Bad Tattoo
9.8
เขียนโดย prettypung
วันที่ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2557 เวลา 19.08 น.
39 ตอน
19 วิจารณ์
38.63K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 3 กันยายน พ.ศ. 2557 19.32 น. โดย เจ้าของนิยาย
5) Ch4 กุ่ยช่าย.................4
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความพระจันทร์ที่ร้ายกาจ
อื้ออออออออออ ปวดหัวจัง ฮึ นุ่มจังอยากนอนไปนานนานเลย ^...^ ฉันค่อยค่อยลืมตาขึ้นมากับเช้าวันใหม่ ห๊ะ เช้าวันใหม่ O.O ฉันโผล่ตัวลุกขึ้นมาจากเตียงนอนที่นิ่มสบายก็พบ ว่าตัวเองอยู่ในสภาพที่ อืม จะว่าแย่ก็ไม่ได้มันก็ยังดูดีอยู่นี่ แค่เสื้อผ้า O[]O เสื้อผ้า อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ฉันกรีดร้องขึ้นอย่างตกใจเมื่อพบว่าเสื้อผ้าของฉันไม่มีอยู่มีเพียงเสื้อเชิตกับกางเกงขาสั้นแค่นั้น ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย T T
อืม โวยวายอะไร
O.O ฉันหันไปมองร่างสูงที่นอนอยู่ข้างข้างฉัน มันทำให้ฉันตกใจจนหัวใจแทบวายเมื่อคนคนนั้นเป็น อะ....ออทัม
ไอ้บ้า ไอ้บ้าๆๆๆๆๆ
ฉันพูดขึ้นมาพร้อมหยิบหมอนฟาดนายออทัมรัวรัว
โอ๊ยยยยยยยยย อะไรของเธอเนี่ย
นายออทัมพูดทั้งทั้งที่ยังหลับตาอยู่
นี่นายตื่นขึ้นมาคุยกันเดียวนี้เลยนร้าาาาา
ฉันพูดพลางพยายามดึงแขนนายออทัมให้ลุกขึ้น
โอ๊ยยย ตื่นก็ได้ ว่าไง
นายออทัมพูดอย่างงัวเงียและหันมามองหน้าฉัน
นายพาฉันมาที่นี่ทำไม ทำไมไม่พาฉันไปส่งที่บ้าน
ฉันถาม ทันทีไม่รอช้า
ฉันก็ไม่ได้อยากให้เธอมานอนกับฉันหรอกนะถ้าไม่ติดว่า เธอเมาแอ๋จะไม่รู้เรื่องรู้ราวแบบเมื่อคืน แถมยังไปป่วนการแสดงของวงฉันอีก
นายออทัมพูดอย่างเอาเรื่อง ตลอดที่ฉันฟังและก็คิดตามไปด้วยแต่คิดยังไงก็คิดไม่ออกแถมยังปวดหัว ตื้อ ไปหมด
"..." ฉันเอาแต่เงียบเพราะเถียงไม่ออก และได้แต่เก็บอาการปวดหัวอยู่ลึกลึก
และจะบอกให้นะ ว่าฉันไม่หลงเสน่ห์ของทอมอย่าเธอหรอกนะ
OoO ทอมงั้นหรอ
ทอมงั้นหรอ โถ่นายดีตายล่ะ ขี้เก๊ก
ฉันพูดพลางพยายามจะลงจากเตียงแบบไม่ให้หัวกระเทือนมากที่สุดเพราะมันปวดมากมาก
จะไปแล้วหรอยัยทอม
นายออทัมถามฉันขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเซ็งบนรำคาญ
ใช่ แล้วก็ไม่ใช่ทอม O.O ฉันพูดจบก็สำรวจหาว่าเสื้อผ้าฉันอยู่ไหน นี่นาย
หลังจากที่ฉันมองหาเสื้อผ้าแล้วไม่พบมันฉันจึงหันไปถามนายออทัมอย่างเอาเรื่อง
เอาเสื้อผ้าฉันมาสิ โว๊ยยยยยยยยยยยยยยยยย
ฉันโวยใส่นายออทัมทันที ด้วยเสียงสุดเสียงของฉัน
โอ๊ย เสื้อผ้านั่นน่ะให้แม่บ้านทิ้งไปแล้ว
นายออทัมพูดเหมือนกับว่ามันเป็นเรื่้องเล็กน้อย
ว่าไงนะ นายมัน เลว เลวที่สุด ไอ้บ้่า
ด่าจบฉันก็วิ่งออกมาจากบ้านนายออทัมนั่นแล้ววิ่งลงไปด้านล่างของบ้านแล้ววิ่งออกไปเรียกแท็กซี่ทันที
[บันทึกพิเศษ : ออทัม]
ยัยทอมเอ๊ย ยัยทอม ทำเป็นเลือกได้ และก็บอกว่าไม่ได้เป็นทอมโถ่ คิดว่าฉันเชื่อนักหรือไง ห้าวซะขนาดนี้ไม่ใช่คงบ้าไปแล้วแน่แน่ อีกอย่างมีแต่คนกรี๊ดผม อยากนอนกับผม แต่ยัยกุ่ยช่ายกลับไม่ อ้อ จริงสิยัยนี้เป็นทอมน่ะสิ 5555
ฉันนี่ก็คิดแปลกๆนะ
ขณะนี้เวลา 12.30 น. วันนี้ผมมีเรียนคาบบ่ายก็เลยตื่นสายได้ มากมาก สายมาก
แถมมีท่าทีว่าจะเข้าเรียนสายอีกด้วย แต่ก็นะวิชาไม่ยากไม่ซีเรียส
[จบบันทึกพิเศษ : ออทัม]
อื้ออออออออออ ปวดหัวจัง ฮึ นุ่มจังอยากนอนไปนานนานเลย ^...^ ฉันค่อยค่อยลืมตาขึ้นมากับเช้าวันใหม่ ห๊ะ เช้าวันใหม่ O.O ฉันโผล่ตัวลุกขึ้นมาจากเตียงนอนที่นิ่มสบายก็พบ ว่าตัวเองอยู่ในสภาพที่ อืม จะว่าแย่ก็ไม่ได้มันก็ยังดูดีอยู่นี่ แค่เสื้อผ้า O[]O เสื้อผ้า อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ฉันกรีดร้องขึ้นอย่างตกใจเมื่อพบว่าเสื้อผ้าของฉันไม่มีอยู่มีเพียงเสื้อเชิตกับกางเกงขาสั้นแค่นั้น ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย T T
อืม โวยวายอะไร
O.O ฉันหันไปมองร่างสูงที่นอนอยู่ข้างข้างฉัน มันทำให้ฉันตกใจจนหัวใจแทบวายเมื่อคนคนนั้นเป็น อะ....ออทัม
ไอ้บ้า ไอ้บ้าๆๆๆๆๆ
ฉันพูดขึ้นมาพร้อมหยิบหมอนฟาดนายออทัมรัวรัว
โอ๊ยยยยยยยยย อะไรของเธอเนี่ย
นายออทัมพูดทั้งทั้งที่ยังหลับตาอยู่
นี่นายตื่นขึ้นมาคุยกันเดียวนี้เลยนร้าาาาา
ฉันพูดพลางพยายามดึงแขนนายออทัมให้ลุกขึ้น
โอ๊ยยย ตื่นก็ได้ ว่าไง
นายออทัมพูดอย่างงัวเงียและหันมามองหน้าฉัน
นายพาฉันมาที่นี่ทำไม ทำไมไม่พาฉันไปส่งที่บ้าน
ฉันถาม ทันทีไม่รอช้า
ฉันก็ไม่ได้อยากให้เธอมานอนกับฉันหรอกนะถ้าไม่ติดว่า เธอเมาแอ๋จะไม่รู้เรื่องรู้ราวแบบเมื่อคืน แถมยังไปป่วนการแสดงของวงฉันอีก
นายออทัมพูดอย่างเอาเรื่อง ตลอดที่ฉันฟังและก็คิดตามไปด้วยแต่คิดยังไงก็คิดไม่ออกแถมยังปวดหัว ตื้อ ไปหมด
"..." ฉันเอาแต่เงียบเพราะเถียงไม่ออก และได้แต่เก็บอาการปวดหัวอยู่ลึกลึก
และจะบอกให้นะ ว่าฉันไม่หลงเสน่ห์ของทอมอย่าเธอหรอกนะ
OoO ทอมงั้นหรอ
ทอมงั้นหรอ โถ่นายดีตายล่ะ ขี้เก๊ก
ฉันพูดพลางพยายามจะลงจากเตียงแบบไม่ให้หัวกระเทือนมากที่สุดเพราะมันปวดมากมาก
จะไปแล้วหรอยัยทอม
นายออทัมถามฉันขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเซ็งบนรำคาญ
ใช่ แล้วก็ไม่ใช่ทอม O.O ฉันพูดจบก็สำรวจหาว่าเสื้อผ้าฉันอยู่ไหน นี่นาย
หลังจากที่ฉันมองหาเสื้อผ้าแล้วไม่พบมันฉันจึงหันไปถามนายออทัมอย่างเอาเรื่อง
เอาเสื้อผ้าฉันมาสิ โว๊ยยยยยยยยยยยยยยยยย
ฉันโวยใส่นายออทัมทันที ด้วยเสียงสุดเสียงของฉัน
โอ๊ย เสื้อผ้านั่นน่ะให้แม่บ้านทิ้งไปแล้ว
นายออทัมพูดเหมือนกับว่ามันเป็นเรื่้องเล็กน้อย
ว่าไงนะ นายมัน เลว เลวที่สุด ไอ้บ้่า
ด่าจบฉันก็วิ่งออกมาจากบ้านนายออทัมนั่นแล้ววิ่งลงไปด้านล่างของบ้านแล้ววิ่งออกไปเรียกแท็กซี่ทันที
[บันทึกพิเศษ : ออทัม]
ยัยทอมเอ๊ย ยัยทอม ทำเป็นเลือกได้ และก็บอกว่าไม่ได้เป็นทอมโถ่ คิดว่าฉันเชื่อนักหรือไง ห้าวซะขนาดนี้ไม่ใช่คงบ้าไปแล้วแน่แน่ อีกอย่างมีแต่คนกรี๊ดผม อยากนอนกับผม แต่ยัยกุ่ยช่ายกลับไม่ อ้อ จริงสิยัยนี้เป็นทอมน่ะสิ 5555
ฉันนี่ก็คิดแปลกๆนะ
ขณะนี้เวลา 12.30 น. วันนี้ผมมีเรียนคาบบ่ายก็เลยตื่นสายได้ มากมาก สายมาก
แถมมีท่าทีว่าจะเข้าเรียนสายอีกด้วย แต่ก็นะวิชาไม่ยากไม่ซีเรียส
[จบบันทึกพิเศษ : ออทัม]
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ