขาก้มโค้งจนหัวแทบกระแทกกับหัวเข่าตัวเอง ธีโอเนียมองชายผมสีส้มตาโตเท่าไข่ห่าน คนที่จะตัวอ่อนแบบนั้นได้ส่วนใหญ่จะมีแต่ผู้หญิงเท่านั้น อีกอย่างเมื่อดูจากรูปร่างของอีกฝ่ายด้วยแล้วทำให้ยิ่งไม่น่าเชื่ออย่างรุนแรง คองโกมีรูปร่างค่อนข้างหนากว่าคนอื่น แขนของเขาเองก็เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อจนเห็นได้ชัด มันยิ่งยากที่จะตัวอ่อนได้ขนาดนี้

     "ฉัน... ฉัน... วี... วี เดอแอนด์สัน ทำหน้าที่ควบคุมกองกำลังฝ่ายเสบียงค่ะ.." พูดจบเจ้าตัวก็ลนลานรีบก้มโค้ง ผมสีนํ้าตาลอ่อนลอนด์สะบัดตามที่เธอขยับแล้วไปฟาดกับหน้าของคองโกที่อยู่ข้างๆ เขาพยายามโค้งให้นิ่งที่สุดแต่ก็อดไม่ได้ที่จะหันไปส่งสายตาเอือมใส่ วีรีบลนลานทำอะไรไม่ถูกว่าจะพูดขอโทษดีไหม แต่เพราะถ้าเธอขอโทษตอนนี้จะทำให้เสียงเธอกลบเสียงของคนที่กำลังจะแนะนำต่อไปแน่นอน วีเลยตัดสินใจที่จะเงียบแทน

     "ผม วิลเลี่ยม ดาร์โลฟ ทำหน้าที่ควบคุมกองกำลังลอบสังหารควบตำแหน่งคุมกองกำลังตรวจสอบข้อมูลของ สภน. ครับ!!" วิลเลี่ยม.. หรือพี่ชายของกิลลาสพูดขึ้นด้วยนํ้าเสียงเนิบๆแต่กลับกระแทกเสียงที่ประโยคหลัง ทำให้ธีโอเนียที่กำลังจะหลับทั้งโค้งสะดุ้งเล็กน้อย วิลเลี่ยมหันไปส่งสายตาปรามๆใส่เพื่อนของน้องชายตัวเองแล้วหันมายืดคอต่อ คนๆเดียวในสภานักเรียนที่มีตำแหน่งควบสองตำแหน่ง คงน่าสงสัยว่ามีสภานักเรียนถึง 6 คน แต่ไม่มีใครแนะนำตัวว่าเป็นหัวหน้าสักที ถ้าว่ากันด้วยสภาพทางสังคมหรืออำขุมอำนาจในห้องสภานักเรียนก็ถือว่าวิลเลี่ยมเป็นขุมที่หนึ่ง ส่วนคองโกเป็นขุมที่สอง ธีโอเนียกับกิลลาสเบนข้างไปทางฝั่งของวิลเลี่ยม ส่วนคนอื่นๆไม่ยอมเปิดเผยว่าอยู่ฝ่ายไหน

แปะ! แปะ!

คริสปรบมือแบบจงใจยียวนนักเรียนพร้อมทำหน้าทะเล้น เขาขยับปากว่า 'bravo' ธีโอเนียย่นจมูก ไม่แม้แต่วิลเลี่ยมเองก็ทำหน้าเอือม คองโกกระแอมไอรอบนึงก่อนจะก้มหน้าหลบสายตาของคริส

     "ก่อนอื่นเลยก็จะเล่าถึงเรื่องของอาณาจักรขาวตามที่ทุกคนสืบมาได้ก่อนละกัน" เขารวบเอาเอกสารในเก๊ะใต้โต๊ะออกมาทีเดียวประมาณสามสิบแผ่น มีที่ยับและใช้การไม่ได้ประมาณสิบแผ่น คองโกผู้เพรียบพร้อมย่นจมูกอีกครั้ง

      "โอ๊ะ เดี๋ยวนะ ใครยังไม่เคยฟังเรื่องนี้บ้างมั้ย?" คริสไล่มองทุกคนในห้องเรียงตัว โดยจ้องธีโอเนียเป็นคนสุดท้ายซึ่งเหงื่อแตกและพยายามหลบสายตามากที่สุด 

      "ธีโอเนีย? เคยฟังเรื่องนี้รึเปล่า?" ธีโอเนียพยักหน้า เรื่องอะไรที่เธอจะมายอมเสียหน้าต่อหน้าสภานักเรียนทุกคนกันเล่า! คริสหัวเราะเบาๆก่อนจะเปิดหนังสือที่มีหน้าปกเขียนว่า 'ตำนานอาณาจักรทั้ง 7' หราเต็มหน้าปก วีพยายามกลั้นหัวเราะโดยการหลบหน้าแต่เธอก็ก้มหน้ามาเผลอสบตากับคองโกอีกจนได้ หน้าของเธอซีดเล็กน้อย

       "ก่อนอื่นเลย ข้อมูลที่เราจะสรุปกันคือ เจ้าหญิงชื่อ ธีโอน่า มีผมสีขาว ตาสีเทาอ่อน มีความสามารถพิเศษของรุ่นสู่รุ่นคือเวลาที่เธอโมโห ตาของเธอจะเปลี่ยนเป็นสีแดงทับทิม ส่วนโครงเรื่องคร่าวๆ.." คริสพลิกหน้ากระดาษเร็วๆจนกระดาษยับ คองโกขมวดคิ้วอีกครั้งจนเจอราร์ดต้องสะกิดเขาเบาๆ 

     "แต่บอกไว้ก่อนเลยนะว่าทุกคนต้องลบข้อมูลเก่าออกไปให้หมด ที่จริงแล้ว ก่อนหน้านี้เมืองนี้ไม่ใช่เมืองที่ใช้ความรุนแรง แต่สุดท้ายก็ใช้ความรุนแรงนั่นแหละ เริ่มขึ้นจากเด็กผู้หญิงคนนึงที่ปาดคอเด็กผู้หญิงอีกคน ก่อนหน้านี้ธีโอน่าได้ไปหาแม่มดใจร้า- เอิ่ม.. ช่างมันเถอะ เอาเป็นว่าไปหาแม่มดคนนึงแล้วขอพรให้เมืองนี้มีอะไรที่ไม่เหมือนคนอื่นแล้วไม่เคยเกิดขึ้นในเมืองนี้ แลกกับอารมณ์ของเธอ" พูดจบสมาชิกสถานักเรียนทุกคนก็กลืนนํ้าลาย ไม่ว่าจะโตขึ้นขนาดไหน ใครๆก็ปฏิเสธกันไม่ได้อย่างแน่นอนว่าเกลียดการฟังนิทาน 

     "แล้วเธอก็กลับมาที่พระราชวังเหมือนเดิม.. ก็ไม่มีใครรู้ว่าเธอไปขอพรมานั่นแหละ คราวนี้พ่อแม่เธอก็ตาย พี่ชายเธอเลยขึ้นเป็นพระราชา เธอกลายเป็นเจ้าหญิง ตอนนั้นทั้งคู่อายุ.. 7-9 ขวบนี่แหละ...." คริสต์พลิกเอกสารบนโต๊ะอ่านประสมด้วย เขาวางหนังสือลงบนโต๊ะแล้วหันไปนั่งเอกสารแทน

     "ตามตำนานแล้ว คู่หมั้นหรือเจ้าชาย เอริค กำลังตามหาตัวเธออยู่.. หือ..? คู่หมั้นสามคน..? อ้อ ธีโอน่ามีคู่หมั้นเป็นเจ้าชายสามคนชื่อ เอริค กิลเลส เซอราส สามคนนี้ออกตามหาเธอแทบพลิกแผ่นดินมาตลอดตั้งแต่เธอออกมาหา

     ______________________

ยังไม่ได้แต่งต่อ เดี๋ยวจะมาแต่งต่อนะค้าา