Await'love รับใจไว้หน่อยนะคะ

  นับจนวันนี้พี่แอลตินก็มากับฉันทุกวันแถมทำยายไมโอนี่เน่านั่นหน้าแตกหลายครั้ง55555พูดแล้ว
ซะใจเป็นบ้าาา ><
'มานิ' ไม่ใช่เสียงใครหรอกกก><พี่แอลตินนั่นแหละ
 
'ค่าา มีอะไรหรอค้ะ?' ><อ้ากก
 
'พี่เป็นห่วงหนะ ไปหาที่ห้องใหญ่แล้วไม่เจอเลย._.' พี่ตอนนี้น่ารักจัง 
 
'อ่าา ขอโทษนะคะที่ไม่ได้บอกก่อนพี่เป็นห่วงอีกจนได้' จริงๆอยากให้พี่ห่วงตลอดเบยยย
 
'ไม่ๆ ถึงมานิไม่อยู่พี่ก็ห่วงอยู่แล้ว น้องสาวน่ารักขนาดนี้เนอะ^^'  อะไรนะห่วงตลอดเหรอเหมือน
พี่อ่านใจเราออกเลยแหะ
 
'เอ่อ.. ค่ะ พี่ชายของหนูก็น่ารักที่สุดเลยย^^' เขินเป็นบ้าาา-/////-
 
'ฮ่าๆๆ ไปกันเถอะเดี่ยวขาดเรียนไวโอลินหรอกวันนี้เรียนกับพี่นะ^^'
 
'ค่าา' แล้วเราก็เดินกันมาจนถึงหน้าร.ร.
 
'อ้าวว!! คุณมานามิ หึๆ มายืมพลอดรักหวานเยิ้มมมอะไรกับคุณแอลตินหรือคะ' ฮึ้ยยฉันเกลียด
หน้าโบ้ะๆของยัยนี้จริงๆทำไมต้องมีคนอย่างนี้อยู่ในโลก!!!!
 
'งั้นหรอ ขอโทษทีที่มาพลอดรักกับพี่แอลตินที่นี่แต่ยังไงเธอไม่เกี่ยวว!!!' ฉันโมโหสุดๆๆๆ
 
'เหอะๆ เธอรักคุณแอลตินข้างเดียวหรือเปล่าหละ เค้าอาจรักฉันอยู่ก็ได้ หึๆ' ยัยนี่หน้าด้านจริงนะ
มองไม่ออกรึไงว่าใครเกลียดด!!
 
'พอเถอะ คุณไมโอนี่!!!!!' พี่แอลตินแทรกอย่างดุเดือดขึ้นพี่คงหงุดหงิดกับยายหน้าหนามานาน
 
'งั้นนายบอกมาสิ บอกให็ฉันและมานิรู้ว่านายรักเธอมั้ย?'     มากไปแล้วนะนี่มันบังคับกันชัดๆ
 
'ได้!! ฉันรักมานิ' หาๆๆๆเมื้อกี้พี่บอกว่ารักฉันแหละพี่คงไม่ได้พูดเพราะโมโหนะขอร้อง!!
 
'งั้นพิสูจน์สิคะ คูณแอลติน!' ยังไม่จบ บอกให้พิสูจน์หรอ อย่าบอกนะว่าเหมือนในละครที่ให้จูบหนะ
ไม่นะไม่อาววว-////-
 
'ยังไงหละ?'
 
'จูบยัยนี่ซะ!!!!!!'>0< ช้อกกแปป
 
'อะไรนะ?'พี่แอลตินโพร่งขึ้นน
 
'จูบเธอซะ ทำสิคนรักกันทำได้แน่ๆ หึๆ ถ้านายทำไม่ได้นายต้องคบกับฉันแล้วจัดให้ฉัน3คืนนายทำ
ได้มั้ยหละ' ยัยนี่ที่บอกว่าจัดหนักนี่มันอะไรอ่ะ=0=??
 
'ได้สิ' พี่กระตุกยิ้มมีเสน่ห์มากกฉันถึงกับอ้าปากค้างไม่ทันได้คิดเลยว่าเมื่อกี้พี่บอกว่าได้ ได้ที่จะ
จูบฉันอ่ะ นั่นแหละพอดีเลยระหว่างที่อ้าปากพี่ก็กระชากฉันเข้าไปจูบอย่างอ่อนโยนแต่นั่นไม่พอพี่
ยังลูบผมเบาๆเหมือนปลอบใจพี่คงไม่อยากให้ตกใจที่ทำไปเพราะไม่อยากให้ฉันโดนรังแก แต่
ฉันว่ามันมีเหตุผลอื่นอีก เพราะจูบนี้มันมีความอ่อนโยนมากหรือเพราะนี่เป็นจูบแรกเออเนอะจูบเเรก
เรานี่หว่า//กรรม=0= พี่ค่อยๆผละตัวออก แล้วเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นน
 
'กรี้ดดดดดดด!!!!!!!!กรี้ดๆๆๆๆๆๆ' ยายโบ้ะเป็นบ้าไปแล้วกรี้ดอยู่นั่นแหละ
 
'เธอเป็นอะไร?' ฉันถามงงๆๆ
 
'เธอ  เธอ อ้ายยยยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆฉันเกลียดเธอยัยมานามิ!!กรี้ดดๆๆๆๆๆๆ' เห้ยยบ้าไปแล้วแน่ๆยัยนี่
 
'เงียบ!!เธอบอกให้แันทำเองนะไปกันเถอะมานิ'
 
'ค่ะๆ'ฉันเดินตามพี่แอลตินไปงงๆ งงมากด้วยอะไรของยัยนั่นะบอกให้พี่แอลตินจูบพี่แอลตินก็จูบ
แล้่วนะ ต้องการอะไรกันนแน่ ตอนนี้ฉันกับแอลตินเดินกันมาอย่างสงบไม่มีใครเริ่มพูด
 
'เอ่อ..มานิพี่ขอโทษนะ' พี่แอลตินเริ่มก่อน
 
'ค่ะ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ พี่อย่าเป็นแบบนี้เลยนะคะ หนูเข้าใจว่าพี่ช่วยหนู^^'
 
'งั้นหรอ ขอบใจนะมานิ'
 
'ไม่เป็นไรค่าา พี่ชาย หนูต่างหากที่ต้องขอบคุณพี่5555'
 
'ไปกันเถอะนะเราคงไม่ทันเรียนไวโอลินเเล้วไปเรียนวิชาวัฒนธรรมกันเถอะ^^' 
 
'ค่ะ' พี่แอลตินเหมือนเดิมแล้วฉันดีใจมากๆเลย