The revenge แผนร้าย กลาย(รัก)ของนายตัวร้าย

                                             กริ๊ง~ กริ๊ง~ กริ๊ง~
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ฉันจึงดึงสติกลับมา แล้วเดินไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูว่าใครโทรมา
"พ่อ?" จากนั้นจึงกดรับโทรศัพท์
     "สวัสดีค่ะพ่อ..."
     (สวัสดี...เป็นไงบ้างลูกฝึกงานวันแรก)
     "ก็ดีคะ...ทุกคน่ารักดี ถ้าไม่ติดที่ว่า"
     (ว่าไงลูกมีไร?)
     "อ่อ..ป่าวค่ะ"
     (อืมดีแล้ว....พ่อจะได้สบายใจ)
     "แล้วพ่อล่ะคะเคลียร์งานเสร็จยังค่ะ แม่เป็นไงบ้าง"
     (ยังวุ่นๆอยู่เลยแต่คงอีกไม่นาน ส่วนแม่ของลูกก็ดีขึ้นมากแล้ว)
     "จิงหรอค่ะ ^^" เมื่อได้ยินเรื่องแม่ก็ทำให้ฉันรู้สึกสบายใจขึ้น "เอ่อ...พ่อคะไวน์แบรนด์
       ออทั่มนี่เขาส่งไวน์ให้เรานานยังค่ะ"
     (ปีนึงได้น่ะ...เขาเป็นหุ้นส่วนกับเราด้วย มีไรรึป่าว)
     "ไม่มีไรค่ะ...หนูแค่ชอบไวน์ของเขาค่ะ"
     (จิงหรอ...พ่อดีใจนะที่ลูกชอบ)
     "ค่ะ" 
     (พ่อกับแม่มีเรื่องจะบอกลูก พ่อกับแม่ตกลงกันแล้วนะ)
     "เรื่องอะไรค่ะ?" ฉันถามด้วยความสงสัย
     (พ่อกับแม่อยากให้ลูกมีคนช่วยดูแล...เลยอยากจะให้ลูกหมั้นกับเจ้าของไวน์ออทั่ม)
     "อะไรนะคะ!!!...ทำไมพ่อไม่ถามหนูก่อน"
     (ใจเย็นลูกพ่อแค่คุยๆไว้ก่อน พาออยากให้ลูกได้รู้จักกับเขาก่อน แล้วจะเอายังไงค่อยว่ากััน)
     "แต่..." เห้อ~ "ก็ได้ค่ะ...หนูจะลองดู แต่ถ้าหนูไม่ชอบพ่อห้ามบังคับน่ะคะ" ฉันพูดอย่างต่อ         รอง
     (อื้ม....ก็ได้ๆพ่อเชื่อว่าลูกต้องตกลง)
     "คะ"
     (เอ้อ...เกือบลืมเสาร์นี้ลูกต้องไปที่ไร่ออทั่มเพื่อฝึกงานนะ พ่อนัดเขาไว้แล้ว พ่ออยากให้ลูก           เลือกสิ่งดีๆให้กับร้านเราได้ เพราะไวน์ของไร่นี้ดังและขายดีมาก)
     "พ่อคะ...แต่" ฉันจะประท้วง
     (โอเคตามนั้นนะลูกเดี๋ยวพ่อสางสถานที่ไปให้...พ่อรักลูกนะ บาย)
                                             ติ๊ด~ ติ๊ด~
     "พ่อคะ...เดี๋ยว พ่อ" "พ่อนะพ่อ...ทำไมวันนี้มีแต่เรื่องเนี่ยะ" ฉันบ่น
                                              
                                                 ...
   
      พอถึงวันเสร์ แันขับรถไปจอดอยู่หน้าไร่องุ่น "ที่นี่ก็สวยดีแฮะ" ฉันพูดด้วยความชื่นชม ที่นี่สวยจิงๆนะ มีเถาองุ่น ด้านหลังเป็นภูเขา ส่วนด้านหน้าเป็นบ้านพักที่ดูเรียบๆแต่หรูทีเดียวน่าจะเป็นของเจ้าของไร่นะ คนที่ออกแบบนี่ต้องเก่งมากเลยนะถึงทำได้สวยขนาดนี้
.
.
.
.
.
"ขอโทดนะคะนี่คุณแซนดี้รึป่าวค่ะ" พนักงานคนนึงเดินมาถาม
.
.
.
"อ่อคะ" ฉันตอบ
"ค่ะ...ฉันเป็นพนักงานของที่นี่นะคะ งั้นเชิญไปที่ห้องพักนะคะ นายเตรียมห้องไว้ให้แล้ว"
"ค่ะ" ฉันตอบแล้วเดินตามพนักงานคนนั้นไป
.
.
.
.