6 in high school

ดีเท่าไหร่แล้วที่หมอสามารถช่วยชีวิตของเด็กน้อยมาได้แม้เธอจะต้องสูญเสียมารดาก็ตาม และสาเหตุก็เพราะว่าในขณะที่กำลังคลอดนั้นเด็กน้อยลำตัวขวางไม่เอาหัวออกทำให้การทำคลอดเป็นไปอย่างยากลำบากในขณะที่น้ำคร่ำเริ่มแห้งและแม่ของเด็กก็เริ่มอ่อนแรงลงทุกที...

ในที่สุดแม่ของเธอก็สิ้นใจลงทั้งที่ยังไม่ได้เห็นหน้าลูกแต่เพราะโชคชะตาของเด็กหญิงยังไม่ตายคล้ายกลับว่ามี'ใคร'ที่ยังไม่อยากให้เธอตาย
 
 
"นี่ๆๆ พวกเธอรู้เรื่องนี้กันรึยัง"เสียงวิ่งตึกตักดังขึ้นพร้อมกับเสียงตะโกนอย่างตื่นเต้นดีใจกำลังตรงมาที่โต๊ะม้าหินอ่อนซึ่งมีเด็กสาวสามคนนี่งอยู่ก่อนแล้ว
"อะไรอีกล่ะ"  'สิตางค์'เด็กสาวผู้ที่มีปัญญาอันชาญฉลาดมากที่สุดเอ่ยขึ้นแต่'ควีน'เจ้าของเสียงเอะอะเมื่อกี้กลับไม่พูดอะไรเพียงแต่วางกระดาษแผ่นหนึ่งซึ่งเต็มไปด้วยตัวอักษรสีน้ำเงินยึกยือเท่านั้น
"หกสิ่งสยองในโรงเรียน?"สิตางค์อ่านหัวข้อเรื่องในกระดาษแต่กลับมีใครอีกคนโพล่งขึ้นมาทันทีที่ได้ยิน
"หกสิ่งสยองในโรงเรียน!"
"เธอรู้จักงั้นเหรอ'นินา' "
"ก็พอได้ยินมาบ้าง"เด็กสาวเจ้าของชื่อนินาเอ่ยตอบด้วยสีหน้าหวาดหวั่นเล็กๆ
"แต่ว่ามันน่ากลัวมากเลยล่ะฉันเห็นแค่เรื่องแรกก็กลัวแทบร้องไห้แล้ว"
"หึฉันก็ว่ามันน่ากลัวจริงๆนั่นแหละขนาดยัยสิที่ไม่ใช่คนกลัวอะไรง่ายๆยังแอบเหงื่อตกเลย"ควีนพูดพลางเหลือบไปมองคนที่นั่งหน้าซีดในขณะที่ก้มลงอ่านข้อความในกระดาษเมื่อรู้สึกถึงสายตาที่จ้องมองเธอก็สะดุ้งเล็กน้อยแต่ยังพยายามเก็บอาการ
"มีปัญหาอะไรมิทราบ"สิตางค์เชิดหน้า ควีนเบะปากอย่างหมั่นไส้แล้วหันมาพูดกับนินาต่อ
"นี่นินา ฉันมีไอเดียจะเสนอล่ะ"
"อะไรเหรอ"นินาถามอย่างสนใจใคร่รู้
"ฉันว่าเราลองพิสูจน์ความจริงทั้งหกเรื่องกันดีกว่า"
"จะ..จะบ้าเหรอเรื่องนี้ฉันไม่เอาด้วยหรอก"นินาสั่นศีรษะแต่ก็รู้ทั้งรู้ว่าผลที่ออกมาจะเป็นยังไง
"ถ้าเธอไม่เอาก็เตรียมตัวหลังหักได้เลย"ควีนผู้ที่ขึ้นชื่อว่ามือหนักที่สุดหักมือกร๊อบแกร็บเป็นเชิงขู่
"อะ..เอางั้นก็ได้"นินาไหล่ลู่ลงอย่างหดหู่เมื่อปฏิเสธไม่ได้ ควีนหัวเราะหึๆในลำคออย่างพึงพอใจ
"แต่งานนี้คงจะไม่สำเร็จถ้าขาด..."ควัีนเว้นวรรคพลางเหลือบมองใครคนหนึ่งที่นั่งใส่หูฟังทำเหมือนไม่สนใจโลกภายนอก
"แกไอ้'พราว' "เด็กสาวที่ถูกเรียกว่าพราวสะดุ้งโหยงทันทีที่ได้ยินชื่อของตนพร้อมกับค่อยๆหันหน้าไปทางควีน
"อะไร"เธอถามอย่างกับคนที่ไม่รู้เรื่องอะไรมาก่อน
"แน้~~อย่ามาทำไก๋นะไอ้พราวแกได้ยิน ชั้นรู้"
"ดะ..ได้ยินกับผีน่ะสิ ชั้นใส่หูฟังอยู่จะไปรู้อะไร"
"แกใส่ ก็ไม่ได้หมายความว่าแกจะฟังเพลงซะหน่อย อีกอย่างถ้าแกฟังเพลงนะแกคงไม่ได้ยินที่ชั้นพูดหรอก"
ปลวก..โดนจับได้อีกแล้ว...พราวคิด
แต่เธอก็ยังนิ่งเงียบคล้ายทำเป็นไม่สนใจ
"และสิ่งที่ฉันจะบอกแกไอ้พราว"
พราวเม้มปากอย่างอึดอัดกลัวคำพูดที่จะหลุดจากปากของควีนต่อไปนี้
"แกจะต้องไปพิสูจน็์กับพวกเรา ไอ้พราว ไอ้เด็กมีเซ้นส์!"
และสิ่งที่พราวกลัวที่สุดก็ได้เกิดขึ้นแล้ว...