Await'love รับใจไว้หน่อยนะคะ

  อ้าา หวัดดีทุกกคน วันนี้ฉันไปโรงเรียนกับพี่แอลตินแล้วก็ยูมิ^^มีความสุขจังงค้าาา ลัลลล้าๆๆ
'เอ่อ..พี่คะ'อ้ากกทักไปแย้ววว
 
'ห้ะ? เรียกพี่เหรอมานิ'อ้ากกยิ้มอีกแล้วค้าาพี่แอลตินยิ้มอ่อนโยนตลอดอ้าา
 
'ค่ะ..คือ.พี่ในชุดนักเรียนเท่ห์จังค่ะ^^'อุ้ยยเขินนนน> <
 
'อ่อๆ5555แน่นอนสิอีกอย่างชุดนี้มานิก็เตรียมไว้ให้พี่ด้วยน่ารักมากๆเลยนะ^^'ชมด้วยเมื่อพี่ชมเค้าแหละตะเองงง^^(นี่แหละมานามิค่าาา)
 
'แหะๆเพื่อพี่นี่ค่ะ ก่อนหน้านี้พี่ช่วยหนุต้องหลายอย่าง ขอบคุณมากๆเลยค่ะ'
 
'นี่มานิ ขอบคุณพี่ตั้งแต่ก่อนไปฝรั่งเเล้วนะครับบคุณน้องสาววว^^พอเถอะน่าพี่เป็นพี่นะช่วยน้องไม่แปลกหรอกก^^' ก็หนูไม่รุ้จะชวนพี่คุยอะไรนี่นาาาา>0<
 
'ละ..แล้วพี่กับยุมิจะกลับไปฝรั่งเศสอีกมั้ยยคะ>0<'ฉันหลับตาปี่กลัววคำตอบที่จะบอกว่า'ไป'จัง
 
'ไม่แน่ใจเลยหละ ที่นี่มีอะไรหลายๆอย่างที่ฝรั่งเศสขาดหายไปไม่รุ้ว่าเพราะอะไรแต่พี่อยากอยู่ดุไปเรื่อยๆหนะะ^^'ที่บอกว่าในฝรั่งเศสหมายถึงหนุมั้ยยอ่าา
 
'หรอคะ หนุอยากให้พี่อยู่กับหนูยูมิด้วยยยหนูชอบนะคะมีความสุขมากๆเลยหนุเหมือนเป้นตัวเองหนูไม่ค่อยชอบการถูกบังคับให้ทำนั่นทำนี่ เพราะมีสิ่งที่เป็นปมด้อยจึงต้องเรียนในสิ่งที่ไม่รู้ไม่เก่งจนรู้สึกว่าตัวเองทำได้ทุกอย่างหนูสอบได้ที่ดีมาตลอดเกรดไม่เคยตก..แต่หนูอยากมีเวลาว่างเวลาที่ได้ไปเที่ยวอยากปดปล่อยไม่ต้องคิดอะไรเลยสักวันนึ่ง หนูกะว่าขอคุณแม่ตอนที่พี่กลับมาพี่สนใจรึป่าวคะ?' แันกำลังปดปล่อนสิ่งในใจไปครึ่งนึงสบายขึ้นเยอะเลยย
 
'ได้เดี่ยวพี่ขอคุณป้าให้แล้วเดี่ยวไม่ต้องให้คนไปคุมเราไปกันพี่จะดุแลมานิเองนะ^^'
 
'ขอบคุณอีกรอบค่ะพี่ชายยสุดหล่อ'
 
'ได้ครับเจ้าหญิงตัวน้อยย^^'
 
ตอนนี้รถคันนี้ที่นั่งมาถึงหน้าโรงเรียนในที่สุด!!ฉันเดินลงมาพร้อมพี่แอลตินที่แก่กว่า2ปีแต่เราอยู่ห้องเดียวกันเพราะเราเข้าเรียนตอนเด็กๆพร้อมกันถือว่าพี่เป้นเพื่อนคนนึงเลย><
 
พอถึงห้องเซจิแฟนของริมะเสนอหน้ามาพร้อมกับคำกวนปราสาทตั้งแต่เช้า!!
 
'นี่มานามิ!! ตาหน้าหล่อนี่ใครหรอเด็กใหม่รึป่าววไม่คุ้นแห้ะ-3-'นายจะบอกว่านายหล่อกว่าพี่แอลตินฉ้านนนหราาา!!!!!!
 
'อ่อๆ พี่แอลติน พี่ชายฉันอยู่ห้องเราย้ายมาวันนี้แหละ'แันหันไปคว้ามือพี่แอลตินมาแล้วแนะนำให้รนู้จักเพื่อนในห้องจนเจอริมะเนี่ยแหละพี่แอลตินหดหุ่ยังไงๆสงสัยกลัวน้องสาวจะเป็นแบบพี่เรมะรึไงนะ55555พี่เรมะย้ายไปอยุ่โรงเรียนอื่นพี่เเอลตินเลยไม่ต้องโดนบ่นจริงๆบางทีพี่แอลตินก้น่าสงสารมากกตอนนที่พี่เรมะยังอยุ่
 
'อ่าวๆนักเรียนทุกคน  คงรุ้จักกันแล้วนะ นี่ แอลตินนักเรียนที่ญี่ปุ่นย้ายไปฝรั่งเศสมา2ปีตอนนี้กลับมาเรียนที่นี่ห้องนี้ตั้งแต่วันนนี้เป็นต้นไปทำความรุ้จักไว้หละสนิทกันให้มากๆ'
 
'ครับ ผม แอลตินครับ^^'
 
'อ้าว!สวัสดีค่ะคุณแอลติน คิดจะมาเป็นคู่ควงในงานปาร์ตี้สักคืนมั้ยยหละค้ะ หึๆ'เสียงยายไมโอนี่คุรหนุโลโซแต่ชอบทำตัวเองให้ใหญ่บังคับคนอื่นเพราะอาเธอเป็นเจ้าของโรงเรียนนี้!!!
 
'ขอผ่านครับ ผมไม่ว่างขนาดนั้นนะครับอีกอย่างผมย้ายมาช่วงใกล้สอบขอกลับบ้านอ่านหนังสือสงบๆจะดีกว่านะครับ^^' 55555555555555สมน้ำหน้ายายไมเน่านั่นอ่ะเงิบไปเกือบหงายรู้ไว้ซะด้วยคนอย่างพี่แอลตินไม่ยุ่งกับใครง่ายๆหรอกว้ะอ่าๆๆๆๆ
 
'จำไว้แล้วกัน เชอะ!!!'ปกติมีใครเห็นหัวหล่อนไม่ทราบบบ???!!
 
'ไปกันเถอะมานามิพาเดินรอบโรงเรียนหน่อยสิ^^'พี่แอลตินจับมือฉันต่อหน้าเพื่อนเลยเขินนะคะ
 
'อ่อๆ ได้ค่ะ แล้วจะมาเรียนทันหรอคะ?'
 
'คาบต่อไปคาบว่างนะมานิ^^'
 
'เอ่ออ..จริงด้วยงั้นไปก็ด้ายยค่าา^^'
 
ฉันพาพี่แอลตินเดินทั่วดรงเรียนพี่เลี้ยงขนมด้วยหละวันนี้ก็เหมือนเป้นวันแรกที่ได้ปลดปล่อยยเลยสบายจริงๆไม่อยากให้คาบต่อไปมาถึง..แล้วมันก้อมาถึงฉันไปเรียนพี่แอลตินนั่งข้างหลังฉันเราเรียนกันไปสบายๆมีความสุขมากฉันว่าอยู่กับพี่แล้วมีความเป็นตัวเองจริงๆด้วยยยดีจังนี่แหละความสุขที่มีกับพี่ ชอบพี่เวลายิ้มที่สุดดเลยค่าาา><