In Wonderland ช่วยผมที ที่นี่มันบ้า!!!

chapter 6

 

"หล่อนต้องการอะไรจากคุกนี้หะ?!!" 

 

          แดอึนหันกลับไปหมกหมุ่นอยู่กับคอมพิวเตอร์แบบที่น่าจะทำทุกวัน ผมมองตามจอที่เปลี่ยนแปลงไปมาอย่างรวดเร็ว ก่อนที่วิดิโอหนึ่งจะปรากฎขึ้น......

 

          ภาพของหญิงสาวชาวจีนโผล่ขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้มกรุ่มกริ่มราวกับซ่อนความลับไว้เช่นเดิม หล่อนพูดว่า

 

          'ก็แค่มองไปรอบๆ คุณก็น่าจะรู้แล้วนี่นา......'

 

          'อย่ามากวนนะเฟ้ย!!'

 

          เสียงโทสะจากอัลฟาดังแปร๊ดขึ้นมา ทว่าหญิงสาวไม่สะทกสะท้าน กลับกล่าวต่ออย่างใจเย็น

 

          'ไม่ได้กวน.....ลองมองไปรอบๆ สิแดอึน คนอย่างคุณน่ะรู้อยู่แล้วว่าปริศนาของคุกนี้คืออะไร แต่ถึงจะรู้ก็ไม่สามารถออกไปได้หรอก'

 

          วูบ!

 

          ภาพดับลง คำใบ้มีแค่นี้?! สั้นๆ ง่ายๆ ว่าให้มองไปรอบๆ โอ้พระเจ้าช่วยผมด้วย ใครก็ได้ช่วยแก้ปริศนานี้ที!!

 

          "คำใบ้?! มีแค่นี้?!" ผมถามออกไป

 

          "อืม" แฮ็กเกอร์ฝีมือดีพยักหน้าตอบ

 

          "แล้วจะทำยังไงต่อล่ะ?"

 

          "ก็นี่ไง กำลังจะพูดต่อ" แดอึนหันมาสบตาก่อนจะพูดต่อ "ในเมื่อเราตีความคำใบ้นี้ไม่ได้ เราก็ต้องไปปรึกษาไพเธีย*"

 

          "ไพเธียที่ว่าเป็นนักพยากรณ์ใช่ไหม?"

 

          "ใช่ แต่ในคุกนี้มีไพเธียแค่คนเดียว และเธออาศัยอยู่ที่วิหารวิงวอน*ซึ่งตอนนี้ถูกควีนตั้งให้เป็นเขตของปราสาท คนธรรมดาเข้าไปไม่ได้"

 

          อัลฟาเอ่ยต่อ "มีแค่ชนชั้นเฮอร์มิตและควีนเท่านั้นที่เข้าไปได้ และตำแหน่งทั้งสองตำแหน่งนั้นก็เต็มซะด้วย เพราะฉะนั้นนายเป็นตัวสำคัญในแผนนี้ มาร์ส ดาเลย์"

 

          "ผม?" ผมชี้หน้าตัวเองด้วยความงุนงง นักโทษหน้าใหม่ที่ยังไม่ได้เลื่อนชนชั้นอย่างผมเนี่ยนะ? แหมแต่คนหล่อทำอะไรก็ดีไปหมดนิ

 

          "ต่อไปนี้ฟังดีๆ นะมาร์ส ฉันกำลังจะบอกแผนแหกคุกของพวกเรา" แฮ็กเกอร์หนุ่มกล่าว อัลฟานั่งประสานมือต่างจากตอนแรกที่นั่งเอนตัวสบายๆ บนโซฟา บรรยากาศเริ่มตึงเครียดและจริงจังขึ้น ทุกคนทำหน้าขรึมและนิ่งเงียบ

 

          แผนแหกคุก!! เจ๋งไปเลย! ว่าแต่คงมีแต่คนหล่อคนเดียวที่ไม่เข้มขรึมเหมือนคนอื่นๆ =_=

 

          "นี้คือไคเซอร์ คนที่ดำรงตำแหน่งควีนคนปัจจุบัน" อัลฟาพูด

 

          จอคอมพิวเตอร์ปรากฎภาพของชายหนุ่มรูปร่างปราดเปรียว เรือนผมสีขาวและดวงตาฟ้าซีด จากหน้าคงอายุได้ซักสิบสี่สิบห้ามั้ง เด็กชะมัด แต่เป็นชนชั้นสูงสุดในคุกนี้....

 

          "ส่วนนี้คือมัวร์ เป็นไพเธียเพียงหนึ่งเดียวในคุก และเป็นคนเดียวที่เป็นเฮอร์มิต"

 

          ไพเธีย.....รูปของเธอที่ปรากฎเป็นรูปของคนที่เหมือนกำลังป่วยตาย ดวงตาและผมสีน้ำเงินอมม่วง ปากและผิวซีดเซียวราวกับศพ ประกอบกับแววตาดูหม่นหมองนั้นยิ่งขับให้เธอดูสวยสยอง ถ้าไม่มีใครบอกว่าเธอเป็นคนที่ยังมีขีวิตอยู่ ผมคงคิดว่าเธอเป็นศพที่กำลังนะเอาไปฝังนะเนี่ย

 

          "เหมือนกับคนตายใช่ไหม?" ชายเจ้าของเรือนผมเงินกล่าว

 

          "เธอป่วยเป็นอะไรรึเปล่า?" ผมถาม

 

 

          "ตามตำนานที่ใครๆ ก็รู้ หญิงสาวพยากรณ์แห่งวิหารเดลฟีมักอายุสั้น" แดอึนตอบ "เนื่องจากพิธีกรรมในการพยากรณ์นั้น ไพเธียต้องสูดดมแก๊ซอย่างหนึ่งที่พุ่งออกมาจากรอยแยกของแผ่นดิน แก๊ซนั่นมีกลิ่นหอม ทำให้คนอยู่ในสภาพกึ่งหลับกึ่งตื่น แต่ยังสามารถตอบคำถามหรือพูดคุยอย่างปกติ แต่หากสูดดมแก๊ซนี้ในปริมาณที่เข็มข้นเกิน จะทำให้ตายได้"

 

          "ตาย?!" ผมเบิกตากว้าง ตอนนี้คนหล่อประจักษ์แล้วครับว่าของที่มีกลิ่นหอมก็ทำให้คนตายได้ ธรรมชาติช่างน่ากลัวเหลือเกิน

 

          "ใช่ คล้ายๆ กับป่วยตาย" แฮ็กเกอร์หนุ่มพยักหน้าพร้อมกับการพูด "มาทำความรู้จักกับอีกฝ่ายต่อดีกว่า ฉันว่ากว่าจะพูดเกี่ยวกับคนของศัตรูครบฟ้าคงสาง เพราะนายต้องจำหน้าพวกนั้นให้ได้ และปลอมตัวซะ"

 

          "หา?! ผมต้องปลอมตัวเป็นทุกคนเลยเหรอ?!" ผมเบิกตากว้าง

 

          "ก็ไม่ถึงกับทุกคนหรอก แต่เรียนรู้หน้าตาไว้ก็ไม่เสียหาย" อัลฟากล่าว

 

          "แหม คนหล่อก็เป็นที่ต้องการแบบนี้แหละเนาะ" ผมหันหน้าหลบอย่างขวยเขิน เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าตัวเองมีคุณค่าและสามารถแหกตุกได้ตั้งแต่ที่เข้ามาอยู่ในวันเดอร์แลนด์นะเนี่ย

 

          "น้อยๆ หน่อยเว้ย!!" ชายหนุ่มผมเงินตะคอกใส่ผม แต่ยังไงคนหล่อก็คือคนหล่อ ^_^ "

 

          "หยุดเถียงกันได้แล้ว" ประโยคห้ามปรามถูดเอ่ยด้วยน้ำเสียงเนือยๆ "นี่คือ เอสมอรันด้า อามอน"

 

          หน้าจอคอมพิวเตอร์แสดงภาพของหญิงสาวคนหนึ่ง เธอมีผมสีบลอนด์สวย สวมชุดขาวและเครื่องประดับที่คาดว่ามีราคาทะลุฟ้า ดูแล้วเป็นคนรสนิยมดี แถมยังมีรังสีคุณหนูขี้วีนแผ่ออกมาจากภาพด้วย......

 

          "ยัยนั้นหลงตัวเองเหมือนนายน่ะ อาจจะแรงกว่านายด้วยซ้ำ" อัลฟาพูดพร้อมขมวดคิ้วคล้ายไม่พอใจ.....คนหล่อก็เช่นกัน!! รู้สึกเหมือนมีคนมาท้าทายบัลลังค์สุดยอดคนหลงตัวเองของมาร์ส ดาเลย์ สุดหล่อคนนี้!!!

 

          "คนหล่อยอมรับไม่ได้ถ้ามีคนมาหลงตัวเองแข่งกับคนหล่อ!!" ผมตะโกน ทำให้แดอึนสะดุ้งเล็กน้อย แต่นิ้วของเขาก็ยังทำงานอย่างรวดเร็วเช่นเดิม "ฉันว่าภาพที่นายเห็นมันมองได้ไม่ครบทุกส่วนบนใบหน้าน่ะ เพราะเธอใส่แว่นกันแดดอยู่ เลยเอาคลิปนี้มาให้"

 

          เมื่อได้ยินอย่างนั้น คนหล่อจึงตั้งใจมองไปที่หน้าจอคอมของแดอึน สักพักมันก็แสดงคลิปให้ผมดู....

 

          'สวัสดีพวกคนขี้เหร่ทั้งหลาย ฉัน...เอสมอรันด้า หรือพวกหล่อนจะเรียกฉันว่านางไซคี สตรีงามเหนือเทพก็ได้นะ โฮะๆๆ '

 

          ที่คนหล่อเห็นก็คือภาพของหญิงสาวที่บังอาจมาท้าทายคนหล่อ ดวงตาสีเขียวนั่นมองคนหล่ออย่างเหยียดหยาม และที่รับไม่ๆ ได้ที่สุดคือเสียงหัวเราะตอนสุดท้ายนี่แหละ!! ไอท่าทางคุณหนูจัดนั้นมันคืออะไร!!

 

          ผมขึ้นแล้วนะ! ผมขึ้น!!

 

          "หล่อนต้องการอะไรจากคุกนี้หะ?! " คนหล่อยืนขึ้นชี้หน้าศัตรูตัวฉกาจ

 

          'หืม? " หล่อนเลิกคิ้วสูง "เธอคิดว่าเธอสวยกว่าฉันเหรอหล่อน?'

 

          "ผมหล่อกว่าตั้งหลายเท่าก็แล้วกัน!!!"

 

          "ไอบ้า!! แกเถียงกับคลิปอยู่นะเว้ย!!!" จู่ๆ ผมก็รู้สึกถึงแรงตบมหาศาลที่โจมตีเข้ากลางกบาล ทำเอาคนหล่อเซล้ม แต่คนหล่อห้ามล้มคนเดียว!!

 

          ด้วยความไวมือของโจรอย่างผม จึงคว้าชายเสื้อของอัลฟาเอาไว้ได้ทัน เมื่อหลังอันสวยงานของผมกระทบกับพื้นกระด้าง ก็พบว่าสิ่งที่ผมคว้าได้นั้นไม่ใช้ชายเสื้อ......แต่เป็นนาฬิกาข้อมือต่างหาก?!

 

          มัจจุราชผมเงินผู้ถูกกระชากนาฬิกาข้อมือยืนค้ำหัวผมพร้อมส่งสายตาอำมหิต.....ศพของผมจะหล่อไหมนะ? เป็นสิ่งแรกที่ผมคิดได้

 

          'โฮะๆๆๆๆๆ หล่อนมันก็แค่ช่างแต่งหน้าธรรมดา ถึงแต่งหน้าให้สวยยังไงก็สวยสู้ฉันไม่ได้หรอก'

 

          เสียงแหลมสูงแทรกเจ้ามาในโสตประสาท อาจจะเพราะว่าผมใจเย็นลงจากการถูกตบ จึงนึกอะไรได้ และถามออกไปว่า

 

          "คนที่ถ่ายคลิปนี้เป็นช่างแต่งหน้าเหรอ?" ผมขมวดคิ้วเป็นปมแน่น เท่าที่ได้ยิน ที่ผ่านมาในคลิปมีเพียงแต่เสียงของเธอพูดคนเดียว แล้วช่างแต่งหน้ามาได้ไงอ่ะ?!

 

          "ไม่......อัลฟาถ่ายคลิปนี้โดยอาศัยภาพสะท้อนของกระจกหลายอันเพื่อไม่ให้ยัยนั้นรู้ตัว จะเรียกให้เข้าใจง่ายๆ ว่าเธอพูดคนเดียวก็ได้" แดอึนอธิบาย

 

          อัลฟาพูดต่อจากนั้น "ยัยนั่นถูกจับเข้าคุกข้อหาฆาตรกรรมช่างแต่งหน้าประจำตัวของตัวเอง ในศาลเธอให้เหตุผลว่าเหยื่อที่เธอฆ่านั้นอิจฉาเธอที่สวยกว่า เธอจึงฆ่าเหยื่อทิ้งซะ แต่ว่าเหยื่อเป็นผู้ชายแท้ๆ แต่งงานมีลูกแล้วด้วย นั่นก็หมายความว่ายัยนั่นน่ะ....บ้า!!" ชายหนุ่มเน้นเสียงหนักและดังในคำสุดท้ายของประโยคคล้ายกับเหลือทนกับความบ้าในคุกนี้

 

          มันก็จริง...ในคุกนี้ ไม่ตายก็เสียสติ ดังนั้นจึงมีคนอยู่สองจำพวก คือ คนตายและคนบ้า

          

          เอ......พอลองทบทวนประวัติที่ผมได้ยินเมื่อครู่แล้วก็อดคิดไม่ได้ ในคุกนี้อะไรมันก็เกิดได้ทั้งนั้น ถ้าเกิดนักโทษมีลูกล่ะ!! ถ้าเด็กคลอดและโตมาในคุกนี้คงพิสึกแฮะ (ได้ข่าวว่าทิมเมอร์เกิดและโตมาในคุกนะพวก) ถ้าโลกภายนอกมีคำขวัญว่า 'เด็กฉลาด ชาติเจริญ' ล่ะก็ ในคุกนี้ก็คงจะมีคำขวัญว่า 'เด็กประหลาด คุกพินาศ' ล่ะมั้ง

 

          "เฮ่! อย่าเหม่อๆ" อัลฟาเขย่าไหลของผมเมื่อเห็นว่าผมนั้นไม่ได้ตั้งใจฟังในสิ่งที่แดอึนพูด

 

          "เมื่อนายฟังอยู่ไหม?" แฮ็กเกอร์หนุ่มถาม

 

          "ครับ? เมื่อกี้พูดว่าอะไรนะครับ"

 

          "เฮ้อ....." ชายผมเงินถอนหายใจเฮือกหนึ่ง "ก็ไม่ได้พูดอะไรมาก แค่นายกลับมาตั้งใจฟังก็พอ ฉันขี้เกียจอธิบายใหม่"

 

          "อ๋อ...ครับๆ จะตั้งใจฟังเพื่อการแหกคุกครับผม!!" ผมรีบทำตัวตรงเพื่อให้ดูตั้งใจมากขึ้น พร้อมสูดอากาศเข้าลึกๆ "ผมต้องรู้จักศัตรูอีกกี่คนครับ?"

 

          แดอึนเงียบสักพัก ดูเหมือนว่าเขากำลังนับจำนวนคนอยู่ "ที่จริงเยอะกว่านี้ แต่ถ้าเอาแบบจำเป็นจริงๆ ล่ะก็ เหลืออีกแค่สามคนที่นายต้องจำหน้าไว้"

 

          อีกสามคนที่สำคัญจริงๆ ..........แป๊ปนะ...แปลว่าผมต้องแปลงร่างให้ได้หกคนงั้นเหรอ?! เรื่องจำหน้าตาน่ะของกล้วยๆ แต่การปลอมตัวมันก็ต้องควบกับนิสัยที่เหมือนกับตัวจริงใช่ไหมล่ะ? ถ้าเกิดว่าทำไม่เนียน....มีหวังถูกสหบาทารุมแน่นอน!!

*******

*ไพเธีย เป็นชื่อเรียกหญิงสาวร่างทรงของเทพอพอลโล เทพผู้ให้คำพยากรณ์ โดยไพเธียจะมีอยู่ด้วยกันสามคน สองคนคอยให้คำพยากรณ์และคำปรึกษา และอีกหนึ่งเป็นตัวสำรอง

*วิหารวิงวอน เป็นสถานที่ที่ถูกสร้างมาพร้อมกับคุกนี้ ไว้สำหรับนักโทษไว้ขออะไรก็ได้ตามใจปราถนา แต่คำขอนั้นจะเป็นจริงหรือไม่นั้นก็แล้วแต่ดวงของแต่ละคน