>> Secrets love รักฉันเรียกว่าเธอ <<

9.7

เขียนโดย finfer[kb]

วันที่ 31 สิงหาคม พ.ศ. 2557 เวลา 11.58 น.

  7 chapter
  1 วิจารณ์
  9,928 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 1 กันยายน พ.ศ. 2557 21.10 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

3) [เหตุผลที่ย้ายมา]

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

[bank say]

ไอ้กานต์เเม่งเป็นไรว่ะอยู่ดีๆก็เดินออกไปเฉยโกรธกุป่ะว่ะกุก็ไม่ได้ทำไรผิดนะเว้ย

"ไอ้เเบงค์มึงกลับไปก่อนเลยนะเว้ยวันนี้กุจะพาเเฟนไปสวีทว่ะ"ไอ้เจมส์พูดทำให้ผมหลุดจากความคิด

"เออๆ...เเล้วนั้นพวกมึงจะไปไหนกันว่ะ"ผมเห็นพวกมันลุกขึ้นจะเดินออกไปเลยถาม

"ไปเตะบอลไง...มึงจะไปกับพวกกุป่ะ"ไอ้โอมตอบ

"ไม่ว่ะ..เเล้วพวกมึงจะไม่รอไอ้กานต์หรอว่ะ..เเม่งไปห้องน้ำตั้งนานล่ะสงสัยตกส้วม"ผมพูดเเซวไอ้กานต์โดยหารู้ไหมว่าไอ้กานต์เดินมาพอดี

"ไรมึงไอ้เเบงค์กุหายไปเเค่20นาทีเองบอกว่ากุตกส้วม"ไอ้กานต์ตอบผมพร้อมกับเดินมานั่งโต๊ะที่ถัดจากผม2โต๊ะผมก็งงทำไมมันไม่มานั่งที่เดิมมันว่ะ

"ใครพูดไรกุยังไม่พูดไรเลยนะ....พี่กานต์คร๊าบ"ผมทำเสียงอ้อน

"พวกมึงจะเถียงกันอีกนานป่ะว่ะ...กุจะไปเตะบอลจะไปป่ะเนี่ย"ไอ้โอมพูดขัด

"กุไปๆ...รอกุด้วยไอ้โอม"ไอ้เจมส์พูด

"งั้นเค้าไปดูที่รักเตะดีกว่า"ไอ้เต้พูดเสร็จก็เดินไปควงเเขนไอ้เจมส์ทันที

"เเล้วมึงอ่ะไอ้กานต์"ไอ้โอมหันมาถามผม

"ไม่ว่ะกุนั่งฟังเพลงอยุ่นี้ล่ะ..พวกมึงไปเหอะ"ผมพูดพร้อมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อจะเปิดเพลงไอ้3คนนั้นก็เดินออกไปเหลือเเต่ผมกับไอ้เเบงค์2คน

"ไอ้กานต์มึงไม่อยากรู้หรอว่าทำไมกุย้ายมากรุงเทพอ่ะ"ผมพูดทำลายความเงียบ

"ก็อยากอ่ะ.....มึงอยากเล่าเดียวมึงก็เล่าเองอ่ะกุรู้นิสัยมึงดี"ไอ้กานต์ตอบผมผมรู้ล่ะว่ามันต้องอยากรู้เเละผมก็อยากเล่าให้มันฟังคนเเรก

end bank say

[karn say]

หลังจากไอ้เเบงค์พูดเพื่อทำลายความเงียบมันก็เริ่มเล่าว่าทำไมมันถึงย้ายมากรุงเทพมันเล่าว่ามันเลิกกับเเฟน มันเศร้ามากข้าวปลาไม่ยอมกินเริ่มทำตัวเกเรขึ้นทำให้เเม่มันต้องส่งมันมาให้ห่างจากเเฟนมันเพราะถ้ามันยังอยู่โรงเรียนเดียวกันกับเเฟนเก่ามันมันคงทำตัวเหลวไหลมากกว่านี้มันเลยต้องมาอยุ่กรุงเทพมันย้ายมาก่อนเปิดเรียนได้เกือบ2อาทิตย์เเล้วมันบอกว่าเริ่มทำใจได้เเล้วผมก้เข้าใจนะครับเพราะมันเป็นคนที่รักแฟนมากส่วนเหตุที่มันเลิกกับเเฟนนะหรอครับก็เพราะเเฟนมันมีกิ๊กนะสิมันจับได้ผู้หญิงก็บอกเลิกมันผมเองก็สงสารมันนะครับ

เเต่ก็ไม่รู้ทำไมพอรู้ว่ามันเลิกกับเเฟนผมกับดีใจซะอีกผมก็เเปลกคนเนอะ 

ผมก็ได้เเต่พูดปลอบใจมันไป

"เห้ยไม่เป็นไรเว้ย...มึงยังมีกุอยุ่แฟนหาเมื่อไหร่ก็ได้"ผมพูดปลอบใจมันพร้อมกับย้ายที่นั่งไปนั่งข้างๆมันเเทน

"ขอบใจเว้ยไอ้กานต์มึงยังเป็นเพื่อนที่กุรักเสมอ"ไอ้เเบงค์ตอบพร้อมหยิบสายหูฟังที่หุข้างซ้ายของผมไปฟัง

หลังจากนั้นผมกับไอ้เเบงค์มีปัญหาอะไรก็ปรึกษากันตลอดจนเรา2คนสนิทกันมากขึ้นมีเรื่องอะไรก็คุยกันได้เสมอโทรคุยกันเเทบทุกวันเเชทหากันบ้างจนผมคิดว่าผมอยุ่กับมันเเล้วผมสบายใจผมสามารถคุยได้ทุกเรื่องเเต่ตรงที่ผมไม่ชอบเวลามีผู้หญิงเค้ามาคุยเค้าจีบหรือเเม้เเต่ขอถ่ายรูปผมเป็นอะไรของผมเนี่ยทำไหมต้องรุ้สึกเเบบนี้ด้วยนะเวลามีใครมาจีบมันก็มาเล่ามาปรึกษาผมว่าคนนี้ดีไหมคนนี้เป็นไงบ้างเเน่นอนครับผมก็ต้องตอบว่า "ไม่ดีอย่าไปคบเลย...นิสัยไม่ค่อยดีหรอก"ซึ่งความจริงผมไม่รุ้หรอกผู้หญิงคนนั้นนิสัยยังไงเเต่ที่ต้องตอบไปแบบนั้นผมเเค่ไม่อยากให้มันมีเเฟน

.............

........

.....

จบไปอีกตอนเป็นไงกันบ้างคะอย่าพึ่งเบื่อกันนะ

เม้นให้กำลังใจได้นะคะ

อาจมีเขียนผิดเขียนถูกบ้างก็ขออภัยนะคะ

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา