เจ้าหนี้หัวใจสเน่หาสัญญาแค้น

     วันนี้ทำไมรถติดอย่างงี้นะ ฝนตกที่ไร เป็นแบบนี้ทุกที่ เห้อ... ถึงบ้านเย็นต้องโดนพี่ศรันย์บนแน่ ดีนะ ที่โทรบอกพี่ศรันย์ว่าไม่ต้องมารับแล้วไม่งั่นจะโดนหนักกว่านี้ แอม้จะโทรบอกแล้วแต่ก็กลัวอยู่ดีแหละT.T พี่ชายฉันยิ่งดุๆอยู่

      "เป็นไรหรือป่าวครับ" คุณธีรวิทย์หั่นหน้ามามองหน้าฉัน แล้วส่งยิ้มอ่อนโยนมาให้

      "ป่าวคะ"

      "สีหน้าคุณดูไม่ดีเลย กังวลไรหรือป่าวครับ?"

      "มินกลัว จะถึงบ้านเย็นกว่าพี่ศรันย์นะคะ มินกลัวโดนพี่ศรันย์ดุ"

      "อ่อ เมื่อกี้คุณโทรบอกพี่ชายคุณแล้วนี้ครับ"

      "ใช่คะ แต่ พี่ศรันย์เขาสั่งห้ามกลับดึกนะคะ มินกลัวโดนบ่นจริงๆ"

      "คุณมินตรานี้ กลัวพี่ชายมากเลยนะครับ"

      "คะ พี่ศรันย์ น่ากลัวมากเวลาดุนะ แต่ พี่เขาก็ใจดีมาก แล้วก็เป็นห่วงมินเสมอเลยคะ แล้วก็ พี่ศรันย์ก็หวงมินมากด้วย หนุ่มๆไม่เคยให้เข้าใกล้มินเลยคะ"

      "หว่า อย่างงี้ผมก็แย่นะสิ"

      "ทำไมหรอคะ?"

      "ก็ ผมคิดว่าผมชอบคุณมินเข้าแล้วนะสิครับ^^"

      "ห่ะ!O///O" อะไรกัน! ฉันฟังผิดป่าวเนี่ย สงสัยพรุ่งนี้ฉันต้องไปเช็คหูแล้วT T ไรกันเขาพูดว่าไรนะ -///- ชะ...ชอบฉันหรอ -///- อ๊ายยย! ใบหน้าฉันร้อนผ่าวๆเลย หัวใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ ทำไมฉันควบคุมดูแลหัวใจคนอื่นได้ว่าให้เต้นยังไง ทำไมฉันคุมไม่ได้T.T

      "หน้าแดงเลยนะครับคุณมิน แดงถึงหูเลย ฮ่าๆ"

      "นี้ คุณแกล้งมินหรือป่าวคะคุณธีร์"

      "ป่าวนะครับ ผมพูดจริง"อ๊ากก!ใครก็ได้ หยิกมินตราที่ บอกมินตราที่ ว่ามินตราฝันไป!-///- ไม่จริง!

      "เดี๋ยว หลุดแยกนี้รถก็ไม่ติดแล้วครับ คิดว่าฝนตกแล้วถนนคงลื่น รถเลยชนกันนะครับ ดูสิมีรถชนกันข้างหน้าคุณมินเห็นไมคะ"

       ฉันเหงยหน้าขึ้นมามองเป็นจริง อย่างที่ คุณธีรวิทย์บอกจริงๆด้วย

       "คะ ^ ^"

       "ไม่ต้องกลัวว่าจะโดนดุแล้วนะครับ เดี๋ยวผมจะเหยียบให้สุดเลยครับ^^"

             บรืนนนน!!

         โอ๊ยยย อย่างงี้ไวไปนะคะ คุณธีรวิทย์T.T หัวใจอิฉันจะวายแล้วT.T

        15 นาที ผ่านไป

           อย่างกับนั่งรถไฟเหาะ ไวมาก ขอบคุณ พ่อแก้วแม่แก้ว ที่ช่วยลูก ไม่ให้ลูกตายก่อนวัยอันควรT T

         "ถึงแล้วครับคุณมิน"

         "ขอบคุณนะคะคุณธีร์ มินขอตัวก่อนนะคะ สวัสดีคะ"

          ฉันเปิดประตูลงจากรถคุณธีรวิทย์เดินลงจากรถแล้วอ้อมมาหาฉัน แล้วคุณธีรวิทย์ ก็ดึงตัวฉันให้หั่นไปหาเขาแล้วเขาก็นำริมฝีปากของเขามาแตะกับริมฝีปากของเขา O///O ใบหน้าของฉันร้อนผ่าว แรงที่จะขัดขืนหายหมด ริมฝีปากของเขาชั่งนุ่มนวลจัง เราจูบกันนานหลายนาที เขาก็ถอนจุมพิตออก แล้วก็ยิ้มให้ฉันแล้วบอกว่า

          "เปลี่ยนจากคำขอบคุณเป็นสิ่งนี้นะครับ และก็ผมขอชวนคุณทานข้าวด้วยนะครับ"

          "เอ่อ .///."

          "เดี๋ยวผมจะมาตามคำตอบนะครับ ไปก่อนนะครับ" เขารีบเดินขึ้นรถ แล้วออกรถไปเลย

          "เอ่อ...คุณธีร์คะ!" ไม่ทั่นสะแล้วT T หน้าของฉันร้อนผ่าวเลย บ้าป่าวยัยมิน-//-

แต่... จูบแรกของฉัน