Bad Tattoo

9.8

เขียนโดย prettypung

วันที่ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2557 เวลา 19.08 น.

  39 ตอน
  19 วิจารณ์
  38.66K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 3 กันยายน พ.ศ. 2557 19.32 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

23) Ch10.................10

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

น้ำแข็งที่อ่อนโยน

 

 

 

 

 

 

"จะไปจริงจริงหรอน้ำแข็ง"

 

"จริงค่ะน้ำแข็งขอไปเยี่ยมแม่และก็พักผ่อนสมองหน่อยนะคะ"

 

"ถ้าน้ำแข็งคิดดีแล้วพี่จะไม่ว่า เดี๋ยวพี่จะส่งวีดีโอตอนซ้อมไปให้ดูท่านะ"

 

 "ขอบคุณมากนะคะพี่เก๋ไก๋"

 

"แล้วไปจังหวัดไหนล่ะ อำเภอ ตำบล หมู่บ้าน??"

 

"น้ำแข็งตอบไม่ทันหรอกค่ะ เดี๋ยวตอบแบบชัดชัดนะคะ จังหวัดอุตรดิตถ์ ตำบลไผ่ล้อม อำเภอลับแล ค่ะ"

 

"จ่ะจ่ะ"

 

"มีอะไรอีกไหมคะ??"

 

"ไม่แล้วจ่ะเชิญน้ำแข็งไปเก็บของเถอะ^^"

 

"ค่ะ พี่เก๋ไก๋คะ เอาไว้ว่างเมื่อไหร่จะพาไปเที่ยวที่สวนนะคะ^^"

 

"เอ้า ไหนบอกว่าบ้านเป็นโรงงานน้ำแข็งชื่อดังไง"

 

"ก็ไม่ได้บอกนี่คะว่าจะทำสวนไม่เป็น"

 

"กวนใหญ่แล้วนะเรา"

 

"แฮะๆ ไปก่อนนะคะ บายค่ะ"

 

ฉันยกมือไหว้พี่เก๋ไก๋แล้วลุกขึ้นกลับเข้าไปในห้องนอนทันที 

เฮ้ออออออออออออออออออ

อยากจะตะโกนออกมาเพื่อระบายอารมสักสามสี่คำ นี่ถ้าไม่ติดว่าที่หอนี้มีคนอยู่เยอะนะแถมยังก้องอีกต่างหากคนสวยเครียด 

 

 

 

 

อุตรดิตถ์

 

 

 

ฉันลากกระเป๋ามาหนึ่งใบเพื่อใส่เสื้อผ้าที่จะเป็นมากมากและก็สะพายกระเป๋าเป้ขนาดเท่ากับกระเป๋านักเรียนแต่สีสันสวยงามมาหนึ่งใบใส่พวกของกินเล็กน้อยแล้วก็เครื่องสำอางนิดหน่อยอย่างกับจะมาอยู่เป็นปีแหนะ

 

"โอ๊ะ คุณหนูกลับมาแล้ว"

 

"คุณหนูกลับมาแล้ว"

 

 

เสียงคนงานคนสวนพูดขึ้นผู้คนที่นี่ไม่เคยลืมหน้าฉันเลยแม้ว่าฉันจะไม่ได้อยู่ที่นี่นานแค่ไหนก็ตามเท่าที่ดูแล้วคนงานหน้าเดิมเดิมทั้งนั้น แถมแต่ละคนดูเปลี่ยนแปลงไปมากมากเลย^^ คิดถึงจังเลยน๊าาาาา

 

ตอนนี้ฉันกำลังจะเดินเข้ารั่วบ้านอันแสนจะงดงามของฉันก็เพราะว่ามันทำด้วยไม่สักทั้งหลังไงทำเป็นทรงไทยภาคกลางที่ยกสูงมีลานกลางบ้านอยู่ด้านบนมีห้องแยกไปมากมาย สวยมากมากเลยล่ะ 

 

"คะ...คุณหนูน้ำแข็งของป้า"

 

หวาาาาาา อยู่ดีดีป้าชมก็โผล่เข้ากอดฉันจนแนบแน่นจนฉันรู้สึกอึดอัดแต่ก็กอดตอบเหมือนกันก็แหม...บ้าชมน่ะเลี้ยงฉันมาตั้งแต่เด็กเลยนะ

 

"กลับมาแล้วค่ะบ้า"

 

"กลับมาสักทีนะคะคุณหนูรู้ไหมป้าคิ๊ดถึ๊งงงงงงคิดถึง"

 

"ปากหวานนะคะ หิวจังเลยค่ะป้าอยากกินอาหารฝีมือป้าจะตายอยู่แล้ว"

ฉันพูดแบบออดอ้อนที่สุดแหมใครจะรู้ว่าอาหารฝีมือป้าชมน่ะอร่อยเลิศค่ะ คุณหลีดคอนเฟิร์ม กลับมาทั้งทีต้องกินให้เพียงพอ

 

"ได้ค่ะ นี่ป้าก็กำลังเตรียมของอยู่น่ะคะเดี๋ยวก็จะได้เวลาทานอาหารกลางวันแล้วคุณหนูเข้าไปหาคุณท่านก่อนนะคะ"

 

"ค่ะป้า เร็วเร็วนะคะ"

 

"ได้ค่ะ"

 

ป้าชมพูดพลางช่วยฉันลากกะเป๋าเข้าบ้านไป โอ๊ะ กลิ่นลีลาวดีนี่นา หอมจังเลยรู้ไหม๊บ้านฉันน่ะชอบดอกไม้มากมากเลยนะ นอกจากจะทำโรงงานน้ำแข็งแล้วก็ยังมีไร่องุ่น สับปะรด ลำไย แล้วก็สวนดอกไม้มีทั้งกล้วยไม้ ชวนชม ดอกนู้นดอกนี่เต็มไหมด เรียกได้ว่าส่งออกสินค้าได้งดงามมากมากไม่อยากจะคุย(ฉันก็ไม่อยากจะฟัง)

 

"แม่ขาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา"

 

ฉันร้องสุดเสียงเรียกหาแม่ขาแม่ขาอยู่นานสองนานก็เห็นแม่ฉันนั่งอยู่ที่โต๊ะนั่งชมวิวเป็นเหมือนโต๊ะกินข้าวเล็กๆอยู่ตรงระเบียงใหญ่ของบ้านถ้ามองจากมุมนี้ก็จะเห็รไร่ทั้งหมดได้ง่ายยิ่งถ้าเป็นหน้าหนาวนะสวยมากมากตอนเช้าจะมีหมอกลง อื้มมมมม แค่คิดก็จะหัวใจวายตายในความงามของธรรมชาติ

 

"อ้าวว น้ำแข็งกลับมาทำไมไม่บอกแม่ก่อนล่ะ"

 

"แม่พูดแบบนี้ไม่อยากให้หนูกลับมาหรอ งอนนะ"

ฉันพูดพลางทำหน้าบู้

 

"เปล่าหรอก แม่แค่จะให้ลุงเดชไปรับน่ะ"

 

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะหนูกะเซอร์ไพรซ์น่ะค่ะ^^"

 

"เอาของไปเก็บก่อนแล้วกันเดี๋ยวลงไปกินข้าวกัน"

 

"ค่ะแม่"

 

"ดอกแก้ว ดอกแก้ว!!!!"

 

"ดอกแก้วใครคะแม่"

ฉันถามเพราะงงไม่รู้ว่าที่บ้านฉันมีคนชื่อดอกแก้วด้วยแฮะ

 

"หลานของป้าชมแกน่ะ มาช่วยงานป้าชมแก ดอกแก้วเป็นเด็กดีมากนะขยันทำงานอีกต่างหากแม่ก็เลยรับไว้อุปการะ"

 

"หรอคะ??"

 

"มาแล้วค่ะคุณท่าน"

 

โว๊ะ มาแล้วว้าวน่ารักดีจังเลย ถักเปียสองข้างติดโบว์น่ารักแต่งตัวเรียบร้อยแบบเด็กบ้านบ้านใส่เสื้อคอกระเช้าแล้วก็ผ้าถุงสั้นประมาณเข่าน่าักมากมาก

 

"ดอกแก้วนี่ลูกสาวคนเล็กของฉัน น้ำแข็ง"

 

"สวัสดีคะคุณน้ำแข็ง"

 

"สวัสดีจ๊ะ ดอกแก้วอายุเท่าไหร่หรอ"

ฉันถามเลยเพราะถูกใจสุดสึดก็ฉันรักเด็กนี่นา^^

 

"แหม ชอบใจล่ะสิกับเด็กน่ะ"

 

"แหม แม่รู้ทันตลอดเลยอ่ะ"

 

" หนูอายุ 5 ขวบค่ะ"

 

"ห๊ะ ห้าขวบหรอ น่ารักดีนะคะแม่"

 

"เอาเถอะๆดอกแก้วช่วยพี่น้ำแข็งเขายกกระเป๋าไปในห้องหน่อยสิ หวังว่าเราจะจำห้องตัวเองได้นะ"

แม่หันมาพูดกับฉัน แหม ใครมันจะลืมห้องตัวเองล่ะ

 

"จำได้ค่ะ ไปเถอะจ่ะ"

ฉันพูดพลางเดินนำหน้าดอกแก้วไปที่ห้องของฉัน

 

 

 

"วางไว้ตรงนี้แหละจ่ะเดี๋ยวที่เหลือฉันจัดการเอง"

 

"ค่ะ^^"

 

ดอกแก้วพูดพลางยิ้มแบบใสใสให้ฉันมันน่ารักมากมากเลยนะเนี่ย ไม่รู้ทำไมฉันชอบเด็กมากมากเลยล่ะแบบถูกชะตาสุดสุดไปเลย^^ ไปประกวดนางสาวไทยได้เลยนะเนี่ย

สวย ใจดี รักสิ่งแวดล้อม รักสัตว์ รักเด็ก ครบ

 

....................................................................................................................

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา