Bad Tattoo
เขียนโดย 
prettypung
วันที่ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2557 เวลา 19.08 น.
แก้ไขเมื่อ 3 กันยายน พ.ศ. 2557 19.32 น. โดย เจ้าของนิยาย
39) Ch4........................4
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ผีเสื้อที่แฝงพิษ
ฟื้นสิ ฟื้นสิ (เดินไปเดินมา) นี่นายสตอมก็สลบไปประมาณครึ่งชั่วโมงแล้วนะเนี่ยทำไมยังไม่ฟื้นอีก เอ๊ะ o.o หรือว่าจะตาย แต่ก็ไม่น่านะเพราะยังหายใจอยู่เลยหรือว่าสตอมหลอกฉันแต่ฉันไม่โง่ขนาดไม่รู้ทันคนนะ ทำไงดี อยู่ดีดีมาสลบหน้าห้องฉันถ้าตายขึ้นมาฉันซวยแน่เลยอ่ะ YY^YY
"อืมมม"
O.O โอ๊ะ ฟื้นแล้วฟื้นแล้วนี่ฉันไม่ต้องรู้เสึกผิดไปนานนานสินะ ไชโย มโหรี (กลับเข้าเรื่องได้ยัง)
"สตอม นายเป็นอะไรไหม๊"
"ไม่เป็นไรอ่ะแค่ปวดหัว"
"งั้นหรองั้นนายรอแปปหนึ่งนะเดี๋ยวฉันไปเอายามาให้"
ฉันพูดพลางหันหลังจะเดินไปแต่.. นายสตอมคว้าข้อมือฉันไว้แล้วดึงให้ไปหาตัวเขาทำให้ฉันเสียหลักหงายไปใส่ตัวเขานิดนิดแบบ ตามสูตรละครไทยเป๊ะ
"ไม่เป็นไรหรอก แค่เห็นหน้าเธอก็หายขาดแล้วล่ะ^^"
"หายแล้วก็ออกไปซะ"
ฉันพูดพลางจะลุกขึ้นยืนแต่ นายสตอมนี่ดื้อดึงกว่าที่คิดไว้ซะอีกกลับรัดตัวฉันไว้แน่นจนแทบขยับไม่ได้เลย
"ใจร้ายไปมั้ย"
"ฉันไม่ได้ใจร้ายแค่ไม่อยากยุ่งกับนาย"
"ทำไม"
"เดี๋ยวพวกผู้หญิงของนายก็มาตามราวีฉันไม่หยุดหย่อนนะสิถามได้ ปล่อย!!"
ฉันพูดพร้อมกับสบัดตัวสุดแรงเกิดแต่ทำไมอิตานี่ถึงเกาะเหนียวแน่นตึ้บขนาดนี้นะ ตุ๊กแกยังอายเลยหน้าด้านน่าทนดีนักเดี๋ยวรู้กัน
"กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม"
สตอมพูดด้วยสายตาที่ดูจริงจังที่สุดเท่าที่ฉันรู้จักเขามาเลยมันทำให้ฉันคิดในใจแว๊บหนึ่งว่าเขาอาจจะพูดความจริง
แต่ไม่ได้ฉันจะไม่ใจอ่อน ไม่ปล่อยก็ได้เดี๋ยวนายจะเสียใจ
"ได้สิ^^"
ฉันพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน อี๋ เกลียดตัวเองชะมัดเลย
"เธอพูดจริงหรอสายไหม^^"
"จริงสิ^^"
ฉันพูดพลางซบลงตรงระหว่างซอกคอทำให้สตอมที่กำลังก้มหน้าลงมาจูบฉันก้มลงมาได้แค่นิดเดี๋ยวเพราะหน้าเราก็ใกล้กันอยู่แล้ว ที่นี่แหละ หึหึ
งับ
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
55555+ ฉันงับเข้าที่หูของสตอมอย่างเต็มคำ 55+ ซะใจเป็นบ้านี่ถ้าไม่มีใครรู้ว่าฉันไม่ได้เรียนแอคติ่งคงคิดว่าฉันเรียนอ่ะนะ 55+ เเนบเนียนมากมากสายไหม^^
แต่ตอนนี้ฉันคงต้องระวังตัวเป็นพิเศษเพราะศัตรูตรงหน้าแลดูโกรธมากมากซะแล้ว พ่อแก้วแม่แก้วช่วยสายไหมด้วย เถิดดดดดดดดด
"นี่เธอเล่นบ้าอะไรเนี่ย"
"นายนั้นแหละอยากมาแต้ะอั๋งฉันเองช่วยไม่ได้อ่ะนะ"
"ยัยตัวแสบ!!"
"พึ่งรู้หรอ?"
"ได้จะเล่นแบบนี้ใช่ไหม๊"
อร๊ายยยยยยยยยยย
ช่วยด้วย อยู่ดีดีนายสตอมก็ผลักฉันลงบนเตียงแล้วกางแขนสองข้างของฉันออกนี่มันอย่างกับละครไทยที่นางเอกจะถูกตัวโกงทำมิดีมิร้ายเลย Y^Y ฉันว่าฉันคิดผิดที่ไปแหย่หนวดเสือซะแล้ว แต่ไม่มีทางหรอกนะที่เสือน่ะจะชนะมดคันไฟอย่างฉันได้
"นี่นายปล่อยเดี๋ยวนี่นะ"
"ไม่ปล่อย จะทำไมเธอจะกัดหูฉันอีกหรือไง"
"คนอย่างสายไหม มีทางเลือกที่จะจัดการกับนายตั้งเยอะฉันไม่ใช้วิธีซ้ำๆหรอก"
"งั้น เธอจะรับมือกับฉันยังไง"
O[]O ม๊ายยย พูดจบนายสตอมก็ซุกไซร้ตามซอกคอของฉันเล่นเอาฉันที่ดิ้นพรวดพราดเป็นปลาไหลขนลุกชูชันตั้งตัวไม่ถูกเหมือนสติจะจางหายไปเรื่อยเรื่อยตอนนี้จากที่แผนการเต็มหัวมันกลับไม่เหลืออะไรเลยแม้แต่ตัวเดียว
"ช่วยด้วย ช่วยด้วย!!"
OxO
ฉันตะโกนได้ไม่กี่คำก็กลับถูกริมฝีปากร้อนจัดทาบทับลงมาบนริมฝีปากบางบางของฉัน มันรวดเร็วจะฉันจะหายใจไม่ทัน ร่างกายได้แต่ดิ้นหนีหรือขัดขืน เรียวแรงเริ่มห่อเหี่ยวลงเรื่อยๆ
ใช่สิ สิ่งนี้แหละ
กึก
ฉันตัดสินใจหลับตาปี๋แล้วกัดไปที่ริมฝีปากร้อนจัดของสตอมเต็มวงสะวิง
"โอ๊ยยยย"
สตอมร้องอย่างเจ็บปวดแล้วผละออกจากตัวฉันอย่างรวดเร็ว แถมที่ปากของเขายังมีเลือดหลออกมาเล็กน้อยด้วย
"สมน้ำหน้า :p"
"นี่เธอ กล้าดียังไงมากัดปากฉัน"
"ทำไมจะไม่กล้านายเป็นใคร ฉันเป็นใคร"
"แล้วเธอจะเสียใจที่ทำแบบนี้กับฉัน สายไหม"
"ไม่มีทางหรอกจำไว้!!"
ปั๊ง
สตอมดูหงุดหงิดแล้วลุกจากเตียงออกไปนอกห้องทันทีแถมยังปิดประตูเสียงดังอีกทำให้ฉันสะดุ้งเล็กน้อย
จากนั้นฉันก็นอนพักหายใจอย่างครุ่นคิด จนในที่สุดความสงบก็ได้พาฉันหลับลงสู่ห้วงนิทรา...
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
