>> Secrets love รักฉันเรียกว่าเธอ <<
9.7
เขียนโดย finfer[kb]
วันที่ 31 สิงหาคม พ.ศ. 2557 เวลา 11.58 น.
7 chapter
1 วิจารณ์
10.04K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 1 กันยายน พ.ศ. 2557 21.10 น. โดย เจ้าของนิยาย
7) ปรับตัวไม่ทัน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความkarn say
ผมกำลังกำลังเก็บสมุดเพื่อนๆไปส่งอาจารย์ที่ห้องพวกไอ้เจมส์ก็เดินเข้าห้องมาพร้อมเเบงค์ขนาดอยุ่คนล่ะชั้ยเเบงค์ยังเดินเข้าออกเหมือนเป็นห้องตัวเอง
"ไอ้เหี้ยกานต์ไอ้เเบงค์จะย้ายไปย้ายไอยู่กับมึงหรอว่ะ"ไอ้เจมส์เป็นตนพุดคนเเรก
"ป่าวนิ..."ผมตอบไปเเบบงงก้จริงอ่ะเเบงค์ไม่เห็นพูดไรเลย
"ที่รักทำไมพูดเเบบนี้ล่ะ"เเบงค์เป๋นคนพุดขึ้นพร้อมกับเดินมมตลอเคลียผม
"ห๊ะๆ...ที่รักอะไรไอ้เเบงค์"ผมเเกล้่งด่ามันเเก้เขิน
"ไม่ต้องทำเป็นไม่รู้หรอกไอ้กานต์..พวกกุรู้หมดล่ะ"ไอ้เต้พูดขึ้นพร้อมกับเดินเอากระเป๋าไปวางที่โต๊ะ
พวกมันรู้อะไรกันอ่ะไม่จริงหรอกมั้งอะไรจะเร็วขนาดนั้น
"รู้อะไรของพวกมึง..กุไม่เห็นจะรุ้เลย"ผมยังทำเป้นไม่รู้ชี้
"รู้ว่าเรา2คนเป้นเเฟนกันไง"ไอ้เเบงคืไม่พุดเปล่าเดินมากอดผมจากด้านหลังเอาหน้ามาคอเคลียที่ไหล่....ไอ้บ้าผมก้เขินเป้นนะ
"ปล่อยได้เเล้วเเบงค์..อายคนอื่นเค้า"ผมก็พุดไปงั้นล่ะครับใจจิงผมไม่อยากให้มันปล่อยเลยเเต่ก็ต้องรักษาภาพพจน์หัวหน้าห้อง
"เเหมๆๆๆเดียวนี้เรียกเเบงคืเเล้วหรอว่ะไอ้กานต์"ไอ้ดอมเเซวอีกคน
"อย่าเเซวเยอะสิครับดุเเฟนผมเค้าหน้าเเดงมันเเล้ว" ไอ้นี้ก้ไม่ใช่ใครก็คนที่กอดผมไม่ยอมปล่อยนี้ล่ะครับ
"อย่าพึ่งจีบกันดิว่ะตกลงมึงย้ายเเล้วใช่ป่ะไอ้เเบงค์ก็จะได้มีเวลาทำอย่างอื่นกับเเฟนบ้าง"ไอ้เจมส์พูดโดยไม่อาจใคร
"บ้า..ที่รักพุดไรอายคนอื่นหน่อยสิ"เเน่นอนว่าไอ้เต้พุดครับ
"อายทำไมก้เรารักกัน"พูดเสร็จไอ้2คนนั้นก้ไม่จู้จี้กัน
"เเบงค์ปล่อยได้เเล้ว...ไม่อายคนอื่นหรอ"ผมเป้นคนพุดขึ้น
"ทำไมต้องอาย..ก็เค้ารักของเค้านิ"ไอ้เเบงค์หอมเเก้มผมทีนึงเเล้วกลับมากอดอย่างเดิม
"ขอบใจนะที่ไม่เเคร์สายตาที่คนมอง"ผมพุดขึ้นก้จริงนะความรักเเบบเรามีไม่มากที่จะยอมรับได้เเต่โรงเรียนผมเเละอาจารย์ค่อนข้างเค้าใจนะเพราะมีเเบบนี้กันเลยคู่555
"งั้นเเบงค์ย้ายไปอยู่กับกานตืนะ..ไอ้เจมสืกับไอ้เต้จะได้มีเวลาจูจี้กันไง"เห้อเอาไงดีล่ะเเต่ก็จริงเเบงคืก็ไม่ยอมหาที่อยุ่ใหม่สักทีบอกเเต่อยากมาอยุ่กับผมเพราผมก็อยุ่คอนโดคนเดียว
"ไม่รู้..ขอคิดดูก่อน"ผมพุดไป
"โห...ที่รักอ่ะงั้นเค้าจะมาเอาคำตอบเย้นนี้...ไว้เจอกัน"เเบงค์กระโดหอมเเก้มผมเเล้วรีบวิ่งออกไปผมก้ได้เเต่ยืนอึ่งเพราะปกติเเบงคิจะค่อนข้างเป็นผู้ใหญ่ไม่ค่อยเห็นมันอ้อนใครเเบบนี้
ผมก้เเอบดีใจนะ
[พักกลางวัน]
คาบสุดท้ายก่อนพักกลางวันอาจารย์ยังไม่ปล่อยผมเห้นเเบงคืมายืนรอผมได้เกือบ 10นาที สงสัยอาจารยืจะปล่อยเร็วอยากรุ้คำตอบล่ะสิยังไงมันก้เเน่นอนอยู่เเล้วล่ะครับใครบ้างที่ไม่อยากอยุ่ใกล้เเฟนผมจึงตอบตกลงเเบงคืไปเเบงค์พอเลิกเรียนเเบงคืไม่รอผมกลับบ้านเลยครับบอกว่าเจอกันที่คอนโดสงสัยคงจะไปเก็บของไม่ค่อยรีบเลยนะเเฟนใครเนี่ย 5555
.........................
.................
...........
........
....
ไรดฺพุด
เริ่มมีหอมเเก้มกันเเล้วนะ
เเบงค์ย้ายมาอยุ่กลับกานต์เเล้วนะทุกคนต่อไปจะเกิดอะไรขึ้นฝากติดตามด้วยนะคะ
ผมกำลังกำลังเก็บสมุดเพื่อนๆไปส่งอาจารย์ที่ห้องพวกไอ้เจมส์ก็เดินเข้าห้องมาพร้อมเเบงค์ขนาดอยุ่คนล่ะชั้ยเเบงค์ยังเดินเข้าออกเหมือนเป็นห้องตัวเอง
"ไอ้เหี้ยกานต์ไอ้เเบงค์จะย้ายไปย้ายไอยู่กับมึงหรอว่ะ"ไอ้เจมส์เป็นตนพุดคนเเรก
"ป่าวนิ..."ผมตอบไปเเบบงงก้จริงอ่ะเเบงค์ไม่เห็นพูดไรเลย
"ที่รักทำไมพูดเเบบนี้ล่ะ"เเบงค์เป๋นคนพุดขึ้นพร้อมกับเดินมมตลอเคลียผม
"ห๊ะๆ...ที่รักอะไรไอ้เเบงค์"ผมเเกล้่งด่ามันเเก้เขิน
"ไม่ต้องทำเป็นไม่รู้หรอกไอ้กานต์..พวกกุรู้หมดล่ะ"ไอ้เต้พูดขึ้นพร้อมกับเดินเอากระเป๋าไปวางที่โต๊ะ
พวกมันรู้อะไรกันอ่ะไม่จริงหรอกมั้งอะไรจะเร็วขนาดนั้น
"รู้อะไรของพวกมึง..กุไม่เห็นจะรุ้เลย"ผมยังทำเป้นไม่รู้ชี้
"รู้ว่าเรา2คนเป้นเเฟนกันไง"ไอ้เเบงคืไม่พุดเปล่าเดินมากอดผมจากด้านหลังเอาหน้ามาคอเคลียที่ไหล่....ไอ้บ้าผมก้เขินเป้นนะ
"ปล่อยได้เเล้วเเบงค์..อายคนอื่นเค้า"ผมก็พุดไปงั้นล่ะครับใจจิงผมไม่อยากให้มันปล่อยเลยเเต่ก็ต้องรักษาภาพพจน์หัวหน้าห้อง
"เเหมๆๆๆเดียวนี้เรียกเเบงคืเเล้วหรอว่ะไอ้กานต์"ไอ้ดอมเเซวอีกคน
"อย่าเเซวเยอะสิครับดุเเฟนผมเค้าหน้าเเดงมันเเล้ว" ไอ้นี้ก้ไม่ใช่ใครก็คนที่กอดผมไม่ยอมปล่อยนี้ล่ะครับ
"อย่าพึ่งจีบกันดิว่ะตกลงมึงย้ายเเล้วใช่ป่ะไอ้เเบงค์ก็จะได้มีเวลาทำอย่างอื่นกับเเฟนบ้าง"ไอ้เจมส์พูดโดยไม่อาจใคร
"บ้า..ที่รักพุดไรอายคนอื่นหน่อยสิ"เเน่นอนว่าไอ้เต้พุดครับ
"อายทำไมก้เรารักกัน"พูดเสร็จไอ้2คนนั้นก้ไม่จู้จี้กัน
"เเบงค์ปล่อยได้เเล้ว...ไม่อายคนอื่นหรอ"ผมเป้นคนพุดขึ้น
"ทำไมต้องอาย..ก็เค้ารักของเค้านิ"ไอ้เเบงค์หอมเเก้มผมทีนึงเเล้วกลับมากอดอย่างเดิม
"ขอบใจนะที่ไม่เเคร์สายตาที่คนมอง"ผมพุดขึ้นก้จริงนะความรักเเบบเรามีไม่มากที่จะยอมรับได้เเต่โรงเรียนผมเเละอาจารย์ค่อนข้างเค้าใจนะเพราะมีเเบบนี้กันเลยคู่555
"งั้นเเบงค์ย้ายไปอยู่กับกานตืนะ..ไอ้เจมสืกับไอ้เต้จะได้มีเวลาจูจี้กันไง"เห้อเอาไงดีล่ะเเต่ก็จริงเเบงคืก็ไม่ยอมหาที่อยุ่ใหม่สักทีบอกเเต่อยากมาอยุ่กับผมเพราผมก็อยุ่คอนโดคนเดียว
"ไม่รู้..ขอคิดดูก่อน"ผมพุดไป
"โห...ที่รักอ่ะงั้นเค้าจะมาเอาคำตอบเย้นนี้...ไว้เจอกัน"เเบงค์กระโดหอมเเก้มผมเเล้วรีบวิ่งออกไปผมก้ได้เเต่ยืนอึ่งเพราะปกติเเบงคิจะค่อนข้างเป็นผู้ใหญ่ไม่ค่อยเห็นมันอ้อนใครเเบบนี้
ผมก้เเอบดีใจนะ
[พักกลางวัน]
คาบสุดท้ายก่อนพักกลางวันอาจารย์ยังไม่ปล่อยผมเห้นเเบงคืมายืนรอผมได้เกือบ 10นาที สงสัยอาจารยืจะปล่อยเร็วอยากรุ้คำตอบล่ะสิยังไงมันก้เเน่นอนอยู่เเล้วล่ะครับใครบ้างที่ไม่อยากอยุ่ใกล้เเฟนผมจึงตอบตกลงเเบงคืไปเเบงค์พอเลิกเรียนเเบงคืไม่รอผมกลับบ้านเลยครับบอกว่าเจอกันที่คอนโดสงสัยคงจะไปเก็บของไม่ค่อยรีบเลยนะเเฟนใครเนี่ย 5555
.........................
.................
...........
........
....
ไรดฺพุด
เริ่มมีหอมเเก้มกันเเล้วนะ
เเบงค์ย้ายมาอยุ่กลับกานต์เเล้วนะทุกคนต่อไปจะเกิดอะไรขึ้นฝากติดตามด้วยนะคะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ