The magic

ตอนนี้ฉันได้มาถึงบ้านมนุษย์ที่เลิฟบอกว่าชื่อตุลย์กัยตัลย์อะไรนั่น 

"น่าเบื่อ!!"สโนว์ล้มตัวลงนอนแล้วหลับไป เฮ้ย!! คนอะไรมันจะหลับง่ายขนาดนั้น กว่าฉันจะหลับได้ต้องใช้เวลาเป็นชาติแล้วยัยนี่มันอะไร1วิหลับ-0-(ปล.ตอนนี้ตุลย์กับตัลย์หายไปไหนไม่ทราบเลยมานั่งเป็นตะคริวรอกันอยู่)

"พี่ตุลย์!!!"เสียงใครบางคนตะโกนมาจากนอกบ้าน ใครมันมาตะโกนแถวนี้แถวขี้ฝุ่นตกใจหมด- -

"ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะย้า!!"ตูม!! สิ้นเสียงคำพูดประตูก็ได้ถูกพังลงมา(น่าเสียดายอ่ะ ประตูดีๆแท้)

"เอ่อ...คือ..."เลิฟพูดด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก ไม่ให้ตะกุกตะกักได้ไงล่ะภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้าน่ะมันไม่น่าดูเอาซะเลย

"นี่คนมองแล้วออกไปเดี๋ยวนี้!!"ดูเหมือนคนที่ชื่อตุลย์จะพยายามผลักคนที่ชื่อตัลย์ออก

"ถ้าพี่ไม่ใส่หนูก็ไม่ออก"ตัลย์ชูเสื้อไม่สิชุดว่ายน้ำไม่ก็ชุดชั้นในไปเลยเอ้า! 

"ใส่ก็ใส่ย่ะ-///-"น่าสงสารตุลย์ซะจริงๆเลย ต้องมาใส่ชุดชั้นในแบบนั้น เป็นฉัน ฉันยอมไปกระโดดตึกใบหยกตายซะยังจะดีกว่า

"เย้!! ดีใจจังเยย"ตัลย์กระโดดแหยงๆ ไปทั่วบ้าน การดีใจของยัยนี่มันแปลกดีจริงๆเลย-0-

"เอ่อ...คือ..."เลิฟยังคงพยายามพูดต่อ ในใจคงคิดว่าเห็นหัวกันหน่อยเซ่! อะไรประมาณนั้น

"อ้ะ! ว่าแต่เธอมีอะไรหรอ"ตุลย์ลุกขึ้นมาในสภาพที่หัวยุ่งเหยิงสุดๆ เหมือนอีเพิ้งเลยอ่ะ0[]0

"มาแนะนำเพื่อนให้รู้จักน่ะ"เลิฟผายมือมาทางฉัน สรุปมาเพื่อนแนะนำตัวฉันแค่นี้ใช่ไหมเนี่ย0_o

"สวัสดีค่ะ ฉันออเรนจ์ค่ะยินดีที่ได้รู้จัก"เราต้องรู้จักแนะนำตัวดีๆนะใครก็ไม่รู้สอนไว้

"ฉันตุลย์/ตัลย์ ยินดีที่ได้รู้จัก"สองคนนั้นแนะนำตัวพร้อมกัน แล้วยื่นมือมาพร้อมกัน จับมือสิครับรอพ่อคุณมาตัดริบบิ้นหรอ?

"ไอศกรีมจ๋า"สโนว์ที่นอนเป็นผีตายซากละเมอ สงสัยจะรู้ว่าไม่มีใครสนใจเลยเรียกร้องความสนใจ ชั่งเป็นคนที่เก่งจริงๆขนาดหลับยังรู้

"เราไปหาคิงคองกันเถอะ"ตุลย์พูดขึ้นพลางยิ้มเล็กๆ คนอะไรชื่อคิงคองหรือว่าจะเข้าป่าไปเล่นกับคิงคอง!?

"อา..จะดีหรอ? มันจะรบกวนเขารึปล่าว"เลิฟออกความคิดเห็น

"ดีสิ ท่านพี่ไม่ว่าอะไรหรอก"ตัลย์ตอบอย่างร่าเริง ตุลย์เรียกคิงคอง ตัลย์เรียกท่านพี่ฉันล่ะงง

"เอ่อ..."ระหว่างที่เลิฟจะออกความคิดเห็นต่อฉันก็เเทรกขึ้นมาทันทีว่า...

"ไม่เป็นไรหรอกมั้งไหนๆตุลย์กับตัลย์ก็ชวนแล้วน่าไปเถอะ"ฉันจับไหล่เลิฟเบาๆ เหตุผลที่พูดเช่นนี้เนื่องจากอยากรู้ว่าคิงคองหรือท่านพี่อะไรนั่นเป็นใครนั่นเอง

"งั้นพวกเราไปกันเถอะ นี่เธอยังไม่รู้จักคิงคองใช่ไหม เดี๋ยวฉันจะแนะนำให้รู้จักอย่างทลุปรุโปร่งเอง "ตุลย์ชี้นิ้วโป้งไปทางตัวเองหรือจะสื่อความหมายว่าฉันเก่งนั่นเอง แต่ถ้าจะแนะนำให้ฉันรู้จักไม่ต้องให้ทลุปรุโปร่งก็ได้เพราะฉัน เป็นคนเข้าใจอะไรยาก ป้าเคยบอกว่าทุกอย่างฉันแข็งหมดยกเว้นปัญญาด้วยล่ะ เป็นเรื่องที่น่าดีใจอย่างยิ่ง-0-

"งั้นเราก็รีบไปกันเถอะท่านพี่ออกมาได้แค่3ชั่วโมงเท่านั้นนะเร็วๆเข้า"ตัลย์กวักมือเรียกในขณะที่ตัวเองอยู่บนยานพาหนะที่รูปร่างเหมือนUFO ขึ้นไปตั้งแต่ตอนไหน0..0?

"อา/จร้า"ฉันกับตุลย์ตอบพร้อมกัน แล้วขึ้นไปบนUFO ถามจริงเธอเป็นผู้ใช้เวทหรือมนุษย์ต่างดาว- -*

"เอ่อ..ฉันว่าเราลืมอะไรบางอย่างนะ"ระหว่างที่เลิฟกำลังเดินมาก็ต้องหยุดชงักเพราะคิดว่าตัวเองลืมอะไรบางอย่างสิ่งนั้นคือ....

"ลืมอะไรล่ะ"ฉันถาม สิ่งที่เลิฟลืมคือ......

"เอ่อ..ก.ม.ร.ส.น.(ก็ไม่รู้สินะ)"แป่วหัวทิ่มค่ะหัวทิ่มคิดได้ว่าตัวเองลืมของแต่จำไม่ได้ว่าคืออะไร เฮ้อ เพื่อนฉัน- -*

"คิดไปเองมั้ง เธอยิ่งความจำไม่ดีอยู่ไม่ใช่หรอ"ตุลย์พูดแล้วดึงเลิฟขึ้นมานั่งบนรถ เลิฟความจำไม่ดีหรอ? ถ้าเลิฟความจำไม่ดีฉันก็ อัลไซเมอร์ แหละ- -

"ขึ้นมาครบแล้วใช่ไหม เราไปกันเถอะ"พูดจบ ตัลย์ก็ขับUFOไป นั่งUFOมันเป็นอย่างนี้สินะอืมจะจำไว้ชั่วชีวิต ว่าแต่ที่เลิฟบอกว่าลืมของมันแค่จำผิดงั้นหรอ? หรือว่าลืมจริงกันแน่นะ?

                                    โปรดติดตามตอนต่อไป